Lesbók Morgunblaðsins - 16.07.1969, Blaðsíða 13

Lesbók Morgunblaðsins - 16.07.1969, Blaðsíða 13
ArdMbaM Macledsh hefur sagt að réttar séiu fuillyrðingar þeirra, sem kenmt hafa æsk- iunni — að yragsta kynislóðin sé siú menkasta sem enin getur í söguiruni. Hún thiafi mi'kinin and- legan þroska til að beira, og „húm er mikLu heiðariegri gagn vart sjálfri sér en við vorum“, svo að vitnað sé í orð sikálds- ins. Og uppörvandi er að leiða ibuganm að eftirfarandi ummæl- um hans: „Ég held að vissir þættir í afistöðu æskunniar sóu ósköp barnialegiæ — t.d. það að fiullyrða að maður sé byltinlgar- omaður án þess að vita, til hvers byltingin á að vera er ékki einiuinigis misnotfcun á arðuim, heldur til þess einis að mdsbjóða sjálfum sér. Það er bamaislkapur. I>að er eins og barn sem ... brýtur postuliin- ið“. Óhætt væri víst að bæta þvi við, að mikiLmeinim af ýrnisiu tagi Ihafa brotið positulíinið án þess að veröldiin risi upp á rönd. Allar kynslóðir þurfa að hlaupa af sér homiin. Óeirðiir og upplausn ókíkar tima einu berniskubirelk. En bemdfcubrek geta verið hættuleg t.d. ef barn ið kveikir á eldspýtu og orsak- air eiidsvoða. Mairigir giættiu far- izt í þeim eldi. Við eigum að Ikenmia æsfkiuninii að fara mieið eid spýtuir, keninia heninii að umigtamg asit posbufllíináð. Umifnam 'aflílt að veiifta henhi hanidflieiðsfl/u. Ein fyrst verðuim við sgáilf að kiumma tfiótium okkar fiorráð. ArohibaM Macfliedish ieggur á- herzlu á að bippamir ihafi hug- rekki og vilja til að setja kær- ieikanin ofar öðru. Þ-eir eigi fleira sameigin'legt með boðber- um frumókristninmiar en sitt síða hár. Þórbergur sem ég nefndi befur niæmari tilfinminigu en •margir aðrir fjrrir tviþættu hlut verki manmisins, landvinminigum út á við og gkilnámigi inm á við. Hainn hefur öfcki glatað því sem í senm eykur oklkur gleði og auðgar drauim ökkar eð’a venu- leik, barninu í brjósti sér. Við þurfum á að halda fólki sem er óhrætt við að slkynja um- hverfi sitt á nýjan hátt, fófiki sem fagniar ferskri sýn og frumlegiri uppgöbvum.. Ef við kynmtum ofckur, hvemig æslk- an sér lífið öðruvísi em við, slkild'um við haraa kiainmiSki bet- ur. Og nún miundi reyna að kynmast viðhorfum okikar. Stuindum getur skarf uriinm efcki tekið sig upp af sjónium. Vam- inm hefur bundið hanm við Ikfliettfimm. í igamflia daga gátu siuim iir (karflianniir etkikd fcaisitiað af sér vatmi á sjónium.. Þeir álttu eklki aininiars úrkosta en taika með sér græna torfu að heimiam. Þá þurftu þeir efcki að bregöa út af venjumini. Nú eru þeir hætt- ir að hafia með sér torfu á sjó- inm — og allt gangur að óslkum. Það getuir verið sársauflcafullt að losa sig við torfuna, en það er 'mauðsynilegt. Við getum efcki láitið hlekikjia okikuir af vamiamum. Vi6 gieibum eikiki kítet giegmuim sflcráargat og talað um víðátt- uir himinisirus. Þá er betra að vera í sporum telpu af tungl- aldatkynislóð í Bamdarikjuinum: Hvað er langt til tunglsims? var hún spurð. — Það eir inini í stofu, sagði hún. Þar var eimmig Víetmam. Þar var Allt. Þar vair sjónvairpið. Og hún giait sfcrúifiað, áhygigjiuiLaus, frá ÖLlu og fyrir AlLt. Verði tungl .. . Verði Víetnam ... Biafra . . . Verði 16 millimetnar af gleði . . . sorg . . . Manm eiinig og Þónbeirgur eilgia sýn 'tifl. alilra átita Þeiir sjá ekiki aflflit rétt ifrebair en barnið, en 'Msifflióira þeirma er fjöibreytt og teetmur á óvart. r— Ofit verðiur Þórtbeirgd þuingt fyrir brjósti, þegar honlum verður hugsað till þes.s, hvalð félagar hams í pófljitískia lamidaruum Vi'rð- ast glámSkyggmir á rök og þró- un. En þá huggar hann siig við, að