Vísir - 19.01.1978, Blaðsíða 11

VISIR Fimmtudagur 19. janúar 1978
11
[ Ný könnun hér i Inndi:
►RIÐJUNGUR ÞROSKAHEFTRA
►ARFNAST MEÐFERÐAR VEGNA
'MISSA GEÐRÆNNA TRUFLANA
C.efthcilia vangrfinna var
lokaverkefni fjögurra háakdla-
tlúdenta I tálarfrafti til B.A.
prófs. Markmiftift meft rann-
tókninnl tem gerft var er öftru
frcmur aft benda á þann mlkla
fjölda vangefinna tem þróar
meft tór gefttjúkan pertónu-
lelka.
1 tilkynningu tem blabinu
barit ásamt verkefninu segir:
„Þessir einstaklingar þarfnast
sérfrcftilegrar meftíerftar
vegna geftrxnnar truflunar og
kennslu. Þvi ber aft stefna aft
stórvxgilegum endurbótum
son hafa I för meft sér vlfthllt-
andi mcftferft geftsjúkra."
Rannsóknin var unnin á tlma-
bilinu mal 1976 til júll 1977 og
náfti til 603 einstakllnga á öllum
stofnunum fyrir vangefna hér á
landi. Könnunin er sniftin eftir
danskri rannsókn sem gerft var
af Demetrí Haracopos og And-
ers Kelstrup.
Félagsvisindadeild Háskóla
lslands hefur gefift verkefni
Geftheilsa vaageflnna var loka-
verkefnt fjögurra háikólaitúd-
enta I tálarfrxftl til B.A. prófi.
þetta út I fjölrltuftum eintökum
san fást á eftirtöldum stöftum.
Skrifstofu Þroskahjálpar, Há-
túni 4a, slmi 29570, Skrifstofu
Styrktarfélags vangeftnna, slmi
15941 og Bóksölu stúdenta vift
Hringbraut.
Ohxtt er aft segja aft könnun
þessi marki þáttaskil I þessum
efnum, enafteins einu sinni áftur
hefur verift gerft könnun varft-
andi vangefna. Margrét Mar
geirsdóttir rannsakafti þá fjölda
vangefinna hér á landi.
Verkefnift sem nú hefur verlft
gefift út, hefst á þvl aft gerft er
grein fyrir fyrirmyndinni aft
rannsókninni, þcirri dönsku. Þá
er fjallaft um geftveiki frá frxfti-
legu sjönarmifti og loks er gerft
grein fyrir lslensku rannsókn-
inni, aftferft og niburstöftum og
gerftur samanburftur vift dönsku
rannsóknina.
1 ljós kemur ab um 29% ein-
staklinga I Islensku rannsókn-
inni þarfnast sérstakrar meft-
ferftar vegna geftrxnnar trufl-
unar og er sú tala nokkuft hxrri
en i dönsku rannsókninnl. Mun-
inn má hugsanlcga rekja til af-
leiftinga mlsmunandi menning-
ar og uppeldisaftferfta, erffta,
barnasjúkdóma, tlftni heila-
skaddana efta þeirra stofnana
sem einstaklingar dveljast á.
Frekar verftur greint frá
rannsókninni og einstökum at-
riftum hennar I VIsi á nxstunni.
' - EA
Kenningar sálfræftinnar mæla
gegn stórum stofnunum. Hvers
vegna tökum viö ekkert mark á
þvi? Orsökina er ef til vill aö ein-
hverju leyti aft finna i gömlum
hefftum. Stofnanir voru vigftar
með pompi og pragt, landi og lýft
til bjargar og fyrirmönnum til
vegs og virftingar. Vafasamt má
telja aft þetta eigi lengur vift.”
Hefur alla jafna
skaðleg áhrif
I kaflanum segir ennfremur:
„Rannsóknir hafa leitt i ljós, svo
ekki verftur um villst, aft vistun
barna á stórar stofnanir hefur
alla jafna skaftleg áhrif á þau.
