Vísir - 13.03.1980, Blaðsíða 16

Umsjón: Illugi
Jökulsson

VlSIR
Fimmtudagur 13. mars 1980
Beöiö eftir sólarglætu til þess að kvikmynda eitt atrifti Veiöiferöarinnar á Þingvallavatni: Andrés Indriöason, höfundur og leikstjóri, GIsli
Gestsson, kvikmyndatökumabur og framkvæmdastjóri verksins, og Pétur Einarsson, sem leikur vafasaman náunga, er leggur leiö sina á
Þingvöll þennan sumardag.
„Veiöíleröin” komin á hvíta tjaldið:
„PaöDl, mlg langar
að slá hana altur”
Austurbæjarbíó — VEIÐIFERÐIN
Framleiðendur: Andrés Indriðason og Gísli Gestsson
Hljóðupptaka: Jón Kjartansson
Hljóðsetning: Sigfús Guðmundsson
Leikmunir: Gerður Bergsdóttir
Aðstoðarmaður leikstjóra: Valgerður Ingimarsdóttir
Kvikmyndin og framkvæmdastjórn: Gísli Gestsson
Handrit, leikstjórn og klipping: Andrés Indriðason
Tónlist eftir Magnús Kjartansson
Hljóðfæraleikur: Friðrik Karlsson, Pálmi Gunnars-
son, Hrólfur Gunnarsson, Eyþór Gunnarsson og
Magnús Kjartansson.
Söngur: Pálmi Gunnarsson og stúlkur úr Skólakór
Garðabæjar.
Tæknileg fyrirgreiðsla: Víðsjá, kvikmyndagerð
Leikarar: Sigurður Karlsson, Sigríður Þorvaldsdóttir,
Guðmundur Klemenzson, Kristín Björgvinsdóttir,
Yrsa Björt Löve, Pétur Einarsson, Arni Ibsen, Guðrún
Þ. Stephensen, Klemenz Jónsson, Einar Einarsson,
Auður Elísabet Guðmundsdóttir, Hallur Helgason,
Pétur Sveinsson Sigurður Jóhannesson og fl.
Sumariö '79 veröur mörgum
minnisstætt þegar fram liöa
stundir og fariö veröur aö rifja
upp sögu islenskrar kvik-
myndageröar. Þaö sumar voru
hvorki meira né minna en þrjár
leiknar breiötjaldskvikmyndir
geröar. Þetta sumar var eitt
þaö kaldasta og sólarlaustasta á
þessari öld, en okkar hugdjörfu
kvikmyndageröarmenn létu þaö
ekki aftra sér og luku viö allar
þessar þrjár myndir, sem nú
eru frumsýndar hvér af annari.
Ein af þessum myndum,
Veiöiferöin, var frumsýnd um
siöustu helgi i Austurbæjarbiói
fyrir fullu húsi boösgesta, mikil
og góö stemmning var á sýning-
unni og myndinni ákaft fagnaö i
lokin meö miklu lofaklappi.
Þaö eru oröin um 30 ár sföan
aö leikin islensk kvikmynd
hefur veriö gerö sérstaklega
fyrir börn og unglinga. Þess
vegna hlýtur mynd þeirra
Andrésar Indriöasonar og Gisla
Gestssonar Veiöiferöin aö vera
kærkomin og lofsvert framtak
af þeirra hálfu.
Söguþráöur myndarinnar er
kominn úr framhaldsleikriti
fyrir börn eftir Andrés og segir
frá einum sumardegi á Þing-
völlum. Þennan dag drifur þar
aö fjölda manns eins og endra-
nær. Þarna kemur fók meö sitt-
hvaö i huga, sumir ætla aö
renna fyrir silung en aörir láta
sér nægja aö njóta veöurbliö-
unnar og liggja i leti i sólinni.
ástfangin hjörtu eru meö I spil-
inu og tveir eyjapeyjar sem eiga
stefnumót i vændum. Tveir
menn sem viröst hafa eitthvaö
óhreint i pokahorninu koma lika
vö sögu. Lögreglan er á sinum
staö og fylgist vel meö aö allt
fari fram meö rd og spekt.
Þrjú börn koma mikiö viö
sögu, en þau hafa komiö meö
foreldrum sinum, sem leggja
mikiö á sig til aö geta slappaö af
á þessum sumardegi. Fyrir til-
viljun rata þessir krakkar I
ævintýri, sen> ekki er rétt aö
fara nánar út i, en frásögnin af
þvi er rauöi þráöur myndar-
innar og ekki rétt aö skemma
ánægjuna og spennuna fyrir
þeim sem eiga eftir aö sjá hana.
Aö láta mynd sem unnin er úti
i náttúrunni á heilum mánuöi,
gerast á einum og sama bliö-
viörisdeginum á Þingvöllum,
hlýtur aö hafa reynst erfitt i
kvikmyndii
Magnús
Ólafsson
skrifar
framkvæmd, tafiö mikiö fyrir
kvikmyndatökunni og reynt á
þolinmæöina. Bliöviörisdag-
anrir voru ekki margir þetta
sumar eins og áöur sagöi, og
biöin eftir sólargeislum þvi oft
löng, en þaö veröur aö segjast
eins og er aö tekist hefur aö
klippa myndina þannig að
maöur tekur ekki svo eftir blæn-
um milli atriöa nema leitaö sé
sérstaklega aö þvi.
