Vísir - 26.09.1978, Blaðsíða 2

2
Hvert er stærsta vatn á
íslandi?
Rétt svar er Þórisvatn.
Marteinn Ólafsson, sjóinaöur:
,,Ég held aö þaö sé Þingvalla-
vatn. Ég veit ekki hvursu stórt
baö er.”
Anna iviarla Nielsen, húsmóöir:
„Ja, nú setur þú mig á gat. Ég
held samt, að þaö sé Þingvalla-
vatn. Annars ættirðu að spyrja
einhvern annan en mig. Ég er
ekki nægilega mikill Islendingur i
mér til að geta svaraö þessu.”
Birgir Aspar, trésmiður:
„Það er Þingvallavatn. Ég veit
ekki hvað það er stórt, en á eftir
þvi kemur Mývatn.”
Margrét, nemi:
„Það er annaöhvort Þórisvatn
eða Þingvallavatn, Ég held að ég
skjóti á Þingvallavatn.”
Kristján S. Kristjánsson, lögga og
nemi:
„Þórisvatn getur orðið stærst, en
Þingvallavatn er stærst frá nátt-
úrunnar hendi.”
m \
Þriðjudagur 26. sentemher 187« VTÍ5TP
Gísli Alfreösson, form.
Félags íslenskra leikara.
Gisli sagði að þessi stefnuyfir-
lýsing væri itrekun á stefnu. sem
mótuð var 1970, sem þó hefði ekki
verið nægilega vel framfylgt. Nú
væri um skýrari stefnu að ræða
og teldu leikarar sig geta vel við
unað og gerðu þeir sér vonir um
að útvarpsráð komi til með að
standa við þessa stefnu sina.
Taldi Gisli góðar likur á að
ályktun FIL fengist samþykkt á
þinginu, en hún verður tekin fyrir
á morgun.
Margt til umræðu
A þingi Alþjóðasambands leik-
ara, sem nú er haldið i fyrsta
skipti á Islandi, verða fjölmörg
mál tekin til meðferöar, en flest
snerta þau kjara- og stéttamál
leikara i hinum ýmsu leikara-
samböndum i heiminum. Af þeim
málum, sem telja má að komi is-
lenskum leikurum einkum til
góða, má nefna umræður um
Nordsat, alþjóðlegan höfundar-
rétt, og um það með hvaða hætti
hægt sé að rétta hlut smærri
landa varðandi gerð sjónvarps-
efnis, en hætta er talin á
samdrætti, þar sem fjölmennari
þjóðir geta framleitt ódýrara
efni.
Þingið hófst að Hótel Loftleið-
um á sunnudaginn með fundi I
Leikráði Norðurlanda og stend-
ur fram til 30. september n.k.
Rösklega 40 erlendir fulltrúar,
álika margra landa, sitja þingið,
auk 9 fulltrúa islenskra leikara.
-SJ
Frá fundi Alþjóðasambands leikara í gær. Vísismynd JA
LEIKARAR VILJA
JI/IEIRI ÁHRIF
í sambandi við Nordvisionsamningana
,,Þaösem skiptir islenska leik-
ara mestu máli á þessu þingi er
að fá samþykkta ályktum um
breytingu á „Islands-
samningnum” svokallaöa á
Norðurlöndum,” sagöi Gisli
Alfreösson, formaöur Félags is-
lenskra leikara, þegar Vísir leit-
aöi frétta af þingi Alþjóöa-
sambands leikara, sem nú stend-
ur yfir i Reykjavik.
Gisli sagði, að leikarafélögin á
hinum Norðurlöndunum hefðu á
undanförnum árum stutt islenska
leikara ikjaramálum þeirra, með
þvi að fá það sett sem skilyrði
fyrir ódýru norrænu sjónvarps-
efni, að hér sé haldið uppi ákveð-
inni framleiðslu á islensku efni. Á
þeim samningi grundvallist til-
vera tslands i Nordvision.
t ályktun þeirri, sem FIL vill fá
samþykkta á þinginu, er kveðið á
um, að félagið verði að geta sætt
sig við og viðurkennt stefnu
Rikisútvarpsins i gerð innlendra
sjónvarpsþátta. Hingað til.sagði
Gisli, að islenskir leikarar hefðu
ekkerthaftum það aö segja hvort
nóg væri að gert.
Leikritastefnan
t siðustu viku samþykkti út-
varpsráð á fundi sinum stefnu-
yfirlýsingu um gerð islensks
sjónvarpsefnis. Þar segir, að yfir
vetrarmánuðina skuli frumsýnt
eitt islenskt leikrit á mánuði.
Samtals eiga þessi 8 leikrit að
taka 8 klst. i flutningi.
ÞJÓÐLÍF EÐA STÓÐLlF
Agætur vinnuveitandi I Hnifs-
dal skýrir frá þvi i Visi i gær, aö
nokkuð sé um lauslæti i ver-
búöinni hjá sér. Svona tal ætti
að geta örvað sókn fólks aö ver-
búöum, þótt þess sjáist raunar
ekki merki enda veröur aö
byggjanokkuð á erlendu verka-
fólki, þegar veiðar standa sem
hæst aö vetrinum og mikiö er aö
gera í frystihúsum. Annars hélt
maður aö einkum væri um laus-
læti aö ræöa á skemmtistöðum,
þar sem fólk flokkar sig nokkuö
niöur eftir getu og möguleikum
og aldurskeiöum. Einn
skemmtistaöur hér I borginni
gengur m.a. undir nafninu
Vökuportiö, og mun nafnið eiga
aö segja til um getuna og mögu-
leikana.
