Lesbók Morgunblaðsins - 15.07.1973, Side 5

Sigríður Vilhjálmsðóttir og
Jóhann Þórir Jónsson ásamt
syni þeitra.
vegitnn með telpuna, liklega til
að aðhaíast eitthvað, reyndar
man ég ekki hvað ég huigsaði,
en talið vair Siðar, að ég hefði
bjargað iifi itelpunnar með þess
um hlaupum. Hún vair með
krampa ög náði ekki andamum,
en við hristdnginn náði hún S
llloifit öðru hverju. Það leið
klukkuitlimi frá því að hún
veilktist þangað til að hún
komst í súirefnistæki í sjútora-
hfi‘1, en áður var húm flutt simá-
spöl í lögreglu'bíll og fétok þá
hjaittahmöð. Þetta fór allt sam-
am vel og nú emu bæði sam-
göpgur og önnur þjómiusta
mi'klu betri en Iþá var.
— Ertu a'ldrei hrædd
uim börmin hérna úti, svona
rétt hjá stMiummi og vatninu ?
— Ned, aldrei, þau kunma
lítoa að passa sig, þau urðu svo
Skelkuð eitt simm, eir ammar
'bróðirimn sötok örlítið í samd
hér hjá vatmiinu. Sjiálf viija
þau etoki heyra það uetfnt að
búa li Reykjavík. Þau vilja
ihrvergi vera nema hér.
—- Við skilljum það mæta vel,
þegar vdð sjáum sérstakt leik-
hús, sem sm'íðað hefur verdð
handa þeim utainhúss ásarnit
ýrnsum skemmtilegum leiktætoj-
um. Þamna hafa þau fflka hund
hjá sér, sem ekki væri heppi-
legt inni í toorginni.
— Hvar vinmur þú, Trausti?
— Élg llærði prentiðn I Kassa-
igerð Reykjavilkur, en sitofnaðí
siðar ásaim't fleirum prenitsmiðj
uma Grafik, seim nú er tii húsa
að Síðumúla 21. Yfirleitt viinn
ég írá átta ti'l sjö adla daga og
laugardaga frá átta til fjögur.
Vinmam er aizt minmi núma, em
húrn var áður. Mlig langar til
að tatoa það 'fram, að allir ættu
að geta tojargað sér 1 þessu þjöð
félagi, bæði nú sem fyrr, ef
Iþeir aðeims vilja vimma og
steifina að einhverju átoveðnu
marki.
— Finmst ytotour 'ka'upmát)tur
(lauma hafa haMizt í hemdur við
vöruverð?
— Nei, ástamdið er mMu
verra en það var fyrir tiíu
árum. Við verzflluim yfir-
leitt i Hagkaupi eða eim-
'hverju svipuðu fyrirtæki og
reym'um að gæta sem mestrar
hagsýni li immtoaupuim. Við eyð-
um llítoa sdður i óþarfa, þegar
engar toúðir eru í mágremminu.
— Hvað igesrið þið helzt S tóm
stundum, ef þær eru nototorar?
— Mestar okkar tómstumd-
ir fara lí Ihúsið og heimilið. Það
væri llítoa lítils virði að eiiga
heiimili, ef svo væri ekki hægt
að dvelja þar sér til ámægju.
Reyndar ferðumsit við mikið á
sumrin imnamllamds, en bezt Ifið-
ur oklkur Iheiima.
Sigríður Vilhjálmsdóttir,
kennari, og Jóhann Þórir Jóns-
son, ritstjóri, búa í glæsilegTi
íbúð í blokk við Meistaravelli
í Reykjavík. Margir kannast
eflaust við Jóhann, því að hann
gaf út skákeinvígisblaðið, sem
frægt er orðið, en hann er rit-
stjóri tímaritsins Skák og fæst
jafnframt við að flytja inn ýms
ar vörur viðkomandi skákíþrótt
inni. Þau lijón eiga þrjú böm
og hafa komið sér mjög vel fyr-
ir og hugsa varla til hreyfings,
nema ef vera skyldi, að Jóhann
þyrfti meira rúm handa fyrir-
tæki sínu, því hann vill gjarn-
an vinna heima fyrir.
— Hvar hótiuð þið yktoar bú-
skap?
