Lesbók Morgunblaðsins - 21.10.1956, Blaðsíða 1
MANIUSKAÐAVEÐRIÐ Á HALAMIOLM
ALLAN JOHN VILLIERS heitir brezkur rithöfundur, sem skriíað hefir
margar sjóferðasögur. Nýasta bók hans heitir „Posted Missing" og seg-
ir frá skipum, sem horfið hafa á seinni árum. Þar er þessi^kafli um
brezku togarana „Lorella" og „Roderigo" sem fórust í ofviðrinu á
Halamiðum 26. janúar 1955. í sama veðri fórst togarinn Egill rauði
frá Neskaupstað undir Grænahlíð við ísafjarðardjúp.
JMDRRELLA var eitt ið ágætasta
skip, sem nokkuru sinni hefir
látið úr höfn í Hull. Steve Black-
shaw skipstjóri var stundum að
hugsa um hvað karl faðir sinn
mundi hafa sagt um alla þessa
stóru togara, sem nú stunda veiðar
á fjarlægum miðum.
Faðir hans Georg Blackshaw
hafði líka verið skipstjóri, en hann
hafði verið á þessum gömlu kútter-
um, áður en nokkur guíutogari sást
í Hull. Georg skipstjóri hafði verið
aðmíráll yfir „Great Northern
Fishing Fleet“ — aðmíráll, æðsti
skipstjóri á þessum stóra kúttera-
flota, og eins seinna, eftir að vélar
komu í skipin. En það voru engir
aðmírálar eftir 1955 — það er ekk-
ert rúm fyrir aðmírála í heimin-
um nú á dögum. Nú verður hver
að sjá um sig.
Annars varð Steve Blackshaw
að viðurkenna ,að allt hafði verið
lagt upp í hendurnar á honum.
Honum hafði verið fengið ágætt
skip, eitt ið bezta af 160 togurum
í Hull, bezta og stærsta togaraflota
í heimi. Hann var stoltur af þeim
flota, eins og allir þessir 3500 sjó-
menn, sem á skipunum eru, hvort
sem það eru skipstjórar, stýrimenn,
kokkar, hásetar eða liðléttingar.
Skipið hafði in beztu veiðarfæri
og siglingatæki, sem til voru —
þar á meðal rafmagns-dýptarmæli,
sem var alveg ómissandi. Black-
shaw skipstjóri minntist þess hvað
faðir hans hafði verið mikið á móti
dýptarmælum þegar þeir komu
fyrst.
„Hvað er að dýptarlóðinu?"
þrumaði hann. „Fáið mér sökku og
streng — eg veit að mér er óhætt
að treysta þeim“.
En nú voru auk þess komin raf-
Allan J. Villiers
magnstæki til þess að leita uppi
fisk.
„Leitið og þér munuð finna“,
hafði gamli maðurinn sagt, en
hann hafði ekkert við að styðjast
nema dýrkeypta reynslu. Hann
hafði ekki þurft að fara oft til
Hvítahafsins, Barentshafsins eða
íssvæðanna norður af íslandi.
Hann hafði heldur eigi þurft að
fylla 600 smálesta skip, sem hafði
kostað um 200.000 sterlingspund
nýsmiðað, og kostaði um 200 strl-