Sálfræöingar telja aft fyrstu kynni
og reynsla barns af þeim er ann-
ast þaft séu mikilvæg, þvi þaft
alhæfi reynslu sina yfir á aftra.”
„Blum rannsakafti hvernig
börn alhæfftu andsvör sin frá
mófturinni yfir á annaö fólk. Hún
valdi 16 ungbörn, 6 mánafta
gömul, sem bjuggu á stofnunum
þar sem sjálfboöaliöar hugsuftu
um þau. Blum skipti börnunum i
tvo hópa og fyrir annan hópinn
tók hún ein aft sér mófturhlutverk-
ift. Hún var hjá þeim 5 daga i
viku, 8 tima á dag, i 8 samfelldar
vikur. Hinn hópurinn fékk venju-
lega stofnanameftferft, þar sem
margir hugsuftu um börnin og
umönnunin var ópersónulegri og
einhæfari.”
,,öll börnin voru prófuft einu
sinni i viku þessar 8 vikur og
áfram 4. næstu vikur. Nifturstöft-
urnar voru þær aö tilraunahópur-
inn (sem Blum hugsafti um) sýndi
miklu fleiri félagsleg andsvör
gagnvart ókunnugum jafnt sem
rannsakandanum sjálfum, heldur
en hinn hópurinn gerfti. Bros efta
önnur svipbrigfti voru algengari.
Þetta styftur þá tilgátu aft þaft
sem lært er af umhyggjusamri
fóstru, er veitir barninu næga
örvun, getur alhæfst yfir á aftra.
Litill munur var á hópunum
tveim hvaö hreyfiþroska snerti.”
Breyting merkjanleg
eftir f jórða mánuðinn
Tvær aftrar rannsóknir eru
nefndar. „Rene Spitz (1934)
athugafti atferli ungra barna sem
höfftu eytt fyrsta æviári sinu á
stofnun, sem álitin var mjög
léleg. A seinni hluta fyrsta ars
byrjuöu 15% þeirra aft þróa meft
sér nokkuft undarlega . hegftun.
Fyrst grétu þau án afláts, en eftir
nokkra mánuöi rénafti þessi
hegöun og þau hættu aft gera
greinarmun á einstaklingum.
bessi börn gátu legift eða setið
mað galopin augu, svipbrigði
voru engin, og þau virtust alls
ekki fylgjast með þvi sem fram
fór i kringum þau.”
Onnur 75 börn sem alin voru
upp á stofnun voru rannsökuð.
Þau voru heilbrigö og hugsað vel
um þau. En þau höfðu fá tækifæri
til leikja og að rannsaka hluti i
kringum sig. örvun var þvi i
lágmarki og mjög litil félags- og
tilfinningaleg tengsl vift full-
orðna. Rannsókn sýndi aö litill
eða engin munur var á börnunum
og öðrum sem voru alin upp i
foreldrahúsum ef mælingin var
gerð innan 3ja eöa 4ra mánaða
frá fæftingu þeirra. Breytingin
var fyrst merkjanleg eftir fjórða
mánuftinn. Þá virtust stofnana-
börnin hjala minna og litift var
um grát. Einnig var áberandi
hversu stif þau voru þegar á
þaeim var haldiö.”
Litill áhugi
á leikföngum
„Atta mánafta gömul sýndu
flest barnanna litinn áhuga á leik-
föngum og þau byrjuðu að sýna á-
hugaleysi gagnvart umhverfinu.
Um þetta leyti byrjuðu þau að
rugga sér óeölilega mikiö.
Hræðsla við ókunnuga var sjald-
gæf og sviðbrigöi voru minni en
hjá jafnöldrum þeirra sem alin
voruupp i foreldrahúsum. Ef þau
voru þvinguft, grétu þau hljóm-
lausum gráti efta bara snéru sér
undan, og sjaldan reyndu þau aft
sigrast á erfiftleikum. Einnig var
um málseinkun aft ræöa. Þau
sögðu ekki orð eins árs gömul,
málþroski og tjáningarhæfileiki
var alvarlega skertur.”
