Morgunblaðið - 06.04.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 LAUGARDAGUR 6. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku afi minn. Mér
finnst svo leiðinlegt að
þú sért farinn upp í
himininn til Guðs og
englanna vegna þess
að þá get ég ekki hitt
þig og farið með þér að
skoða skipin við bryggjuna og geng-
ið með þér í fjörunni.
Þú varst alltaf svo góður við mig.
Vonandi líður þér vel hjá Guði og
fylgist með mér og pabba mínum.
Ég elska þig, afi minn.
Þinn
Guðlaugur Þór.
Góður vinur og tryggur sam-
starfsmaður um áratuga skeið er
skyndilega hrifinn á braut. Okkur
setur hljóð svo spyrjum við hvers
vegna og af hverju, en fáum engin
svör. Það er svo margt sem við ekki
skiljum og okkur er ekki ætlað að
skilja. En minningarnar sækja á
hugann. Minningar um góðan dreng
og góðan vin.
Ég kynntist Helga Andréssyni
fljótlega eftir að ég flutti til Akra-
ness árið 1968. Við vorum báðir
tengdir Vestfjörðum og áttum rætur
á svipuðum slóðum. Þegar svo Helgi
var ráðinn til starfa hjá Rafveitu
Akraness á árinu 1972 við eftirlit
með raflögnum o.fl. urðu kynni okk-
ar náin og með tímanum að vináttu
sem ég mat mikils.
Helgi var einstaklega samvisku-
samur og ötull starfsmaður. Það var
því bæði gott og gaman að vinna með
honum. Á árunum 1974 til 1982, þeg-
ar ég var bæjarstjóri á Akranesi, var
Helgi, formaður Starfsmannafélags
Akraneskaupstaðar. Í því starfi
vann Helgi af sínum alkunna dugn-
aði og kom þá fyrir að hvessti í okkar
samskiptum, en jafnan var það mál-
efnalegt og myndaði aðeins gárur á
yfirborði, sem breyttu engu um
trausta og góða vináttu. Félagar
starfsmannafélagsins nutu þess í
mörgu hve Helgi setti sig vel inn í
mál, hve útsjónarsamur hann var,
ósérhlífinn og duglegur.
Ég get með sanni sagt að ég þekki
störf Helga afar vel eftir nær
þriggja áratuga samstarf. Sem eft-
irlitsmaður raflagna var hann vand-
virkur og nákvæmur og má vafa-
laust rekja til hans að slys og brunar
af völdum rafmagns eru afar fátíð á
Akranesi. Eitt af því sem Helgi
beitti sér fyrir á þeim vettvangi voru
svokölluð sökkuljarðskaut, en þau
voru almennt tekin upp á Akranesi
talsvert fyrr en annars staðar á
landinu. Já, störf Helga miðuðu að
því að forða öðrum frá óhöppum og
slysum. Hann var bæði ötull og ýtinn
við að fá fram breytingar og end-
HELGI
ANDRÉSSON
✝ Helgi Andréssonfæddist í Meðal-
dal í Dýrafirði 20.
des. 1933. Hann lést
af slysförum 15.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akraneskirkju
22. mars.
urbætur á rafbúnaði og
raflögnum, þegar hon-
um fannst eitthvað
vera að. Það var því
sviplegt að slys skyldi
verða honum að aldur-
tila. Honum sem var
svo athugull og vand-
virkur, honum sem átti
svo mikinn þátt í að
forða öðrum frá slys-
um. Hann vann víðar á
þeim vettvangi. Sat
m.a. lengi í stjórn
Vinnueftirlits ríkisins.
Það var gott að leita
til Helga varðandi úr-
lausnir á faglegum jafnt sem mann-
legum viðfangsefnum. Hann sagði
jafnan hug sinn til manna og mál-
efna óháð því hvort viðmælandanum
félli svarið vel eða illa. Með árunum
lærði ég að meta þennan kost í fari
Helga.
Eitt af áhugamálum Helga var or-
lofshúsamál STAK og BSRB og
lagði hann á sig ótrúlegt sjálfboða-
liðastarf á þeim vettvangi. Ég minn-
ist þess þegar stjórn Rafveitu Akra-
ness fór í ferð að
sumardvalarhúsunum Akrakoti og
Akraseli til að gróðursetja þar aspir,
sem vel hafa dafnað. Helgi skipu-
lagði ferðina, var hrókur alls fagn-
aðar og gerði ferðina bæði skemmti-
lega og eftirminnilega.
Þegar Akranesveita var stofnuð í
ársbyrjun 1995 var Helgi einn af
þeim ágætu og duglegu starfsmönn-
um sem þar lögðu hönd á plóginn og
lögðu grundvöll að hagkvæmu orku-
fyrirtæki Akurnesinga. Eftir að fyr-
irtækið var sameinað Orkuveitu
Reykjavíkur tók Helgi við starfi for-
stöðumanns dreifingar rafmagns á
Akranesi.
