Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1973, Síða 15

KvæBi
Bömin eru í skóla
þau brjóta borð og stóla
börnin eru í röð
þau ýta hvert á annað
Kennarinn reynir
og reynir
en allt kemur fyrir ekki
þau velta á borð og bekki
brjóta í sér tönn
fara út og velta í fönn.
Hrafnhildur Guðmundsdóttir,
8 ára,
Framnesvegi 29.
Reykjavík.
Jólasveinar eftir Kristínu Björgu, Glaðheimum 6, Reykjavfk
Hún er 6 ára.
Jólaóskin
hennar
Maríu.
<Jti var snjór og frost. Það
mynduðust fallegar frostrósir á
gluggunum. Lítil grannvaxin
stúlka sat við einn af stóru glugg-
unum á munaðarleysingjahælinu
og horfðu út í myrkrið. Hún hét
María. Hún var að hugsa um
jólin, þvf í dag var aðfangadagur.
Marfa litla hafði hlakkað Iengi til
jólanna. Hún átti von á þvf, að
jólasveinninn kæmi bráðlega.
Það var aldimmt í svefnsalnum
og þar var enginn inni, þvf allir
voru að ganga í kring um stóra
jólatréð f hátfðasalnum. María
litla hugsaði með sér: „Æ mikið
vildi ég, að jólasveinninn færi að
koma. Hann hlýtur að koma með
gjöfina, sem ég óskaði mér svo
heitt.“ Jólagjöfin, sem Marfa litla
hafði óskað eftir, var að hún fengi
að eiga heima á raunverulegu
heimili með pabba og mömmu og
systkinum. Hún átti nefnilega
enga foreldra, þeir voru dánir. En
hún'hafði oft hugsað um það, að
hún hlyti að eiga einhverja aðra
ættingja, svona frænkur og
frænda eins og sum börnin á
heimilinu áttu, en aldrei kom
neinn að heimsækja hana.
Skyndilega opnuðust dyrnar á
svefnsalnum og forstöðukonan
kom inn. Með henni var ókunnug
kona í fallegri kápu. Þær gengu
til Marfu litlu og forstöðukonan
sagði: „Þetta er hún Marfa litla.“
„Já, já, sagði ókunna konan, hún
er mjög lík henni Ingu systur
minni. Mikið er ég fegin því að
hafa nú Ioks fundið hana. Ég væri
þakklát ef ég gæti fengið að taka
hana með mér núna.“ Forstöðu-
konan sagði, að það mætti hún svo
sannarlcga. Hún útskýrði fyrir
Maríu litlu að þetta væri frænka
hennar og að hún ætti að fara
heim með henni. „Er jólatré
heima hjá þér?“ spurði María
litla. „Já stórt jólatré með
mörgum kúlum, kertum, fuglum
og jólapokum," svaraði frænkan.
Forstöðukonan för og sótti fötin
hennar Marfu og kom að vörmu
spori aftur. Frænkan sagði Marfu,
að héðan f frá ætlaði hún að
ganga henni í móður stað og nú
myndi hún eignast systkini ogsvo
líka pabba.
Þegar þær frænkur gengu út úr
hælinu liugsaði María litla hlý-
lega til jólasveinsins og þakkaði
honum innilega fyrir gjöfina
góðu
Agnes Eir Allansdóttir,
Reynimel 80,10 ára.
Jólasveinn eftir yngsta
þátttakandann: Bryndfsi
Einarsdóttur, Hjallavegi 1,
Ytri Njarðvík. Hún er
aSeins 4 ára.
ATHUGIÐ
að fleiri teikningar
sögur og ljóð
koma í næstu Lesbók
rétt fyrir nýárið
‘Hér er Pottasleikir á ferð. Teikning eftir Magnús GottfreSsson,
GarSahreppi.
Litli Jólasveinninn
Einu sinni voru fátæk hjón.
Þau áttu litla telpu. Hún átti
enga brúðu. Einn daginn sagði
mamma hennar við pabba:
„Þegar þú ferð í kaupstaðinn,
fáðu þá efni í kjól helzt blátt
eða rautt og svo tölur og hvítan
hárborða."
„Já, þaðskal ég gera," sagði
pabbi. Morguninn eftir fór
hann í kaupstaðinn með rút-
unni. Litla telpan fór út um leið
og pabbi hennar fór. Eftir
langan tima kom hún aftur inn
og kallaði: „Mamma mamma,
hann pabbi er kominn heim."
Konan kom út og tók við
pakkanum, sem hún hafði
be ði ð u m.
Jólin eru komin. Teikning eftir Elísabet Rafnsdóttur 8 ára, Vogabraut 6, Akranesi.
„Hvað er þetta", spurði
stúlkan forvitin.
„0, ekkert merkilegtj' var
svarið.
Á aðfangadagskvöld um
fimmleytið kallaði mamma á
hana og sagði henni að klæða
sig í jólakjólinn. Þegar telpan
sá hann, varð hún undrandi og
glöð í senn. En svo hljóp hún
upp um hálsinn á mömmu
sinni og þakka ði henni vel f yrir.
Um kvöldið var hún að skoða
gjafirnar og þá sá hún einn
lítinn pakka, sem hún átti eftir
aðtaka upp. Hún tók pakkann
og tók pappírinn utan af
honum. Hvað haldið þiðað hafi
verið í pakkanum? Lítill tusku-
jólasveinn. Og núna átti telpan
litla brúðu.
Heiga Magnúsdóttir,
MiSfelli Hraunamannahreppi.
Saga
Einu sinni var lítið fallegt
kerti, það var alveg eins og
ur kerti, nema að það lá
inni í skáp, en það gerðu hin
kertin ekki
Konan sem átti kertið átti
líka tvö börn, þau voru 10 og
12 ára, stelpa sem hét Marta
og strákur sem hét Mansi.
Mansi var 10 ára en Marta var
12 ára. Þau voru mjög góð,
þess vegna leyfði Mamma
þeirra þeim að kaupa sér kerti.
Mansi fór út I búð, en Marta
sagði að hún ætti kerti síðan í
fyrra, og það var litla fallega
kertið, sem hafði alltaf verið
inni i skáp. Nú var þaðskreytt
meðfallegum greinum, og fékk
meira að segja að standa á
jólaborðinu.
GLEÐILEG JÓL,
Kristín Rúna Lárusdóttir,
GlaSheimum 14, R.