Þá segir ennfremur:
„Rannsóknir hafa yfirleitt sýnt
að börn, sem aftur og aftur hafa
verið sett á heilbrigðisstofnanir i
frumbernsku, eiga frekar við til-
finninga- og hegðunarvandamál
að striöa seinna meir (Rutter,
1975). Það er því engum vafa
undirorpiðað stofnanirhafa slæm
áhrif á vistmenn.”
„Sigurjón Björnsson sál-
fræðingur notar orðið „spitala-
deyfð” (hospitalism) yfir þetta.
Hann telur að um sé að ræða sljó-
leika. deyfð, óvirkt atferli sein
viðbrögð, litinn áhuga á umhverf-
inu, máltaka sé sein, börn byrji
seinna að ganga og oft sé likams-
þroski minni þrátt fyrir gott fæði
og góöa likamlega aðhlynningu,
greindarskeröing og greindar-
stöðnun (Björnsson 1973).”
bá er þess getið i kaflanum að
greindarvisitala 13 vangefinna
barna hafi aukist að meðaltali
um 27.5 punkta á tveggja ára
tilabili eftir að þau höfðu verið
tekin af yfirfullri stofnun og kom-
ið fyrir i heppilegu umhverfi.
—EA
ÐVERK ÞÍN Á EIGIN KOSTNAÐ
##
höft Eysteins i kreppunni með þvi
aft visa til aftstæöna? Aft vissu
marki. Höft eru stundum nauft-
synleg til skamms tlma, og
Islendingar áttu fárra annarra
kosta völ i kreppunni vegna hafta
annarra þjóða. Haftastefna er þó
alltaf röng. Það skildi Eysteinn
ekki, þegar kreppunni lauk. Höft
eru takmarkanir á sjálfsákvörð-
unarrétti einstaklinganna og
leiða til minnkunar hagkvæmni i
rekstri, þegar til lengdar lætur.
aukningu framleiftslu og
framleiftni, ekki meö verftlags-
eftirliti! höftum, kauptryggingu
efta kauphækkunum, og slik
aukning verður ekki með ofskött-
un og ofskipulagningu atvinnu-
lifsins. Greiðsluhalla vift útlönd á
fremur aö jafna meö aukningu út-
flutningsframleiöslu, útvegun
markafta og aftgerftum i peninga-
málum en takmörkunum á inn-
flutningi. Þess vegna var stefna
stjórnar Eysteins röng. Þaft biftur
NEOANMÁLS NEOANMÁLS NEDANMÁLS NEOCtMÁLS NEOANMÁLS NEDANMÁLS NEDANMÁtS
Hin leiðin og Eysteinn
Ég ætla aft leyfa mér eina samlik-
ingu til skýringar:
Fjármagnift streymiö I þann
farveg, sem er hagkvæmastur, i
markaftskerfinu, haftalausu hag-
kerfi, eins og vatnsmagn streym-
ir I greiftfærasta farveginn til
sjávar i náttúrunni. Jafnóskyn-
samlegt er aö hefta fjármagns-
strauminn og aft hefta vatns-
magnsstrauminn. Annaft kostar
peninga, hitt orku. Andstæftingar
markaftskerfisins hafa lögmál
efnahagslifsins aft engu. Höft og
önnur rikisafskipti fela I rauninni
i sér aukakostnaft fyrir þjóftarbú-
iö: mismuninn á arftinum af hag-
kvæmustu f járfestingunni
(fjárfestingu markaöskerfisins)
og þeirri fjárfestingu, sem
ráftamenn rikisins taka ákvörun
um. Rikisafskiptastefna fyrstu
stjórnar Eysteins, 1934 — 1937,
sem Indrifti fjölyrftir um var
röng. Hvers vegna? Stjórnin taldi
þaft aftalhlutverk sitt aft nota
rikisvaldift til aft tryggja kjör
bænda og verkamanna, en henni
tókst einungis að tryggja völd
fáeinna stéttasundrungarfor-
ingja. Raunverulegarkjarabætur
almennings fást einungis með
betri tima aft reikna út kostnaðinn
af henni.
