Vísir - 11.11.1977, Blaðsíða 11

/— y—.....—\
Baldur Hermannsson
skrifar um prófkjör
Sjálfstæöisf lokksins i
Reykjavík og fjallar
sérstaklega um fram-
boö Ernu Ragnarsdóttur
og Alberts Guðmunds-
sonar
Menningin og
MattiJó
Einkum áttu menningarmálin
erfitt uppdráttar á flokksfund-
um, og raunar talin af mörgum
afturhaldsþursanum einn angi
heimskommúnismans.
Jafnvel sjálft orðiö menning,
svo ekki sé lengra talið, var ein-
hvernveginn svo undarlega
fjarrænt og óviðkomandi innan
um allt málskrúðið um einstakl-
ingsfrelsi, viðskiptafrelsi og
frjálsa verðmyndun og verðugt
hornkerlingarhlutskipti ríkis-
valdsins, frasa sem jafnvel
harðsoðnir kapitalistar vestan-
hafs eru fyrir löngu hættir að
minnast á.
Fyrir tveim áratugum hóf
Matthias Johannessen lofsverða
tilraun til að vekja flokksbræður
sina til umhugsunar um, að til
væru fleiri verðmæti en þau sem
rýrna i bönkum og aðrar hliðar
á stjórnmálum en örlagaþrung-
in frasagerð um frjálsræðis-
stefnuna.
En enginn má við margnum,
og Matti Jó er fyrir löngu kveð-
inn i kútinn, og þá sjaldan
Mogginn fitjar upp á alvarlegri
menningarumræðu, þá vekur
það ýmist aðhlátur eða
vandræðalega meðaumkun.
Ekkert svfnarí
En Ernu Ragnarsdóttur
heppnaðist það sem engum
tókst áður. Hún hleypti af stokk-
unum opinskárri menningar-
umræðu innan vébanda Sjálf-
stæðisflokksins. Hún efndi
meira að segja til sýningar i
Sjálfstæðishúsinu á nútima
málaralist, sem kveikti slikan
óhug i brjóstum afturhaldsþurs-
anna, að Stóriberti lét þegar i
stað moka út listaverkunum.
Ekkert svinari hér.
Fyrir tilstuðlan Ernu var
Eitt skemmtilegasta
dæmið um ferskan gust f
riki lognmollunnar er
kannski framboð Ernu
Ragnarsdóttur innan-
hússarkitekts í prófkjöri
Sjálfstæðisf lokksins.
_andidæmi um lukkuriddara þá,
sem þrifast eins og púka^i fjós-
um stjórnmálanna, þegar lýð-
um pólitiskum hugmyndum eða
viðtækri stefnumótun.
Fyrir slikri hegðun finnst
aðeins ein ástæða,og hún liggur
alveg i augum uppi: maðurinn
hefur ekki og hefur aldrei haft
hundsvit á stjórnmálum.
Stóriberti
og kerf ið
I þess stað hefur hann getið
sér orð sem einskonar löðrungur
á seinvirkt embættismanna-
kerfi, reddarinn mikli sem vak-
ir yfir smælingjum og reddar
lánum, lóðum og hverskyns fyr-
irgreiðslu þegar fokið er i flest
skjól.
Albert er prýðis drengur og
alveg frábær kaupsýslumaður
en það er auðvitað afleitt að jafn
hugmyndalaus maður skuli
vafstra með æðstu völd, og það
sýnir vel vesöld Sjálfstæðis-
flokksins, hve langt Albert hefur
náð á forsendum, sem eru i
sjálfu sér alls óviðkomandi
stjórnmálum.
Stærsti
saumaklúbbur heims
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
undanfarin ár eins og öllum er
kunnugt, afsalað sér raunveru-
legri stefnumörkun i þjóðmál-
um, en reyntað græða fylgi meö
þvi að gefa sem flest i skyn,
framkvæma sem allra minnst
og stuða sem fæsta.
