Lesbók Morgunblaðsins - 16.07.1969, Blaðsíða 28

Lesbók Morgunblaðsins - 16.07.1969, Blaðsíða 28
Bandarisku geimfararnir Grissom, White og Chaffee, sem fórust í eldsvoða í geimfari sínu á á jörðu niðri. Fimm geimfearar hafa farizt til þessa Við geimrannsóknir getur dauðinn birzt i margs kyns myndum. Eldflaug getur sprungið, að milljónum sjón- varpsáhorfenda ásjáandi, geim fard getur hlek'kzt á, er það snertir yzta borð gufuhvolfs- ins á heimieið, og afflvélar fars geta bilað og skilið það eftir á eilífðarhringferð um geiminn með lík innanborðs. En þeir þrír bandarísk- ir geimfarar, sem fyrstir dóu við skyldustörf sín, sátu graf- kyrrir og rólegir á jörðu niðri er kom að skuldadögum fyrir rúmum tveimur árum. Þeir höfðu dregið niður hjálma sína og loftþyngdin hafði verið jöfn uð í búningnum. Því næst höll- uðu þeir sér aftur í sætum sín- um í Apollogeimfarinu og biðu þess, að talið yrði til skots. Þetta var gamalkunn æfing en mikilvæg. Þeir höfðu setið þarna í fimm og hálfa klukku- stund, þegar eldur brauzt út í klefanum. Að nokkrum sekúnd um liðnum voru geimfararnir þrír liðin lík. Fari þeirra hafði verið ætlað að fljúga hinar 239,000 mílur til tunglsins, en það komst aldrei lengra en sjö- tíu metra upp í loftið. Þegar þetta gerðist höfðu Bandaríkjamenn farið sextán sinnum út í geiminn og snúið heilir aftur. Að vísu hafði heimurinn beðið með öndina í hálsinum meðan stóð á geim- ferð Shepards 1961, og þegar John Glenn sneri aftur inn í gufuhvolfið ári seinna og enn- fremur þegar Gus Grissom slapp naumlega frá drukknun, er geimfar hans sökk á Atlants hafi. En síðan komu hinar geysi vellheppruuðu Geimáini ferðir, menn gengu hvað eftir annað um geiminn og stýrðu geimför- um sínum klakklaust um hættu svæði og ráku smiðshöggið, er þeir samtengdu tvö geimför á ferð. Bandaríkjamenn höfðu heppn ina svo mjög með sér, að allir óttuðust að sú heppmi hlyti brátt að þrjóta. Geimfaramdr enu sjálfir viðbúnir hverju sem kann að bera að höindum. Er Glenm sneri aftur úr glæfira ferð sinmi varaði harnn við og sagði: — Heppnin mum svikja. Þessi áætlum verður eklki fram- kvæmd án manmfórna, þótt gæf am hafi fyligt otókuir til þea3£u — Griissom lét sjálfur faTla nokkur orð, sem lemigi verða í minmom ihöfð: — Ef svo fe<r, að við deyjum, þá vilj'Uim við að þið takið því af rauinsæi. Við stundum hættu störf og viljum ekki, að það tefji áætlumina þótt eitthvað henidi ofckur. Könnium geimsins er mammislifa virði. — Geimíaramir þrír létiust við aðstæðuir, sem ekfci kumma að virðast hættulegri en öfcuferð úti í sveilt. En á þvi sézt bezt, að þótt hiu/grekki og andlegt jafnvægi sé geimförum mikil- vægt er ekki minirua korniið und- ir fullkominmi stjórm tækja og nákvæmri vandvirlkni í öUum atriðum. Ferð sú, sem sfóð fyrir dyr- um var að ýmsu leyti sérstæð. Hún hefði bæði reynt mjög á kjark og tækini'kuinmiáttu hinna þriggja manmia. Meira, en áður hafði þefcfczt. Klukkan eitt þeminam dag gengu geimfaramir þrír inn í lyftuina, sem flutti þá upp að brúrmi. Þeir igengu síðan í hala rófu eftir brúnnd, að farimu og smeygðu sér inn. Þeir könmuð- uist við sig þarna, því að þeir höfðu æft þetta nokkrum simm- um áður. Apollofarið hiafði ver ið duttlumigafullt frá því smíði þess var hafim, en mú var fátt um truflanir. Einumigis varð ein smábilun, sem lagfærð var á stundarfj órðumgi. Síðan bjuigg- ust visindámemm til talningar á ný. Þá var það, sem öskrið heyrðist ininan úr 'himiu lökaða hylki: — Eldor í farinru! — Á sömu stundu sat hópur tæknim'anna í jafnhæð við gluigga farsimis. Þeir sáu skyndi iega ihvítam leifitramdi blosaa inmi í farimiu. Þykkur reytour tók að liðast hægt út úr því og dreifðist umlhverfis. Maður niokkur þaut yfir brúmia að geimfarinu og reymdi af öllum lífs og sálar kröftum að losa um lökuna. Hamm hrö'kklaðist aftur vegnia hitams og reykjar- inis, em noikkrir félagar hamis settu upp asbestglófa og reyk- grimur og stuikfcu til. Tveir reyndu að rífa upp hurðina, en urðu brátt umdan að ihörfa vegna gífurlegs hitans og reykjartoafsins. Sex mínútum síðar en eldkallið kom tólkst þeim að þeyta hurðinni upp. Gagarín, fyrsti geimfari heims- ins, lézt 1968 í tilraunaflugvél af MIG 15 gerff. Hann var jarff- settur í Moskvu aff viffstöddum hclztu leiðtogum Sovétríkjanna. t geimflugi hefur affeins eitt dauffaslys orffiff. Hinn 23. apríl 1967, urffu mistök viff lendingu á rússneska geimfarinu Soyus 1 og geimfarinn Vladimir Koma rov fnrst. RISABYSSAN hiulin í jörðu. Þannig munu á- hrif sprengiefnisins og hreyfi- krafturinn nýtast sem bezt“. „Samþykkt, samþykkt!“ köll- uðu hinir þrír nefndarmennirn ir. „Aðeins ein spurming“, sagði Elphiston. „Á að gára hlaup þessarar holkúlu-níutíugráðu- fallbyssu?11 „Nei,“ svaraði Barbicame. Byrjunarhraðinn þarf að vera óvemjulega mikill. En eins og þér vitið, nær kúlan minmi hraða, sé hlaupið gárað, e-n þeg skynsemi og stillingu, vinir! ar það er ógárað“. „Alveg rétt!“ „Þá erum við loksins búnir að ráða fram úr vandamálimu um byssuna!" sagði Mastom. „Nei, eitt er eftir!“ sagði for- setinn. „Hvað er það?“ „Það er eftir að ákveða, úr hvaða málmi á að steypa hana“. „Við skulum ákveða það án tafar“. „Ætlun mín var einmitt að korna með uppástumigu að því“. Nefndarmennirnir fjórir, hest hÚ9uðu nú hver um sig heila tylft af samlokum og sötruðu með einin lítra af tei. En að því búnu, var fundinum haldið áfram. „Kæru félagar mírdr“, sagði Barbicane. „Efni risabysS'U okk ar verður að vera mjög mót- anlegt en samt eitilhart, hafa hátt bræðslumark og vera ó- næmt fyrir sýrum“. „Já, þetta getur ekki orðið á- greinimgsefni", sagði majórinm. „Og með því að hér er þörf ó- heyrilega mikils efnismagns, þurfum við ekki að vera lengi að velta fyrir okkur valinu". „Ég sting þá upp á“, sagði Morgan, „að við veljum þá efnablöndu í byssuna, sem við- urkennd er sú bezta, sem þekk- ist nú á tírnum, og sett er sam- an, eins og kunnugt er af hundrað hlutum af kopar, tólf af tini og sex af látúni". „Vinir mínir“, sagði forset- inm. „Ég viðurkemini, að þessi málmblanda hefur reymzt sér- staklega vel. En eims og hér stendur á, verður efnið bæði of dýrt og eininiig vandmeðfarið. Mín skoðun er sú, að við eig- um að nota steypujánn, sem er ódýrt og ágætt. Álítið þér það ekki líka, majór?“ „Jú, þér hafið fullkomlega á réttu að standa!" svaraði Elphi ston. „Raunverulega", bætti for- setinm við, „kostar steypujám tíu simmum minna em brons, steypist auðveldlega, fyllir ná- kvæmlega út í steypumótið og er auðvelt í meðförium. Með því sparast bæði tími og penimgar. Auk þess er þetta prýðilegur málmiur. Ég mimmist þess, að þeg- ar við í stríðimu sátum um borgina Atlanta, var hleypt af steypujámsfallbyssium vorum, kannski humdrað sinmum í einu, án þess að á þeim sæi“. „Steypujármið hefur samt þanm galla, að, það spring'ur oft“, sagði Mongan. „Hið bezta getur jafnvel orð- ið fyrir óhöppum“, sagði Mast- on og hleypti hrúnium. „Óneitanlega!" sagði Barbi- cane. „Ég mætti kaninske biðja vorn heiðraða ritara að reifcna út þyrngd fallbysisu úr steypu- járni, sem er þrjú hiundruð metra löng, innri hlaupvídd 3 metrar og veggþykkt tveir metrar“. „Andartak", sagði I. T. Mast- on. Einis og 'kvöldið áður, ri-ss- aði hanin nokkrar stærðfræði- formúlur upp á blað með óskilj- anlegum hraða, og eftir svo sem tvær mímútur sagði hamn: „Slík fallbyssa mum vega sextíu og átta milljónir og fjörutíu þúsumd kíló, eða sex- tíu og átta þúsiumd og fjörutíu lestir.“ „Og hvað ksemi 'hún til með að kosta ef kílóið væri reikn- að á svo sem 93 aura?“ „Sextíu og tvær milljónir, sjö hiundruð sextíu og sjö þúsumd, fimm hundruð tuttugu og fimm króniur!" hljóðaði svarið. Og þeir félagar, Mastom, majórinm og heráhöfðinginn Qlitu áhyggjufullir á Bairbicane. „Gott og vel, herrar minir“, sagði forsetinm. „Ég endurtek það, sem ég sagði í gær. Ég ábyrgist fjármálim. Milljómim- ar mum osis ekki skorta!“ Eftir þessa fullyrðingu for- setanis var fumdi slitið og ákveð ið að hafa þriðja íundinm kvöldið eftir. 28 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 16. júlí 1969

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.