— Við byrjuðum á þvfi að
kaupa kjallaraibúð 1 S'örla-
skjölimu. Þar bjugigum við í tvö
'ár, þá vorum við á Hagamel í
önmur 'tvö ár, en Iffluittum síðan
hingað. Þessa íbúð keyptum við
alveg tilbúna og höfum sáralít-
ið þurft að gera fyrir 'hama. 'Við
vorum svo heppim að kaupa
í'búð um leið og við byrjuðum
að búa og síðan heifur verð-
toólgiam unmdð með otokur. Samt
hefiur þetta oft verið erlfiður
ftítmi og stumiduim dá'líitil tauga-
spenrna, þegar niálgast hefur af-
borgunardajga og fleira þess
toáttar, en nú fyrst eftir t/íu ár
má seigja að mestu ertfiðleito-
arnir séu að baki.
— Nú vimmiur þú úti, Sigrúð-
'ur, við toemmslu. Vditu fretoar
startfa uitam heimilis?
— Já, ,ef ég mögulega iget. Ég
hef verið svo lémsöm, að hafa
getað komið yngri bömumium á
leikstoóla og ffltið 'hef ég þurft
að Ifiita til móður m'mnar eða
temgdam'óður, þvli að ég á ynigri
systur, sem alltalf hefur verið
boðim og búim ti að gæta bamn-
ammia. Hölfum við þess vegma
aflflltaf getað tfarið alira otolkar
ferða.
— Fimmst þér þú hafa næg-
an túma til að simna bömunum,
þegar þú ert heima?
— Já, ég verð aldnei vör við
timasteort, þó að kenmarastarf-
inu fylgi oft miteil heimavinna.
Dóttdr otokar, elzta hamið, er
fflka orðin það stálpuð, að hún
er mér til mikillar hjálpar. Þá
igetur Jólhamn oft verið Ihjeima
við, ef yeitomdi eru á Iheimil-
imiu.
— Hefur þú, Jóhamm,
verið aútS'tjÖri Stoátoar tfrá upp-
hatfi?
— Nei, éig tóto við riitstjóm
tlímaritsimis árið 1962, en áður
hatfði það verið í eigu ýmissa
aðia og meðal anmairs verið gef
ið út atf 'Steátesamtoandimu. Áður
en ég hótf ritstjórastartfið varnn
ég í tfimm ár hjá verðlagseftir-
litinu.
— Nú hefur þetta auðvitað
verið góð vertið hjá þér í
sambandi við heimsmeistaraein
vlLgið í sltoák í fymrasumar, en
hefiur hinm mitoli 'sikáto-
áhugi ffólks elcki dvínað siðam
þá?
— Nei, hamm virðist haldast
ótoneyttur. Það er mitoið teflt
og möng itafLfélög hafa verið
stotfinuð og önmur eru á dötf-
immi.
—Svo við Vikjum atftur að
búsíkapnium, finnst ytotour
þá vera mitoill munair etfmahaigs
lega á þvlí að búa í dag og 'fyrir
tlíu árum?
— Ástendið í efnalhagsiriál'um
núma er auðvitað mjög óheil-
torigt og matur og aðrar mauð-
symjar hafa aldrei verið dýæ-
ari. Þá er ekki lengur óhætt
að spara og legigja tfyrir
fé. Eina öruigga verðtryigigimig-
im er tfasteignir. Til að sporma
við þessari 'þróum, segir Jó-
hamn, fyndist mér rétt að ýisi-
tölutryigigja spariifé, sem lagt er
í bantoa. Það mumdi mangtoorga
sig fyrir þjóðairlbústoapdnm. Grát
flieig't er að hugsa til þess, hve
margt tfólto er í raumimmi orðið
eigmallaust, vegma rýmunar
Ikrómunmar og það á notoknum
ánum. Heiðahlegt Æölk, siem tært
hefur að spara eyrinn og ektoi
hefur igetað sett sig inn fi fast-
eigmalbrasto otg sillika hluti.
— 1 dag, segir SigHiður, þýð-
ir ekkert ammað fyrir uugt fólk
en að toaupa sér þak ylfir höf-
uðið um leið og það byrjar að
búa. Það verður bama æ. erfið-
ara yiðtfamgs með vaxamdi dýr-
tíð. Hér vamtar tiflfimmamlega
leigulibúðir, sem fóflto hetfur
Itoost á að búa í til lamigs tíma
við skáteteamlegu verði. Ein or-
sök tlíðra hjónaskilnaða er án
efa taugapressa, sem gerir vairt
við sig hjá ungu fóltoi, þegar
þarf að fara að stemda undir
öMum skuldunum.
— Nú eruð þið hjómin kom-
im ytfir helztu byrjunarörðug-
fleikama. Hvað igerið þið þé hellzt
Framh. á bls. 16
Jóhann Þórir Jónsson vinnur tímaritið Skák heima hjá sér.
MUNDU
EKKI
KJÓSA
AÐ
BREYTA
NEINU
SÉR-
STÖKU