Það var aldrei vandræðaleg þögn
á kaffistofunni, þegar Helgi var til
staðar. Með sínum gáska, smástríðni
og kátínu kom hann jafnan af stað
líflegum og skemmtilegum um-
ræðum.
Helgi var giftur mikilhæfri konu,
Hafdísi Daníelsdóttur, og eiga þau
fjögur mannvænleg börn, sem eru
uppkomin. Ég og kona mín nutum
þess að vera í vinfengi bæði við
Höbbu og Helga.
Við Svandís og Pétur sendum
Höbbu og fjölskyldu hennar innileg-
ar samúðarkveðjur. Minningarnar
leita á hugann og við geymum þær
með okkur. Blessuð sé minning
Helga Andréssonar.
Magnús Oddsson.
Síðastliðinn föstudag, 15. mars,
lést samstarfsmaður okkar, Helgi
Andrésson, í hörmulegu bílslysi.
Fráfall hans er reiðarslag fyrir okk-
ur öll og þungbært að kveðja þennan
góða samstarfsfélaga og vin. Helga
verður ávallt minnst meðal okkar
samstarfsmanna hans sem þess
manns er ávallt gætti hagsmuna
okkar og fyrirtækisins sem hann
starfaði hjá. Helgi fór í öll sín verk af
dugnaði og atorku, og undir bjó
næmur tilfinningamaður og fagur-
keri sem hafði unun af góðri tónlist
og lét sér annt um menn og málleys-
ingja.
Oftar en ekki voru fjörugar um-
ræður kringum Helga Andrésson.
Hann hafði skoðanir á flestu því sem
til umræðu var og lá ekki á þeim, en
ávallt var þó stutt í glensið og brosið
og stundum gerði hann sér upp
skoðanir til þess að fá fram umræð-
ur um menn og málefni.
Síðastliðna mánuði höfum við
gengið í gegnum ýmsar breytingar
saman í tengslum við sameiningu
Akranesveitu og Orkuveitu Reykja-
víkur og komu eiginleikar og trú-
mennska Helga þar glöggt fram.
Hann gætti þess í hvívetna að hags-
munir Akurnesinga yrðu hvergi fyr-
ir borð bornir og að réttindi starfs-
manna yrðu virt.
Með Helga er genginn góður
drengur og starfsfélagi.
Hans er sárt saknað, en eftir
stendur minning um góðan mann.
Við samstarfsfólk Helga fyrr og nú
sendum Hafdísi eiginkonu hans, fjöl-
skyldu og ættingjum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Megi Guð blessa minningu Helga
Andréssonar.
Samstarfsfólk Dalbraut 8.
Elsku Helgi!
Þegar mér var sagt að þú værir
dáinn fannst mér það vera svo
óraunverulegt, hugsaði að það gæti
nú ekki verið satt. Daginn áður en
þú lést borðuðum við saman hádeg-
ismat eins og ég hef gert síðan ég
byrjaði í Fjölbraut. Þennan fimmtu-
dag sátum við og lásum blöðin sam-
an og spjölluðum eins og oftast með-
an Hafdís var að leggja lokahöndina
á matinn. Mér fannst alltaf svo nota-
legt hjá ykkur, og leið eins og þið
væruð amma mín og afi. Þú varst
alltaf að segja við mig að þér þætti
ég hafa horast svo mikið og vildir að
ég myndi bæta aðeins á mig því þér
fannst að konur ættu að vera mjúk-
ar, ég og Hafdís hlógum að þér og ég
lofaði þér því að ég skyldi vera mjúk
og fín þegar ég yrði amma. Við mat-
arborðið var alltaf líf og fjör og mik-
ið spjallað, þú varst alltaf að segja
eitthvert karlrembugrín og leist svo
alltaf á okkur Hafdísi til þess að sjá
viðbrögðin. Þú fylgdist alltaf með
strákamálunum hjá mér og sagðir að
ég væri eins og Brynja, byrjaði ung
með kærastanum mínum. Alltaf
spurðir þú út í skólann og ef ég bar
mig illa þá reyndir þú að hressa mig
við og sýndir mér spaugilegu hliðina
á málinu. Þannig finnst mér þú hafa
verið, sást alltaf spaugilegu hliðarn-
ar á málunum.
Mig langar að þakka fyrir þessar
notarlegu samverustundir og þér al-
veg kærlega fyrir það hvað þú varst
yndislegur og góður maður.
Elsku Hafdís, Addi, Denni,
Brynja, Gunnar og fjölskyldur, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Bára Daðadóttir.
