Vísir - 08.08.1978, Page 23

£ Þriðjudagur 8. ágúst 1978
23
„Eittkiló af kjötfarsi ogfimm
hundruð grömm af nautahakki.
Gjörðu svo vel.frú, fleira nokkuð
frú?”
Föstudagskvöld og klukkan
nálgast átta. Það er kominn
ferðafiðringur i stelpurnar i
Austurveri: verslunarmanna-
helgin er framundan.
Visismenn brugðu undir sig
betri fætinum og gerðu sig
heimakomna hjá ferðafólki um
helgina á Rauðhettu, Laugar-
vatni og I Aratungu.
,,Jú góði minn ég var hér I
gærkvöldi og verð hér ætið og
alltaf”, sagði einn galvaskur
Rauðhettumaður litilega hreif-
ur en yfir sig hress yfir þvi að
vera kominn út I gvöðsgræna
náttúruna. Ekki mátti hann
vera að þvi að ræða málin frek-
ar enda mikið um að vera á
Rauðhettu þegar okkur bar að
garði um kaffileytið á laugar-
daginn. Aliur bragur var þá tU
fyrirmyndar, sól og steikjandi
hiti. Flestir voru hressir sumir
örlitið aftursiðir og einstaka
maður boginn I U eftir „átcSc”
föstudagskvöldsins.
1
Nótt á RauÖhettu. Aldrei var þaö svona I Gúttó eöa hvaö?
visir a
■ ■*" '** "
Rauðhettu
Texti Óskar Magnússon
Myndir Jens Aiexandersson

Appelsín og allt þar á milli
„Éger búinn að borða” draf-
aöi Megas þegar einn með at-
hafnaþrá þeysti moldarköggli i
ásjönu hans. Annars var hon-
um feikna vel tekið og var hann
sá eini sem var klappaður upp.
Mótsgestir voru flestir mjög
ungir að árum, liklega mest á
aldrinum 13 til 16 ára og eitt-
hvað af eldra fólki innan um.
Litið fór fyrir fjölskyldum og
eftir þvi sem við komumst næst
var aðeins ein fjölskylda á
svæðinu. Við hittum hjónin að
máli. Sögðust þau hafa valið
þann kostinn að fara meö dóttur
sinni fjórtán ára frekar en að
kyrrsetja hana heima en ekki
töldu þau koma til greina, að
leyfa henni að fara einni. Og
auðvitaö fékk yngridóttirin lika
aðfara með. Þóttiblm. þetta já-
kvætt viðhorf hjá þeim hjónum,
að láta sig hafa það að gista
Rauðhettu þótt það væri
kannski ekki beint skemmtun
við þeirra hæfi.
Eina fjölskyldan á Rauðhettu. Það er mikið á sig lagt fyrir börnin
ft —4 4H&
■ * 1 i f !
en samt góðan spotta. Ekki lét
hann volkið mikið á sig fá og
hresstist fljótt. Mælti hann stíft
með þessari hressingarferð ef
menn voru eitthvað framlágir.
Siðan hallaði hann sér að blaða-
manninum og spurði lágum
rómi: „Heldurðu að Ermasund-
ið sé mjög kalt?” Vist var það
hraustlega gert að synda yfir,
en ekki beint viturlegt og sist til
eftirbreytni fallið.
Vínarbrauð á svörtum.
„Blessaður maður, hér fara
bráðum að vaxa vinber” það er
búið að hella svo miklu brenni-
vini niður”
Það var komið fram á nótt.
Heldur var bragurinn orðinn
annar ai um daginn. Krakkarn-
ir voru fullir, krökkunum var
kalt og sumum leiddist en neit-
uðu að gefast upp.
Við danspallana voru fáeinar
hræður og lítil stemmning. Ein-
hver reyndi að selja vinarbrauð
á svörtum undir þvi yfirskini að
þau væru rammáfeng eins og
honum þótti nafnið benda til.
Það var treg sala þrátt fyrir að
brennivinsskortur væri farinn
að gera vart við sig. Eiginlega
var ástandið orðið hálf dapur-
legt nema hjá skátunum i
sjúkratjaldinu og i veitinga-
tjaldinu. Þeir voru hressir og
kátir og létu engan bilbug á sér
finna þrátt fyrir mikla vinnu
undan farin dægur.
Eitthvað sull i dollum seldist
eins og heitar lummur vegna
þess að á þeim stóð „Bjór”.
Hafði einhver á orði, að hægt
væri að selja krökkunum lýsi
bara ef það stæði bjór á flösk-
unni.
Við létum þetta gott heita og
hypjuðum okkur i bæinn. Nei, nei
æskan er ekki glötuð. _óm
Síðasta Rauðhettan
„Ég reikna með að þetta verði
siðasta Rauöhettan,” sagði Þor-
steinn Sigurðsson mótsstjóri,
„það stóð aldrei til að halda
fleiri en þrjár hátiðir með þessu
sniði en vera má að við breytum
til og höldum kannski einhvers-
konar útihátið einhverja aðra
helgi en endilega verslunar-
mannahelgina”. sagði Þor-
steinn.
Og þar sem við sátum og
ræddum við Þorstein kom bil-
dekk rúllandi framhjá okkur og
yfir einn háttvirtan gestinn,
sem hafði lagt sig i brekkunni.
Sá reis upp, aldeilis forviða, og
var lengi að átta sig á þvi að
hann hefði ekki orðið undir bil.
Er Ermasundið mjög kalt?
Grettir er allur en Drangey
enn á sinum stað. Ekki þar fyrir
að ekki sé hægt að synda annað
en út i Drangey eða svo fannst
að minnsta kosti einum strákn-
um. Hann gerði sér litið fyrir og
synti yfir tllfljótsvatn. Reyndar
ekki þar sem vatnið er breiðast.
Er ekki rétt aö vökva svolitiö hér i öllum þessum þurrki? Lögregian
hellti niður miklu af vini.
É 1
Elsku hjartans ástin min
Og allir syngja meö eða hvaö vilt þú segja um stjórnarmyndun?
Göngum. göngum göngum upp i giliö.