Morgunblaðið - 10.11.2001, Side 45

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2001 45
EINSTÖK BÖRN -
stuðningsfélag barna
með sjaldgæfa sjúkdóma
Jólakort til styrktar
félaginu Einstökum
börnum eru komin út
Myndin er að þessu sinni
eftir Gunnar Karlsson
myndlistarmann. Kortin eru
í stærð 15x21. Umslögin
eru sjálflímandi. Kortin eru
bæði til prentuð og óprentuð. Fimm korta pakkningar kosta
550 kr. Pöntunarsímar 568 2661 og 699 2661, arka@li.is .
FORELDRAR nem-
enda í Tónlistarskóla
Bessastaðahrepps af-
hentu sveitarstjóranum
undirskriftalista með
áskorun um að hrepps-
stjórnin hvetti Samtök
sveitarfélaga til samninga
við tónlistarkennara.
Greinilegt var á viðbrögð-
um fólks þegar undir-
skriftum var safnað, að
margir kunna að meta
það starf sem unnið er í
tónlistarskólanum. Enda
leynir árangur þess starfs
sér ekki, heldur ómar í
fjölbreyttu og kröftugu
tónlistarlífi.
Sem foreldri barna í tónlistarskól-
anum sé ég að börnin mín hafa bæði
gagn og gaman af þessari iðju. Jafn-
framt er gömul ósk mín að rætast um
að fá hljóðfæraleikara inn á heimilið.
Engum ætti heldur að dyljast það að
markviss og uppbyggileg þjálfun,
eins og að læra á hljóðfæri, er sérlega
mannbætandi þegar ánægjan er með
í spilinu. Tónlistarkennurunum tekst
að laða fram þennan áhuga, það sést
best á því hve nemendum skólans
fjölgar ört. Það er því leitt að þessir
sömu kennarar hafa verið knúnir til
þess að beita verkfallsaðgerðum til að
þrýsta á með sanngjarnar og löngu
tímabærar úrbætur á kjarasamning-
um.
Vilji tónlistarkennara til að halda
starfi skólans utan við kjaradeilur
hefur verið svo lítils metinn að tónlist-
arkennarar hafa ítrekað verið látnir
sitja eftir þegar sambærilegir hópar
launþega hafa fengið lagfæringar á
sínum launum. Það er mesta furða
hve tónlistarkennarar hafa getað
haldið lengi uppi öflugu starfi innan
skólans, og sjálfboðastarfi sem fylgir
tónlistarskólum víðast hvar, þrátt fyr-
ir það sem á undan er gengið. Nú hef-
ur nóg reynt á langlundargeð og hóg-
værð tónlistarkennara. Samningar
þeirra voru lausir í nóvember fyrir
ári. Þeir samningar voru ekki upp á
marga fiska, það geta flestallir tekið
undir. Öll skírskotun til þess að kröf-
ur þeirra séu háar í
prósentum talið er því
óviðeigandi, líkt og að
slá á falskan streng.
Sömuleiðis eru það
tvö aðskilin málefni að
tónlistarskólar í land-
inu hafi mismunandi
aðstöðu og það að
semja um grunnlaun
kennaranna. Áhuga-
leysi Samtaka sveit-
arfélaga og umboðs-
manna þeirra á að
halda gangandi starfi
tónlistarskólanna er
því deginum ljósara.
Ekki getur talist sanngjarnt að mis-
muna starfsfólki sem vinnur sam-
bærileg störf og er með svipaða
menntun. Því hlýtur krafan um laun
til jafns við aðra kennara að vera rétt-
mæt og augljóst hvor aðilinn þarf að
gefa eftir í þessari deilu. Réttast væri
að semja tafarlaust við tónlistarkenn-
ara og bjóða þeim bætur fyrir allt of
lág laun að undanförnu. Þannig mætti
gefa tóninn að nýrri stefnu í viðskipt-
um sveitarfélaga við sitt starfsfólk og
vænta bergmáls í glaðlegum tónum
um borg og bý.
Deila tónlistarkennara
Kristinn
Guðmundsson
Tónlistarkennarar
Það er mesta furða, seg-
ir Kristinn Guðmunds-
son, hve kennarar hafa
getað haldið lengi uppi
öflugu starfi.
Höfundur er sjávarlíffræðingur hjá
Hafrannsóknastofnun.