Lesbók Morgunblaðsins - 18.05.1952, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
T* 257
áreynslu og iðjusemi, en hallist
heldur að því, sem þeim þykir
skemmtilegt.
Til þess að fá nokkurt yfirlit um
það hvaða fólk bæri fyrir menn í
draumi, var dreymendum skipt í
tvo hópa eftir aldri, vegna þess að
það þótti líklegt að nokkur munur
mundi vera þar á. í yngra flokkn-
um var fólk frá 18—28 ára aldurs,
en í hinum eldra fólk, frá 30—80
ára. Frá fyrri hópnum voru rann-
sakaðir 1819 draumar. í 15% af
þessum draumum kom enginn ann-
ar fyrir en dreymandinn sjálfur, og
í öllum hinum draumunum voru
að meðaltali tveir menn auk dreym
andans. Af þessum mönnum virtust
43% vera ókunnir menn, 37% voru
kunningjar og vinir dreymandans,
19% nánustu ættingjar og 1% nafn-
kunnir menn. Segir prófessorinn að
það sé í samræmi við það, sem
hann hafi áður haldið, að atburðir,
sem eru að gerast komi mjög sjald-
an fram í draumi.
Það var einnig athugað hvort
munur væri á draumum pilta og
stúlkna. Kom þá í ljós að piltana
dreymdi oftar karlmenn en stúlkur
og aðallega pilta á sínu reki (42%).
í hópi hinna eldri varð niðurstað-
an svipuð, nema hvað þá dreymdi
oftar nánustu venzlamenn sína, og
draummenn þeirra voru yfirleitt
yngri en þeir sjálíir.
Þá var athugað hvað menn hefði
hafzt að í draumum sínum, og voru
athugaðir 2668 draumar í þvi skyni.
Kom þá í ljós að langflestir (34%)
höfðu verið á einhvers konar ferða-
lagi, gangandi, hlaupandi, ríðandi
o. s. frv. Mjög fáa haíði dreymt að
þeir væri að hrapa eða svíía í lausu
lofti. í öðrum draumum var dreym-
andinn að tala (11%), sat kyrr
(7%), beið eftir einhverju (7%),
var í samkvæmi (6%), skemmti sér
(5%), vann erfiðisvinnu (4%), var
að hugsa (4%), átti i illdeilum
(3%). Segir Hall að það sé merkí-
legt hve fáa dreymi að þeir sé að
vinna. Jafn algeng störf eins og að
skrifa á ritvél, sauma, sterkja lín
eða taka til, komi alls ekki fyrir í
neinum af þessum draumum, og
aðeins einu sinni komi það fyrir
að dreymandinn hafi unnið að mat-
gerð, búið upp rúm, þvegið diska
eða gert hreint. Aftur á móti komi
það oft fyrir að menn dreymi að
þeir sé að synda, leika knaltleik
eða dansa. Af þessu dregur hann
þá ályktun að draumarnir gangi
meira út á dægrastyttingar en
vinnu.
Ástandi dreymendanna var skipt
í fimm flokka: 1. ótta, þar með tal-
inn kvíði og skelfing; 2. gremju og
vonbrigði; 3. sorg; 4. gleði; 5. geðs-
hræring, þar með talin undrun.
Óttinn kom oftast fyrir, eða í 40%
af draumunum. Hryggð, gleði og
geðshræring var jafnt (18%), en
sorg sjaldnast (6%). Þannig kom
það í ljós að 64% draumanna voru
leiðindadraumar, en aðeins 18%
skemmtilegir draumar.
Það hefur verið flestum draum-
þýðendum ráðgáta hvernig á því
stendur að dreymandinn sér oft
umhverfi sitt með eðlilegum litum.
Hall rannsakaði 3000 drauma með
tilliti til þessa og komst að raun
um að 29% draumanna voru „með
litum“, en hinir allir litlausir. Kon-
ur dreymir liti oftar en menn
(31 : 24%). Svo virtist líka sem
litirnir hyrfi með aldrinum og þá
sem komnir eru yfir fimmtugt
dreymi sjaldan liti. Sumir sjá aldrei
liti í draumi, aðra dreymir eðlilega
liti í hvert sinn. Annars er engan
mun að finna á draumum þessara
manna, eítir nákvæman saman-
burð, og ekki heldur þess manns,
sem dreymir sitt á hvað litdrauma
og litlausa drauma.
Að öllu þessu athuguðu kemst
prófessorinn að þessari niðurstöðu;
i ■ !
U ii i...í L.
„Draumar eru hugsanir, sem
fram koma í svefni. Vegna einhvers
lögmáls, sem vér þekkjum ekki,
getur dreymandinn séð sínar eigin
hugsanir líkamaðar. Þegar hann
segir öðrum frá draumum sínum,
þá er hann að segja frá hugsunum
sínum, hvort sem hann veit það
eða ekki. Þegar vér rannsökum
drauma, þá gerum vér það ekki til
þess að uppgötva hvaða óskir liggja
að baki þeim, eins og Freud gerði,
heldur til að ákveða hvað dreym-
andinn hugsar um sínar eigin óskir.
Vér rannsökum drauma til þess að
auka þekkingu vora á manninum.
Þeir veita upplýsingar, sem ekki
er unnt að fá á annan hátt.“
Hann getur ekki fallizt á draum-
skýringar þeirra Freuds, Jung,
Adlers og Stekel, en draumskýr-
ingum dr. Helga Péturs hefur hann
víst aldrei kynnzt. Hann mundi þá
hafa rannsakað betur drauma þá,
er hann hafði undir höndum. Ef
hann hefði spurt alla dreymend-
urna rækilega, mundi hann hafa
komizt að raun um það veigamikla
atriði, að menn dreymir hér um
bil aldrei það, sem þeir hafa séð í
vöku. Mönnum finnst t. d. í draumi
að þeir sé heima hjá sér, og þeir
segja að sig hafi dreymt það. En
sé farið að grafast betur eftir, þá
kemur í ljós að þeir muna eftir því
að heimilið var allt öðru vísi útlits
en það er og svipar ekkert til þess.
Stofufnar eru öðru vísi í laginu, á
veggjum er allt annað én þar á að
vera, húsgögn eru öll önnur. Og
niðurstaðan verður sú, að dreym-
andinn hefur séð í draumi íbúð,
sem hann hefur aldrei séð í vöku.
Honum finnst bara í draumnum, að
þarna eigi hann heima, og svo þeg-
ar hann segir frá draúmnum, þá
segir liann að sig hafi dreymt að
að hann væri heima. Sama máli
er að gegna, ef hann dreymir eitt-
Frh. á bfg. 264,