Lesbók Morgunblaðsins - 15.07.1973, Síða 7
— Fonguð þ'ð miMa íyrir-
greiðslu í samþandi við ibúð-
arkaupin?
— Nei, við tókum engiin láin,
jwma húsnæðismáilalám og svo
smáræðl Ihjá venzfliaffiðlki. Þá
líemigu e!klM: afliliir hústnæðismála-
iíám einis Og nú, heldur var aMs
klomar iM'íka í Ikrimigium þetta.
Oklkur var d Sfyrs'tu synjað um
lán. Ég mumdi þá eftir eimum
kiummilnigja föður rnlíms, seg-
ir Silguirbjörig, sem átti dálítið
umdir sér. Ég þeklkti mamminn
eklkieirt og geikik um góflf í kjöt-
Ihúðinmi, isem ég vanm iþá í, í
heiiam dag, áður en ég hafði
■saífmað huigirelcki til að hrimigja
í hiamn og taiðja hann um að lið-
sinma oktour. ‘Ndkikrum dögum
eftir að ég hringdi í hiamm feng-
nim við tállkynmimgu um að við
helfðum 'fengið ián. Ég igaeiti trú-
að að unigt ífólk í dag sé miklu
betur >að sér um ýmniis þjóðfé-
laigs og efnahagsmáíl en við vor
um þá. Við áttum oft eftir að
reika okkiur á og læra sitt af
hverju.
— Hefur þú alltaf unnið úti,
Sigurtojörg?
— Já, é|g hetf uminið við aMt
möigullieigt, en um það ieyttd', sem
við fluttumst 'himgað byrjaði ég
að vinna á veitimigahúsum. Var
■það fyrst og frernsf vegna barn
anma, því að þá ,gat éig verið
heima á daigimm. Síðar dreif ég
mig í matæeiðsllu- ag veitiniga-
þjón askólaran. Það var ástœðu-
MIKIL
VINNA
OG
MARGS-
KONAR
SPORT
Baldur Ólafsson, aðalgjald
keri Landsbankans í Múlaúti-
búi, og kona hans, María Frí-
mannsdóttir, búa ásamt tveim-
ur börnum sínum á f jórðu hæð
í sambýlishúsi við Álftamýri
50 hér í borg. Þetta er eitt af
fjórum sambýlishúsum, sem
bærinn byggði við Álftamýri,
og hafa áreiðanlega færri kom-
izt þar að en vildu. íbúðir sem
þessar eru seldar á viðráðan-
legu verði og má ekld selja
þær aftur nema nokkum veg-
inn fyrir sama verð. Er þetta
mjög gott fyrirkomuiag, sér-
staklega fyrir þá, sem viija
halda sig utan við darraða dans
verðbólgunnar.
— Keyptuð þið þessa ibúð,
laust að vinma fyriir lágu
kaupi, þfegar hægt var að læra
fagið og fá hærra kaup. Ég út-
skrifaðilst sem þjónm í fyrra-
vor og var iþá fyrsta koman,
sem fékk þessi réttimdi, en nú
eru einar átta konur við þetta
mám.
— Hefurðu ekki átt í erfið-
leikum með að koma börnunum
fyiriir á meðan þú ert að vmna?
— Nei:, móðir mlín heifur hjálp
að mér dálítið og það elzta
hajfði ég Lemgi á dagheim-
ili. Þetta bneyttist auðvit-
að, iþegar ég fór að. vimna á
fcvöidiri. Það er milkilll rnunur
að igieta verið heima allan diag-
inn, en stanfinu fylgiir ililka sá
ókostu-r, að eiiga eíklki firS um
helgar, þagar aðrir eiiga ifrf.
— ,1 hivaða ástandi var þesisi
ítoúð, Svavar, þegar þið keypt-
uð hama?