Þú líður nú um ljóssins heima,
lífið hér er stutt og valt.
Vinir mæta minning geyma,
í minningunni lifa, dreyma
og þakkir fyrir allt og allt.
(G.B.)
Ég kveð nú minn besta vin og fé-
laga sem lést á sviplegan hátt í bíl-
slysi síðastliðinn föstudag.
Það er erfitt að skilja hvers vegna
fólk er kvatt burt svo skyndilega, en
þetta er eitthvað sem við verðum að
reyna að sætta okkur við þótt erfitt
sé en Guðs vegir eru órannsakan-
legir.
Minningarnar streyma fram,
fyrst þegar við unnum báðir í frysti-
húsum í Reykjavík, þá unglingar,
þar hófst sú vinátta sem aldrei bar
skugga á. Við fórum síðan báðir upp
á Skaga í iðnnám, leigðum herbergi
hjá Geirlaugi, bróður mínum, og
Sveinbjörgu, konu hans, og vorum
þar einnig í fæði á meðan við vorum
ólofaðir.
Við sungum saman í mörg ár í
karlakórnum Svönum. Helgi hafði
fallega bassarödd og var mjög tón-
viss.
Ógleymanlegar eru veiðiferðirnar
sem við fórum í Fáskrúð í Dölum.
Ég minnist líka ánægjulegra spila-
kvölda á heimilum okkar beggja og
vina okkar. Við fórum saman í ferðir
um hálendið sem við höfðum gaman
af að rifja upp.
Leiðir okkar lágu líka saman í
Frímúrarastúkunni Akri, sem færði
okkur nær hvor öðrum og stuðlaði
að góðu sambandi okkar.
Síðari árin eyddi ég mörgum
kvöldum heima hjá Helga og hlust-
uðum við á fallega tóna, en hann átti
mikið og gott safn af sígildri tónlist.
Síðasta samvera okkar var í Ís-
lensku óperunni sl. haust er við fór-
um á Töfraflautu Mozarts sem við
báðir dáðum.
Það voru forréttindi að eiga Helga
að vini, hans er nú sárt saknað, en
minningin um góðan dreng lifir.
Við hjónin vottum Hafdísi, eigin-
konu hans, afkomendum og ættingj-
um okkar dýpstu samúð og biðjum
þeim Guðs blessunar.
Hallgrímur V. Árnason.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast Helga Andréssonar er lést í
hræðilegu umferðarslysi 15. mars á
Kjalarnesi er hann var á heimleið
eftir fund í Reykjavík.
Maður situr hálfhnipinn með
penna í hönd og á erfitt með að koma
einhverju á blað þótt hugurinn sé
fullur af minningum um góðan dreng
og góð samskipti á liðnum árum.
Fljótlega eftir að ég kom til Akra-
ness kynntist ég Helga, en hann var
þá formaður Starfsmannafélags
Akraneskaupstaðar en undir það fé-
lag heyrði minn vinnustaður.
Óhætt er að segja að þar skildi
Helgi eftir sig mikið starf eins og
annars staðar er hann kom. Með
ótrúlegum dugnaði, samviskusemi
og kænsku tókst Helga að standa
vörð um hagsmuni sinna umbjóð-
enda í starfsmannafélaginu svo eftir
var tekið. Þá áratugi er Helgi stýrði
félaginu tókst honum oft að koma
inn í samninga nýjungum og hærri
launum svo önnur starfsmannafélög
tóku eftir, þetta tókst ekki alltaf
átakalaust og þurfti oft mikla samn-
ingatækni og ákveðni svo þessum
markmiðum yrði náð.
Þegar rætt er um störf Helga fyr-
ir starfsmannafélagið verður að
minnast sumarbústaðanna er félagið
átti, en um þá hugsaði Helgi af ótrú-
legri samviskusemi í áratugi ásamt
því að sjá um alla útleigu á þeim. Oft
undraðist maður er hann var að
skutlast upp að Efri-Reykjum, eða
hvert það nú var, til að athuga hvort
ekki væri allt í lagi eða alla þá daga
er hann vann í sjálfboðavinnu við
viðhald húsanna, en til þessara
verka notaði hann oftar en ekki sín
eigin verkfæri og bíl.
Þau störf er Helgi vann fyrir
starfsmannafélagið hér á Akranesi
spurðust út og kallaði BSRB hann til
margvíslegra trúnaðarstarfa bæði
hér innanlands og eins í erlendu
samstarfi er hann gegndi af mikilli
samviskusemi eins og hans háttur
var.
Helgi Andrésson var lærður raf-
virkjameistari og hafði hann helgað
stórum hlut sinnar starfsævi Raf-
veitu Akraness og Akranesveitu sem
rafmagnseftirlitsmaður og fulltrúi
innra eftirlits og öryggisstjórnunar.
