Lesbók Morgunblaðsins - 08.04.1962, Qupperneq 10

Hver er
uppáhaídsmatur
eiginmannsins
FRÚ Ingibjörg Magnúsdótt-
ir, kona Magnúsar Jónsson-
ar, alþingismanns, svarar:
Þetta var nú ljóta spum-
ingin. Ég sé að ég hlýt að
vera óvenjulega vond eigin-
kona, því ég ihefi ekkert svar
á hraðbergd. Þó vil ég nefna
sjálfri mér til ágæ-tis, að kjöi
súpu roatreiði ég aldrei, þair
sem roér hefur fyrir löngu
lærzt að sá réttur formyrkv-
ar jafnvel hið mesta sólskins
slkap eiginmannsins. Anmars
er sérstaklega auðvelt að
gera honum til hæfis, ég
!held að hans listi yfir góð-
gæti nái allt frá soðnum
þorski til kjúkiinga með
frönskum kartöflum, sveppa
sósu og ananassalati. En nú
skilst mér að kominn sé
fram nýr réttur, sem allt
slær út, nefnilega léttreykta
larobakjötið hjá Þorvaldi í
Síld og Fisk. Að minnsta
kosti var maðurinn minn
mjög hrifinn af kvöldverði
í Þ j óðleiklhúsk jallaranum,
þar sem á borðum var um-
rætt kjöt, glóðarsteikt. Þar
af leiðandi býst ég við að í
bili sé uppskriftina að uppá-
haldsmatnum að finna hjá
Þorvaldi í Síld og Fisk.
Það var gert
af brýnni nauðsyn
— 38257.
— Ragnar Björnssom?
-— Það er hann.
— Má trufla þig?
— Ekki lengi, því ég er að
borða norðlenzkan rauðmaga.
Svo fer ég á æfingu á eftir.
— Er gott að fara saddur á
æfingu?
— Nei, það er svona álíka
holt og fyrir 100 m. hlaup. Mað-
ur þarf líka að vera léttur á
sér á söngæfingum.
— Hvað ertu að æfa?
— Ég er að æfa Fóstbræður.
— Stendur eitthvað til?
— Já, það stendur til að kór-
inn fari að syngja opiniberlega.
— Nokkuð nýtt?
— Já, það hefur fjölgað hjá
þeim. Eitthvað fyrir augað.
— Hvað?
— Það er ekki gott að vera of
lengi án kvenfólks, eins og þú
veizt.
— Já, vel á mimnzt, þú ert ný-
giftur.
— Já, það held ég nú.
— Hvernig líkar þér það?
— Vel, ekki sízt, þegar ég
fæ rauðmaga.
— Er hún roúsíkölsk líka?
•— Auðvitað.
— Hlustar kannski á þig
leika á orgelið í Dómkirkj-
unni?
— Það hefur komið fyrir.
— Er hún trúuð?
— Já.
— Trúir ekki bara á þig?
•— Ég vona að bún geri það
líka. En hún er prestsdóttir og
alin upp í guðsótta og góðum
siðum.
— En ert þú trúaður?
— Hjálpa þú vantrú minni,
get ég sagt.
— Spila menn ekki betur á
orgel í kirkju, ef þeir eru trú-
aðir?
— Jú, þeir verða a.m.k. að
bera virðingu fyrir því, sem þar
fer fnam.
— Ertu hættur við píanóið?
— Nei, það er farið að sækja
svolítið á mig aftur.
— Ætlarðu kannski að halda
tónleika bráðuih?
— Það fer eftir því, hvernig
mér og píanóinu kemur saman.
— Ekki þér og konunni?
— Ég leik ekki á hana.
— Þú sernur auðvitað?
— Það getur verið.
— Hvenær samdirðu lag
fyrst?
— Þegar ég var 10 ára. Það
var gert af brýnni nauðisyn.
Faðir minm, sem var orgelleik-
ari á Hvammstamga, átti ekki
nógu erfiðar æfingar, svo ég
varð að semja þær sjálfur. Næst
samdi ég lög, þegar ég varð
ástfanginn. Það var líka af
brýnni nauðsyn .
— Hvað varstu gamall þá?
— Líklega 15 ára. Passar það
ekki?
— Ertu búinn að semja eitt-
'hvað fyrir konuna?
— Nei, nú fer maður miklu
hægar í sakimar. Ég er svo ný-
giftur.
— En heldurðu að rauðmag-
inn sé orðinn kaldur?