— Hún var tilllbúin undir itré-
verlk og höfum við lumnið aMar
immréttimigar sjálf, mema raf-
virkjastöKfim. Nú eftir ifiíu ár
erum við nökkurn vagin skuld-
laius orðin og igetum aðeins far-
ið að slaika á, en ýmisleigt höf-
uim við látið okkur igott þykja
og við emum ekki alveg sátt við
‘það, að þurfa að eyða eimium tliu
toezfiu áxum ævimnar í það, að
'koana sér sæmilega ffyriir. Otft
helfur þetta verfð milkil Itauga-
spenna, en ivið bjöiiguðum okk-
ur og ættum elkki þetta 1 dag elf
Sigurbjörg Eiríksdöttir og Svavar Sigurjónsson með börnin.
við ihefðum ekki tegt miMð að
okkur og verið siamtaka um
það, að til' einihvens væri að
vimna.
— Hvað hatfið þið Ihelzt get-
að veitt ykteur þessd tíu ár?
— Við höfum komizt einum
þrisvar .sinnum til útil'anda og
núna erum við á leiðinmi til
Spánar með tvö eldri börmiin.
Mdtt helzta áhugamái, seg-
ir Sigurtojörig, er að geta séð
mig svolíti'ð um lí heilminum. Við
erum'svo lánsöm, að geta veitt
okteur orðið ýmsa hLuti, em fyr-
:r táu árum trúðum við því
varia að við mundum notokum
‘tdma geta eignast eiigln ’sérhæð
og góðam bil. Við Ihugsuðum
ekki Lerijgra þá, svo að við höf-
um sanmarlega verið lárusöm.
Baldur, þegar þið byrjuðuð að
búa?
— iNeil, fymst Ifeigðum vd6 í
HvassaiLeyti I tvö ár og eitt ár
á Laiuigaveginum. Þá keyptum
við tvfegigja herbetngja íibúð í
þessari Iblllotek og skiptum síðan
yfir í þessa dtoúð, sem við bú-
um i núna og er þrigigja her-
bergja, þegiar húm losmaði
moteteru síðar. Við þynftum nú
að fara að stækka við olklkur,
en getum eiiginlega eklki hiugs-
að okkur að yfingefa þennam
stað. Ibúðir á sömu kjörum eru
fekki ifáaniegar nema uppi í
Bredðlhiolti. Þamgað lanigar okk-
ur elktei og otekur ógnar íbúða-
verðið á hinum firjálsa mark
aði. Við erum þannig gerð, að
við viijum helzt ekkent stouilda,
ef hægt er að komast hjá þvi.
— Vinnur þú utam heimiLis,
Maria?
— Ég er nýbyrjuð að vinma
á Skrilfstofu hjá ísaga fyrir há-
degi, em þar vamn ég lilka áð-
ur en ég giffti mlg. Þetta er
hressamdi tilibreytimig núma þeg
ar bömin enu orðán það stór,
að ég kemst d buntu.
— Þið hjónim enuð kanmski
nýteomim úr sumairtfril ií sólar-
lömdum, þið eruð bæði svo úti-
tetein og ,hiressileg.
— Nei, sagði Marlía, v:ð höf-
um ekki ifarið itifl útdamda síð-
usitu ifiiiu árim, iþó að við toöf-
ium ferðaist mdkið immam-
lands. Ég mota bara tovent tæki-
Ææni til að liggja í sólllbaði hén
á svöllumium og Baldur er mik-
ið útivið og 1 íþróttum. Eilgim-
María Frímannsdóttir og Baldur Ólaísson með döttur þeirra.
lega hefiur Baldiur ótelj-
andi áhiugaanél.
— Það er rétt að gieta þess,
Skýtur Baildur imn i, að við ætll
uim að skneppa út fyrir lamd-
steimama í sumar, svoma 5 til-
efni atf því, að frúin hfefur toU-
að tfiu ár í hjónabamdinu með
nxér.
—- Hvaða iþróttir stundar þú,
Baldiur?
— Ég spMa mikið toadmimton
Og varð 1 vetur Reykjarvfiteur-
meistari í tvfiliðaleik í badimin-
ton. Þá spiLa ég dálítið fótbolta
og fyllgiist með öðrum iþióttum.
Bkki má igleyma skák og bridge
Framh. á ibls. 14.