Tíminn - 11.02.1967, Blaðsíða 11

LATJGAUDAGUR 11. febrúar 1967
TÍMINN
11
Mannfundir
Prentarakonur:
Kvenfélagið Edda heldur fund mánu
dag 13. febr. kl. 8.30 í Félagsheimili
HÍP. Spilað verður Bingó. Stjómin.
' Æskulýðsstarf Neskirkju:
Fundur fyrir pilta 13—17 ára verður
í Félagsheimilinu mánudag 13. febr.
kl. 7,30. Opið hús frá kl. 7,30. Frank
M. Halldórsson.
Aðalfundur Bræðrafélags Lang-
holtssafnaðar verður í Safnaðarheim
ilinu þriðjudag 14. febr. kl. 8,30
Fjölmennið. Stjómin.
Kvenfélag Bústaðasóknar:
Hundraðasti fundur félagsins verður
hátíðlega haldinn í Réttarholtsskóla
mánudagskvöld kl. 8,30. Stjórain.
Kvennadeild Slysavarnafélagsins í
Reykjavík heldur aðalfund mánudag
13. febr. kl. 8,30. í Slysavamafélags
húsinu á Grangagarði. Venjuleg að-
alfundarstörf. Til skemmtunar: sýnd
verður kvikmynd, kaffi og fl. Konur
í merkjanefnd vinsamlega beðnar að
mæta á fundinum.
Kvenfélag Hallgrímskirkju:
heldur fund n. k. þriðjudag 14. febrú
ar kl. 8,30 e. h. í Iðnskólanum. Öll-
um eldri konum í sókninni er sér-
staklega boðið á fundinn. Frú Guð-
rún Hulda Guðmundsdóttir syngur
einsöng. Sr. Jón Hnefill Aðalsteins
son fil. lic. flytur erindi. Kaffi-
drykkja. Stjórnin.

HtnryJacquM
SJÓNVARP
Sunnudagur 12. ilebrúar 1967
Kl. 16,00 Helgistund.
K1. 16.20 Stundln okkar.
Þáttur fyrir bömin í umsjá
Hinriks Bjarnasonar.
Kl. 17,15 Fréttir.
Kl. 17.25 Myndsjá
Kvifemyndir úr ýmsum áttum.
Kl. 17,45 Grallaraspóarnir.
Nýr teikniþáttur þar t 'm ýmsir
kynlegir kvistir úr dýraríkinu
koma við sögu. Við kynnumst
Villa viðutan, Pixí og Dixí og
Birni jaka. íslenzkan texta gerði
Pétur H. Snæland.
Kl. 18,10 íþróttir.
Mánudagur 13. febrúar 1967
Kl. 20,00 Fréttir.
Kl. 20,30 Bragðarefir.
Nýr framhaldsþáttur, sem birt-
ast mun hálfsmánaðarlega á móti
þættinum „Harðjaxlinn“. í þess-
um þáttum fara þrír þekktir leife
arar með aðaihlutverk til skiptis
— David Niven, Charles Boyer og
Gig Young.
Fyrsti þátturinn nefnist „Auð-
æfi keisarans“. íslenzkan texta
gerði Eiður Guðnason.
Kl. 21,20 Öld konunganna.
Þessi þáttur nefnist „Afsetning
konungs“. Ríkharður n. hefur
sölsað undir sig eignir látins
frænda síns, John af Gaunt, til
þess að geta staðið í stríði við
íra. Hann hefur rekið son
Gaunt‘s, Henry Bolingbroke í út-
legð. Meðan Ríkharður er að heim
an kemur Bolingbroke aftur fram
á sjónarsviðið — og þegar kon
ungurinn kemur heim, hefur
frændi hans tekið völdin í sinar
hendur. Ríkharður leitar skjóls
í Flint-kastala og bíður eftir her
Bolingbroke. Með hlutverk Ríkh
arðs n. fer David William en
Tom Flemnjing leifeur Henry
Bolingbroke.
Ævar R. Kvaran flytur inngangs
orð.
Kl. 22,25 Frá eynni Svalbarða.
Kvikmynd frá norska sjónvarp-
inu, áður sýnd 12. október 1966.
Þýýðinguna gerði Hersteinn Páls
son, og er hann jafnframt þulur.
