Vísir - 10.06.1976, Side 23

vísm
VILJA
FRIÐAR-
SAMTÖK
ÓFRIÐ?
Valgeröur Sæmundsdóttir
skrifar:
„Fulltrúaráösfundur Menn-
ingar- og friöarsamtaka islen-
skra kvenna hefur sent frá sér
ályktun þar sem segir aö
fundurinn mótmæli eindregiö
öllum samningum islensku
rikisstjórnarinnar við breta
um fiskveiði innan 200 milna
lögsögunnar.
barna koma góöir eða
vondir samningar málinuekki
við. Ófriöur er þeirra ær og
kýr, að mér skilst. Hvernig
væri að kvensurnar nefndu
samtök sin Ómenningar- og
ófriðarsamtök kvenna. Mér
hefur oft dottið i hug, að það
nafn hæfði þeim betur.”
Margrét Halidórsdóttir hringdi:
Við erum hér m'argar á stór-
um vinnustað og viljum byrja á
þvi að þakka Visi og Vilmundi
fyrir skrif þeirra um dóms-
málin. bau voru fróðleg og
timabær.
Við erum aö velta fyrir okkur
varðandi dómsmálin. Ef lög-
fræðingur tekur að sér að verja
mál manns sem ákærður er
fyrireinhvern glæp. Hvert er þá
hlutverk þessa lögfræðings? Er
það að fá skjólstæðing sinn
sýknaðan eða reyna að fá hann
dæmdan sem vægustum dómi.
Eða er það hlutverk verjand-
ans að leiöa sannleikann i ljós
hversu sár sem hann kanp að
vera fyrir sakborninginn. Og
treysta siðan á visku dómarans.
betta er fróölegt að fá að vita.
bað er nefnilega forvitnilegt aö
fá að vita hvort lögfræðingar
læra lexiurnar sinar til þess að
geta farið i kring um sannleik-
ann eða hvort þeir lita á það
sem sina einu skyldú að leiða
fram sannleikann i hverju máli.
Frföa Einarsdóttir, ljósmóöir
hringdi.
Ég á þrjá stráka, sem allir
eru mjög daufir i dálkinn siðan
Palli hætti i Stundinni ókkar og
fór i sveitina. Mér skilst að
brottför hans stafi af smávægi-
legri launadeilu milli hans og
Sjónvarpsins. Úr þvi aö þeir hjá
Sjónvarpinu sjá sér fært að eyða
svimandi fjárhæðum i allskyns
leiðinlegar myndir finnst mér
ekki að þeir ættu að telja eftir að
borga Palla mannsæmandi laun
svo að hann þurfi ekki að
hrökklast i burtu”.
„Strákunum minum fannst
næstsiðasti þáttur Stundarinnar
heldur leiðinlegur þvi að þá var
aðeins lesið örstutt bréf frá
Palla. 1 siðasta þætti fór Sirrý i
heimsókn til hans i sveitina og
það var þeim dálitil sárabót.
Samt segjast þeir miklu heldur
vilja sjá hann sjá hann sjálfan
og heyra og ég held að það gildi
jafnvel lika um okkur fullorðna
fólkið.
„bessar harmatölur eru ekki
aðeins á minum bæ þvi að alls
staðar þar sem ég þekki til rikir
mikill söknuður. Ég vil • þvi
skora á þá sem eru sama sinnis
að láta frá sér heyra svo, að
ungum sem öldnum megi auðn-
ast að sjá Palla aftur áður en
langt um liður”.
ÞAÐ ER ANNAÐ AÐ AKA RÉn
EN AÐ AKA LÖGLEGA
borleifur Guöbjartsson hringdi:
Oft undrar mig aö dagblöðin
skuli ekki fjalla meira um um-
ferðarmál en raun ber vitni um.
begar um þessi mál er f jallað er
það venjulega i sambandi viö
slys en ekkert virðist gert til
þess aö upplýsa almenning
meira um umferöarmál til þess
að koma i veg fyrir slysin.
Sérstakan umferðar-
þátt i blöðum
Ég er viss um að slysunum
myndi fækka töluvert ef á
hverjum degi mætti finna
klausu i blöðunum þar sem ein-
hver sérstakur þáttum umferð-
arinnar væri tekinn fyrir. bað
þyrftu ekki að vera langlokur
heldur bara litlar greinar með
stóru letri svo menn nenntu að
lesa þær.
En úr þvi aö ég er farinn að
minnast á umferðarmálin vil ég
láta i ljósi það álit mitt að um-
ferðarfr-æðsla umferðarráðs sé
ekki rétt, þvi mér finnst vera
alið á hræðslu meðal manna en
þeim ekki kennt að haga sér
með fyllsta öryggi.
Of mikið er klifað á þvi að
hvað geti gerst ef maður ekur of
greitt, yfir á rauðu ljósi,
leggur bifreiðinni rangt,
o.s.frv., o.s.frv., en litið sem
ekkert er greint frá þeirri hættu
sem skapast getur, ef ekið er of
hægt, nauðhemlað er rautt ljós
kviknar, eða nauðhemlaö við
gangbraut (sem er mjög algeng
ástæða fyrir árekstrum og slys-
um) og svo mætti lengi felja.