líklega verði Rúsisar með geimferðum sínum fyrstir til að firuna eilífa lífið. Þeir miuni koma aftam að því. Og hann segir þetta hiklaust og við hvern sem heyra vill. Það er ekki díalektískt að af neita því, sem aldrei hefur ver ið afsammað. Eða hvemær hefur kommúmismanum tekizt að af- sammia framhaldslífið? Hanm hefur að víisu ekki leg- ið á liði simu. Ég horfði á Gagarín, þegar hanm á Keflavíkurflugvelli sagðist ekiki hafa séð guð. Hanm ljómiaði eins og lítili drengur sem fær gleði sinni fullnægt. Harnin hafði sigrað guð. Hann fór út í geimimm — og kom með firusmiSkógimm til ba'ka. Þurftum við á því að halda? Það var eins og ferðim hafi verið fullkomin, niáð til- gangi sínum. Enginm guð á himni, þvílíkur léttir! Vígorð samtimanis átti þá við rök að styðjast: Maðurinn er herra jarðarinniar! En draum'Urimin er í brjósti oktear, hvað sem día- iökibílkim isegir, eániniig í brjóslti þeirra sem sandu Gagarín aft- an að eilífa lífinu. Ef þeir ættu ekki ósk um að leysa ráðgátur lífsdinis, hefðu þeir ekki semt ha'nn. Bn — I dinauimii sérhivems mainins er fail hamis falið. Með tunigl- ferðum erum við að lifa draum- inn, minintea bilið milli skáld- Skapar og veruleika. Þetta hef ur auðvitað hættur í för með sér. Vonamdi lifuim við þær af. Við lifu/m a.m.k. af þá stað- reyrnd að mániinm er hrimfölur og grár. Sú staðreynd breytir engu í lífi okkar eða viðhorf- um. Hún er þeim enigin ný sanmindi sem kunina skil á ljóð- um Jónis Ólafsisonar. En liifðum við það af, ef við fengjum sannanir fyrir því að við vær- um og yrðum apar um aldur og ævi án allra tenglsa við draum skáldsi'ns eða von um guðlega fonsjón? Ferðin út í geiminn getur verið hættuleg í fleiri en eiinium skilninigi og þá sénstaíkLega ef við álykbum á röngum forsemdum, segjum t.d.: „Ég sá ekki guð, engo: hanm er ekki til! Eða: Þetta gábum við, ergo: við erum hemar himins og j-arðar! Við eruim ekki eiin- uingis sandkornið. Við erum ströndin og úbhafið án endi- marka. Ef geimferðirmar yrðu til þess að við eigmuðuimist asklok fyrir himin, yrði verr farið en heima setið. En hver trúir því, að snilld manmsins verði til þass að svipba hatnn fyriirbeiltiiniu og fá honiutm ajskioik í him- ins stað? Ef Rússar færa okikiur lykil- inm að lífsgátunni, verður allt stref uindanfarinina áratuga hairlia broslegir tilburðir og ó- llklegt að VaisiLí-'kirflcjiam við Rauðatongið vebði áfram, eisnis og íslenzkt Skáld lýsti hemmi eftir Bj armalands för: Við feng- um ekki að fara inm í 'hama, sagði hanm, enda kom á dag- inm að hún var ekki hol að innan. Mangt í M oflokair reynÍBt ©kki holt að ininam, ef að er gáð. Margar fullyrðimgar, víg- orð, kreddur og keinininigair. Og Bubbi kónigiuir víða í far- arbroddi. En börn okkar uppskera korm ] ið á akrinium. Það er ísland í brjósti okfcar með símium blá- fjölluðu hröfmum, svo að vitnað sé í Landmámu bók, þótt efcki | eigi hún upp á pallborðið nú um stundir frekar en mangt ainmað. Og sasfcan mium þraskjia kortniið: „Eiiraa stéttlausa þjóð- félagið sem ég þefcki", eims og Auden skáld kamst að orði. Þannig bugsum við til framtíð- arinmar, til þessairar góðu jarð- j ar, til þessa lands sem heitiir Ísland, m'aminhelgi þess og menn- ingararfleifðiar. Við eigum fyr- ir margt að þatófca, og óhætt að líta björtum aug'um firam á veg- inn. Og einm góðam veðurdag ] finna allar þjóðir þetta vand- rataða meðalhóf í samskiptum frjaLsira manna, hjá því getur naumast farið. Btóki getiur mannimum verið áSkapað að lúta einræði. Ern leiðin að marte ] inu er þungfær og torsótt, eims og nú horfir. Olympustindaoir er ] ekki