Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1953, Page 1

XXVIIT. árg.
JHo vgmtMato ift0
8. tbl.
Sunnudagur 1. marz 1953
Hannes Jónsson frá Hleióargarðiá
Gengið í gl júfrið dðkkv
w W m W Jjff
DJÚPADALSÁ í Eyafirði fellur í
háum og fallegum fossi fram af
sveipnum eða fjallinu fyrir dal-
botninum, þar sem hún á upptök
sín. Rennur hún þar góðan spöl í
djúpu og hrikalegu gljúfri, þar til
dalurinn víkkar, og eyrar taka að
myndast. Austan við ána heitir
dalurinn Djúpadalur, en að vestan
Hvassafellsdalur, því þar á stór-
býlið Hvassafell land, og hafði þar
selstöðu um langan aldur, en nú er
það lagt niður. Það var í þessu
gljúfri, sem atburðir þeir gerðust,
sem nú verður frá sagt.
—★—
Sagan hefst um síðustu aldamót,
að hausti til. Gangnamenn voru í
síðustu leit á Djúpadal, og voru
komnir fram í dalbotninn nálægt
fossinum, er þeir námu staðar og
töldu óþarft að fara lengra fram.
Settist einn þeirra þar niður, og
skyldi hann bíða meðan hinir röð-
uðu sér, en síðan átti hann að fylgja
á og fjárgötum niður dalinn. Með
honum var- fjárhundur hans, sem
talinn var mjög vænn og vitur.
Er þeir höfðu setið þarna litla
stund, fór seppi að ókyrrast og þef-
aði í sífellu út í loftið. Allt í einu
spratt hann á fætur og hljóp fram
á gijúfurbarminn, og tók til að ýla
og jafnvel gelta. Þótti eigánda hans
þetta kynlegt, en af því hann
þekkti vel vitsmuni seppa datt hon-
um í hug, að líklega grunaði hann,
að þarna væru kindur nálægar. —
Þótti honum það þó með ólíkind-
um, því þarna var hin mesta ófæra,
og víðast standberg niður í á. Verð-
ur honum það þó að ráði að ganga
fram á gilbarminn, þar sem seppi
var og skyggnast niður í gljúfrið,
en ekki gat hann séð nokkra
skepnu þar, en afstaða öll hin
versta, því svo virtist, sem berg-
brúnin slútti fram yfir bergið fyrir
neðan. Helt hann að hér væri um
að ræða einhverja vitleysu eða óra
í hundinum og bjóst til að hefja
göngu sína heim dalinn. En er
seppi sá það ærðist hann og gelti 'í
sífellu. Þótti manninum þessar að-
farir hundsins svo undraverðar, að
hann nam staðar, og varð það þá
<* e>
Hannes Jónsson.
að ráði að kalla til annarra gangna-
manna, er voru að koma upp með
gljúfrinu að vestanverðu, og áttu
að ganga Hvassafellsdal. Bað hann
þá að skýggnast um í gljúfrinu,.en
þar er betri aðstaða að sjá í gilið
einkum að austanverðu. Urðu þeir
við þessu, enda sáu þeir og heyrðu