Vísir - 12.05.1980, Blaðsíða 22

22
vtsnt
Mánudagar 12. maf 1980
Frá Alþingi: Þingfréttaþulirnir I útvarpinu hafa nú veriO látnir hœtta störfum, eftir aö kvartanir bárust um upplestur þeirra.
FLUTNINGUR ÞINGFRETTAÞULA
FYRIR NEÐAN ALLAR HELLUR
H.S. Húsavik skrifar:
Lengi hef ég ætlað að drepa
niður penna til þess að spyrjast
fyrir um þátt einn i Ríkisút-
varpinu, sem vakið hefur
athygli mlna. Þar er um aö
ræða þingfréttatima útvarpsins
á morgnana.
Mér finnst framsögn þeirra
manna, sem þar koma
fram.alveg fyrir neðan allar
hellur og alþingi ekki sæmandi
að ráða til sllks flutnings menn,
sem ekki eru læsir. Ekki veit ég,
hvort þeir hafa gengist undir
lestrarpröf, en eitt er vlst, að
þeir þyrftu að fara á fram-
sagnarnámskeið, ef þessi flutn-
ingur á ekki að fara áfram I
taugarnar á öllu fólki með
sæmilega eðlilegan málsmekk
og svolitla tilfinningu fyrir
flutningi ritaðs máls.
Stundum hefur hvarflað að
mér, þegar ég hef verið að
hlusta á þingfréttirnar,
sem maöur kemst ekki hjá, ef
maður ætlar að vita, hvaö lög-
gjafarsamkundan er að
bedrlfa, — hvort þarna eigi að
vera um skemmtiefni aö ræða.
Engu er llkara en verið sé aö
gera grln aö fólki með furðu-
legri framsögn og stami flutn
ingsmanna. Svo er alveg aug-
ljóst, aö þeir lesa fréttir þessar
orð fyrir orð, en ekki I sam-
hengi, þvl að af tóninum I þeim
viröast þeir stundum ekkert
vita, hvað þeir eru að tala um og
taka varla mið af greinar-
merkjum I upplestrinum.
Gaman væri.ef Vlsir gæti upp-
lýst það, hver ræður þingfrétta-
þulina I útvarpiö og af hverju er
tekið mið viö þær ráöningar.
Þlngfréltauullr látnlr hætta
Friðjón Sigurðsson
skrifstofustjóri Alþing-
is:
„Þeirsem lesa þingfréttir eða
nánar tiltekið upp úr þing-
skjölum I útvarpið, eru starfs-
menn Alþingis. Formlega séö
eru þaö forsetar þingsins, sem
ráða þá.
Nú eftir áramót hafa tveir
námsmenn annast þetta starf til
skiptis og voru þeir upphaflega
ráðnir til reynslu, en úr þessu
hefur slðan teygst.
Hvað snertir kröfur, sem
geröar voru til þeirra verður að
taka fram, að framboö I þetta
starf var litið og þvl ekki úr
stðrfum
miklu að velja, en vinnutlminn
erfiöur, mest á kvöldin.
Hins vegar hafa þessir menn
nú verið látnir hætta störfum,
enda borist kvartanir vegna
upplesturs þeirra.”
Gamla fólkið þarf að reiða sig meira á þjónustu hins opinbera en
flestir aðrir og þá verður að gera þá kröfu, að sú þjónusta sé f lagi.
Gamia ftHkiö og
hið opinberra
Ellilifeyrisþegi
skrifar:
Mikiö hafa nú tlmarnir breyst
frá þvl að ég var að alast upp og
vlst mátti nú margt missa sig.
Þó er ýmislegt, sem mér finnst
að hugsa mætti um, sem að
okkur gamla fólkinu súýr.
Opinber þjónusta við okkur
'hefur stóraukist og er það vel.
Stundum viröist þó gleymast, að
við erum ekki eins létt á okkur
eins og unga fólkiö, og þvl mikil-
vægt fyrir okkur að allt standist,
sem boðið er uppá.
T.d. er slminn ákaflega mikil-
vægur fyrir okkur, en þá þarf
slmavarsla stofnana að vera I
lagi. Mér er t.d. spurn: Er
þeirra sjálfsögöu reglu gætt hjá
stofnunum að hafa afleysinga-
menneskju tiltæka, ef viðkom-
andi simamær þarf aö bregöa
sér frá? Það getur verið ákaf-
lega bagalegt aö ná ekki sam-
bandi útaf svo einföldum hlut,
aö mærin þurfti eðlilega aö
sinna mannlegum þörfum.
