Morgunblaðið - 04.02.2001, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ



    

  



  

 

   

  

 

   

  
  
 
! " "  #

 " $ !
#
 %
&


'  (  
)  (*
#
# & & +


  


  

        
 




   


 


  
  


    


!"# 
!"$ %
&  '

  
 
( 

*
 


+, -


)
. 

 ,  
  !"#
$% ' !"$!"#
( )*$# $$* 

 %  !"#
"+$ #,-"$$* 



 


  





   !"
#$%&
  

  
  
 

   
!
" "
 "
 #        $  

 % &'  % '
 #$      
# $'   
 (    
)  


 
              
    
   





   
    
 



    
 


!




 " # $%
  




 # &

#


  
'


    (  )


 #


  * + 

,

 #-



   
  
#
 




 # (
 ' 
  
 ++#


   .  /$0 


/  /0   /  /  /0 

Heilsugæslan í Reykjavík
Skrifstofa stjórnsýslu
Heilsugæslunnar í Reykjavík
Barónsstíg 47,
verður lokuð
frá kl. 13:00 mánudaginn 5. febrúar
vegna útfarar
Margrétar Níelsdóttur Svane,
hjúkrunarforstjóra.
✝ Jón Ingólfssonvar fæddur að
Heimaskaga á Akra-
nesi 18. september
1925. Hann lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi í
Fossvogi sunnudag-
inn 28. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru; Kristín
Ingunn Runólfsdótt-
ir frá Króki í Gaul-
verjabæjarhreppi og
Ingólfur Sigurðsson
frá Nýjabæ, Innri-
Akraneshreppi. Þau
bjuggu lengst af á Björk á Akra-
nesi, þau eru bæði látin. Systkini
Jóns eru: Ragnheiður Arnfríður,
f. 1920, maki Haraldur Sigurðs-
son, bæði látin; Guðrún, f. 1927,
maki Björn Gígja, þau slitu sam-
vistir; Ingólfur Sigurðs vélstjóri,
f. 1928, maki Vilhelmína Böð-
varsdóttir; Inga, f. 1929, maki
Stefán Jónsson; Ingólfur Arnar,
rafvirki, f. 1931, látinn, maki
Svanborg Gísladóttir; Svandís,
maki Aðalbjörn Björnsson, bæði
látin; Runólfur Viðar, f. 1933,
fórst með togaranum Júlí, Lóa,
f. 1935, maki Sturla Björnsson
og Ragnar vélvirki, f. 1936, maki
Kerstin Ingólfsson.
Hinn 5.11. 1960 kvæntist Jón
Annie B. Friðriks-
dóttur sjúkraliða, f.
1939, d. 1985, þau
slitu samvistir.
Börn þeirra eru;
Sigrún Drífa hár-
snyrtir, f. 1961,
maki Heiðar Guðna-
son, börn þeirra:
Guðni Pétur, f.
1989, og Bjarki
Enok, f. 1995, sonur
Sigrúnar er Edgar
Smári, f. 1981; Frið-
rik Hrafn, f. 1964,
maki Dröfn Palm-
berg, börn þeirra:
Friðrik Viðar, f. 1984, Ásgeir
Óskar, f. 1989, og Annie Björt, f.
1991; dóttir Annie og uppeldis-
dóttir Jóns er Sólveig Hrönn
ljósmóðir, f. 1958, maki Þór Ax-
elsson, börn þeirra: Axel, f.
1982, Sif, f. 1986, Björn, f. 1988,
og Magnús, f. 1991.
Jón var málarameistari og
skiltamálari að mennt. Hann
vann lengst af að iðn sinni og
teiknaði jafnframt auglýsinga-
skilti fyrir ýmis fyrirtæki, auk
þess að skrautskrifa fyrir ein-
staklinga og fyrirtæki.
Jón verður jarðsunginn frá
Háteigskirkju á morgun, mánu-
daginn 5. febrúar, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mágur minn, Jón Ingólfsson, er
látinn eftir langvarandi baráttu við
illvígan sjúkdóm. Hann er fimmta
systkinið af tíu, sem kveður þennan
heim af börnum þeirra Kristínar
Runólfsdóttur og Ingólfs Sigurðs-
sonar frá Björk á Akranesi.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fjölskyldu okkar nú á nýju ári. Fyrir
réttum hálfum mánuði var jarðsett-
ur Haraldur Sigurðsson, mágur Jóns
og svili minn, mikill öðlings maður.
Skörð þessara tveggja manna verða
ekki fyllt.
Jón var alla tíð Akurnesingur í húð
og hár, þótt lengst af byggi hann í
Reykjavík. Þangað flutti hann um
tvítugt, þá búinn að stunda ýmsa
vinnu til sjós og lands. Hann minnt-
ist oft þess tíma þegar hann var á
Bangsa, sem var mótorbátur í trans-
porti fyrir herinn og einnig er hann
ók mjólkurbíl um sveitir Borgar-
fjarðar.
Eftirhermur voru honum nærtæk-
ar og höfðu hann og fleiri gaman af
að herma eftir bændum Borgar-
fjarðar svo og sérkennilegum mönn-
um á Skaga og Innnesi.
Um tvítugsaldur kom hann til
Reykjavíkur og hóf nám í málaraiðn
hjá Teiti Gunnarsyni. Lauk hann því
svo með meistararéttindum árið
1953, hann var viðurkenndur fag-
maður. Jón var félagslyndur og
skemmtilegur maður, hafði góða frá-
sagnargáfu og var ákaflega listrænn.
Skrautskrift hans var frábær. Póli-
tískur var hann í besta falli, þar hafði
hann alltaf rétt fyrir sér að eigin
mati. Það gat verið gaman að þrasa
við hann um pólitík en þá varð að
vera á öndverðum meiði, þannig þras
endaði alltaf í góðlátlegu gríni og út-
úrsnúningum. Alvöruna hafði hann
fyrir sig. Fyrir átta árum varð hann
fyrir alvarlegu slysi, sem hafði þær
afleiðingar að taka þurfti af honum
hægri fót, tók það margar og stórar
aðgerðir, en uppgjöf var ekki fyrir
hendi. Hann fékk ljómandi íbúð á
Vitatorgi og hjólastól. Sinni góðu
lund og sérvisku hélt hann.
Ferðalög og góðir vinir var hans líf
síðustu ár. Hann hafði ferðast mikið
bæði til Evrópu og Asíu og naut þess
vel. Einnig tók hann töluvert af
myndum. Kona hans var Annie B.
Friðriksdóttir, sjúkraliði, hún er lát-
in fyrir allmörgum árum. Þau eign-
uðust tvö börn, Sigrúnu Drífu og
Friðrik Hrafn, einnig ólu þau upp
Sólveigu Hrönn, dóttur Annie.
Kæru systkin, við Ingólfur og fjöl-
skyldur okkar vottum ykkur innilega
samúð.
Kær kveðja,
Vilhelmína Böðvarsdóttir.
Ég vil með örfáum orðum minnast
vinar míns og skólafélaga Jóns Ing-
ólfssonar málara. Hugur minn leitar
65 ár til baka, eða til janúar 1936.
Það var þá er ég flutti frá Vestfjörð-
um til Akraness með foreldrum mín-
um og systkinum.
Í barnaskólanum kynntist ég
strax Jóni og lenti í sama bekk og
hann. Það var mikil breyting að setj-
ast í nýjan skóla, og svolítið skrýtið
að sjá nýja skólafélaga og ný andlit,
og ekki síst að við systkinin vorum
búin að læra þetta allt árið áður sem
verið var að kenna okkur þennan
vetur.
Strákarnir í bekknum voru margir
ansi uppivöðslusamir og mikið fyrir
að gera smáhrekki. Ekki má gleyma
teiknitímunum hjá Guðjóni kennara,
besta ljúfmenni, og tímarnir gagn-
legir og oft skemmtilegir.
Jón átti heima í húsinu Björk uppi
á Skaga, við Sleipnisveg eins og ég,
og var því sjálfgefið að við lékum
okkur saman. Róluvöllurinn og
Langisandur voru helstu leikvellirn-
ir í þorpinu.
Oft gerðist það að farið var í fót-
bolta á sandinum, og langstökk var
líka mjög vinsælt, því það var svo
mjúkt að lenda. Einnig var vinsælt
og gerðist oft að við teiknuðum
myndir í sandinn, konur og skrýtna
karla, og þetta smitaðist strax út til
þeirra yngri barna sem voru með
okkur í leik.
Jón var frekar brosmildur, orð-
hnyttinn og glettinn og oft fljótur að
koma öðrum til að hlæja. Hann var
mjög listelskur og hreifst mikið af
málaralist og klassískri tónlist.
Akranes var okkur systkinunum
nokkuð framandi. Þorpið var veðra-
samt, með ólgandi haföldum beggja
vegna, og ekki laust við sjóslys á
vetrarmánuðum.
Kreppa og atvinnuleysi var mikið
á þessum árum og er það engin til-
viljun að óhamin náttúruöflin, átök
manna við hafið og þrúgandi fátækt-
in hafi mjög mótað lífsstíl Jóns. Ung-
ur kynntist hann járnkrumlum fá-
tæktarinnar, skilgetinn sonur
harðneskjulegra lífshátta, þar sem
konur og karlar hættu í sífellu lífi
sínu og heilsu í baráttu þar sem sig-
urinn var í því fólginn að komast af.
Við pottormarnir tókum mikinn þátt
í þessu í starfi og leik.
Síðar urðum við fermingarbræður
og enn síðar meir bar okkar fundum
saman þegar við tókum sveinspróf í
málaraiðn 1950.
Kæri skólafélagi og vinur! Ég vil
þakka samfylgdina og öll ævintýrin á
æskuslóðum. Með þessum línum
kveð ég Jón og sendi aðstandendum
hans mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Steinþór Marinó Gunnarsson.
„Snotur, léttur, snöggur, ör.“
Þetta er lýsing á Jóni og er fyrsta
ljóðlína í gamanvísu eftir Kristján
Magnússon málara, félaga okkar.
Tilefnið var 25 ára starfsafmæli mál-
ara sem tóku sveinspróf 1950. Í mín-
um huga eru þessi fjögur orð svo
markviss lýsing á Jóni að frekari
orðnotkun er óþörf þrátt fyrir að Jón
hafi búið yfir mörgum eiginleikum
sem einkenndu líf hans og störf. Ég
minnist þess að Jón var lítið gefinn
fyrir skrautmælgi og langar ræður
fóru í taugarnar á honum.
Þessir málarar sem útskrifuðust
1950 voru 22 og eru fjölmennasti
hópurinn sem bæst hefur í stéttina á
einu ári. Einhverjum hefur þótt
þetta vera merkilegur viðburður, því
JÓN
INGÓLFSSON



  
     
 
 


 
 
    
 
  
   
 


      !!
     !"#$%" 

  %"  &' # &' (
 !"#$
  ( )
* +#%, %" 
 -
  %" 
  ,

.  *
  ( / ' &' %" 
  .  ( # $  *

 
  



 
 


 
   
   
  

     
 
!
 " 
  
     
     

!     " #"  
 " $%  &