Vísir - 27.04.1979, Blaðsíða 8

vism Föstudagur 27. aprll 1979
8
Útgefandi: Reykjaprenth/f
Framkvæmdastjóri: Davfö Guðmundsson
Ritstjórar: Olafur Ragnarsson
Höröur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaöamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Halldór Reynisson, Jónlna
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrin Pálsdóttir, Kjartan Stef ánsson, Oli
Tynes, Sigurður Sigurðarson, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson, Þor-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmynd-
ir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. Útlit og hönnun: Jón Oskar Haf
steinsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Siöumúla 8. Símar 86611 og 82260.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4 slmi 86611.
Ritstjórn: Siöumúla 14 simi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 3000 á mánuöi
innanlands. Verö i
lausasölu kr. 1S0 eintakiö.
.Þrentun Blaöaprent h/f
Rannsaka parf olíumisferlið
Ekki eru allir bfleigendur landsins svo heiftarlegir aö láta fylla á bfla sina á afgreiöslu-
stöövum ollufélaganna. Sumir nota húshitunaroliu á djsilbila sfna og sleppa þannig viö
aö greiöa rikinu söiuskatt af oliunni.
Stöðugar olíuhækkanir undan-
farin misseri hafa leitt til þess að
húskynding með olíu hef ur sífellt
orðiðdýrari, en samtímis þessari
þróun hef ur hitaveitum f jölgað á
landinu og þannig verið hægt að
nýta innlenda orku til húshitunar
í stað erlendrar.
Þrettánfðldun „verðs”
I heimilisþætti Vísis var á dög-
unum fjallað um þennan kostn-
aðarlið húsráðenda á þeim svæð-
um landsins, þar sem ekki eru
starfræktar hitaveitur. Þar kom
fram, að verð á gasolíu til hús-
hitunar hefur hvorki meira né
minna en 13-faldast undanfarin
sex ár og verð á lítra stigið úr
rúmum 5 krónum í tæpar 70
krónur.
Stjórnvöld hafa, sem eðlilegt
er, reynt að koma til móts við
þessi útgjöld fólks á „köldu"
svæðunum með því að veita þvi
sérstakan styrk vegna olíukaup-
anna sem nemur 20 þúsund krón-
um á mann, en um fjórðungur
landsmanna nýtur nú þessarar
fyrirgreiðslu.
Þessu til viðbótar er húshitun-
arolian undanþegin söluskatti og
er hún nú seld á 68 krónur og 90
aura, en sams konar olía til notk-
unar á bíla er aftur á móti seld
með söluskatti á 93 krónur. Þetta
ætti einnig að vera gott og bless-
að, ef við islendingar værum
sæmilega heiðarlegir, en því er
ekki að heilsa.
Húsolía á Dlla
Vísir hefur undanfarið gert
könnun á meintu misferli með
húshitunarolíuna, sem blaðið
haf ði spurnir af, og hef ur komið í
Ijós, að talsverð brögð eru að því
að húshitunarolían sé notuð á
dísilbíla, bæði vörubíla og jeppa,
á ýmsum stöðum á landinu.
I fréttum Vísis um þetta mál
síðustu daga hefur komið fram,
að miðað við meðalolíunotkun
getur vörubílstjóri sloppið við að
greiða um 370 þúsund krónur í
söluskatt yfir árið og jeppaeig-
andi um 50 þúsund krónur ef
þessir aðilar dæla húshitunarolíu
á bíla sína í stað sams konar
dísilolíu, sem seld er á af-
greiðslustöðvum olíufélaganna.
Ekkert eftirllt
í Ijós hefur komið, að ekkert
eftirlit er haft með því að olía,
sem seld er til húshitunar, fari
ekki á dísilbíla og er ekkert gert
af hálfu skattyfirvalda til þess
að koma f veg fyrir söluskatts-
svik af þessu tagi.
Vísir hefur upplýst, að bæði í
Noregi og Danmörku, þar sem
olía til húshitunar er seld á lægra
verði en olía á bíla, eru litarefni
sett í húshitunarolíuna og fylgist
lögreglan með því hvort slík olía
er í eldsneytisgeymum bílanna
með því að taka fyrirvaralaust
sýnishorn úr þeim.
Tugminjöna svik?
Full ástæða er til þess að rétt
yfirvöld láti nú þegar fara fram
rannsókn á því hve útbreitt olíu-
misferlið er hér á landi þar sem
sá söluskattur, sem ekki skilar
sér í ríkiskassann vegna þess
getur numið tugum milljóna
króna á ári. Einnig þarf að taka
alvarlega til athugunar hvort
ekki eigi að hef ja blöndun litar-
efna í húshitunarolíuna eins og
gert er í nágrannalöndum okkar,
þannig að hægt sé að sannreyna,
hvaða bíleigendur knýja bíla sína
áfram með söluskattsfrjálsri
húshitunarolíu og leiða í Ijós sak-
leysi hinna.