staðreymd í lífi allra þjóða. Þær sitja uppi með eimvalda, tröllum líka. Þeir ætla sér að verða stærri en lífið, stefna rík | iniu gegn manninum. Fremja ó- dæði. Láta hrósa sér. Við lítum ] til festingariinnar, undrumst og fögnum. Bktei þarf sá á hrósi að halda sem allt þetta steóp. Við erum í dalnium, reynuim eins og vínvið'urinin að lesa okkur upp hlíðarn'ar. Oft er j veitzt að oklkur fyrir leiðina sem við höfum valið. En spyrja má: Hefur lýðræðið kosbað eitt mannslíf í þessu landi? Höfum við brennt hvert aninað á bál- köstum úreltra kenniniga? Ekki ] enn. Rauðhetta tíndi grös handa ] ömmiumm. Þegar drauimurinin er or'ðinn að veruleika, að áþreifanlegri staðreynd í lífi otekiæ-, gebum ] við tínt mörg grös og faöilag handa þeicnri framtíð, sem við | trúum að verði hlutskipti barrna okikair. Vomaind'i venður (hiiin óglieiypt af lífllfliinium. Og jörð rís úr ægi ótal fyrirheita. Þá verður íbúi® að leysa landsprófið og aðra hnúta á Skóla'kerfinu. Og allir munu komast til nokkuns þroSka þrátt fyri-r niámsbregðu mikil- menma eins og Níelsar R. Fin- senis. Þá nnuiniu visámdii flofcs effla allla diáð og Jómas ekkti l'iggja óbætbur hjá garði. Og hugsjón ir Jóns Sigurðssonar fá mörg atkvæði. Og nýtt líf á nýrri jörð verðiur kialflað tuiniglöld, til aðgreiningar frá ísöld eða ] vamgöld. Þá verðiur miainmorðs- Skiemimanidi oig vairðar seklbum •að taka sér í miuran onð eiins og sýklabe'rnaður. Og af Leniiin Ihvenflur úr ignafhýsi'niu við Rauiða torgiið miun Soivétstjórn- in dkýra frá þvií að Ihanin ihiafi Skroppið 'til tiuirngdsáinis á alllþjóiða þinig komimiúnlisba. Þá verða enig ar póiliitísfciar ýkj'ur eða ósann- inidii, því að álfliar óSteir viarðiur hæigt að uippifyEa. Það miun teotma sér vel fyrir diraiumória- mienm. M. raaa' Bandarískir geimfarar í þfdlfun d Islandi Nf lú þegar menn stíga fót- uim á tunglið í fyrsta sirun er vert að mimnast þess, að ísland hefur komið við sögu í uindir- búningi þessarar farar. Eins og menn muna hafa geimfarar tví- vegis komið hingað í rarunisóton ar- og þjálfunarleiðangra. Þess ir leiðanigrar voru þáttur í hnit mfðaðri áætluin og bygigðuist á því, að aðstaða til aflhliðia jairð- fræðiiðtoana er sögð óvenju góð á íslamdi og eimruLg hitt, að ýmsir blettir á þessu landi minma eitt hvað á yfirborð tuniglsins, eftir því sem talið er að það sé. Máraudaginn 12. júlí 1965 komu 11 bandarísfldr geimfarar til fslands og héldu þeir til Öskju ásaimit j'arðlfræðiniguraum Sigurði Þórairirassyni og Guð- mundi Sigvaldasyni. Þetta þótti frísklegur hópuir og sáust engin þreybumer'ki á geimföruraum norðuir þar, enda voru þeir allir í góðri þjálfun. Hlutveirk tumigl faramina verðuir m.a. að giera gneiin fyrir j'airðlfræiði tumgfls- iras og þarraa við Östkju voru þeir þj'áJlflaðir í að lýsa um- hverfirau þar á sama bátt og gart verðiur í turagliferðdiraraL Sá þeirra félaga, sem raú hefuir komizt einina næst tiungl- irau er Eugene Cernan, en 'hann var einn þremenmáragararaa í Apollo 10, sem í maimárauði í vor fóru í velheppmaða og ná- kvæma ferð uimhverfis turaglið. Við eldgíga ÖSkju hötfðu geiimifainamir miaingra spurm- iraga að spyrjia, er þeiir Guð- rrauradur og Sigiurður leystu greiðlogia úr og vooiu þessi orðaSkipti hljóðrituð fyrir geim ferðastofraun Bandaríkj'arania. Eiranig var tekin heimildartevi'k mynd um þeraraan þátt í þjálfum geimfaranraa. Þama var hópn- um skipt í marga smábópa og Armstrong geimfari við atliugarair nálægt Öskji> 16. j'úli 1969 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 13

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.