Lesbók Morgunblaðsins - 19.02.1950, Blaðsíða 3

LEÍSBÖK MUKGUWtíLABBlNt)
95
\ H M t tttí I K "
< ,t(.irl< I' !«t,tt **'i*
IjU«..r-« m •
KARL EINARSSON og skjaldarmerki
hi.ns, sem er væntanlegur þjóðfáni St.
Kilda. Skjaldarmerkið er fálki, er sit
ur á kletti og mynd af einhyrningi í
aukareit og þar undir stendur: NON
TIMIDUS DESTINAE. í hringnum um
hverfis stendur: SIGILLIUM TESTAT
UR DISPENSATIONE REGIS NOBIL-
ITAS ISLANDICA 1164. — Karl segist
vera kominn i beinan karllegg af Jóni
l. oftssyni í Odda, cr verið hafi fyrsti
aðalsmaður á íslandi og þetta liafi
upphaflega verið skjaldarnterki hans.
Artalið 1164 er miðað við það, að þann
vetur dvaldist Jón i Norcgi og hafði
Magnús konungiir Erlingsson þá gcng-
ist við frændsemi hans.
ir ú „Lagganum" ljetu mig þvo
gólf, og kölluðu mig skúri-greif-
ann. — Annars rak jeg einu sinni
alþjóðaskrifstofu í Belgíu og hafði
30 vjelritunarstúlkur í þjónustu
minni. Þetta var upplýsinga- og
leiðbeimnganýðstöð í hjónabands-
m. áluip; cg við höfðum þ.að að
prinsípi, að gefa engum góð ráð
nema hann sendi okkur fyrst pen-
inga. Ennfremur hjálpuðum við
ógiftu fólki og beindum mörgum á
braut hamingjunnar fyrir fáeinar
krónur. En svo var bannað að senda
peninga í sendibrjefum, og þar
méð var úti um þetta fyrirtæki.
Einu sinni rak jeg annað fyrir-
tæki, ekki ólíkt þessu. Það var leið-
beiningaskrifstofa um það, hvern-
ig menn gætu fengið Nóbels-verð-
laun fyrir lítið--------
— Hvar dvaldir þú í síðasta
stríði?
— Hjer og þar eins og venjulega.
Jeg ferðaðist mikið og algjörlega
hindrunarlaust. Jeg á íslenskt vega-
brjef og stundum sýni jeg það, —
og svo á jeg mitt eigið vegabrjef,
útgefið af mjer sjálfum fyrir sjálf-
an mig, heimfært upp á ríki, sem
]eg ætla að stofna. Þeir voru van-
ir að hlæja fyrst að þessum pappír-
um mínum, en svo var mjer ævin-
lega sagt að jeg mætti fara. Einnig
bafði jeg miða frá sænsku kirkj-
unni, en sú ágæta stofnun miðlaði
gömlu fólki í Danmörku kaffi allt
stríðið. Já, lagsmaður! Það, sem
öllu rnáli skiptir er að vera ekki
sjálfur í stríðinu......
Nú fer karl oían í vasa sína og
tinir þaðan ótrúlegustu hluti: brjef
tutlur, tölur, klukkufjöður, litblý-
antsstubba, fatabætur, hálfan skó-
skóla og fáeina nagla. Innan úr
jakkaíóðrinu kemur það loksins,
sem hann leitar að: stórt skjala-
bindi, handrit. Þrjú hundruð vjel-
ritaðar síður, kvartó, ljóð, ort á
ensku. Á titilblaðinu stendur:
Cbarles Einarson Dunganon,
Uart. Oracle of the Occans.
Geiið út á ríkisforlagi Atlantis.
Port Nirvana. — St. Kilda.
20. öldin.
Jeg spyr um cfni þessa ábúðar-
mikla skáldverks, en höfundurinn
yptir öxlum, ar.sar því engu en
segir:
í
- | o; b m; o mt * 7
* i y a n_s j
"Om-lk-l«-koir-a*n-uriskln",
i OORaORAST XII.
Emperor.
Prot«otor of
aeven oeeans.
Port Kirrena,
St. Kilda.
20tb cer.tury. . I
Valid all datee.
Offloials! Kobilitiee! & rigfci
lionorftble Oúarde of Juetiea! .
Our eountry-man, ambassador and
bexd: Cbarles Emarson Dunganon, dukej
of St- Kilda, author of the famous j
"Oraclee", desoendant of the old Át-
lantie Dynasty: "Corraorant".
our epeoial envoyd on a world-eid8
voyage, in order to oheerve the
spiritual oonditions of mankinð.
Please render him faeilities from
port to port. jjana and eeal,
' * .. * oN^Yy\C--TC«A\V
þseoret.ary-»jm/. ’
Frumrit af vegabrjefi. sem Karl
Einarsson hefir gcrt til handa þegn-
um hins væntanlega þjóðríkis á St.
Kilda. Þetta vegabrjef er þó nokkurs
konar „diplomatpassi“ fyrir sjálfan
liann. llin sundurslitna gæsalappalína
undir þjóðarheitinu segir Karl að sje
Gaeliska og þýði: „Víkið frá mjer illir
andar“.
— Það er líka músik. Án lóna
og söngs er skáldskapurinn eins og
frosin lind. Þess vegna hefi jeg
samið músík við allt verkið, og
ílutningur þess mundi alltaí taka
fimm stundir í söngleikahúsi. Það
yrði að vera mjög stórt hús!
Nú er jeg líka að mála 25—30
myndir, í fjórum litum, efninu til
skýringar fyrir alla þá, sem heyra
ekkert og skilja fátt nema það
litla, sem þeir sjá.
— Efnið, já? Um hvað þetta sje?
Það er hcldur flókið mál, kæri
landsmaður. En við getum sagt, að
það sje tvíþætt og fjalli um hið
góða og illa í lífinu. Persónur eru
tvær, sinn fulltrúinn fyrir hvora
stefnu.
Það var nefnilega einu sinni vilr-
íngur ira Tibet, sem fór emforum
um veröldina og undi sjer hvergi.
Einhvern veginn álpaðist hami út