Svo er nú llka ýmislegt aug-
lýst fyrir okkur gamla fólkið og
upplýsingar og eyðublöð eiga aö
liggja hér og þar frammi. Er
þess nú alltaf gætt, að þetta sé
tiltækt þegar við höfum loks
staulast á staöinn? T.d. ýmis
eyðublöð, sem eiga að liggja
frammi á pósthúsum, bönkum
og sparisjóöum, o.s.frv. Það
kemur sér mjög vel, ef þetta er I
lagi.
GOTT EFNII
SJÚNVARPINU
að, að mér fannst sjónvarps-
dagskráin umrætt kvöld vera
með allra besta móti. Að fá tvo
sllka tónlistarþætti á sama
kvöldi, gerist ekki á hverjum
degi.
Báðir þessir þættir með Niels
Henning og ljóðskáldinu Linton
Kwesi Johnson voru bráðgóðir
og hafi sjónvarpiö þökk fyrir
þetta ágæta framtak.”
„Sjónvarpsáhorfandi” er ánægður meö sjónvarpiö fyrir aö sýna tvo
tónlistarþætti I röö á laugardag fyrir viku, ma. Niels Henning
örsted Pedersen.
Sjónvarpsáhorfandi’ ’
hringdi:
„Ég sá I Dagblaöinu, að ein-
hver lesandi var að fárast yfir
því hve sjónvarpsdagskráin
hefði verið léleg s.l. laugardag.
Þótti honum greinilega lltiö til
þeirrar tónlistarþátta koma
sem þá voru sýndir.
Ég vil þvert á móti koma þvl
sandkoín
Sæmundur
Guövinsson
blaöamaöur
skrifar:
Sklpt á
rltstlórum
I siöasta tölublaöi Suöur-
iands, sem gefiö er út af kjör-
dæmisráöi Sjálfstæðisflokks-
ins i Suöurlandskjördæmi, eru
tilkvnnt ritstjóraskipti viö
blaöiö.
Steinþór Gestsson lætur af
störfum sem ritstjóri aö eigin
ósk, en viö tekur Siguröur
Jónsson. kennari á Selfossi.
Blaöiö hefur komiö heldur
stopult út aö undanförnu og er
fyrsta tölublaö þessa árs
nýkomið út.
Nætuísunú
á Akureyrl
Akurevrarblaðið Dagur
greinir frá þvl, að nátt-
hrafnar sækist mjög eftir þvi
að fá sér sundsprett I sundlaug
bæjarins að næturþeli. i eitt
skipti hafi hátt I hundrað
manns verið i og viö laugina,
þegar lögreglan kom á vett-
vagg.
Sumir syntu þá um frakka-
klæddir I lauginni en aðrir
alisberir. óstaöfestar fregnir
herma aö eftir að þessi frétt
birtist hafi næturumferð
aukist mjög I nágrenni sund-
laugarinnar og menn sjáist
þar jafnvel vopnaðir sterkum
sjónaukum.
Smygl á
brennlvínl
Frétt VIsis á föstudaginn,
um að ÁTVR væri farið aö
flytja út islenskt brennivln
fyrir315 krónur hverja flösku,
vakti mikla athygli, ekki sist
fyrir þá sök aö framleiöslu-
kostnaðurinn er rúmar 600
krónur.
Eftir aö Vlsir var kominn á
götuna, hringdi sjómaöur einn
á ritstjórnarskrifstofur blaös-
ins og sagöi aö Islenskt brenni-
vln, smyglaö frá útlöndum,
væri selt hér á fjögur þúsund
krónur flaskan, meðan hún
kostaði niu þúsund krónur I
rlkinu.
Þessi viðskipti virðast þvl
vera með endemum. Fyrst er
brenniviniö flutt út niöur-
greitt, keypt erlendis á.spott-
prls, smyglaö inn I landið og
selt á hálfviröi I samkeppni
við framleiðandann! Skilur
einhver upp eða niður í þessu
útflutningsbrölti Rlkisins?
Eða eru þetta dulbúnar kjara-
bætur til brennivlnsber-
serkja.? ^
Boðið
til veislu
Hér á dögunum mætti ég
kunningja minum sem var
hinn gleiöasti og vildi endilega
bjóöa mér I hádegisverö á eitt
besta veitingahús borgar-
innar.
Þegar viö vorum sestir og
farnir aö lesa matseðilinn af
athygli, kvað hann uppúr með
það, að hann ætlaði ekki að
bjóða uppá neitt slor. Það
besta væri ekki of gott fyrir
góöa menn og kallaöi i
þjóninn:
— Láttu okkur hafa kavlar,
bestu tegund.
— Svona, svona, sagöi ég.
Þaö er nú óþarfi aö fara aö
leika einhvern milljóna-
mæring.
— Þetta er ákveðið, sagöi
vinurinn höstugur og sneri sér
aö þjóninum: .
— Komdu strax meö heila
túpu.