Samvinna stéttanna í
haftalausu hagkerfi
farsælasta lausnins
Hitt er annað mál, aö hag-
fræftingurinn frægi John
Maynard Keynes sem lagfti á
ráöin um árangursrikar aftgeröir
gegn heimskreppunni, sýndi fram
á þaft árið 1936, aö miklar opin-
berar framkvæmdir (og greiöslu-
halli á fjárlögum) gætu verift
nauftsynlegar til þess aö minnka
atvinnuleysi og auka eftirspurn-
ina i kreppu — meö öftrum orð-
um nauftsynlegar vegna þeirrar
almennu hagstjórnar, sem rikinu
ber aft sinna auk verndar lífs,
frelsis og annarra eigna
borgaranna. Þaft vissi stjórn-
málaforinginn Jón Þorláksson
ellefu árum áftur, er hann sagfti
sem fjármálaráftherra: „Er þaö
sú rétta stefna fyrir löggjafar-
valdift að hyllast til þess, aft opin-
berar framkvæmdir falli meira á
mögur ár fyrir atvinnuvegina
heldur en uppgangsárin, meft
þessu er bæöi atvinnurekendum
og verkafólki betur borgift, meö
þvi aft rikisframkvæmdir komi
sem nokkurs konar uppbót, þegar
atvinna rýrnar”. Jón hafði i raun-
inni áþekkar hugmyndir um hag-
stjórn i kreppu og Keynes (eins og
dr. GIsli Blöndal benti á i ritgerö i
Fjármálatiðindum 1965). Afkoma
Islendinga hefði orðið önnur og
betri, ef slíkir fylgismenn mark-
aðskerfisins hefðu ráftið meiru á
árunum 1930 — 1960, nýting auð-
linda Islendinga heffti einnig oröið
meft öftrum og skynsamlegri
hætti og hagvöxtur meiri.
Samvinna stéttanna I haftalausu
hagkerfi til almennra kjarabóta,
framleiðslu- og framleiðniaukn-
ingar, var og er farsælasta lausn
efnahagsvandamálanna, rétta
leiöin. En mörg fræftileg rök gegn
haftastefnunni er hægt aft finna i
ágætri bók ólafs Björnssonar
prófessors.Haftastefnu efta
kjarabótastefnu.
Offjárfestingin á árum
síðari vinstri stjórnarinnar
helsti verðbólguhvatinn.
I þriðja lagi: Var sú fjár-
festingarstefna á árum siftari
vinstri stjórnarinnar,
1971 — 1974, sem Magnús
Kjartansson kenndi vift „fram-
kvæmdagleði” og Indriði taldi i
anda Eysteins helsti óðaverð-
bólguhvatinn? Dr. Þráinn
Eggertsson leiddi töluleg rök að
þvi I athyglisverðri visisgrein 2.
jan. sl. Fleiri hagfræðingar telja
fjárfestingarstefnu Alþingis,
„framkvæmdagleftina,” mikinn
veröbólguhvata, t.d. Jón Sigurfts-
son (sem er reyndar ekki i
náöinni hjá Indrifta) i ritgerft i
Fjármáiatiðindum 1974. Eysteinn
og samherjar hans töfftu aft lik-
indum umbæturnar á hagkerfinu,
sem geröar voru 1960, um tiu ár.
En bera þeir einnig ábyrgft á ófta-
verftbólgu siðustu ára?
Framkvæmdastefna á verðbólgu-
timum er önnur hliðin á rikisaf-
skiptastefnu Eysteins, hafta-
stefna á verðhjöðnunartímum er
hin hliftin. Báöar eru þær ófélegar
fyrir þann mann, sem telur þaft
tilgang hagstjórnar aft tryggja
jafnvægi i efnahagslifinu.
