Lesbók Morgunblaðsins - 18.05.1952, Blaðsíða 12

C 26? ^
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
r lifði þessa nótt og næsta dag, en
þá var lífsorkan þrotin. Ég hef
ekki getað grafið upp dánardag
1 Arnfinns því þar sem ég hef leitað
í blöðum, er einungis sagt „Nýlega
| er látinn“ o. s. frv.
Síðasta ferð séra Páls til
Seyðisfjarðar
Við héldum nú áfram ferð okkar.
Sumir okkar komust heim ein-
hvern tíma um nóttina, eftir því
sem þeir áttu lengra eða skemmra
heim til sín. Ég kom heim að Þing-
múla seint um kvöldið. Það var
dimmt það kvöld, því það var kom-
inn 5. október. Ég hitti Jón ísleifs-
son úti á túni. Hann var ráðsnjaður
á staðnum, og eins og ég hef áður
tekið fram, tilvonandi tengdasonur
prestsins og bróðursonur Arnfinns.
Það var því ekki nema eðlilegt, að
við legðumst þarna niður í túnið
á meðan ég var að segja honum
fréttirnar af sjúkleika föðurbróður
hans.
En þegar minnst varði, kom einn
r málleysingjanna hlaupandi til okk-
ar og var mikið niðri fyrir. Fing-
urnir gengu svo ótt, að ég gat ekki
greint hvað hann var að segja, þó
ég væri nokkuð leikinn í að lesa
fingramál, enda orðið talsvert
rokkið, en ég sá að Jón veitti þessu
handapati mikla athygli. Ég sagði
því við nafna minn: „Hvað er hann
Bjössi að segja?“ „Ég veit það
varla, hann er eitthvað að tala um
prestinn og að hún Steinunn sé að
gráta.“ Við stukkum af stað og
heim í bæ. Þar voru okkur sagðar
þær sorgarfréttir að séra Páll hefði
drukknað daginn áður í Grímsá
beint á móti Vallanesi, með þeim
hætti er nú skal greint verða: Þeir
höfðu komið tveir að Ketilsstöðum
á Völlum af Seyðisfirði. Var þá
orðið dimmt og vildi fylgdarmað-
urinn gista á Ketilsstöðum, en séra
Páll aftók með öllu að gista og sló
L í Þ* Sráu og hvarf út í myrkrið, en
fylgdarmaðurinn mun hafa orðið
eitthvað seinni fyrir, en hélt þó á
eftir presti, en varð hvergi var við
ferðir hans. Var þá farið að spyrj-
ast fyrir á næstu bæum, en enginn
hafði orðið hans var.
Er fólk kom á fætur í Vallanesi
morguninn þann 5. október, sást
grár hestur á beit niðri í Vallanes-
inu, og er að var gáð, var það Grása
frá Þingmúla, og lá annað ístaðið
yfir hnakkinn. Hinum megin við
ána er snarbrattur melur ofan að
ánni og mátti sjá þess merki, að
séra Páll hafði farið svo tæpt á
bakkanum, að hryssan hefur misst
fótanna og oltið ofan í hylinn, og
þar'fannst lík séra Páls síðar um
daginn. Aðrir segja svo frá, að séra
Páll muni hafa riðið norður yfir
ána í myrkrinu og ætlað svo yfir
aftur, en þá lent á sundi í hylnum
og landtakan ómöguleg, snarbrött
malarskriða. Séra Páll dó hinn 4.
október á afmælisdaginn sinn 54
ára gamall. Mér er óhætt að full-
yrða að séra Páll varð öllum sem
þekktu hann, harmdauði. Ég veit
að það hafa verið uppi ýmsar sögur
er lúta að því að ófrægja hann, en
mér er ómögulegt að samrýma það
hans góða hjartalagi, allri hans
góðu kennimennsku og þeirri vel-
vild er hann sýndi náunga sínum
og þá ekki sízt mér, enda er því
þannig farið um mig, að „jafnan
er ég heyri góðs manns getið“ verð-
ur mér hugsað til séra Páls Páls-
sonar í Þingmúla. Eftirfarandi vís-
ur heyrði ég í ungdæmi mínu og
mig minnir að ættu að vera eítir
Þorv. heitinn Kerúlf héraðslækni:
í austri dunar dáins norn
daprast lífsins friður, ^
dimmt er í lofti, dauðakorn
detta á jörðu niður.
Margur snöggt til heljar hné
hröð er feigðarkúla,
drukknaður sagt á sundi sé,
séra Páll í Múla.
Vígmóður í volki heims,
var þó jafnan glaður.
Óllum veitti’ án auðs og seims,
afbragðs gáfumaður.
Draumarannsóknir
Frh. af bls. 257.
hvert landslag, sem hann þykist
kannast við, að það er allt öðru
vísi, en hann áttar sig ekki á hverja
þýðingu þetta hefur þegar hann
segir frá draumnum, heldur segir
hispurslaust að hann hafi verið
þarna eða þarna, af því að hann
ímyndaði sér það meðan á draumn-
um stóð. Eins er ef hann þykist sjá
sjálfan sig í draumi, að sú mynd
sem hann sér er mjög ólík þeirri
hugmynd sem hann hefur um útlit
sjálfs sín. En hann aðgætir þetta
ekki þegar hann vaknar, nema því
aðeins að hann sé inntur eftir því,
eða hann þekki þetta lögmál og
virði drauminn fyrir sér í ljósi
þess. , .
.Alli — * V. , «•* . .»■ I M--
Hver einasti maður getur komizt
að raun um að þetta er rétt, ef hann
athugar sína eigin drauma með
gaumgæfni. Og eðlilegasta skýring-
in á þessum missýningum, eða
misskilningi í draumi, er sú, er dr.
Helgi Péturs kom fram með, að vér
höfum draumgjaía.
Annars eru rannsóknir prófessors
Halls mjög merkilegar og rná
margt af þeim læra. Sú staðreynd,
að menn dreymir aðeins örsjaldan
að þeir sé við þá vinnu, sem þeitr
stunda í vöku og hugsa mest um,
er nokkuð glögg bending um að dr.
Helgi hafi verið á réttari leið í
draumskýringum sínum en aðrir,
og að það sé ekki hugsanir dreym»-
andans sem „líkamast“ í draumi.