Albert Guömundsson
hefur á örskömmum
tíma orðið lítríkasti og
kannski öflugasti fram-
ámaður Sjálfstæðis-
flokksins/ þótt hvergi
liggi eftir hann skrifað
orð um pólitískar hug-
myndir.
Og hver veit — oft hafa litlar
vonir að góðu orðiö, sagði gamla
fólkið.
vísm
Föstudagur 11. nóvember 1977
11
Eitt skemmtilegasta dæmið um ferskan gust i ríki
lognmollunnar er kannski framboð Ernu Ragnars-
dóttur innanhússarkitekts í prófkjöri Sjálfsstæðis-
flokksins í Reykjavík.
Baráttumál Sjálfstæðisflokksins hafa um langt
skeið snúist nær eingöngu um f jármál og viðskipta-
mál/ að ógleymdri varnarkeðju vestrænna þjóða sem
aldrei má slitna. Þar hefur sjaldan tjóað að impra á
öðrum þjóðmálum nema svona rétt aðeins fyrir siða-
sakir og þá i flaustri til að tef ja ekki alvörumálin, það
er að segja verðlagsmál, markaðsöflun, verslunar-
frelsið góða og haftastefnuna vondu.
haldinn fjölmennur og afdrifa-
rikur umræðufundur með rit-
höfundum og listamönnum i
Sjálfstæðishúsinu, og má segja
að þar með hafi verið lögð drög
að nýrri hreyfingu innan flokks-
„ Djúpt úr myrkrum
fjóssins fjósa
feginn hlusta ég
á hanntala"
Albert Guðmundsson er lif-
ræðið hefur að einhverju leyti
farið úr skorðum eða starfar
ekki fyllilega samkvæmt grund-
vallarhugmyndum.
Albert hefur á örskömmum
tima orðið litrikasti og kannski
öflugasti framámaður Sjálf-
stæðisflokksins, þótt hvergi
liggi eftir hann stakt skrifað orð
um pólitiskar hugmyndir. Hann
forðast eins og heitan eldinn að
tjá sig i riti, ræður hans eru oft-
ast órökstuddar yfirlýsingar og
frekar hversdagsleg slagorð, en
hvergi hattar fyrir samræmd-
Þannig hætti hann að vera
raunverulegur stjórnmála-
flokkur en varð i staðinn stærsti
saumaklúbbur i heimi, þar sem
kjaftásar koma saman til að
reisa skýjaborgir úr þoku-
kenndum hugmyndum og veita
útrás ófrjórri fiktnáttúru i efna-
hagsmálum.
En nú eru viðsýnir menn og
velviljaðir að gera sér vonir um,
að frumkvæði Ernu Ragnars-
dóttur sé til merkis um að senn
verði Sjálfstæðisflokkurinn aft-
ur alvörustjórnmálaflokkur.
ULFIID I SAUMAKLUBBNUM
Arnór Hannibalsson
skrifar um frumvarp til
laga um Sinfóniuhljóm-
sveit Islands og segir
m.a. að hver sá sem
haldi þvi fram, að
hljómsveitarmenn hafi
ekki nóg að starfa, viti
annað hvort ekki hvað
hann er að tala um, eða
ef hann viti það/ svívirði
freklega þá menn/ sem
árum saman hafi lagt
nótt við dag til að vinna
að velferð tónlistarlífs í
landinu.
manna eru svo lág, að þeim er
nauðugur einn kostur aö taka aö
sér launuð aukastörf. A kvöldin
tekur við undirbúningur undir
æfingu morgundagsins eða aðra
tónleika, sem hljómsveitarmenn
kunna að taka þátt f (t.d.
kammersveit).
Hver sá, sem heldur því fram,
að hljómsveitarmenn hafi ekki
nóg að starfa, veit annað hvort
ekki hvað hann er að tala um, eða
ef hann veit það, svfvirðir frek-
lega þá menn sem árum saman
hafa lagt nótt við dag til að vinna
að velferð tónlistarlifs i iandinu.