Kl. 23.05 Dagskrárlok.
ekki hægt að fara í iangferð og
snæða tovöldverð heima.
Það hvessti meir, og stormur-
inn feytoti burt húfunni af hófði
hans. Hvilík öheppni, hugsaði
Ohrétien, að hann skyldi verða
að koma berhöfðaður til Amer-
íku.
— Ameríka! öskraði hann aft-
ur og greip fastara um stýrið.
Christophere frœndi varð undr-
andi, þegar Chrétien kom etoki,
um leið og kvöldverðurinn var
framreiddur.
— Ég skil þetta ekki, sagði
hann, og honum var auðsjáanlega
órótt — því að maginn segir hon-
um venjulega, hvenær er matar-
tími. Hann hefur aldrei látið sig
vanta. Hann er eins og klukka,
Pazanna fullvissaði hann um,
að Chrétien hlyti að vera að
slóra niðri við Ohamps. Það væri
bezt að ergja hann ekki. En
nobkrum klukkustundum síðar
kallaði Christophore frændi aftur á
hana. Chrétien var ekki enn kom
inn heim.
— Það er bersýnilegt, að eitt-
hvað hefur komið fyrir hann. Ég
sá, að hann fór á bátnum sínum
eftir hádegið. Ég gat fylgzt með
honum lengi í kíkinum mínum.
Hann stefndi í áttina til Fromen-
tine.
— Vertu rólegur, frændi, sagði
Pazanna og reyndi að dylja, hvað
hún var sjálf áhyggjufull. —
Hann hefur ef til vill orðið að
stanza á leiðinni. Þú veizt, að
fólkið, sem býr á ströndinni
mundi hafa látið okkur vita, ef
eitthvað hefði komið fyrir hann
— Ég veit það, en mér liður
samt illa út af honum. Það er
eins og ógæfan leggi fólk í einelti,
og aumingja Chrétien er mjög
hjálparvana.
— Hann er fæddur sjómaður.
Það eru allir í Víkinni sammála
um.
— Ef til vill. En jafnvel beztu
I sjómenn farast. Ég hefði ekki
: átt að láta hanh fá þennan f jár-
ans fiskibát. Ef eitthvað kemur
fyrir hann, er það mín sök. Skil-
urðu það ekki?
—Þú mátt ekki hugsa þannig.
Ég ætla að fara niður að Champs.
Ég skal spyrja^ alla, sem ég hitti,
eftir honum. Ég er viss um, að
Ohétien er með einhverjum af
fiskimönnunum. Ég skal koma
með hann heim til þín.
— Það er mjög fallegt af þér,
Pazanna.
Syfjuleg hljóð bárust frá landi.
Það var eins og vindurinn léði
myrkrinu mál. Það var tekið að
falla að. Öldurnar skullu á flóð-
gáttunum, eins og þær væru enn
að reyna að hrjá landið, sem bær
höfðu einu sinni átt. Mönnunum,
sem unnu þarna, var ljóst, hversu
sigur þeirra var í rauninni óviss,
að landið, sem þeir höfðu náð,
var á einhvern dularfullan hátt
enn þá í tengslum við hið gamla
ríki hafsins. En meðan Pazanna
gekk leiðar sinnar ein i myrkrinu,
öðlaðist hún nýjan skilning á
þeim öflum, sem hún hafði veríð
að heyja baráttu sína gegn. En þeg
ar hún kom að lágreistum hus-
unum, mundi hún eftir hvarfi
Chrétiens og hugur hennar fyllt-
i ist sársauka að nýju.
| Cléophas varð hissa, þegar hann
var ónáðaður.
— Það eruð þér, ungfrú Alte-
fer. Bíðið, meðan ég sæki blys.
Þegar hann kom lofes til dyra,
eftir að hann var búinn að tína
utan á sig nokkrar spjarir, lézt
hann verða alveg undrandi. Iiann
hafði þótzt vita, að hún yrði
áhyggjufull, út af Chrétien, en
honum hafði ekki komið til hugar,
að hún mundi vekja sig. Því
betra.
— Hefurðu séð Ohrétien?
— Hvað er þetta? Er harin
ekki kominn heim?
— Nei, við erum orðin hrædd
um hann. Var hann hérna fynr
skömmu?