Eysteinn Jónsson var einnig
siöustu stjórnmálaár sin ötull
talsmaður „byggðastefnu”, eins
og Indrifti getur um i grein sinni.
Hún er sú skoðun aö fjármagn
beri aft taka þaftan, sem hag-
kvæmast er aft fjárfesta, t.d. á
Sufturnesjum, og láta þangaft,
sem stjórnmálamennirnir eiga
atkvæftavon. Hún er i vissum
skilningi fjárfesting stjórnmála-
mannanna i atkvæftum. Einhver
fjárútlát rikisins (með öðrum orð
um almennings) geta stundum
verift nauftsynleg vegna byggða-
sjónarmifta, en um þau gegnir
sama máli og fjárútlát til rikis-
framkvæmda i kreppu: þau er
tæki til hagstjórnar, en ekki
tilgangur hennar. Eysteinn og
aftrir samhyggjumenn horfa á
efnahagslifift frá sjónarmifti
stétta eöa byggða, en ekki þjóöar-
innar allrar. Þeir sinna ekki
almennri hagstjórn, heldur gera I
sifellu einstakar ráöstafanir ein-
hverjum hópum I vil. Hagkerfið,
sem þeir stefna að, er kerfi
úthlutana, skiptingar og skömmt-
unar. Fylgjur þess eru óhag-
kvæmnin og spillingin.
Greinarmunur stjórn-
málamannsins Eysteins og
einstaklingsins
1 fjórða lagi: Ber aö gera
greinarmun stjórnmálamannsins
Eysteins Jónssonar og einstak-
lingsins? Auövitaö. Ég lagði
mælikvarða minn á stjórnmála-
^Hannes H. Gissurarson
svarar neöanmáls-
grein Indriða G. Þor-
steinssonar, sem skrif-
uð var í tilefni af
bókarumsögn Hannes-
ar um ræðusafn Ey-
steins Jónssonar.
......... .........^
manninn, tel stefnu Eysteins I
efnahagsmálum hafa kostaö
þjóðina ótaldar fjárhæðir, þó aö
ég efist ekki um góðvild einstak-
lingsins. Ég gagnrýndi i rauninni
ekki athafnir Eysteins nægilega i
umsögn minni um orð hans:
rikisafskiptin, höftin, offjár-
festingar, ivilnanir stétta og
stórfyrirtækja. Eysteinn var
góftur gjaldkeri, en slæmur hag-
stjórnarmaöur, eins og ég sagfti i
umsögninni. En um einstakling-
inn Eystein fór ég fáum orftum i
henni, þvi aft þaft var ekki um-
ræftuefnift. Ef krafa Indriöa um
„gætni og hleypidómaleysi” er
krafa um að fórna sannleikan-
um fyrir menn eða flokka, þá
sinni ég henni ekki. Það á ekki að
þegja yfir ágreiningsefnum
manna hvort sem einhver þeirra
er hættur afskiptum af öðrum eða
ekki, heldur að gagnrýna þaft,
sem rangt er. Ég veit, aft Indrifti
tekur undir þaft meö mér, aft þaft
skiptir I rauninni minna máli,
hver gerir mistökin en hvaft má
læra af þeim.
friflfrinitllfíl)
Eysteinn er
nýtinn á rœður
H»nnc% H. rvoo
skri(«r u<n r«6uuln
ty»l»ÍM JóniMxiír I
4dk« og véryi
»ndi Almemvi lX>V»(c
»>rr»«r»Mli *'<»»■
u|kuiM««
Mmvrn ímuUumi
*r* ttrlffi. «»r IhriEMteM »u»-
tAtktmrtv I <*
»i>M«aL»t»4*«W » l*»»4» W1
Tr.r*v| M.UIM *»» tr*k-
u>» «« fr»»»MiwrMMw ««
lr**%t I s».*»*.»» .» #lm»-
■.»■>««»••» !*»«■»«»> >*»»»-
»»»>. Knain »•» i*r*m<»r**
*r »A(«MÍ. t . r. rtttrim **r
f«r*n( fc.«*n»*». * .<*•
«*« «»»*»• H
kmt .»»1 *♦>.. **> r«* » itinm
.**«ri »l«*(»i
wm *•«» *»<*■ w*»IA mmm
mtk ktmm. t.f««l* «i( *««.