Kvikmyndataka Gísla Gests-
sonar er oft á tiöum mjög
skemmtileg og hann kann aö
nota þaö fallega landslag sem er
á Þingvöllum mjög vel og finna
rétt sjónarhorn. Aö visu eru i
tökunni nokkrir tæknigallar,
sem heföi mátt koma i veg fyrir,
en þeir eru smávægilegir.
Andrés Indriöason hefur kosið
aö nota atvinnuleikara i flest
hlutverkin. Ekkert af þessum
hlutverkum gefur neina mögu-
leika til stórátaka i leiklist, en
leikararnir falla misjafnlega aö
persónunum. Þaö er auöséð á
leik þeirra Guömundar
Klemenzsonar, Kristinar Björg-
vinsdóttur og síöast en ekki slst
Yrsu Bjartar Löve aö Andrés
er sérfræöingur I aö stjórna og
leiðbeina börnum, enda unnið
viö þaö I mörg ár hjá Sjónvarp-
inu. Halli og Laddi koma viö
sögu og standa alltaf fyrir sinu,
en ég er hissa á Andrési aö
blanda þeim ekki meira i sjálfa
atburöarrásina, sem heföi getaö
gert söguþráöinn heilsteyptari
og skemmtilegri, en oft virkaði
hann eins og um tvær sögur væri
aö ræöa.
Tónlist Magnúsar Kjartans-
sonar viröist falla vel aö mynd-
inni, nema hvaö stundum komu
einhver örstutt músikhljóö sem
ekki féllu aö viökomandi atriö-
um myndarinnar.
Hljóöupptaka Jóns Kjartans-
sonar viröist ekki gallalaus, og
tónninn stundum ekki nógu
góður en sérfræöingar hafa sagt
mér aö sjálfu kvikmyndahúsinu
sé þar aö hluta um að kenna og
lélegum hljómflutningstækjum
þess. Um þaö er ekki aö fást. Ég
tók með mér á frumsýning-
una átta ára gamlan son minn,
og þegar viö feðgar vorum aö
ganga út sagöi hann viö mig:
,,Pabbi, mig langar til að sjá
hana aftur”. Þar með vissi ég
að þeir Gisli og Andrés heföu
náö tilgangi sinum þaö er aö
gera lifandi og skemmtilega
kvikmynd fyrir börn á öllum
aldri. Til hamingju. Mól.
„Einstaki
tækifæri
sem vlð
fengum”
- segir Þórhaiiur
Slgurðsson um New
York-för starfsmanna
Þjóðleikfiússlns
„Þessi ferö var alveg stór-
skemmtileg. Margir voru aö
koma til New York i fyrsta sinn
og þar er margt aö sjá annaö en
leikhús, bióin, óperan og svo bara
mannlifiö. Þessi borg er náttúr-
lega algjör pottur”, sagöi Þór-
hallur Sigurösson leikari er Visir
innti hann frétta af New York-för
starfsmanna Þjóöleikhússins.
Þaö voru um 30 manns sem not-
uöu tækifærið, meðan þing
Noröurlandaráös stóö yfir og
leiksýningar lágu niðri, til þess aö
bregöa sér til New York og
skoöa leikhúslif þar og auðvitað
einnig annars konar lif. Ekki var
eingöngu um leikara aö ræöa,
heldur einnig tæknimenn og þess
háttar^Sagði Þórhallur Sigurös-
„Stórskemmtileg ferö”, segir
Þórhallur Sigurösson.
son, aö teröin heföi veriö farin al-
gerlega á eigin vegum starfs-
manna Þjóöleikhússins.
„Söngleikir eru náttúrlega sér-
grein þeirra I New York og viö sá-
um nokkra slika sem voru vel
geröir en annars var svo sem
ekkert sérstaklega merkilegt á
seiöi þarna i leikhúsunum”, sagöi
Þórhallur.
„Einnig heimsóttum viö nokkra
skóla og þar á meöal Actors
Studio sem er ein megin uppeldis-
stöö leikara i Bandarikjunum.
Þar fengum viö aö fylgjast með
er gúrúinn þeirra, Lee Strasberg^
dæmdi nokkra unga nemendur l
leiklist. Strasberg er uppeldisfað-
ir flestra af þessum stjörnum og
hann hakkaöi leikarana alveg i
sig, þaö var stórskemmtilegt aö
fylgjast meö þessu.
Svo rigndi þarna inn nokkrum
þekktum stjörnum sem komu til
þess aö fylgjast með, Shelley
Winters, Ellen Burstyn og fleiri.
Það var auövitáö gaman aö sjá
þetta liö”.
— Er nauösynlegt fyrir leikara
og annað starfsfólk leikhúsa aö
fara svona feröir til þess aö kynna
sér leikhúslif i útlöndunum?
„Já, já, það er náttúrlega alveg
nauðsynlegt. Þaö var einstakt
tækifæri sem viö fengum þarna
þegar húsiö var lagt undir ann-
aö þvi þaö er mjög sjaldan sem
leikarar fá tækifæri til þess aö
fara út á miöju leikári til aö kynn-
ast leiklistinni erlendis og á
sumrin er miklu minna um aö
vera”, sagöi Þórhallur Sigurðs-
son aö lokum.
—IJ.