Vísir - 29.07.1976, Blaðsíða 2

Þrír borgarstjórar að
veiðum í Elliðaánum
.
Kristján Jónsson, vélstjóri: „Ég
mvndi fara i tveeeia mánaða
sumarfri Jil norðurlandanna og
fá mér nýjan bil”.
arni Björnsson, hjólreiðamað-
með rheiru: „Fá mér gott raf-
ignsorgel”.
Gestur Sæmundsson, múrari:
,Ég færi í eins langt sumarfri og
jeningarnir leyfðu, en þó ekki til
mnarra hnatta!”
n Jóhannsson, matsveinn:
vi er nú fljótsvarað, ég fengi
:r góða vinnu svo ég yrði ekki of
ár af að eiga svona mikla pen-
Einar tíestsson, sjómaöui
mundi segja öllum að ég æt
peninga til!”
Hér sést Geir Iiallgrimsson
renna fyrir „þann stóra” við
svonefnda Hundasteina.
herra, Geir Hallgrimsson for-'
sætisráðherra og núverandi
borgarstjóri, Birgir Isleifur
Gunnarsson.
Veðurguðirnir virtust ekki
taka mikið tillit til þessara stór-
menna, því ausandi rigning var
mestan hluta dagsins.
Veiðin var nokkuð góð framan
af, og strax klukkan ellefu voru
komnir á land fimm laxar, en
raunar hafði Jón Tómasson
borgarverkfræðingur lagt hönd
á plóginn, því hann dró ellefu
punda hæng úr Efri-Móhyl
snemma um morguninn.
„Annars held ég væri best að
þið töluðuð við konurnar i dag,
þvi mér sýnist laxinn ekki vilja
lita við okkur karlmönnunum”,
sagði Geir Hallgrimsson kiminn
á svip er við birtumst með
myndavélarnar.
Ekki varð þó af þeirri mynda-
töku, þvi eiginkonurnar voru litt
hrifnar af allri myndatöku
þennan daginn. —AH
Fimmtudagur 29. júli 1976. VISIR
i—SKAKSNILUNGUR KVEÐUR LAND SITT
Gunnar Thoroddsen að gera
klárt áður en hann renndi i foss-
inn. Mynd: J.A.
Þrir menn sem allir hafa
gegnt starfi borgarstjóra i
Reykjavik voru að veiðum i
Elliðaánum i,gær. Voru það þeir
Gunnar Thoroddsen, orkuráð-
Birgir tsl. Gunnarsson að
veiðum I Efri-Móhyi I
Elliðaánum i gær.
Stefan Zweig lýsir þvi I einni
af sögum sinum hvernig skák-
menn sátu heila mannsævi að
tafli og létu sig engu varða
storma mannlifsins fyrir utan,
óeirðir, byitingar og jafnvel
heimsstrið. Með þessu vildi
Zweig lýsa lokuðum heimi skák-
listarinnar og um leið nokkru
tilgangsleysi. Hvað sem þvi
liður, þá er vist að skákmeist-
arar eru ekki þeirrar gerðar að
vilja ganga fyrstir I mótmæla-
göngum, hafa hæst um pólitlskt
óréttlæti eða tefla sjálfum sér
fram til falls eða sigurs I viður-
eign við vald, sem hefur fingur-
inn á gikknum.
Það vekur þvi nokkra furðu að
tveir af helstu skáksnillingum
Sovétrikjanna, þeir Spassky og
Kortsnoj skuli bæði leýnt og
ljóst hafa unnið að þvi að yfir-
gefa föðurlandið, og annar
þeirra, Korfsnoj, þegar stigið
skrefið til fulls við lok IBM-
skákmótsins I Amsterdam.
Spassky stendur hins vegar I
samningum við sovésk yfirvöld
um brottfararleyfi og gengur
hægt. Það vekur auðvitað alltaf
jafnmikla furðu hér á Vestur-
löndúm, að‘ fólki skuli ófrjáls
brottflutningur úr einu landi i
annað, og enn meiri furðú að
þeir, sem búa I meira eða minna
lokuðum heimi skáklistarinnar,
skuli telja óviðunandi að búa i
landi, þar sem hvað mest er
gert fyrir skáklist, og skáksnill-
ingar teljast nánast þjóðar-
hetjur.
. Þaðhefur oftsýntsig, aðhér á
Vesturlöndum eiga rússneskar
fréttastofur málplpur, sem I
fyllingu timans geta staðhæft að
allt séu það geðveikir rússar,
sem flytjast vilja úr landi, eða
nota tækifærið og gerast
pólitiskir flóttamenn á meðan
þeir dvelja erlendis, þótt það
þýði að kona og börn verði eftir,
feður og mæður, og svo föður-
landið sjálft, eins og það býr
innst við gafl i óbrcngluöum
mönnum. islendingar hafa
sjálfir orðið vitni að þeirri
baráttu, sem fylgir þvi að reyna
að fá þann sem eftir varö
handan múra skilningsleysisins
hingað til að heimsækja son
sinn. Sú barátta varð siðan til-
efni háðsgreinar útvarpsþular I
Þjóðviljanum. Það fer vel á
sliku háði nú, þegar diskótek Al-
þýðubandalagsins, Þjóöviljinn,
rembist árum saman við að
telja islenskum útnesjamönnum
trú um að þeirra biði aðeins
„islenskur sósialismi” að leiks-
lokum.
Viðbrögðin út af Kortsnoj
hafa verið með skynsamlegra
móti í Þjóðviljanum. Kannski
blaðamennskan hafi einu sinni
orðið ofan á, en blaðið átti
virðingar, jafnvel svo, aö látið
verði biða að hæðast að föður
hans og móður, þangaö til fri
ge'fast frá þularstarfi I útvarpi
til slikrar iðju.
Annars geta velflestir
islendingar sett sig i spor skák-
snillingsins, sem nú fer huldu
höfði og hefur slitið öll tengsl við
föðurland sitt. íslenskt stjórnar-
far þyrfti að vera oröiö næsta
örðugt til þess að Friðrik ólafs-
son teldi lifsnauðsyn að leita
hælis I Amsterdam, sem
pólitiskur flóttamaður, og skilja
þar með ekki einungis við land
sitt, heldur lika við konu sina og
börn án þess að hafa nokkra
vissu fyrir þvi að sjá þau aftur.
En einmitt þetta hefur Kortsnoj
gert og margir fleiri. Hvað það
er, sem rekur slika menn til að
ganga með þessum hætti næst
þvi að svipta sig lifi veröur
sjálfsagt aldrei skýrt til
fullnustu, en samanburðurinn
við flóttann úr riki nasista á ár-
unum fyrir strið ætti að geta
gefið nokkra visbendingu um
það, hvernig þvi stjórnarfari er
háttað, sem stöðugt er verið að
verja og lofa, einnig hér á ís-
landi, þegar málflutningur
Solzhenitsyn verður óvart til að
feykja sauðargæru hins ,,is-
lenska sósialisma” af plötu-
snúðnum.
Svarthöfði.
Victor Kortsnoj.
fréttamann á IBM-nótinu. Má
llka vera eftir ævintýrið út af
Solzhenitsyn, þegar plötusnúðar
diskóteksins settu vitlausa plötu
á apparatið I nokkra daga og
urðu heiftúöugri I garð hins
merka rithöfundar en Tass og
Novosti, valdi þvi að Kortsnoj
sleppi við hinar tilskipuðu svi-
w $ — ISICT pyfi ii \ Miímr
V
G ÓLAFSFIRÐI )
Hvað myndir þú
gera ef þú vœrir
vellauðugur?