Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1944, Blaðsíða 9

Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1944, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 201 xiautiii bundin saman í hóp og lát in synda aö skipinu og so höfð lengja af kabelgaini, er bundin var inn hom þeii'ra og lússuö (dregin) um borð. Líka so með fé og geitur samt ölkönnur, matvæli og- proviant, er við komum með frá landi. Vor- um vér so ferðbunir frá Bortopray um nóttina kl. 11. Kunnuiii þó ci burt korna fyrr cn með sólunni,- er vér skvldum taka afskeið með kastellet og gáfum því 27 skot og ícngum níu aftur. Tókum vorn kors S.S.Vr., það er suð-suð-vest. Nú var vindurinn hægur og hitinn njikill. Við tókum öll vor vetrarsegl niðurf en hengdum upp aftur þaug gömlu. Þetta góða veður varaði lengi, mig minnir um þrjár vikur, so vér ekkert gjörð- um á vorri vakt utan að svara til vorra nafna og leggja oss niður á þilfarið annaðhvert að sófa eður fortelja hvor öðrum historíur. Vindurinn var V.N.V., og vér sigídum nú mest S.O. Einn morg- un kl. 8 kom einn svartur maður með níu englum ofan frá bramránni og spurði eftir kapt. llolm. Ilann kom strax. Sá svarti maöur spyr eft ir hvaða hæð hann hai'i nú undir sólina. Kaptein segist ei vita það, annars þenki hann sig nú snart undir línunni. Sá svarti segir, hann sé nú undir hehni, segist kom- inn vcra að skíra þá, er ci hér íyrr verið hci'ðu. Verður settur altunnu- stampur upp á þilfat'ið mcð :;jó- vatni í og svcrtu. Tekur sá svarti maður alla j)á framandi og dýfir þeim í jxetuian stainp, öllu ltöfð- inu undir axlir. Má ltann so gefa tii sinna kammerata í það minnsta 1 rd., til prestsins til offur 1 rd. Þessir peningar vet'ða aftrekknir í Kaupinhöfn af launum þeirra, jicgar heim kotna. Að jxcssu búnu hittir skipslölkið upp á aðskiljan- lega leiki jxann dag, scm þeir íá kunnu brennivn fyrir af kapteini I vorum. Annars er fólk mikið sjúkt og illa til passa af jxessum stóra hita og óheilnæmu lofti. Ilvert annað glas má hissa sjó upp á jxilfarið. Annars bráðnar bæði bik og tjara al' skipinu, verði ei þessu vatni (sem er hálfsalt) slegið á J>að bæði utan borðs og innan. Flestallt fólk, sem synda kann, er þá í sjónum, og jafnvel þeir, sem ci kunna, halda sér fast í kaði- ana. Þetta gjöi-ir fólk til að kæla sér í hitanum. Margt af voru fólki var nú sjúkt, en fáir dóu. Vor stýrimann, Sonuner, var að taka sólarinnar hæð? þegar koninir vor- um lítið suður yfir línuna. Eg sá, að hann tók sinn hatt af og var að hrista hann mót sólunni með ofsahlátri. Var síðan kallaður aftur á skansinn til kapt. Holm, en hann kunni öngva grein gjöra fyrir sínum gal-inskap. Varð so tekinn og færður í sitt kammer og tveir menn hönum til vöktunar, og ]>að allt til Kaupinhafnar, so hanfi kom aldrei til síns forstands. Að vísu var hann nokkuð. betri, þegar kom undir það kalda loft, en hans for- stand var jxó burtu. Vor smiður varð aldrei sjúkur. Ilann drakk so vel sinn pott brennivín undir línunni sem annars staðar og gjörði sitt fulla ei'fiði þann dag sem aðra og hans undirhafandi mcðhjálpari. líka so. Þcssa tírna var eg ei mikið frískur, og ei át eg mín ration (skammt) hverki af mat eður drakk mitt brcnnivín. Þai' voru og margir kaupmenn, sem gjarna vildu kaupa þessa vöru. Eg var líka sein drukk- inn væi'i og ínáttlítill. \ror undir- doktor deyði um þessa tíma. Hann hafði tekið of mikil raedikament, iun. Sagði ogt jxegai' matrósar voru sjúkir, þeir segði það ósatt, heldur væri það af leti og ómennsku. — Sagði, þeirra sjúkdómur mundi burt fara, eí þeir fengju vel högg. Alltso urðu matróar glaöir við hans burtför. lleldur urðu fúsir hönum í sjó að varpa. Ei man eg, livað lengi við vor- um í þessu ráfi báðum megin lín- unnar, því þar var mest logn og lítill vindur. Um þessa tíma sá eg mikið af fiski #jxeim, er beir bonitter kölluðu. Þeir héldu sér í þeim straumi, sem stýrið af sér gaf. Þessir fiskar voru að lengd sem meðal laxar, en mikið þykkri og blóömiklir. Þeir voru aö átú mikiö svipaðir háfi. Óheilnæmir fyrir sjúkt fólk. Þessir bonitter drifu J>á fljúgandi fiska upp úr sjónumf ]>ar þeir áttu líf sitt veija fyrir Jxessum fjandmönnum. Eg vissi ei, hvað þetta vera skyldi, þegar sá, so mörg þúsund upp komu af sjón- um, cr voru líkastir smáfUglum og flugu hátt upp. Þcirra vteng- ir voru Jxeirra eyruggar, er voru stærri en kroppnum til heyrði. So lengi uggarnfi’ voru votir, kunnu þeir vcl fljúga, cn þegar þurrir urðu, duttu þeir strax niður, hvað sem undir var. Nú er Jxað lítill tímif sem þessir uggar eru votir í þessum stóra hita. Þessir íiskar eru að stærð sem almcnnileg síl, sæmileg til fæðu. Þaug féllu títt á vort skip við sönui lelighed. A þessari reisu fundum vér bæði þara og umrálm. I þcssum þara og marálmi voru óþekkjanlegir ormar og fiska- myndir, sem voru setlir í vatu í stórum glösum^ er þeir með ; é.* færðu ti) Kaupinhafnar, hrar þeir fengu stóra peninga iyrir þessi glös hjá þeim lærðu. Þetta gjöröu öll vor skipsyfirvöld, þó mest vor doktor. Flestir af voru fólki, scin í þessum varma ei J'vrr verið höfðn, uröu annaðhvert sjúkir, j'ingiaðir í höl'ðinu og undarlegir í þeiriu umgengnif allra helzt þegar í þess- um ofhita voru. En Jxegar vér vorum komnir suður yfir línuna, og sóliii var fyrir norðan oss, voru i

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.