>»>«* »>(•(*
ttftmxUUrmr,. fittltt T*nk*
»l«r»: FR.l,ll»>t h iUUt
Mmatt iitUnmon <>* luse tt
ttttó,r«#»r- *oð*brD:«(ur U»4
kn|u»!«<»ur.&«' ».MtrlU*N»
0«4>r<«« Imwí b'xeóin
4 »*r» «>( þrl. »«
>« >M»« «R«I *u lcki* up> »*
t*t* <fv*t <»re»rt>f* «ft« fxr
•UHnt »6 Irpvtu t>rir «*>«*«•
t**p .* *«r l rtou tó* tftru
t<*n» v«*> örts au: *
hrML. tr cttnrs tr, rtltl •$ tw«
«« H 1»U»4 n* *Mr«> «trb»
fjöimA <r«6 þrt »S *tr* fj»r-
f>*«»)«S> «t*f «rtesd» t>rr-
l»b 1 Urukmr, k«aft k*m *»
<**» E)ii*u I M **>« fyrú
*tH*t»i «f«u f «tw>rtt»n*>li»n
•I p*» *< tfttl (joUurUttt •»
tr»n» *» tOWÍfi »l*lí*t*4
(r*«*r»r þ)M»r'
Elmlupmita v«r« jft «í«i
*Kk*é*t EytUuft 1 Mmxlaua
<l)ðr«cu)ua. M*fiz »«rl tj»r
BaUrliUrri fini IU4. T. M».
H k«R» {.»»txwi >fft ntebpi*
r*tt»rr>«» 1 tlr«taai rtká>-
KjC-Ttwm tK* »*9 Cytlftm (•>
«r or» %m heiS»>f«*ur
fi*;í.Mm«r, ta þr»M(»ý»*
MftntB>«u»*Aar 0« J*r<e#
*yr>. K*c» «t »t«y(tuv«rS At
*o*iooi n» r*ft» *t t»BS h«f»<
«*(• >f«r»t« >r<r «fru.*>«*r,»,
Hm* «*r **Aur Otltturi. «•
>«l»' o»|H>ero»r»»fi>r
--*-»• trtnir nt
rrfcr.íum *»:w«(> «<
(rrvlryo <4U*.m f>l *» tuup»
Ki» loftio m trm ayentt
fk*l»rxr *»<« **f>S»«r. rt >t
brtft v<*-t(A>frK«(i3c mc* «1»
ffr>rm«ltt»>. m k»lft» «pp>
f UojJ»« a>«t ino
mcxlKtt y«rklc|»tt fr»m-
kcaatðun H »i»6o>n(> v>* »>•
n«nr* *(»*•■
l*«»*i «»(lr*t>k»naia( £>•
K«fi< — kcfioin* rtkvúoojíf.
tnt* H «•*<>•
r<ft* —*ft aitofitu kftM> rí nift-
«6 «r v« «j*lf««» vortuMrrm
ramil,n|>Mt l clt*tt*»ufi*l
Btt Pc«»«rl kcor.inffu ftt F.y-
****** hr.tt I frkttkvftttil * U-
i*Mt>. tuqp ( h*(vv«: H U*l«
«ft «h*(kr*tt(UD f>*Hc«lu(um
•kaftout *0 |»u «ft þ»A van
*< lw ft»rc • P*» rr omrli «ra
lftfu»<«taa« **tur kout »*■
U*ftt»|« Þrt* (arftu fii ft»n>»
prr krryroflftir • k*«k«rfcau,
urm <wu6»fktc(«r vsru t*Ur
tfb*ri kttttMlfryftWuu - K*:iu
fftftc tð» Uróuui buU»pwm
f fl«Xua> tlftfiO) «( hft(»
t**rk*bmt*k»p «t rvoAv «r)«
þ»»tf » Vmiurkftftam vftnA
um > kn» ( «v*u ft*».)«( *r K >
ttrutt ** s*oíufi>tr»ftur s»n».