— Jú, við töluðum saman svo-
litla stund. Vissuð þið ekki, að
hann ætlaði í ferðalag? Er hann
ekki kominn heim enn? Ég held,
að við ættum að fara og gá, hvort
báturinn hans er þarna niður frá
Hann lýsti henni þangað, sem bát
arnir lágu við akkeri. Það vant-
aði engan nema bát Ohrétiens.
Cléophas gekk mjög nálægt Paz
önnu. Andardráttur hans var
þungur. Ástríður sumra ungu
mannanna á ströndinni voru villt
ar. Sjávarloftið með seltu og fisk-
lykt hleypti ólgu í blóð þeirra.
Cléophas var blóðheitastur þeirra
allra, og hann var líka ófyrirleit-
inn, því að hann hikaði ekki við
að renna hýru auga til stúlkna,
; sem voru hærra settar en liann
U þjóðfélaginu. Hann hafði lengi
1 girnst Pazönnu, ef til vill vegna
þess, að hún var mjög ólík hin-
um stúlkunum. En hann hafði
jafnframt andúð á henni, því að
honum fannst hún uppskaf.nings-
Snorrabraut 38
Skólavörðustíg 13
ÚTSALA
VEITUM MIKINN
AFSLÁTT AF
MARGS KONAR
FATNAÐI
NOTIÐ
TÆKIFÆRIÐ
OG GERIÐ
GÓÐ KAUP.
leg. Hún var samt fegin að leita
til hans, þegar hún var í vandræð
um, hugsaði hann með sér. Hann
gat ekki hugsað um neitt nema
návist hennar, og hann hafði
ekki taumhald á ástríðum sínum.
Pazanna var svo áhyggjufull, að
hana grunaði ekkert. Hún horfði
út í myrkrið. Langt í burtu grillti
í ljós. Það voru litlir lampar, sem
voru eins og leiðarstjörnur við
ströndina. Ef til vill var Ohrétien
að horfa á þau nú. Ástin og ótt-
inn í brjósti hennar brutustu fram
í bæn fyrir Chrétien, velings týnda
drengnum, og hinum óttaslegna
föður hans.
Hún varð að fara aftur við svo
búið til Bouin. Cléophas gekk við
hlið hennar og lýsti henni. Það
glampaði á sand, sölnað gras og
kaðalspotta í gulu Ijósinu af blys-
inu. Hún heyrði, þegar sjórinn
féll að ströndinni og vindhljóðið
rann saman við ölduniðinn.
Allt í einu greip Cléophas um
mitti hennar og þrýsti henni að
sér. Munnur hans opnaði varir
hennar í gráðugum kossi. Hún
æpti og barðist um í reiði sinni
og auðmýkingu. Hún barði þenn-
an viðbjóðslega dóna, eins og hún
ætlaði að drepa hann. Pazanna
var sterk, og henni tókst að lok-
um að slíta sig lausa. Hún skyrpti
framan í hann og hljóp burt laí-
móð. Hún sló blysið úr hóndum
hans, og það slokknaði á því.
Hún hljóp frá honum og þurrk-
aði sér um varirnar, eins og það
loddi við þær eitur.
— Tæfan þín! hreytti hann ut
úr sér. — Þú skalt fá fyrir ferð-
ina. En smám saman fór bann
að skilja afleiðingarnar af þessu
óþokkabragði. Pazanna mundi
áreiðanlega segja frá því. Hann
fylltist hatri til hennar. Það skyldi
enginn komast upp með að
hrækja framan í hann. Hann
skyldi sjá um, að Pazanna fengi
það endurgoldið.
Það ríkti sorg á heimili Alte-
FJÖUDJAN • ÍSAFIROI
fersfjöldskyldunnar. Það var ’ið-
in vika frá hvarfi Chrétiens, og
ekkert hafði spurzt til hans. Þeg-
ar mikið var í húfi. átti þorrið
Bouin eina sál. Harmafréttin
hafði breiðzt út. og allir kenndu
í brjósti um Altefersfjöbky!d”na,
sem virtist heillum horfin. Paz-
anna var sú eina, sem ekki hætti
að vona fyrr en áttunda da?inn,
þegar fiskimaður frá Epoids færði
henni húfu Chrétien=. sem hann
hafði fundið á strönd eyjunnar
Yew.
Þetta var eins og reiðarslag fyr
ir Christophore. sem hafði ver>5
örvæntinnarfuliur fyrir. Hann
fékk Pazönnu til þess að léta
halda minningarathöfn um Chroti-
en. Ohrétien var ekki sá fyr.-ti
þarna á ströndinni. sem hafði far-
izt 'þannig. Það hafði jafnvel e nu
sinni drukknað annar maður af
Altefersættinni.
Hópur fiskimanna stóð fyrir ut
an kirkjuna. Þeir voru komntr til
þess að vera við minningarathöfn
hins látna félaga síns og voru að
ræða um örlög hans.
— Ég er hissa að þeir skuli
ekki hafa fundið flakið af h.Vn-
um, sagði einn af gömlu mónn-
unurn.
— Straumarnir eru sterlar, eins
og þú veizt.
— En þeir fundu hufuna.
— Það kann að vera. að flutn-
ingsbátur hafi klofið kænuna í
i fcvennt.
! — En það hefði samt orðið eitt
hvað spýtnarusl eftir . ..
j — Ef til vill finnst flakið emn
. góðan veðurdag.
j — Það er raunalegt oð deyja
i svona ungur, sagði aamti maður-
1 inn. — En ef til vill vai það bezt
Hvað hefði orðið um svona vesal-
ing? T\
— Það er satt. Ef *il vill hehir
Drottinn hugsað eins.
Og vissulega hug<*uð.i marair
þorpsbúar, sem voru viðstadair
minningarafchöfnina, að vesnngs
Ohrétien væri nú búmr að fá
lausnina. En þegar Pazönnu dait
snöggvast í hug það sama. varð
hún skelfingu lostin og flýtti sér
að hrinda þeirri hussnn írá séi.
Hann mundi alltaf hafa búi'ð hjá
henni. Hann nafði venð namin.’.u
samur í hinum saklausa ævintý d-
heimi sínum, og hann hafð; a’.d>é)
gert neinni lifandi varn umin.
1
EINANGRUNARGLER
FIMM ARA ABYRGÐ
Söluumboð:
SANDSALAN s.f.
Elliðavogj U5.
sími 30120. pósth 373
Björn Sveinfcjörnsson
HæstaréttarlögmaSur
Lögfræðiskritstofa,
Sölvhólsgötu 4,
Sambandshúsinu 3 hæð
stmar 12343 og 23338.
Laugardagur 11. febrúar
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádesis
útvarp 13.00 Óskalög sjúklinsa
Sigríður Sigurðarflótfjr kvnnir.
14,30 Vikan
framundan
Baldur
Pálmason og Þorkell Sigurmorns
son kynna útvarpsefni. 15 00
Fréttir 15.10 Veðrið I vikunni
Pál) Bergþórsson veðurtræðireur
skýrir frá. 15.20 Einn á ferð i'-'li
J Ástþórsson flvtur patt l tali
og tónum 1600 Veóurfr-ignir
Þetta vil ég heyra Salóme hor-
kelsdóttir velur sér hliomnlót.ir.
17.00 Fréttir. Tómstundaháttur
barria og unglinga. 17 3f Úr
myndabók náttúrunnar Ineimar
Óskarsson flytui vfirlit um slong
ur. 17.50 A nótum m*kunnar
Dóra Ingvarsdóttir oe Pétur Stein
grímsson kvnna nýjar hliómplöt
ur. 18.20 Veðurflevnir 18.30 Til
kynnin t 18 55 Dagskrá kvölds
ins og veðurfregnir 19.00 Frettir
19 20 Tilkynninear 19 30 „Skrifað
stendur" smásaea eftir lakobmu
Sigurðardóttur. Þorsteinn Ö.
Stephensen les 20.00 Kó’-sönnur:
Frá alþióðlegu móti háskc’.akóra
i NY á liðnu ári 20.25 I.eikrit:
„Refirnir" eftir Lillian Hellman
Leikstjóri. Gísli Halldórsson 22.
30 Fréttir og veðurfregnir 22 40
I.estur Passfnsálma 18» 22.50
Oanslög (24 00 Veðurfregnir) 01.
00 Dagskrárloto