Lesbók Morgunblaðsins - 15.07.1973, Qupperneq 4

Lesbókin lítur inn hjá hjónum sem giftu sig og byrjuðu
búskap fyrir 10 árum
Erna Margrét Kristjánsdóttir
og Trausti Jóhannsson með
börnin.
FYRIIt nokkru talaði Lesbókin við sex nýgift hjón og
forvitnaðist um það, hvernig það væri að stofna ibú í dag.
1 framhaldi af þessu datt okkur í hug, að tala við nokkur
hjón, sem hafa verið gift á tíu ár og spyrjast fyrir um það,
sem á daga þeirra hefur drifið. Þau hjón, sem núna er tal-
að við, eru eins og hin fyrri valin af handahófi eftir gifting-
artilkynningum í Morgunblaðinu.
Ekki vildu ÖU þau hjón, sem við hringdum í láta hafa við-
tal við sig, svo hægt er að láta sér detta í hug, að betur hafi
gengið hjá þeim, sem voru fús tU samtais. Ekki er það þó
víst. En því má slá föstu, að því unga fólld, sem hóf búskap
fyrir tíu ánun, hefur gengið vel og telja mörg þeirra, að
verðbólgan og þær gengisfeUingar, sem verið ihafa á þess-
um tima hafi unnið með þeirn.
Fólk virðist vera búið að koma sér ve.l fyrir og laust við
helztu skuldabaggana eftir tíu ára búskap. Algengast virðist
vera að hjón eigi þrjú iböm eftir tíu ára búskap, maðurinn
vinnur tvöfaldan vinnudag eða meira, en ekki er einhUtt að
konan vinni úti. Eoks má skjóta því að, að konan virðist
vera mjög virkur aðUi i búskapnum og ekki annað að sjá
en fulikomið jafnræði sé með hjónum. GreinUega þarf Itauð-
sokkuhreyfingin að berjast fyrir sjálfstæðari hugsunar-
hætti eldri kvenna en þeirra, sem giftar hafa verið í tíu ár
eða jafnvel meira.
FLESTAR
TÓMSTUNDIR
FARA
í HÚSIÐ
OG
HEIMILIÐ
Eftir tíu ára búskap hafa
þau hjónin Ema Margrét
Kristjánsdóttir og Trausti Jó-
liannesson, prentsmiðjustjóri,
komið sér upp vönduðu einbýi
ishúsi að Vatnsendabietti 32.
Heimilið er mjög vistlegt og vel
búið öiium nauðsynjum. Börn-
in eru fjögur og njóta sín vel
þarna úti í náttúrunni, en
Vatnsendajörðin er eiginlega
sumarbústaðaland rétt við EU-
iðavatn ekki langt frá Rjúpna-
hæðinni. Nokkrir sumarbústað
ir standa þarna á stangii og á
stöku stað hafa verið byggð
hús til veturdvalar, annars nýt-
ur náttúran sín þama ósnortin.
— Hvemig stóð á þvi, að þið
setrhusit hérna að hj önin ?
— Okkur 'iamgaði alltaf til að
búa fyiriir utan borgima. Upp-
hafliegia keyptu foreldrar niíin-
ir hér land fyrir sumarbústað,
segir Erma, og við Ikeyptum þá
annam skiika 'hór lí nágronni við
þau, eimmig í þeim tilgamigi að
hafa hér sumarbústað. Þegar
við fórum að athuga með bygig-
imgu á lamdiniu, sem er 2.400
fermetrar að staarð, þróað-
ist þetta smám samam upp i
heiisársbústað hjá okkur. Anm
ars hóifum ivið okkar búskap i
SkipaLSundi, þar sem foreldrar
miímir búa, og ihöfðum þar ibúð,
sem vlð gátum verið á að vild.
— Byigigðuð iþið þetta hús sjálf ?
— Já, við ihöfium lunrnið þetta
aSlt svo tiS ein, en kunninigj-
arnir Ihalfa þó lltið tii okkar,
þegar um stærri verk hefur ver
ið að ræða. Faðir konumnar, seg
ir Trausti, er húsasmííðame'st-
ari og hefur mikið ihjálpað okk
ur. Þar aif leiðandi höíum við
eimmig haft aðgang að ýmsum
áhölduim og tækjum, sem eru
ómissaindi við húsasmiíði Oig gerð
immrétt'.nga. Ég tel óMei'ft fyr-
ir fóik, að ráðast í svoma lag-
að, nema það geti unnið mikið
við þetta sj'áilift og eigi .svo eim-
Ihverja að, sem kumma til slítora
vertoa.
— Hivar í sveit eigið þið
Iheilma ?
— Þetta land tiTheyrir Kópa-
vogi og mjótum við alTrar þjón-
'ustu þaðan, em svæðið er
óslkipuiiagt og verður þvi hv.er
húseigamdi að gera sér eigim
brunm og vatnsleiðsllur og einn
iig skolpleiðslur. Þá er ófflilklegt
að himigað komi hitaveita, því
eklki mum eiga að hyggja meira
hér S Æraimitíðimni. Þetta er 'fyrir
(hiulgað sem útivistarsvæði Reylk
víkinga, Iþanniig að Eil'ðaárdalur
ioim á að temgjast Heiðmörkinmii.
Blörniin sækja skóQa S Kópavogi'
olg er eteið tiT og frá lí skóliabM.
Við höí'uin átt blíl frá iþvlí að
váð hófum byigiginigamfraim-
kvæmdiiœr og nú eigum
við tvo.
— Br þetita ekki foúim að vera
miikil vimna aíðustiu itíiu lárim ?
— Jú, em þetta hefur borg-
að 'sig, segir Ema, ég huigsa að
við verðum ailltalf að dytta eitt-
hvað að húsimu og verð-
um aldrei búim. Bóndimm vll
til dæmis ekki fama ti.l úitiamda
í surnar. Hamm vill frekar vera
heima og halda áfram ýmissi
vinnu við húsið.
— Við vtorum með húsið i smíð-
um í ff'mm ár áður em váð flutt-
'um imm, segir Trausti, og þá
var það ekki maarri iflulll'gert.
Nú fimm árum siíðar má segja,
að við igetum farið að haffa það
svoffitið róllegt. Við ófttum ekk-
ert, þegar við hófum þessar
framkvæmdir og vorum bæði
við nám, en vogum vilnmiur og
viogum tapar. Við tókum áhæirt-
'uma, ef 'fólik tekur aldrei á sig
áhættu, verður því ekkerrt
ágemigrt. Við spöruðum jafnóð-
um saman fyrir því, sem við
þuirtftum að 'kaupa til bygigimg-
arimnar. Það heífur teMð
tirrta, en margborgað sig, því að
nú si'tjum við ekki i skulda-
súpu.
— Þetrta hefur auðvirt-
að byggzt á því, að þið haÆið
bæði verið hraust og ekki orð-
ið fyrir sérstöku mótlæti ?
— Ja, reymdar urðum við fyrir
milkiili Hitfsreynslu, Iþegar við vor
um mýfliutt hingað upp eftir, seg
ir Erma. Seláisstöðim var þá mjög
óffuffltoomin og stunduim erfirtt
að ná simasambamdi. Eldri dótrt
ir olkkar veitotist þá mjög
'skyndilega og ég náði e'kki
meimu isímasamhamdi, en hljóp í
mæsta 'hús, þar sem náðisrt sam-
bamd og hljóp svo áleiðis miður
©