Lesbók Morgunblaðsins - 19.05.1957, Blaðsíða 6
290
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Hótel Island brennur.
hafi farið fram, þó að hin nákvæm-
ari tildrög að þeim sé því miður
hulin. En eg fyrir mitt leyti vildi
virkilega óska, að þau væri jafn
berlega komin fram í þessu máli
sem kaupsamningurinn sjálfur. Eg
vildi óska, að það lægi hér ljóst á
pappírnum í málinu, hvernig það
atvikaðist, að ókunnur útlendur
maður, fremur snauður en ríkur,
keypti jafn lítilfjörlegar eignir,
sem hér ræðir um, fyrir jafn óheyrt
kaupverð sem 12.000 rdl. eru hér á
landi. — Askam greiddi helming
kaupverðsins, 6000 rdl., eða réttara
sagt fullkomið verð, sem nokkur
kunnugur maður með viti hefði
viljað gefa fyrir hinar seldu eign-
ir til samans.---
Svo víkur hann að þeim 2000 rdl.
sem Jörgensen vildi fá þar að auki
fyrir veitingaleyfið, og segir: „Það
sýnir bezt allan „blæinn og and-
ann“ í samningsaðferð Jörgensens
við Askam, þennan ókunna, auð-
trúa og ráðvanda útlending, sem
berst honum svona upp í hendurn-
ar til bróðurlegrar meðferðar eins
og fundið fé. Allir, bæði guð og
menn hér, vissu nefnilega að Jörg-
ensen ætlaði sér að flytjast til
Kaupmannahafnar og setjast þar
að, svo að auðsætt er að hann á-
skilur sér hér 2000 rdl. af Askam
fyrir þau réttindi að nafninu til,
sem hann ætlaði sér ekki að nota,
og eftir kringumstæðunum, ekki
gat notað framar, enda lá það í
hlutarins eðli, að þessi réttur fylgdi
að sjálfsögðu með í sjálfum kaup-
unum á húsunum og öllu því er
til veitinga heyrði“.
Dómur fell í málinu 14. septem-
ber 1874, og var á þessa leið:
„Benedikt Sveinsson er ekki
málfærslumaður við yfirdóminn.
Hann lagði fram löggilding útgefna
af skrifara landshöfðingja, undir-
skrifaða „f. h. Landshöfðingja. Jón
Jónsson". Landshöfðingi var þá á
embættisferð og átti justitiarius í
yfirdómi að takast á hendur störf
hans í forföllum. Löggilding þessi
er þannig gefin út af manni, sem
ekki hafði myndugleika til að gefa
hana út. Að vísu hefir landshöfð-
ingi 18. júlí ritað á löggildinguna:
„eftir beiðni hr. B. Sveinssonar
staðfestist framan rituð löggild-
ing“. En þessi staðfesting er rituð
á löggildinguna eftir að búið var
að leggja hana fram í réttinum og
meðan talsmaður áfrýandans hafði
hana að láni frá réttinum, og þann-
ig' ekkert átti með að breyta henni,
eða láta breyta í neinu. Þar sem
nú staðfestingar áritun þessi enn
fremur aldrei hefir verið lögð fram
í réttinum, og talsmaður gagná-
frýandans heldur aldrei getið henn-
ar né skírskotað til hennar, hvorki
í varnar og gagnsóknarskjölum
sínum, eða til bókar, verður hún
heldur ekki tekin til greina í þessu
máli.
Með því að talsmaður gagnáfrý-
anda þannig, eins og áður er sagt,
ekki er málfærslumaður við yfir-
dóminn, og hann ekki heldur hefir
lagt fram lögmæta löggildingu til
að flytja málið, ber skv. tilskipun
19. ágúst 1735 14. og 15. grein, til-
skipun 11. júlí 1800 22. grein, og
konungsúrskurði 19. marz 1858 að
álíta sem gagnáfrýandinn hafi ekki
mætt, og þess vegna ex officio að
frávísa gagnáfrýunarstefnum hans,
og að staðfesta hina áfrýuðu fó-
getagerð frá 15. júní þ. á.
Málskostnaður fellur niður“.
Ætla mætti, að Benedikt Sveins-