Lesbók Morgunblaðsins - 03.05.1953, Blaðsíða 7

LESBÓK MORÖUNBLAÐSINS
261
I>EIRRA F.ir.IN ORD SANNA
AD LÖGGÆZLU ER ÞÖRF
Hafinn hefur verið himinhrópandi
áróður gegn vopnaburði og hernaðar-
anda í því skyni að sanna mönnum,
að það bryti í bága við eðli og arfleifð
Okkar íslendinga, ef við byggjum okk-
ur undir að sjá landinu fyrir vömum
án hérvistar erlends iiðs á eiginlegum
friðartímum. En hvernig er varið frið-
aranda og vopnafjandskap þeirra, sem
nú hrópa hæst um þetta.
Vitni þess má t. d. sjá í Verkalvðs-
blaðinu 15. október 1934, en komm-
únistar gáfu það blað út þá, en þar
segir:
„Blóðfórnir, sem spanski verkalýð-
urinn færir nú, og bvltingareldmóður-
inn, sem vopnar jafnvel konur og börn,
til baráttu fyrir frelsinu, það er hið
leiftrandi tákn til alls verkalýðs ver-
aldarinnar að sameinast eins og spanski
verkalýðurinn, á grundvelli vopnaðrar
uppreisnar“.
Annað vitni er í Þjóðviljanum 4.
maí 1937 þegar hann lýsir 1. maí há-
tíðahöldunum í Moskva og segir:
„Hinir vopnuðu verðir i ríki sósíal-
ismans eru ekki aðeins þeir, sem eru
í Rauða hernum. Vopnaðir verkamenn,
hersveitir á vinnustöðvunum, ganga
föstum skrefum eftir Rauða torginu
með byssur um öxl. — Þessar skipu-
lögðu vopnuðu sveitir bera glögg ein-
kenni sósialismans."
Allt er þegar þrennt er, og hversu
oft höfum við á síðari árum ekki heyrt
Einar Olgeirsson klökkna í útvarpinu,
já jafnvel alveg missa málið af ekka
yfir friðarást sinni, en hinn 1. maí 1939
sagði hann, samkv. umsögn Þjóðvilj-
ans 3. s. m., er hann þakkaði stríðs-
mönnunum íslenzku í Spánarstyrjöld-
inni, „að þeir hefðu þrír, með þvi að
legg.ia líf og limi 1 hættu bjargað al-
þjóðlegum heiðri íslenzku verkalvðs-
hreyfingarinnar“. Minna mátti ekki
gagn gera. Heiður íslenzku verkalýðs-
hreyfingarinnar var glataður, ef fs-
lendingar tóku sér ekki vopn í höpd
til að taka þátt í blóðugri borgara-
styrjöld í vinveittu erlendu ríki.
Enginn skyldi halda, að þetta væri
af fljótræði mælt. Þvert á móti. í söng-
bók kommúnista er einn aðalsöngur-
inn með einskonar viðlagi, er hljóðar
svo:
„Lifi Lenin og hinn rauði her“.
Þetta er jafnvel blessuðum börnun-
um kennt að kyrja í stað ættjarðar-
kvæða og andlegra ljóða. Svo koma
þessir mcnn Og halda friðarfundi, sem
þeir- fá saklausa íslenzka presta til að
blessa yfir. Þvílíkir prestafundir voru
haldnir jafnvel daginn áður en útför
Stalins var gerð en þar fengu engir
prestar að koma fram, engar bænir
voru beðnar, né sálmar sungnir, held-
ur voru hergöngulög látin hljóma og
fallbyssur druna, begar hinn aldni ein-
valdur og yfirmaður hins albióðlega
kommúnisma var lagður til hinstu
hvílu.
FÁLM hinna
MÁLEFNASNAUÐU
Um friðarást Alþýðuflokksins þarf
ekki að fara mörgum orðum. Við höf-
um í vetur séð hvernig þeir vega hver
að öðrum og vanda þá ekki til vopn-
anna, þ. e. a. s. hinna andlegu. Af
skírdagshugleiðingunni, sem Alþýðu-
blaðið birti athugasemdalaust, eftir
Valgarð Thoroddsen mátti og glögg-
lega sjá, að öflugur armur flokksins
er síður en svo fallinn frá hugmvnd
Gylfa Þ. GíslasOnar um að stofna til
íslenzks hers. En því óskiljanlegri verð-
ur sá móður, er öðru hvOru grípur
þessa menn út af sinni eigin hugmvnd.