— Já, ætli hann sé ekki kom-
inn með sama hitastig og í sjón-
um.
— En koman?
— Bless, ég ætla að gá að því.
J HUNDALÍF ■>
Ferðaútvarp hærra metið en beddi
Haldiði kannski að það sé
eitthvað við það að athuga
að vera vel klæddur?
Svona er umhorfs alls staðar í Aden. Vegurinn liggur til
Litlu-Aden, þar sem starfsnr.snn B.P.-olíufélagsins búa.
HÉR birtist kafli úr bréfi
frú frú Jakobínu (Bíbí)
Webb, sem sagt var fré hér
síðast:
Hér í Aden er mjög mikil
auðn, enda er skaginn að
mestu hamrar, klettar og eyði-
merkur frá gömlum eldgosum,
hraun er sjáanlegt líka og
víða marglitt eins og heima.
Regn er mjög sjaldgæft og
líða mánuðir á milli skúra!
Á miðju ári gerir oft mikla
sandstorma, þá dimmir oft
mjög mikið og allt verður
þakið ryki inni sem úti —
þó maður loki öllum gluggum
og hurðum.
Landsbúar eru að sjálfsögðu
flestir Arabar, en einnig eru
margir Indverjar búsettir hér
og Sómalir hafa setzt hér að
á seinni árum. Snilld er að
aka bíl hér um stræti og göt-
ur, því fyrir utan óhemju
fólksfjölda er mikið af geit-
um og kúm, og oft virðist
manni dýrin bera meiri virð-
ingu fyrir farartækjum en
fólkið. En þessi dýr eru öll
mjög horuð, enda er aðal-
fæða þeirra sorp og bréfarusl
sem landsbúar henda út. Svo
eru í mörgum strætum opnar
þrær, þar sem ösku- eða rusla-
tunnur em tæmdar, og ganga
svo dýrin í þetta. Ekki get ég
lýst ólyktinni og óþriínaðinum,
sem þessu fylgir.
Úlfaldar eru líka mikið not-
aðir hér til flutninga, aðallega
upp í landið, þar eð engar götur
eru lagðar og því erfitt um sam
göngur. Sumir nota bá til flutn-
inga vatns, sem eigandinn sel-
ur svo á „krónu málið“. En
flestar íbúðir landsmanna
eru svo mikil hreysi, að ekki
þættu hæf dýrum hvað þá
mönnum á Islandi. Auðvitað
er þá ekkert vatn né rafmagn
lagt inn. Mikið er um betlara
(oft mikið bæklað fólk) um
allar götur. Og þó að aðstæð-
ur séu betri sofa margir á göt-
um úti, fjöldinn af þeim á sér
bedda, sem þeir reisa einhvers-
staðar upp við vegg, þegar
hann er ekki í notkun, en aðr-
ir meta meira að eiga ferðaút-
varp og láta heyra í því há-
stöfum í tíma og ótíma. Að vísu
er engán arabísk útvarp&stöð
'hér, en ensk stöð er starfrækt
'hluta dagsins. En Arabamir
hlusta á sitt tungumál frá stöð-
um eins og t.d. Egyptalandi.
Þó að óþrifnaður hér sé á
háu sfigi er heilsufar landsbúa
mjög gott í samaoburði við
mörg hitabeltislönd. Ástæðan
er aöallega sú, að vegna hitans
er mjög lítið um flugur (sem
oft bera sýkla) og líka sú' aið
fólk heldur sjálfum líkamanum
hreinum. — Arabar eru vel
þekktir prangarar og oft mjög
svikulir, en þó höfum við haft
góð kynni af sumum verzlunar-
mönnunum, og oft notið mestu
hjálpsemi og tryggðar. Hér
hafa þotið upp nýjar bygging-
ar (leigðar næsta eingöngu
Evrópufólki). Eina vélin sem
virðist notuð við byggingar er
seroentshrærivél, en húsin eru
hlaðin úr grjóti, sem höggvið
er til og steypt á milli. Gólf
eru steypt að nóttu til, við ljóa
frá olíuluktum, steypan er boir-
in upp af verkamönnium sem
ganga upp pallstiga nokkurn og
tauta hástöfum tvö orð á ara-
bisku. Þeir sem eru á uppleið
segja „fullt, fullt fullt, fullt!“,
þeir á niðurleið: „tómt, tómt^
tómt!“ Gengur þetta stundum
alla nóttina. Mörg húsin eru
svo pússuð og máluð skærum
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS