Lesbók Morgunblaðsins - 27.03.1955, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
177
Fjölda margir listamenn hafa gert myndir í ævintýr Andersens. Þessi mynd
er eftir Vilhelm Petersen í ævintýrið „Nýu fötin keisarans.“
veizla mikil verður haldin í ráð-
húsinu. Þangað koma konungshjón-
in dönsku og hundruð tiginna
gesta, þar á meðal allir erlendir
sendiherrar í Danmörku. Útvarpið
verður helgað minningu skáldsins
og einnig sjónvarpið. Húsið, þar
sem H. C. Andersen fæddist, stend-
ur enn. Þar er nú minjasafn hans
og þar verður mikið um dýrðir.
Um hátíðahöld annars staðar má
geta þess, að í London verður stór
sýning á ritverkum skáldsins og
gengst National Book League fyrir
henni. í París verður alþjóðleg sýn-
ing á myndum, sem börn um allan
heim hafa teiknað eftir ævintýr-
um skáldsins; þar á meðal eru
myndir eftir íslenzk skólabörn.
Stjórnin í Peking stendur fyrir há-
tíðahöldum þar. Borgarstjórinn í
Jerúsalem hefur ákveðið að ein
gata þar í borg skuli skírð um og
bera nafn Andersens hér eftir. I
Japan er mikill viðbúnaður og er
meira en ár síðan að stjórnin þar
skipaði sérstaka nefnd til þess að
sjá um hvernig skáldsins skyldi
minnzt.
í Danmörku hefur verið gerð
kvikmynd af æviferli skáldsins, en
jafnframt sýnir hún samtíð hans og
hefur ekkert verið sparað til henn-
ar. Ennfremur hefur verið tekinn
á kvikmynd brúðuleikur, gerður
eftir ævintýrinu um tindátann. —
Báðar þessar myndir verða sýndar
á 150 ára afmælinu.
iLLA ævi var H. C. Andersen
einhleypur. Hann hafði verið
einbirni og átti engin skyldmenni.
Var hann því hálfgerður einstæð-
ingur, enda þótt vinirnir væri
margir er á leið ævi hans. Hann
var mjög tau^aveiklaður og átti
því stundum bágt, því að hann tók
sér allt mjög nærri. Aftur á móti
var hann framúrskarandi hégóm-
legur, seildist eftir því að komast í
kynni við höfðingja, þótti ákaflega
gaman að því að sér væri hrósað
og myndir af sér teknar í ýmsum
stellingum. Hann var mjög líf-
hræddur og til sannindamerkis er
það, að á öllum ferðalögum sínum
flutti hann með sér langan kaðal,
til þess að geta komizt út, ei eldur
kæmi upp í húsi þar sem hann
hefði tekið sér náttstað. Þessi kað-
all er nú ásamt ýmsum öðrum
gripum hans geymdur í safninu í
húsinu þar sem hann fæddist.
En þrátt fyrir þetta helt hann
því barnslega hugarfari sem auð-
veldaði honum svo mjög að ferðast
um ímyndaða heima og rita um
það, sem hann sá þar og heyrði.
Það er þessi barnslega lund, sem
fleytti honum yíir torfærur lífsins,
var sú brynja er hlífði honum i
mótlætinu, en margfaldaði gleði
hans þegar vel gekk. Hann var að
lokum sáttur við lífið og taldi sig
hamingjusaman mann. Hann lézt
hinn 4. ágúst 1875 á heimili vina
sinna skammt utan við Kaup-
mannahöfn. Lífsreynslu sína dró
hann saman á þennan hátt:
„ÆviSaga mín mun kenna heim-
inum það, sem hún hefur kennt
mér, að til er kærleiksríkur guð,
sem öllu snýr til góðs“.
/ myrkri
Það er sagt að meðan Þjóðverjar her-
sátu Frakkland í seinasta stríði, þá
hafi einu sinni ferðazt í sama járn-
brautarvagni ungur Frakki, þýzkur
henjiaður, ung og fögur stúlka og göm-
ul kerling. Lestin renndi inn í jarðgöng
og myrkur varð í vagninum. Um leið
heyrðist kossbrestur mikill og því næst
skellur, eins og einhverjum hefði verið
gefið kjáftshögg.
Gamla konan hugsaði: „Þessi unga
stúlka er ættjarðarvinur. Þjóðverjinn
kyssir hana og hún gefur honum ræki-
lega á hann.“
Unga stúlkan hugsaði: „Það var gott
að Þjóðverjinn fekk kjaftshögg, en
hvers vegna kyssti hann kerlinguna en
ekki mig?“
Þjóðverjinn hugsaði: „Þetta er lag-
legt, Frakkinn kyssir ungu stúlkuna
og hún gefur mér kinnhest fyrir.“
Frakkinn hugsaði: „Þetta gekk ágæt-
lega, ég kyssi á hönd mér — og nota
það sem ástæðu til þess að berja Þjóð-
verjann."