Lesbók Morgunblaðsins - 12.04.1959, Page 14

198
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Sigurborg Jónsdóttir
Bernskuminningar
um vinnuhjúum verðlaun fyrir langa
og dygga þjónustu (13.)
Við stjórnarkosningu í bifreiðastjóra-
félaginu Hreyfli sigruðu lýðræðissinn-
ar (13.)
Björn Ófeigsson var kosinn formað-
ur Félags vefnaðarvörukaupmanna
(14.)
Jón Magnússon var kosinn formað-
ur Blaðamannafélags íslands (17.)
Sjö Islendingar hafa lokið verkfræði-
prófi í Kaupmannahöfn (21.)
Fulbrightstofnunin veitir tveimur
íslendingum hálfs árs styrk til náms
og kynnisdvalar í Bandaríkjunum (25.)
Stjórn Félags rafvirkja varð sjálf-
kjörin. Formaður er Óskar Hallgríms-
son (25.)
Starfsfólk hjá ýmsum fyrirtsekjum,
alls 60 manns, tók á leigu flugvélina
Sólfaxa og fór til eyarinnar Mallorca
í páskafríinu (25.)
Agnar Gunnlaugsson var kosinn for-
maður Félags garðyrkjumanna (25.)
Sjálfstæðisfélag var stofnað í Höfn-
um með 52 félögum (26.)
FRAMBOÐ
Fyrsta framboð til næstu Alþingis-
kosninga er, að Ásgeir Pétursson lög-
fræðingur verður í kjöri fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn í Mýrasýslu (22.) Þá
verður og Matthías Á. Mathiesen spari-
sjóðsstjóri í framboði fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn í Hafnarfirði (24.)
ÝMISLEGT
Skipastóll landsins var rúml. 113.000
lestir s.l. haust (4.)
Maður var handtekinn í Reykjavík
fyrir að falsa læknaávísanir á deyfilyf
(4.)
I roki, stórhríð og náttmyrkri fann
varðskipið Þór með hinni nýu ratsjá
sinni vélbát, sem var bilaður út af
Garðskaga, og bjargaði honum (6.)
Atta prestaköll eru laus til umsókn-
ar í vor (7.)
Mikið ísrek er í hafinu norður af Is-
landi (7.)
Maður, sem ætlaði með flugvél frá
Reykjavík til Akureyrar, fór óvart
upp í millilandaflugvél og komst alla
leið til Kaupmannahafnar — og heim
aftur (17.)
Bilaeign landsmanna var 18.907 við
s.l. áramót (11.)
Skæður inflúensufaraldur kom upp
í Siglufirði, talið að hann hafi borizt
þangað með þýzku skipi (14.) Vegna
ÞESSAR minningar vil eg byrja með
því að kynna nafn mitt og fer þá fljótt
yíir langa sögu.
Sigurborg hét kona austur á Fljóts-
dalshéraði. Hún var trúlofuð Finni
Þorsteinssyni sem stundaði langskóla-
nám. Vorið þegar hann tók embættis-
próf í guðfræði, fór Sigurlaug að Hólm-
um í Reyðarfirði, til síra Hallgríms og
frú Kristrúnar, að búa sig undir prest-
konustarf. Næsta vetur var Finnur
heimiliskennari hjá Einari bónda í
Hellisfirði. Hann var auðugur af jörð-
um og leigufé. Ólöf Einarsdóttir var
heimasæta í föðurgarði, kvenkostur,
með mikinn heimanmund og arfsvon.
Finnur skrifaði þá Sigurborgu upp-
sagnarbréf, kvæntist Ólöfu, tók prest-
vígslu, var veitt Klyppstaðarprestakall
í Loðmundarfirði og starfaði þar til
æviloka.
Að ráði og hlutdeild frú Kristrúnar
á Hólmum fór Sigurborg til Kaup-
mannahafnar að læra ljósmóðurfræði í
ríkisspítalanum þar. Að námi loknu var
hún skipuð ljósmóðir á Seyðisfirði. Þá
þessa var aflýst skíðamóti, sem þar
átti að vera.
Sjö menn voru dæmdir í Hæstarétti
til að greiða Menningarsjóði 120 þús.
krónur í sektir fyrir áfengislagabrot
(21.)
Leyft hefir verið að 20 júgóslavnesk-
ir flóttamenn flytjist hingað og setjist
hér að (21.)
Mislingar bárust til ísafjarðar og
veiktust margir (22.)
Fiskhjallar hrundu í ofviðri í Grund-
arfirði, en tjón mun ekki hafa orðið
mjög mikið (22.)
Þýzkur sjómaður bjargaði íslenzk-
um sjómanni, sem fallið hafði í höfn-
ina í Reykjavík.
MÆÐIVEIKIN
er að hrella menn. Nú hefir hún
komið upp í sauðfé á Miðhúsum í
Reykhólasveit, þar sem hún hefir
aldrei verið áður (25.)
var einn læknir fyrir báðar Múlasýslur,
með læknisbústað á Fljótsdalshéraði.
Svo bar það við um vetur í blindhríð
og ofsaroki, að afi minn Þorleifur Þor-
varðarson bóndi á Brimnesi í Seyðis-
firði, smíðaði fæðingartangir í lífsnauð-
syn fyrir Sigurborgu, og hún með þeim
á samri stundu bjargaði lífi móður og
barns. Þá máttu ljósmæður ekki eiga
eða nota fæðingartangir, en með því að
Sigurborg var vel lærð, gáfuð, skyldu-
rækin og dugleg gaf héraðslæknirinn
henni sín beztu meðmæli til stjórnar-
valdanna, og fekk hún leyfisbréf með
réttindum að eiga og nota fæðingar-
tangirnar, sem voru afbragðs völundar-
smíði.
Eftir þetta veitti Sigurborg læknis-
hjálp við erfiðar fæðingar um Aust-
firði og á Fljótsdalshéraði, þegar lækn-
irinn var í sjúkravitjun suður á Beru-
fjarðarströnd eða norður á Jökuldal.
Ferðalög voru þá erfið, farartækin ára-
bátar og hestar, enginn vegur, engin
brú, farið á ferju yfir Lagarfljót og í
dráttarkláf á ófæru gljúfri yfir Jökulsá,
á veturna gengið á broddum yfir snar-
brött fjallaskörð og á skiðum yfir snjó-
þungar heiðar.
Sigurborg var dáin þegar eg var
skírð og látin heita eftir henni. Fimm
ára gömul lærði eg að lesa. Þá kom
síra Finnur Þorsteinsson að húsvitja á
heimili foreldra minna. Eg man eins
og það væri í dag. Hann sat á stól við
borð í gestastofunni, eg stóð við hlið-
ina á stólnum og las í Alþýðubókinni
eftir síra Þórarinn Böðvarsson um blá-
menn í Suðurálfu; á hinni blaðsíðunni
var brjóstmynd af karlmanni með
ósköp skrítið höfuðfat. Þegar eg hafði
lesið nokkrar línur, lagði prestur bók-
ina til hliðar og hrósaði mér mikið fyr-
ir að lesa ágætlega. Svo fór hann að
tala við mig og sagði oft: „Sigurborg
mín“. Nú finnst mér að honum muni
hafa verið nafnið hugtamt. Síra Finn-
ur var þá gamall og hrumur, hann var
með mislitan vasapela, sem hann saup
oft á. Þegar síra Finnur andaðist
var Klyppstaðarprestakall sameinað