Lesbók Morgunblaðsins - 09.10.1960, Síða 1

Sólskinsdagar á Búðum III
Búðaklettur og Búðahraun
Búðaklettur.
ALDREI hefir fólk meiri áhuga
fyrir útvarpi heldur en þegar það
er í sumarfríi. Þá eru útvarpstæk-
in höfuðsetin. En menn girnast
ekki að heyra fréttir af kosning-
unum í Kóreu eða blóðsúthelling-
um í Kongó, heldur eru það veður-
fréttirnar, því að það er allt undir
veðrinu komið hvernig sumarfríið
verður. Það er verst hvað útvarp-
ið hérna er ógreinilegt. Hreyfill-
inn, sem framleiðir rafmagn handa
gistihúsinu og veitir viðtækinu
straum, þykist hafa einkaleyfi á
því í staðinn að mala í útvarpið, og
hann er vís til að mala svo hátt,
þegar sá gállinn er á honum, að
ekki heyrist nema slitur af orðum
þess, sem les veðurfregnirnir.
Á mánudaginn hugðumst við
skoða Búðahraun og Búðaklett og
þá var um að gera að fá gott veð-
ur. Við vorum því komin að hljóð-
nemanum löngu áður en von var
á veðurfréttunum, og hlustuðum
með þolinmæði á malið í hreyflin-
um. Veður var að vísu gott, en norð
anáttin hafði kembt gríðarmikinn
snjóhvítan þokukúf á fjöllin, og lék
sér að því að lyppa úr honum niður
eftir hlíðunum. Að lokum heyrist
mannsrödd keppa við hreyfilinn og
við nemum þetta eina orð: „rign-
ing“. Og svo heyrum við ekki bet-
ur en sagt sé: „Faxaflói og Faxa-
flóamið, norðvestan .... þykkt loft
og rigning með köflum“. J*ja,
þetta er þá sama spáin og á laug-
ardaginn, en allan þann dag var
hitasólskin á Búðum og undir
Jökli. Þetta hlýtur að vera góð spá.
Og þegar við höfum snætt hádegis-
verð, búumst við til ferðar. Þá er
hvíta þokan að dragast norður af