Starfsálag og lágt kaup
heillar ekki unga menn
Sérhver sá, sem ráðinn er til
fastra starfa i sinfóniuhljóm-
sveitinni ætti aö hafa nægilega
hátt kaup til að hann geti helgaö
sig starfinu i hljómsveitinni. Þeir
þurfa að hafa tima til að fylgjast
með þvi sem gerist I tónlist arlifi
heima og erlendis. Þeir þurfa aö
hafa aðstöðu til að taka þátt i
frjálsri tónlistarstarfsemi að
vissu marki. Þeir þurfa að hafa
efni á og tima til að sjá um við-
hald hljóðfæra sinna, o.s.frv.
Það starfsálag sem nú er lagt á
hljómsveitarmenn og hiö lága
kaup þeirra veldur þvi, aö starfiö
heillar ekki unga menn. Geri y£ir-
völd enga bragarbót i þessu efni,
má búast við, aö nýtt fólk fáist
ekki til starfa og að hljómsveitar-
mönnum fækki jafnt og þétt af
þeim sökum.
Um óperur
I 3.gr.frumvarpsinser gert ráð
fyrir, að Þjóðleikhús greiöi 10%
af rekstrarkostnaöi sinfóniu-
hljómsveitarinnar. 1 9. gr. segir,
að starfsmenn Sinfóniuhljóm-
sveitar skuli fullnægja hluta af
starfsskyldu sinni með vinnu á
vegum Þjóöleikhúss. Veröi þetta
að lögum, verður sinfóniuhljóm-
sveitinni gert ókleift að starfa.
Þaö er gersamlega útilokað, að
hljómsveitarmenn geti komiö þvi
við aö fara niður i Þjóðleikhús
eftir langan og strangan vinnu-
dag I hljómsveitinni og æfa og
leika tónlist með leikritum og
óperum. Hvenær eiga þeirþáað
búa sig undir hljómsveitaræfing-
ar?
Um söngleikja- og óperuflutn-
ing I Þjóðleikhúsi er ekkert nema
gotteittaðsegja. Þetta hefur ver-
ið gert og oftast tekist vel. Þó er
húsið illa til þessarar starfsemi
falliö. Hljómsveitargryf jan er
þröng, sviðiö rúmar ekki stóran
kór búningsherbergi skortir. En
eigi að flytja söngleiki I Þjóðleik-
húsi er það allsendis augljóst, að
leikhúsið verður að hafa eigin
hljómsvcit á að skipa.
Sinfónian leysir ekki
tónlistarmál Þjóðleik-
hússins
Tónlistarmál Þjóðleikhúss
verða ekki leyst með því að kasta
þeim á heröar sinfóniuhljóm-
sveitarinnar. Þjóðleikhúsið verö-
ur að hafa sina eigin hljómsveit,
lOtil 15 manns, sem annast flutn-
ing tónlistar með öllum þorra
leikverka, en fær til liðs við sig
fleiri, þegar ráðist er I stærri
verkefni, svo sem óperur. Verði
ákvæðið I frumvarpinu um vinnu-
skyldu sinfóniuhljómsveitar-
manna i Þjóðleikhúsi samþykkt,
er augljóst, að engan fýsir þar til
starfa.
Þá er og ljóst, að ýms sjálf-
boðaliösstarfsemi, svo sem
KammersveitReykjavikur, verö-
ur drepin með þessu ákvæði. Auk_
þess brýtur þetta ákvæöi gegn
gildandi kjajjasamningum hljóm-
sveitarmanna. Alþingismenn,
sem vilja stuöla að vexti og viö-
gangi lista ilandinu, hljóta þvi ab
sjá til þess aö nefnt ákvæði 9. gr.
veröi strikaö út, og i staöinn verði
Þjóðleikhúsi gert kleiftað ráða til
sin hæfilegan fjölda hljóðfæra-
leikara.