Að aka „rétt”
beir sem telja sig aka réttast
og best eru stundum hættuleg-
ustu mennirnir, þeir tefja um-
ferðina og stundum virðast þeir
svo óöruggir að sá sem á eftir
þeim ekur getur enga grein gert
sér fyrir þvi hvað þeir hyggjast
gera næst.
bessir óöruggu eiga það til að
beygja frá hægri akrein inn i
næstu götu til vinstri án þess að
gefa stefnumerki. betta fram-
kvæma þeir venjulega á sára-
litlum hraða og þegar slysið
hefur orðið er sá sem ók á þann
sem tók beygjuna hundskamm-
aður fyrir að aka eins og skepna
og athuga ekki aöstæður.
En þannig er nú málum hátt-
að að ef maður ætti að aka eftir
aðstæðum hverju sinni væri
réttast aö leggja bifreiðinni
þvi of margir skussar eru i um-
ferðinni til þess að nokkurt vit
sé i þvi að hætta sér út i hana.
Kennið viðbragðsflýti
Mér fyndist að þeir spekulant-
ar sem hafa reynt að kenna
þjóðinni aö aka ættu að kenna
mönnum að vera fljótir I um-
ferðinni, kenna þeim að taka á-
kvarðanir, kenna þeim aö aka
inn á breiðgötur, kenna þeim aö
aka af stað þegar grænt ljós
hefur kviknað, kenna þeim að
taka tillit til bilsins fyrir aftan
sig, kenna þeim réttar umferð-
arreglur en binda þá ekki við
lagabókstaf sem löngu er orðinn
úreltur. (bað er t.d. fáránlegt
að sjá kennslubifreið aka á
„löglegum” hámarkshraða á
Miklubraut vestan Kringlumýr-
arbrautar, þegar allir i kring
aka mun greiðar).
PENINGA
SKORTIR
TIL DÝRA-
VERNDUNAR
Martcinn Skaftfells skrifar:
„Hvar eru nú dýravinirnir”?
— bannig spyrja B og H, 11 ára,
telpur og dýravinir úr Hafnar-
firði I Visi. bar sem ég hef ekki
séð að þeim hafi verið svarað,
tel ég sjálfsagt að gera það og
þakka þeim fyrir fyrirspurnina
og áhugann.
Ég er B og H alveg sammála.
bað er skömm, hrein og bein
skömm þaðhirðu-og áhugaleysi
er rikt hefur um dýraspitalann.
bar hefur verið sýnd óvirðing
góðri gjöf og góðum gefanda, að
mörgum finnst, og það ekki að
ástæðulausu.
En ég get huggað B og H með
þvi að verið er að vinna að mál-
inu og ég held að alveg sé óhætt
að fullyrða að spitalinn verði
senn opnaður til þessa mikil-
væga þjónustuhlutverks sem
honum er ætlað.
Ykkur hefur nú sjálfsagt verið
þökkuð sala ykkar á merkjum
„Dýradagsins”. bað vil ég lika
gera og ég vona aö þið seljið lika
merki dagsins I sumar.
bað er alveg óhætt að hugga B
og H með þvi að fullyrða að pen-
ingarnir sem inn koma eru ekki
notaðir til kaupa á sælgæti. Svo
slæmt er það nú ekki.
Til dýraverndunar rennur allt
sem inn kemur og þörf er á
miklu meira. En þótt húsdýrin
eigi inni, frá öndverðu til dags-
ins i dag, stórfé hjá þjóöinni, eru
þakkir þjóöarinnar til þeirra
svo þunnar að hún greiöir ekki
einu sinni svo mikið til dýranna
að Dýraverndunarsamtökin
geti haft fastan starfsmann sem
helgi sig alveg þessum málum.
Slikur er skilningur 'hins opin-
bera.
Við þurfum þvi á skilningi
ykkar og stuðningi að halda.
Sem allra flestra i ykkar aldurs-
hópi og beggja megin viö ykkur.
Og nú skal ég segja ykkur
nokkuð, kæru B og H: Ég var að
tala við afgreiöslumann Dýra-
verndarans, Jön Isleifsson, sem
einu sinni var söngstjóri brasta
I Hafnarfirði. Hann sagði mér
að það vantaði útsölumann i
Hafnarfirði. Væri þaö ekki tíl-
valið verkefni fyrir ykkur að
hafa dreifingu blaðsins á hendi
og söfnun nýrra kaupenda? Að
sjálfsögðu eigið þið aö fá 20%
eins og aðrir útsölumenn fyrir
sölu á blaöinu og önnur 20% fyr-
ir hvern nýjan kaupanda.
Greinin kom
of seint
Vegna mistaka birtist grein
Kristins Hallssonar um óperu-
söngvarann William Walker
ekki fyrr en i blaöinu i gær, en
átti hins vegar aö birtast si.
föstudag fyrir tónleika
Walkers. Visir biöur Kristin
velviröingar á þessum leiöu
mistökum.
Jón hefur sima 10964. Hann
væri þakklátur ef þið vilduð
hringja til hans og rabba við
hann. Ég er viss um aö blaðinu
myndi vera vel borgið I ykkar
höndum.
Að lokum: bið eigiö þakkir
skildar fyrir greinina i Visi. Hún
var góð áminning og þörf. Verið
áfram vakandi fyrir þessum
málum og fáið sem flesta félaga
ykkar til liös við ykkur. bá mun
þessum málum skila fyrr og
betur áfram en ella.
bakka ykkur kærlega fyrir,
lika fyrir myndina af kisubörn-
unum, sem greininni fylgdi. Ég
hefði bara viljað hafa mynd af
ykkur lika.