Lesbók Morgunblaðsins - 18.03.1945, Qupperneq 12

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
156
- A
MILLI RIFS og Straumness norð-
an ísafjarðardjúps skerst Aðalvík.
Nafnið er fornt og eitt af þeiin
mörgu nöfnum sem beint hittir nagl
an á höfuðið. Sá, sem valið hefir
nafnið, hefir verið kunnugur lands-
skipun norður um strandirnar og
ekki viljað velja þessu bygðarlagi
eitthvert eiginheiti, kent við mann
eða hlut, heldur svo sem því bar:
Aðalvík eða Uöfuðvík hinna smærri
vtka, er vestar og norðar lágu.
Aðalvík er raunverulega þrjú
bygðarlög: Vestur-Aðalvík: Sæból,
Staðardalur og Þverdalur. Og yst
jörðin og verstöðin Skáladalur. Var
þar fyrrum mikii veiðistöð, einkum
að vorínu. Mikið graslendi er í
Vestur-Aðalvík og tiltölulega auð-
velt til ræktunar, en altaf hefir sjó-
sóknin verið drýgst fyrir íbúana.
Annað bygðarlagið í Aðalvík eru
Miðvíkur og Stakkadalur. Var löng-
um margbýlt á þessum bæjúm, og
búið vel þótt jarðnæðið væri smátt.
Þriðja bygðarlagið e'r, Látrar eða
Látraplássið. Það hefir, um langt
skeið verið fjölmennasta bygðar-
lagið og mest útgerð þaðan.
Bæði í Mið-Aðalvík og á Látrum
mætti rækta mikið til viðbótai* því
sem búið er að rækta, en þar sem
fólki hefir undanfarin ár mjög fækk
að í öllum bygðarlögum í Aðalvík
mun tæplega verða mikið unnið þar
að aukinni ræktun fyrst um sinn,
enda hafa Aðalvíkingar löngum
lifað mest á sjónum, og útgerð ef-
laust verið stunduð þaðan frá því
er land bygðist.
Aðalvík hefir löngum verið eitt-
hvert fiskisælasta pláss hjer um
slóðir og hægt þaðan til sjósóknar
bæði norður og vestur, enda hafa
löngum verið duglegir sjósóknarar
í Aðalvík, og mikla björg í bú dreg-
ið, og oft átt góðar birgðir af
fiski, þegar matarfátt var annars-
Ð A L V
Eftir Arngr.
Friðrik Magnússon
staðar. Um og fyrir síðustu aldamót
voru þeir: Hannes Gíslason (faðir
Guðmundar bæjarfógeta á Siglu-
firði og þeirra systkina) og Sig-
urður Gíslason (faðir Guðmundar
forstjóra Fjelagsbakarísins á Siglu-
firði og þeirra systkina) mestir
bændur á Látrum og stunduðu sjó-
inn kappsamlega, en í Vestur-Aðal-
vík, (Sæbóli) voru þeir Sljettubænd
ur Brynjólfur Þorsteinsson og Guðni
Hjálmarsson mestir sjósóknarmenn.
Mætti margt rita um þá Brynjólf
og Guðna. En geta má þess, að
þeir átty bát santan, reru saman og
höt'ðu sameiginlegt heimilishald um
nær 40 ára skeið. Mun slík sam-
heldni og samstarf, sem aldrei fjelL
snurða á, vera eins dæmi. Voru þeir
Brynjólfur og Guðni alls óskyldir.
Brjmjólfur var formaðurinn og for-
ustumaður fvrir heimilið út á við.
Ilann var einnig forustumaður
sveitarinnar lengst æfi sinnar. lán-
gefinn og athugull og him; megti'
merkismaður.
I K -
Fr. Bjarnason
Eftir aldamótin síðustu var Gué-
mundur Helgd Finnbjömsson rnesti
athafnamaðurinn í Vestur-Aðalvík
og rak vjelbátaútgerð frá Sæbóli
og hafði þar verslun langan tíma.
★
EIjSTI FORMAÐUR í Aðalvík
og mestur sjósóknari þeirra er nú
lifa er Friðrik Magnússon á Látr-
um. Hann byrjaði formennsku 21
árs gamall og hefir stundað sjó-
mennsku nær óslitið síðan, oftast
sem formaður. Marga svaðilför hef-
ir hann fcngið á sjónum eins og;
.nærri má geta, en þó sloppið heill
úr hverri raun. Ein mesta svaðilför
Friðriks mun vera sú, er hann
lenti í ofyiðrinu 7. janúar 1905 og
varð að hleypa til Bolungavíkur og
hjelt öllum mönnum, en braut skip
sitt. Mátti það heita einstök heppni,
þar sem tvö stærri áraskip fórust í
veðri þessu, og áttu þó ekki yfir
jafnlan^t eða hættumikið svæði að
sækja.
Friðrik var þá formaður á fimm-
niannafari, en með sey manna áhöfn-
Iteru þeir dag þennan ofan á Kögur,
vestur af Straumnesi, og lögðu þar
lóðirnar. Þegar búið var að leggja
gerði áhlaupsveður af austnorðri
með miklum sjógangi, svo ekkert
var fyrir hendi annað en hleypa und
an sjó og vindi upp á líf og dauða.
Fyrsta landkenning, sem þeir fje-
lagar fengu var sú, að rofaði í
Stigahlíð frarn af Miðleitinu. Var
þá tekið til róðurs inn með Stiga-
hlíð og þegar þeir náðu fyrir Ó-
færuna. sáu þeir ljósin í Bolungar-
vík. Gékk alt sæmilega þangað til
lenda átti í Bohingárvík. Biatit þá,
sjór yfir skipið; tók út manninn við
stýrið, og hvóldi skipinu. Brotsjór-