Vísir - 11.11.1977, Blaðsíða 27

Sjónvarpsáhorfendur sakna þess margir aö sjá ekki leiki meö iiðum Ásgeirs Sigurvinssonar.
og Jóhannesar Eðvaldssonar á skjánum.
Vilja sjá leiki með Standard Liege
og Celtic
þessa frábæru leikmenn leika og
þá aðeins á sumrin. Og þvi vild-
um viö koma þvi á framfæri við
sjónvarpið hvort ekki væri hægt
að sýna fótboltaleiki með þessum
liðum.
Þrjár úr vesturbænum skrifa:
Við erum þrjár ungar stúlkur
hér i Reykjavik sem erum miklir
fótboltaunnendur og fylgjumst
þvi þess vegna mikið með iþrótt-
um i útvarpi, sjónvarpi og blöð-
um.
Eitt er það sem okkur finnst
vanta mjög i iþróttaþátt sjón-
varpsins, og það er að leikir meö
liðunum Standard Liege og Celtic
séu sýndir. t báöum þessum lið-
um eru islenskir leikmenn sem
náð hafa mjög langt sem atvinnu-
menn.
Þœr „rigna" yfir okkur vörusendingarnar
e=«í
e m=<
•*-* e
O) e c
71
Í-JÍ
t: -5 e
Við fótboltaunnendur fáum
aðeins örfá tækifæri til að sjá

- r a
ooz:
00 Cd
« 00-í.
B CL)
80 2
s

o c/5 N X3
U ‘08
fc- « u- A
‘3 U ed
O :©
CO -o

U ‘C8

eo ^

bC
3 *€d
IEIiIí-
KHISIILI

Laugavegi 15 Sími14320
Talstöðvarbílar
allan
sólarhringinn
bæ
allan
um
VÍSIR
Föstudagur 11. nóvember 1977
Hringið í síma 86611 milli klukkan 13og 15 eða skrifið til Vísis Síðumúla 14/ Reykjavík.
(
„Slysalaus akstur í hálku und-
ir ökumönnum sjálfum kominn
— um snjónagla og árekstra
I.A. skrifar:
„Falskt öryggi”
1 Vi'si 24. okótber sl. er smá-
grein, sem ber yfirskriftina:
„Er kominn „rétti timinn” ?” Og
er þar átt við, hvort rétti tfminn
sé kominn til að setja snjóneglda
hjólbarða undir bilana. Dregur
höfundur greinarinnar það mjög í
efa, þótt fyrir komi, aö hálka sé á
götum.einstaka sinnum á morgn-
ana.
Greinarhöfundur segir á einum
stað um nagla og blautar götur:
,,... göturnar eru rennblautar og
bOarnir renna til á nöglunum i
tjörueðjunni sem þeir rifa upp”.
Hér er um misskilning eöa van-
þekkingu að ræða: Tjörueðja
myndast ekkiá götum, af þvi einu
saman, að naglar rifi upp asfalt-
ið. Tjörueðja myndast þá fyrst á
götum, þegar farið er aö bera salt
á göturnar vegna hálku. Það er
saltið, sem leysir upp limefni as-
faltsins. Og það sem verra er: As-
faltkvoðan, sem saltið leysir upp,
sest utan á slitfleti hjólbarðanna
og gerir þá hála, svo að hemlun-
arhæfni þeirra minnkar stórlega,
þegar komiö er á ósaltbomar hál-
ar götur.
Höfundur umræddrar greinar
segir einnig: „Veit nokkur hve
margir árekstrar verða af völd-
um tjörunnar og negldu dekkj-
anna...?” Nei, þaö veit náttúr-
lega enginn. Saltausturinn veldur
mörgum árekstrum og slysum,
þegar komið er á ósaltbomar
götur, vegna þessa hála limlags,
sem safnast á hjólbarðana á salt-
bornum götum.
Sofandaháttur og hugs-
unarleysi.
Og ekki er þvi að neita, að eng-
inn skyldi aka á negldum hjól-
börðum, eins og verið væri á auð-
um vegi, en það munu allt of
margir gera. Enginn ökumaður
skyldi treysta um of á hemlunar-
hæfni negldra hjólbarða. Það er
„falskt öryggi” eins og greinar-
höfundur bendir réttilega á.
Negldir hjólbarðar veita öryggi
fyrst og fremst, þegar ekið er
hratt á beinum vegi, þótt háll sé.
Tökum t.d. Keflavikurveginn.
Stórhættulegt er að aka eftir hon-
um á ónegldum hjólbörðum, þeg-
ar hann er háll af isingu eins og
oft er snemma morguns. Bíllinn
riðar þá til, og sveiflast ýmist til
hægri eða vinstri og mun þessu
valda e.k. hjólför, sem komin eru
i þennan ágæta veg, eftir langa
notkun.Ef billinn er.aftur á mdti,
á negldum hjólbörðum, hverfa
þessar hættulegu hliðarsveiflur,
jafnvel þdtt ekið sé allhratt.
Þennan mikla mismun, munu
flestir ökumenn kannast við.
Enginn skyldi hemla á mikilli
ferð I hálku, hvorki á negldum
eða tínegldum hjólbörðum, þvi
bfDinn rennur þá áfram eins og
sleði, og hættir auk þess til að
snúast, og verður þá litlum vörn-
um við komið.
Nota verður aðra aksturhætti I
hálku en á auðu. Til dæmis verður
að hafa miklu lengra bil á milli
bila, sem eru á ferð i hálku, til
þess að sá siðari geti stöðvast i
tæka tið, ef sá fyrri þarf að hægja
á sér eða stansa snögglega.
Slysalaus akstur I hálku er
mest undir ökumönnum sjálfum
kominneinsog raunar i akstri við
hvaða aðstæður sem er. Akstri
verður ævinlega að haga i sam-
ræmi við breytilegar aöstæður
hverju sinni, en á þessu er oft
hinn mesti misbrestur. Tökum
t.d. hina tiðu aftanárekstra. Ekki
þarf hálku til, að þeir eigi sér
stað, jafnvel þannig að margir
bilar lenda hver aftan á öðrum, ef
sá fyrstu þarf að stansa. Hér er
oftast um að ræða vitaverðan sof-
andahátt og hugsunarleysi öku-
manna, sem ekki gæta þess, að
vera nægilega langt á eftir þeim
bil, sem næstur fer á undan. Of
stutt bil á milli ökutækja á ferð
gerir árekstra óhjákvæmilega, ef
ökumaöurinn, sem á undan fer,
þarf að stööva bil sinn. Það er
eins og alltof margir séu sofandi
fyrir þessari augljósu staðreynd.
Ég vil skora á ökumenn að muna
Það þarf ekki alitaf hálku eða snjó til að slysin verði, en oft vili beim
fjölga þá.
eftir þessari augljósu hættu og
haga akstri sinum eftir þvi. Það
mundi mjög verða til að fækka
slysum af þessari tegund. I.A.