Hvernig stendur þá á öllum þeim gaura
gangi og blekkingum, sem nú er revnt
að koma að um þessi mál? Vafalaust
er ein ástæðan sú, að málefnalausir
menn eru að reyna að leita að ein-
hverju, sem þeir vona að geti aflað
sér fylgis um sinn. Þessvegna er það
heimtað í dag, sem afneitað var í gær.
En hér býr annað enn alvarlegra á
bak við.
„LANDSLÖGIN BR.TÓTUM VIГ
Til þess að átta sig á því er rétt að
renna huganum til þeirra atburða, sem
gerðust hér fyrir áramótin. Út af fvrir
sig er það engin nýjung, að verka-
menn og aðrir launþegar setji fram
kröfur um bætt kjör. í frjálsum þjóð-
félögum er það talið sjálfsagt, að menn
eigi rétt á því að bera fram slíkar kröf-
ur og gera verkföll þeim til styrktar.
Það er einungis, þar sem kommúnism-
inn ræður, eða ámóta einræði, sem
verkföll eru bönnuð með lögum.
Ekkert óeðlilegt er heldur við það, að
fulltrúar verkamanna beri fram óskir
sinar við Alþittgi Og ríkisstjórn og það
er síður en svo óþekkt hér á landi, að
þessir aðilar hlutist til um lausn vinnu-
deilu og taki á ríkið nokkrar byrðar,
til þess að greiða fyrir lausn. Enginn
vafi er og á því, að miðað við aUan
málefnatilbúnað og þær kröfur, sem
fram voru settar, leystist verkfallið í
desember þjóðfélaginu í heild á mun
hagstæðari hátt en vonir stóðu til.
Samt er það óhagganleg staðreynd
að þetta verkfall var með öðrum blæ
en venjulegar vinnudeilur. Það kom
fram strax í því, aff forvstumenn þess
vildu ekki afstýra verkfallinu. Loks-
ins þegar þeir skutu deilunni til að-
gerða ríkisstjórnarinnar og hún efndi
tafarlaust til fundar um málið, gaf
aðalforystumaðurinn, Hannibal Valdi-
marsson, sér ekki tíma til að sitja fund-
inn nema örstutta stund. Þá stóð vfir
undirbúningur Alþýðuflokks-þingsins
Og hefur hann sjálfsagt tekið sinn tíma.
Aðstoðarmaður Hannibals lýsti síðan
berum orðum yfir því, að miklu árang-
ursríkara mundi að semja eftir að verk-
fallið væri byrjað.
Orð og æði forystumanna verkfalls-
ins sýndi síðar hvað inni fyrir bjó. Á
fundi, sem haldinn var á Lækjartorgi
hinn 6. desember, sagði fulltrúi komm-
únista, Björn Bjarnason, orðrétt:
„Krafa fólksins um það, að þessi dug-
lausa og ráðalausa ríkisstjórn leggi nið-
ur völd, mun verða svo hávær, að undir
henni verður ekki líft. Blöð atvinnurek-
enda og ríkisstjórnarinnar hafa verið
að fræða okkur um, hvað væri leyfilegt
að gera í þessu verkfalli og hvað ekki.
Við skulum slá því föstu í eitt skipti
fyrir öll, að það verður ekki Morgun-
blaðið eða önnur blöð atvinnurekenda
eða ríkisstjórnarinnar, sem segja okkur
hvað við megum framkvæma til vinnu-
stöívunar og hvað ekki. — Það verða
hagsmunir verkfallsins, sem verða á-
kvarðandi um það, hvaða hluti við
stöðvum og hverja við látum óstöðv-
aða“.
Engum getur dulizt, að hér er fluttur
sami boðskapur og kommúnistar gerðu
strax 1930, þegar þeir sögðu í Rauða
fánanum þá í nóvember:
„Landslögin brjótum viff, ef viff sjá-
um, aff stefnunni er hagur í því“.
VALDIÐ VILJA ÞEIR HAFA
SJÁLFIR
En var þá boðskapur hinna lýðræðis-
elskandi, löghlýðnu Alþýðuflokks-
manna frábrugðinn þessari kommún-
isku kenningu? Fulltrúi Alþýðuflokks-