Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1944, Blaðsíða 10

202
TiESBÖK MOROUNBLAÐSINS
loítin so undarleg með svörtum,
þykkvunt skýjum. Því lengur vér
komur suður, því kaldari urðu loft-
in, og það so bitur kuldi, að vér
að fám dögum liðnum frá línunni
máttum færa oss í fóðraðar muss-
ur.
Ei man eg hvað langt vér fcigld-
um suður frá línunni, en það man
eg, að veðrið var mikið biturlega
kalt og óviðkunnanlegt. Eg sá þar
og ekkert markverðugt að skrifa.
Eg sá þar hverki fiska eður fugla.
sem mér þótti neitt nýstárlegt,
Þessa okkar reisu sunnan yfir sól-
ina orsökuðu þær tvrknesku ey-
iendur, sem í nánd vera skyldu.
Vér vorum að exersera hvern dag
með byssur og fallstykki, einnin
að kasta raketter, fegta með korða,
og alls konar stratagemmata (her-
brögð). Nú héldum vér til línunnar
aftur til að ná Capo di bona Sper-
anza (G'óðrarvonarhöfða), liæð, sem
er sá syðsti partur af Afríka, og
þaðan settum vér vorn koss yfir
ÓTorien (Indlandshaf). Það voru
500 vikur sjóar, er og þar hjá
vanskilegt og háskasamt þar vfir
að reisa, mest fyrir orkanen. Það
er sá vindur, sem kenulr af öllum
áttum, so skipið kann ei bjarga
sér fyrir sjónum, heldur má sjórinn
ganga yfir það á allar síður eins
og það væri sker. Margir missa
mastur og rár í þessum lífsháska.
Annars giörðum vér að nokkru
leyti skikkanlega reisu, utan hvað
vindurýin var óss* mótfallinn. Vér
feiigum og nokkurn smekk af ork-
anen, sem varaði ei vfir tvo tíma,
og vér fvrir guðs náð komum kal-
laust til .Jager (?), sem eni þau
háu fjöll, fyrr en rér komum til
Ostindien.
Þaðan fórum vér að Stralsund
(Palksund, milli Vestur-Ind-
lands og Ceylon), sem er einn
vegur, er þeir skulu ganga í gegn-
um, er setja sína reisu til Kína, og
]»essi vegur er 90 m. að lengd og ligg
ur í gegnum Indien. Innbúendur
við sundið skulu halda þessu sundi
so djúpu, að skip kunni ganga í
gegnum, því þar er grunnur sjór,
en þeir hafa mjóa og langa báta,
er þeir taka leirinn úr botninum
og koma í þessa báta, að sjórinn
skuli dýpri verða fyrir þá reisandi.
Fyrir ómak þeirra fá þeir 300 rd.
af hverri nation.' (þjóð), sem eru
danskir, svenskir og engelskir,
franskir, Portuggiser, Spaníólar og
margir fleiri, so þeir fá vel betalt
þeirra erfiði. Þetta fólk var
um borð hjá oss í eintrjáningsbát-
um tveim að tölu. Þeir voru gulir
að lit, höíðu engin klæði á sínum
kropp, hverki hátt né lágt, voru
með ávexti og bómolíu, er þeir
vildu hafa silfurpeninga fyrir. Þeir
vildu, að vér skyldum koma í land
og sjá þeirra bústaði og kvenfólk
samt landsins pródúk og ásigkomu
lag. En Jieirra meining var mest
að naj’ra peninga frá oss. hvað
þeim sló feil, því vér höfðum
nokkra matrósa hjá oss, sem þekktu
(jeirra artugheit, so þetta þeirra
forslag sló þeim merkilega feil. Þeir
fóru í land eftir ávöxtum til okk-
ar aftur. Nokkrir urðu um borð
að segja oss, hvar dýpst væri.
Á bessu faravatni var mikil lögji
(miklu logið). Sundið var mikið
mjótt og byggðir við báðar síður.
Þar voru apakettir til sölu. Þessir
heiðingjai' fylgdust með oss um
þrjár vikur, því sundið var vanski-
legt að koma í gegnum fyrir saitd-
haugum og leirvogum. Það var sá
dagur, vér máttum láta anker falla
kannske fimmtán eðuj' sextán sinn-
um. I midlertid voru þessir heið-
ingjar að finna oss annan veg, og
þannig gekk veginn upp og niður,
inn til þess vér vorum heila veginn
áfram komnir til Prinsens Evlands
og þaðan til Tranqvebar í Ostindi-
en, sem er eitt kastill. er tilhevrir
kónginum af Dannemark, og hann
hefur soldater uppá, er þar skulu
vera í átta ár, fyrr en aðrir þá af
leysa, er koma frá Khöfn. Vér höfð-
um tvo með oss, er höfðu verið í
kastillinu í átta ár, og voru þó báðir
þýzkir, er fylgdust með oss til
Kanton í Kína.
Vér lágum við kastillið Tranqve-
bar í átta daga, fengum þar rís,
jams, er þeir brúka þar fvrir bi'auð,
— það er stærra en jarðepli —
og kalebasser. Þær eru stærri en
baunir. Það gáfiun vér voruin geit-
um, er vér keyptum í Portopray.
Vér fengum þar og rautt tré, er
brúkast til háfarfa og er mikið
dýrt í Amsterdam. Þaðan kemur
það klæði, er þeir fá 7 rd. fyrir
eina alin í Ivína og taka til and-
virðis flauel og silki, sem verður
einn skildingur af þeirra rauðu
háförfufiu klæði, kannske fyrir 4
mk. eður einn sléttur dalur, þegar
þeir koma hér til Evrópa. Ullina
kaupa þeir í .Tullandi eður í Sjá-
lan'di, gefa fyrir pundið 2 eður
21/2 mark dönsk. Þeir gjöra vel
klæði í Kaupinhöfn, en þaug eru
ei að i'eikna mót bessum. Það
mesta af þeim er til soldáta. Hin
betri kaupa þeir frá Hollandi. Það
er sit ull, er vex á fénu frá vor-
krossmessu til haustkrossmessu. Er
þá féð látið niður í stamp. upp
fylltur með kalt vatn. Síðan er það
vaskað þar í, fyrst á eina síðu og
so á aðra síðu. Gengur so tvo eður
þrjá daga, inn til þess það verðnr
klippf. Um Marteinsmessu koma
þeir juzku ullkramárar og kaupa
þá ullina. Sel.ja bændur þeim hana
kannske fyrir 28 skildinga eður
30 pundið. Koma so smáskip frá
Hollandi, er kaupa mörg pund,
já. fvrir 6 eður 7 hundruð rd., er
þeir aftur selja til vefaranna í
Ilollandi, er gjöra ])essi góðu
kl.æði og sel.ja þeim kínisku kaup-1
mönnum.
t
»