GRUNNT A FRELSISÞRANNI
skipan. Kirkjan er nánast eini
aðilin sem snúist hefur á móti
opnum verslanatima á sunnu-
dögum, ekki kaupmenn”.
Hitt er svo annað mál að
annað væri ekkert frelsi en að
Óskar Jóhannsson og aðrir sh'k-
ir fái að hafa lokaö siðla dags,
kvöld — helgar oghátiðar þegar
fólk hefur oft betri tima til að
versla nauðsynjar og annað það
sem þurfa þykir.
— Stéttir sem eiga i vök
að verjast —
Kaupmannastéttin á það
sameiginlegt með bændastétt-
inni aö hún á i vök að verjast.
Umræðan i þjóðfélaginu hefur
verið andsnúin þessum þjóð-
félagshópum ,enda má vel
sparka i rassinn á kaupmönnum
og bændum, þetta eru rótgrónar
stéttir sem þurfa aö laga sig að
breyttum þjóöfélagsaðstæðum.
Vitanlega er erfitt fyrir þá
sem skotið hafa rótum i kaup-
mennsku, sem öörum atvinnu-
vegum, að sætta sig við breyt-
ingar og nýjungar, sérstaklega
ef viðkomandi gæti misst spón
úr aski. En hvorki kaupmennné
bændur eru né eiga að vera
neinar forréttindastéttir.
Kaupmenn eiga að fá að
neöanmáls
Haukur Þór
Hauksson
verslunar-
maður skrif-
ar.
Eftir .lestur greinar i Dag-
blaðinu nú á dögunum eftir ósk-
ar Jóhannsson kaupmann get ég
ekki orða bundist um þann
ræfiidóm sem þar kemur fram
og það frá kaupmanni. Það er
vægast sagtlitt skemtilegt fyrir
unga menn með snefil af at-
hafnaþrá að ganga inn i söfnuð
kaupmannastéttarinnar ef við-
horfin til frelsis i viðskiptum
hafa farið svo halloka.
Ég hélt I sakleysi minu að
grundvallarskoðanir islenskrar
kaupmannastéttar væru að at-
vinnustarfsemin i landinu væri
sem mest I höndum einstakiinga
og félaga þeirra og skyldi hún
verasem minnstundir skorðum
hins opinbera, en þar virðist
mér hafa skjátlast illilega, alla
vega ef fyrrnefndur Óskar Jó
hannsson er málpipa einhvers
hluta kaupmannastéttarinnar.
Óskiljanleg hræðsla —
Hræðsla fyrrnefnds manns
við breytingar á leyfilegum
opnunartima verslana er nær
óskiljanleg öllum þeim er hall-
ast aö frjálsu athafnalif i og ættu
hver sá kaupmaður sem stigur
sllkt feilspor frá grundvallar-
málflutningi stéttarinnar vegna
hugsanlegra eiginhagsmuna að
hljóta skömm fyrir, jafnvel þó
verðlagslöggjöfin setji verslun-
inni vfesar skorður er slður en
svo hægt að réttlæta heftan
opnunartima. Lita ætti á frjáls-
an opnunartima sem áfanga á
þeirri leið að losa verslunina úr
haftaklafa rikisvaldsins o g gera
hana sjálfstæða.
Ekki veit ég betur en að i Eng-
landi sé frjáls opnunartimi
verslana nema á sunnudögum
en nú standa yfir deilur um þá ,,Lita ætti á frjálsan opnunar tima sem áfanga á þeirri leið að losa verslunina úr haftaklafa rikisvaldsins.”
keppa um þann markað sem
fyrir hendi er, með sem fæstum
utanaðkomandi höftum. það
tryggir neytendum betri þjón-
ustu og vöruverð, þeir sem þola
svo ekki samkeppnina heltast
svo eðlilega úr lestinni.
En bagalegt er það, þegar
menn sem vilja veita þjónustu i
verslunum sfnum þegar kúnn-
inn vill nota hana, fá ekki leyfi
til þess og grátlegast af öllu er
þegar hjáróma raddir frá sjálf-
um kaupmönnum hevrast um
áframhaldandi höft, það minnir
mann á fyrri og enn verri tlma-
bil i verslunarsögu landsins
þegar fáir útvaldir einokuöu
verslun og hafa eflaust haft ein-
hvern fyrirslátt til að réttlæta
vitleysuna.