o(l sAgfnc yf:r íilv;. pif í« *<ft»
t>*ft>. tr. p* «V*> hr.öur H »?•
.fyfirc.ftKkft h*»tí< *t trt tn>*4
vrr. H uu»t» trkt KpnUttfi •
rr>t»rvu.-K Hcr vcríur ú> kun*
Ui «(fu(nfwy>u »! hcei!: rlk...
v»M«iB» cfl tíftr fcrlor þck»:f
**(A< U«k 1 r«ft»tt#> Auftviftft
mnktir ..«*>* um.f*r< Hk».o»
v* oI»l*Kl<S(»lr»rotftc>» ft(
l«Utstt»!T.Uk>A C(k: ««ft»AM
KUIi rtk>Mf**>pU8fi«.
> rCVRít Itittr k ift» ■■
p*ft kcrfl Uúutastr. »mr fircyi
at t hcrti l.iteuB»r Ee ifie
Hftpwr,. <#a> ut(*f»n* a«a*A-
urt. ket«r fikki tult fyr>r tfif *A
tat* v»oóic*> þrwt rcftu ty-
*<*«.• M» íl> ití. pvt »•«*<««
rakuo*. fkitt* finft ffiW (ctur
kft llt* ( ftlfi (U-2t» 'EyutiOD
« a>t.1*1 fi r»ftut, *ni* *I
prolMlfum > DriU rru um
f*t, ft.nrl Mt*I* * (fimtofn
rfiftuo EfMc-uw Jfto*»e«>«r liti-
0Jf(, «iaftv«»itt þortusn t»
hvfift* þfirtum fuf.n»(ir jru'
Mrfum pr«fiU».6)uofi*r'
> lon h>(lr*e.kono(.r Ey-
fifnfix a> r*»(»r — c»f*idar.
tnkMUt&firutnarviffur N*»»
m»>Kil)(rMii»«r rn »r»J
ttfirkusufii * úUfinua *( fuii*-
)*u»«B l)Vf«(u<» rftiiMyaA..
xo ar» U)0*»ttU(a»l<. t*ft
•ul»a>r rfftkxst (.«*> nrft
bo:(u M««fi .kdar «kkt ffi(e>«l
k*mft.*((J* tifiosjr.
om e( „M>x!<j*fp H »»«•
«>»>> yvfitufftix f rPftufii.
Ex »*ttky(()« firtur ft*r
U*m»rk»r::r kcrx frcix. oo
Mfiiiðsr L»ncM r.Uft >(»w
(r«>». Ippktf «*»»»*k*r
»>•<>• $4ir.v:fi«« »( »«m .
Ii»i: cro «k, »*«i‘j>Aur
E»U kfófuc r:x.<**),0(»
kXCamkfiru era *ft kcps« »
r«(lor ttuttun: is«nma» ck*:.
»)(< tul. fcttt* r»fu*í. k***
frn.ift !>: 'rkir.uk* Kytfofix
Jfinuoe Kcfxaft. )r>Mn ftrofk.w
I trrfti H»»s t*rfts.i *>«. o*
tftrit frtntnktttntrc* !>T:r
ft»«»>!Nf»r*(fum. mto mwrnwe.
Utemmnure po*ftpcMUKk»> .
I ttoki«8>>.*( 'ft ’ forrcn
:nfvm x*i»v:M>Kf»«>?ifi(»!:xr
*t I *iv.o>xi h cfiuk**»m>:
tttt HfiftS fcrkft. ,.AuftAr.i«(Ufi)
cnxa rA ckk> h.ft h t**» «
!>rv u* Irrmn **mv>e»«kr*yf
vmunxi *í þakk* “.............
rxyf>»:
i ckk: