Vísir - 21.01.1980, Blaðsíða 2

VISIR Mánudagur 21. janúar 1980.
r-
WMmwm
Spurning: Ef þú ættir
þrjár óskir, hvers mundir
þú þá óska þér?
j Ingibjörg Ingólfsdóttir, nemi:
I fyrsta lagi að friftur haldist i
heiminum, svo aö efnahagslegur
jöfnuöur náist og þá þriöju og
sföustu mundi ég gefa fátækum
börnum.
Kristján Einarsson, nemi:
. Númer eitt aö ég ætti 45 milljón-
ir, síöan aö ég væri aleinn i
heiminum og aö lokum allra flott-
ustu bílana.
Steinmar Gunnarsson, nemi:
Vélsleöa, af dýrustu gerö,
mótórhjól og einbýlishús.
Kristin Björk Gunnarsdóttir,
nemi:
Eg mundi óska mér aö ég ætti
lest, svo aö ég ætti apa og svo aö
ig mundi vinna i sjoppu.
Ragnheiöur Krlstln óladóttir,
nemi:
Ég mundi vilja úlpu og kannski.
hest og siöan vera i sjoppu eöa
búö.
SONNUNIN STEND-
99
UR A BRAUBFOTUM
- sagði Páll Amor Pálsson verjandi
Kristjáns Viðars fyrir Hæstaráttl
99
,,Gera veröur strangar kröfur
um sönnun, þegar um svo alvar-
legt mál sem manndráp er aö
ræöa. Það er ekki nægileg sönn-
un aö játaö sé og enn lakari er
sönnunin þegar játning er dreg-
in til baka”.
A þessa leið sagöist Páli
Arnóri Pálssyni hdl-meöal ann-
ars I varnarræöu sinni fyrir
Kristján Viöar f Hæstarétti.
Þetta er fyrsta prófmál Páls
fyrir Hæstarétti og eins og venja
er i slikum tilvikum byrjaöi
hann á að kynna sig fyrir
dómurum og segja nokkur deili
á sér.
Páll kvaö skjólstæðing sinn
halda staöfastlega fram sak-
leysi sinu af ákærum um aöild
að manndrápum og kraföist
sýknu. Fjallaöi Páll siöan fýrst
um ákæruna um aö Kristján
hafi átt þátt I dauða Guömund-
ar. Engar óyggjandi sannanir
væru fyrir þvi aö sá atburöur
heföi átt sér staö, sem talinn
væri hafa valdið dauöa Guö-
mundar. Engin sýnileg sönn-
unargögn væru fyrir hendi og
engin óyggjandi játning
Kristjáns lægi fyrir.
Amælisverð rannsókn
Páll Arnór gagnrýndi þá
rannsókn sem fram fór á hvarfi
Guömundar ogleidditil ákæruá
hendur Kristjáni Viöariog fleir-
um. Nefndi hann ýmis dæmi
máli sinu til stuðnings.
Frásagnir sakborninga heföu
veriö ruglingslegar og sundur-
lausar framan af og rannsókn
þessa máls oröiö útundan um
skeiö er Geirfinnsmáliö kom
upp. Þann 12. mai 1976 heföi
Kristján reynt aö koma þvi á
framfæri, aö hann vissi ekkert
um máliö en ekki veriö á hann
hlustaö. Kristján sagöi aö
ákæröu heföu veriö yfirheyröir
saman og látnir hjálpast aö við
aö rifja upp atburöi sem ekki
heföu átt sér staö.
Þásagöi Pállaöathugun heföi
fariö fram á þvi hvort rann-
sóknarlögreglumenn heföu bor-
iö á milli sakborninga. Kom I
ljós að ákæröu höföu veriö
leiddir saman án þess aö form-
leg samprófun færi fram og
fjöldinn allur af viötölum rann-
sóknarmanna viö þá heföi ekki
veriö skráöur.
Einnig fjallaöi Páll nokkuö
um, aö Kristján Viöar heföi vart
veriö meö sjálfum sér viö yfir-
heyrslur og fengið margskonar
' geölyf í gæsluvaröhaldinu sem
rugluðu dómgreindina.
Páll Arnór Pálsson minntist á
vitni sem höföu séð Guömund á
gangi nóttina sem hann hvarf
meö ókunnum manni. Þremur
árum siöar heföi sakbending
fariö fram og Kristján látinn
standa i hópi lögreglumanna.
Vitnin bentu á Kristján sem
þennan ókunna mannen þá hafi
oftveriöbúiö að birta myndir af
honum i' blööum. Þá benti Páll á
aö ýmsar Utgáfur væru á fram-
buröum ákæröu um meint átök
viö Guömund.
„Allur vafi um ásetning á aö
koma sakborningi til hags-
bóta”, sagöi Páll og minnti á aö
forseti Hæstaréttar heföi óskaö
eftir þvi aö máliö yröi lika reif-
aö meö tilliti til 218. og 215 gr.
hegningarlaga, þaö er um
manndráp af gáleysi og aö
koma nauöstöddum ekki til
hjálpar. Saksóknari heföi helst
ekki viljaö minnast á þessar
greinar en bent á 220. gr. og 124.
gr. ef 211. greinin, um mann-
dráp yröi ekki tekin gild i' þessu
tilviki. Sagöi Páll ekki hægt aö
dæma fyrir 124. grein þar sem
hún væri ekki greind I ákæru-
skjali.
Páll sagöist ekki telja lögfulla
sönnun komna fram I þessu
máli og minnti á aö Kristján
heföi dregið játningu sina til
baka.
Leirfinnur ófundinn
Um Geirfinnsmálið sagöi Páll
meöal annars, aö ekki hefði tek-
ist aö færa fram nægilegar
sannanir fyrir þvi aö ákæröu
heföu oröiö Geirfinni aö bana.
Þaö væriósannaö aö Geirfinnur
væri látinn eöa heföi látist af
mannavöldum. Akæra væri
byggöá framburöum ákæröu og
vitna.
Siöan leiddi Páll rök fyrir þvi
aö Kristján Viöar heföi ekki
hringt I Geirfinn úr Hafnarbúö-
Jðn Oddsson veriandl Sævars desielskls:
Spánarvllniö fékk
leiðandi uppiýsingar
Til er skýrsla ffkniefnadeildar
lögreglunnar frá 7. febrúar 1974,
þar sem Erla Bolladóttir segist
ekki hafa séö Sævar I langan
tima fyrr en sunnudaginn 27.
jandar. Þegar þessi skýrsla var
tekin var ekkert vitaö um afdrif
Guömundar Einarssonar, sem
hvarf aöfaranótt 27. jandar.
Erla sagöi svo nær tveimur ár-
um seinna, aö hdn heföi séö
Sævar og fleiri buröast meö eitt-
hvaö, sem hún áleit vera llk
þessa nótt aö Hamarsbraut 11.
Þessar upplýsingar komu
meöal annars fram i ræöu Jóns
Oddssonar hrl. verjanda Sævar
Ciesielskis fyrir Hæstarétti á
fóstudaginn. Jón lauk ekki viö
fyrri ákæruna, þaö er Guö-
mundarmáliö, og hélt áfram
málflutningi sinum fyrir Hæsta-
rétti I morgun.
Jón Oddsson vitnaöi I þessa
skýrslu flkninefndar til rök-
stuönings þvi, aö Sævar heföi
ekki veriö aö Hamarsbraut 11
aöfaranótt 27. nóvember, þegar
átökin viö Guömund eiga aö
hafa átt sér staö. Skýrslan var
tekin, þar sem fíkniefnadeildin
fylgdist meö feröum Sævars á
þessum tima. Erla sagöi þá, aö
hún heföi ekki hugmynd um
hvort Sævar heföi veriö erlendis
undanfariö, hún heföi ekki séö
hann um langan tima fyrr en
þennan sunnudag.
Þá skýröi Jón frá skýrslu,
sem Erla heföi gefiö hjá Gisla
Guömundssyni rannsóknarlög-
Jón Oddsson hrl. I réttarsal
Hæstaréttar. t
reglumanni 14. april 1977 um aö
hún heföi hitt Sævar umrætt
sunnudagskvöld oghann þá gert
tilraun til aö ljdga þvi aö sér, aö
hann væri aö koma beint aö ut-
an. Erlaheföi þóvitaöbetur, þvi
aö hún heföi frétt aö hann heföi
sést I miöbænum áöur.
Gisli skýröi dómurum i' mál-
inu frá þessum framburöi Erlu
en þeir töldu ekki þörf á aö gera
neitt frekar i' þessu sambandi.
Jón Oddsson benti á fjölmarg-
ar veilur I rannsókn Guömund-
armálsinsogbar þar einna hæst
hvemig staöiö var aö yfir-
heyrslum yfir Gunnari Jóns-
syni, sem sóttur var til Spánar
sem vitni.
Þaö var ekki fyrr en eftir aö
ákært haföi veriö í Guömundar-
málinu, aö upp kom aö Gunnar
Jónsson haföi veriö viöstaddur
meint átök viö Guömund og var
það Sævar, sem benti á hann.
Taldi hann Gunnar geta stutt
neitun sina um aö hafa veriö aö
Hamarsbraut 11 umrædda nótt.
Tveir rannsóknarlögreglu-
menn fóru til Spánar þar sem
Gunnar dvaldi. Þeir afhentu
Gunnari bréf frá sakadómi þar
sem hann var beöinn aö koma
heim og bera vitni um átök sem
uröu aö Hamarsbraut 11 meö
þeim afleiöingum, að Guö-
mundur Einarsson beiö bana.
Jón sagöi hér um aö ræða full-
yröingar og leiöandi upplýsing-
ar.
Daginn eftir aö Gunnar kom
hingaö heim, laugardag, meö
rannsóknarlögreglumönnunum,
var fariö meö hann á staöinn og
honum sýnd húsaskipan. Verj-
endur fengu ekki aö vita um
þetta né heldur, þegar hann
mætti i sakadómi næsta mánu-
dag. Þar var hins vegar við full-
trúi rikissaksóknara og sagöi
Jón þetta vera vltaveröa máls-
meöferö.
Samkvæmt bókun sakadóms
var máliö ráfaö fyrir Gunnari
og rætt viö hann um ýmsa þætti
þess. Taldi Jón Gunnar mark-
laust vitni eftir aö honum heföi
fyrst veriö skýrt þannig frá
málavöxtum áöur en hann var
látinnsegja frá. Auk þess heföi
hann neitaö aö vinna eiö aö
framburöi sinum fyrr en sak-
sóknari heföi gefiö yfirlýsingu
um, aö hann yröi ekki ákværöur
i málinu. -SG
Páll A. Pálsson fiytur ræöu sina
i Hæstarétti
inni eins og haldiö heföi veriö
fram.
„Lýsingin á ókunna mannin-
um sem fékk aö hringja I
Hafnarbúðinni á alls ekki viö
Kristján, heldur allt annan
mannsem aldreihefurfundist”,
sagöi Páll Arnór. Afgreiöslu-
stúlkan i Hafnarbúöinni gaf
lýsingu á ljósskolhærðum
manni, sem haföi fengið aö
hringja. Hún taldi sig örugglega
þekkjamanninnaftur ef hún sæi
hann.
Stúlkan mætti i sakbendingu
hjá lögreglunni þar sem
Kristján var. Stúlkan kvaöst
ekki hafa séð neinn i þeim hópi
sem liktist manninum, er fékk
aö hringja.
A sönu leið fór meö annaö
vitni Ur Hafnarbúöinni, er taldi
sig geta þekkt aftur ókunna
manninn. Hún sagöi viö sak-
bendingu aö þar væri enginn
sem llktist þessum manni en
Kristján var I sakbendingunni.
Schutz bar á milli
Þótt ákæröu hafi margsinnis
og i'trekaö veriö spurö um ein-
stök atriöi át^kanna i Dráttar-
brautinni náöist aldrei sam-
ræmi, jafnvel þótt Schutz gengi
ámilli ogsegöihvaö hinir heföu
sagt”, sagði Páll ArnórPálsson
i ræöu sinni.
Hann sagöi aö réttargæslu-
mönnum ákærðu heföi lengi vel
veriö haldiö frá. málinu og verið
Sæmundur
Guövinsson
blaöamaöur
skrifar
meinaö aö vera við yfirheyrsl-
ur. Fangavörður heföi boriö aö
Sævari hafi verið sýnt óþarflega
mikiö haröræöi og hann hafi
veriö „svinbeygður” viö eina
yfirheyrsluna. Rannsókn heföi
leitt i ljós aö fangaveröir heföu
gengiö erinda rannsóknarlög-
reglumanna.
Páll sagöi aö fangaverðir
heföu stundum yfirheyrt
ákæröu f klefum þeirra og þaö
væri gróft brot á lögum um
meöferö opinberra mála. Þegar
málið var svo taliö upplýst var
haldinn blaöamannafundur, þar
sem gæslufangarnir voru opin-
berlega sakfelldir og dóms-
málaráöherra sagöi aö martröö
væri létt af þjóöinni.
„Máliö er i heild mjög ótrú-
legt og tel égaösönnunin i þessu
máli standi á brauöfótum”,
sagöi Páll Arnór Pálsson
Ef Kristján yröi fundinn sek-
ur, kvaöst Páll vilja visa til ný-
genginna dóma, þar sem tillit
væri tekiö til ungs aldurs.
—SG