Þaö er ekki nóg aö Visir ýti
viö siðferðiskennd okkar meö
þvi aö prenta yfirlýsingar um
verbúðalif i Hnifsdal. Blaöiö
hefur lika eftir bandariskum
blaöamanni, aö kynlífiö og
brennivinsdrykkjan í Reykjavik
sé frásagnarverö meö „textun”,
sem aöeins er notaður yfir
frumstæöustu þjóöir. Harmar
hann mjög aö hér á landi skuli
ekki vera leyft vændi, svona i
menningarskyni.
Sannleikurinn er sá, aö út-
lendingar hafa alltaf veriö aö
skrifa tóma vitleysuum tsland.
Aö visu er þaö satt, aö fólk
gamnar sér nokkuð og af meira
frjálslyndi en t.d. i kaþólskum
löndum, þar sem þaö hefur ekki
einu sinni stjórn á barneignum
sfnum. Vændiskonur eru sam-
félagsóhugnaður, sem enginn
getur óskað eftir, þótt rofin milli
hins hreina bóklega lif s og raun-
veruleikans yrðu viö þaö minni.
Og þegar einhver fjölblaöa-
maöur kemur hingaö úl aö
skrifa um ólifnaö og drykkju-
skap, þá gætir hann ekki aö þvi
að við vitum aö fólk er aö gera
þaðum ailan heim, jafnvel lika i
henni Ameriku, þaöan sem
heilagsanda tónninn kemur.
Það er svo annað mál hvort fólk
á aö sækja drykkjuskap og sam-
lif svo fast aö þaö veröi nánast
aðalatvinnuvegur þess.
tJtflutningsskýrslur sýna þó
annað og innf lutningur á
vörnum bendir einnig til þess,
að fók kunni sér nokkurt hóf i
þessum efnum.
En um verbúðalifið I Hnifsdal
er þaöaö segja, aö llklega er þvi
svona ámóta variö og miö-
bæjarlifinu i Reykjavik, þar
sem reikna má með aö um 500
rúöur séu brotnar á ársgrund-
velU. Sé þetta óþægilegt og dýrt
þá má bæta þaö meö nokkrum
aga. Hér i Reykjavik veröur
miðborgin agalaus eftir klukkan
ellefuá kvöldin. En þaö væriauð-
vitað mikið.minna brotiö af
rúðum, væru ungUngarnir að
elskast á baklóöunum. Engar
rúður eru brotnar i verbúðinni i
Ilnifsdal. Þar er búið i tveggja
manna herbergjum, aö sögn.
Samt eru nú menn ekki ánægöir
með ástandið. En við skulum
barataka ofan fyrir ástandinu I
verbúðinni. Hafi fólk þrek, eftir
mikla bónusvinnu, til aö vinna
sérinn nýja bónusa meö ærslum
i rúminu, þá ætti þaö svo sem aö
vera i lagi.
Nýlega var sagt frá Jóni
nokkrum Brandssyni i út-
varpinu. Hann var tvigiftur og
bjó á Hvalfjaröarstönd.. Hann
átti þrjátiu og tvöbörn. Þar sem
konur hans gátu ekki sinnt allri
elju karlsins, bætd hann á sig
þeim húsbóndaverkum að
barna allar vinnukonur sinar.
Nú hefði pillan aö likindum gert
Jón Brandsson næstum
erfingjalausan. Þannig breytist
tiðin, lika i Hnifsdal.
Við erum þjóö, sem höfum á
skömmum thna og hvaö eftir
annaö orðið aö auka kyn okkar
meö ærslum eftir Svarta dauöa,
Stórubólu ogóteljandi hungurs-
neyöir af völdum eldgosa. Við
búum i stóru og næstum
óbyggöu landi. Viðkomuþörfin
er okkur þvi i blóð borin frá
aldaööii. Baöstofulif og frjálsleg
meðferö trúarbragöa og
annarra hamlana á kynlif, hafa
stælt okkur til mikils samlifs.
En þaö mætti aö ósekju ástunda
þetta samlif af meiri kurteisi,
t.d. fella undan ljósastaura og
húsveggi sem bakhjarla. Og
ungt fólk ætti aö hafa örlög
Barna-Arndisar i huga. Hún átti
átta börn i lausaleik og var engu
nær. Um hana segir frægur
sagnaritari, aö ekkert hafi bent
til þess aö æviganga hennar
heföi oröiö meö óvenjulegum
hætti, heföi hún gifst rúmlega
tvitug eins og aörar stúlkur á
hennar reki. í staö þess lenti
hún undir bændaþjóðfélaginu
og átú börn meö þvi út og suður.
Spurningin er hvort stúlkur ættu
ekki aö verja sig fyrir hlaupa-
strákum svo þær verði ekki aö
stærstum hluta aö
Barna-Arndisum samtimans —
eða strákar aö vérjast ásókn
kvenna á jafnréttistimum, þótt
ekki sé meö þessu veriö aö
mælast til þess tvöfalda siö-
gæöis, sem fyrrgreindur banda-
riskur blaöamaöur þekkir
heimanaö frá sér — eöa
munklifs i verstöövum.
Svarthöföi.
■