Þar sem annars staðar skildi Helgi
eftir sig frábært starf.
Nú um áramót er Akranesveita og
Orkuveita Reykjavíkur sameinuðust
tók Helgi við nýju starfi sem svæð-
isstjóri dreifingar OR á rafmagni og
var hann fullur af hugmyndum og
tilhlökkun að takast á við það krefj-
andi starf, og víst er að hans staða
verður vandfyllt.
Helgi Andrésson var maður orða
og athafna. Er Helgi átti í samskipt-
um við aðra var hann mjög hreinskil-
inn og átti það til að vera mjög orð-
hvass og svo fastur á meiningunni,
að sumum fannst nóg um. Ef Helgi
mat það svo að hann hefði farið yfir
strikið, var hann manna sáttfúsastur
og átti ekki erfitt með að koma og
sættast við viðkomandi.
Helgi var mikil tilfinningavera og
mátti hann hvergi aumt sjá öðruvísi
en láta sig það varða og hafði hann
ríka réttlætiskennd. Helga var mjög
umhugað um fjölskyldu sína og var
hann stoltur eiginmaður, faðir og afi.
Talaði hann oft um hvað hann ætlaði
að verja tímanum vel með barna-
börnunum er hann hætti að vinna.
Helgi var mikill unnandi lista.
Myndlist, bókmenntir og þó sérstak-
lega sönglistin var honum hugleikin
og var hann mikill söngmaður og
söng hann meðal annars lengi í kór-
um. Oft er maður gekk framhjá
skrifstofu Helga heyrði maður
gömlu meistarana hljóma þar sem
hann tók undir fullum hálsi og þar
var hann í essinu sínu.
Við fráfall Helga Andréssonar er
ljóst að mikilsmetinn maður er fall-
inn frá, er markaði djúp spor hvar
sem hann kom og mun minningin um
hann lengi lifa.
Á þessari stundu er hugur minn
hjá fjölskyldu Helga og votta ég
henni mína dýpstu samúð.
Elsku Hafdís, Daníel, Andrés,
Brynja, Gunnar og barnabörn, ég
vona að með guðs hjálp komist þið í
gegnum þá miklu sorg er knúið hef-
ur dyra hjá ykkur og um síðir getið
þið tekist brosandi á við lífið og notið
minninganna um góðan dreng.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég vin minn Helga Andrésson.
Megi hann hvíla í guðs friði.
Gissur Þór Ágústsson.
Síðdegis s.l. föstudag barst sú
harmafrétt að Helgi Andrésson væri
látinn. Hann hafði fyrr um daginn
sinnt skyldustörfum í Reykjavík og
á leiðinni heim varð óhappið. Eins og
hendi væri veifað var öllu lokið.
Þannig erum við minnt á að eng-
inn veit hvenær kallið kemur. Í
þessu tilfelli var það ótímabært því
að Helgi var fullur starfsorku og
áhugasamur um að takast á við verk-
efni dagsins.
Hann sá einnig fram á að það
styttist í að hann gæti slakað á og
farið að sinna fjölskyldu sinni og
áhugamálum betur en undanfarin
ár, en skammt var til þess tíma að
hann færi á eftirlaun.
Kynni okkar Helga voru því mið-
ur alltof stutt, því að við höfðum að-
eins starfað saman í fimm ár í stjórn
Vinnueftirlits ríkisins. Þar var Helgi
búinn að vera a.m.k. fjórum árum
lengur en ég.
Sem stjórnarmaður lét Helgi til
sín taka. Hann hafði mikinn áhuga á
öryggismálum og vinnuvernd og
lagði ævinlega gott til málanna.
Á þessu augnabliki kemur fyrst í
hug einlægur vilji hans til að hafa
áhrif á öryggismál í Hvalfjarðar-
göngunum, en hann vakti athygli á
því að þar þyrfti að gera betur, sem
varð til þess að stjórn Vinnueftirlits-
ins tók málið upp við stjórnvöld.
Ekki vorum við ánægð með við-
brögðin en vonandi mun sá tími
koma að þar verði betur tekið á hvað
varðar öryggi vegfarenda.
Mörg önnur mál voru Helga hug-
leikin sem ekki verða tíunduð í
stuttri minningargrein, sem skrifuð
er til að minnast góðs félaga og vin-
ar.
Ég vil að lokum senda eiginkonu
og fjölskyldu hans innilegar samúð-
arkveðjur fyrir hönd stjórnar
Vinnueftirlitsins.
Hilmar Kristjánsson.
Þegar sonur minn færði mér þær
sorgarfréttir að Helgi pabbi bestu
vinkonu minnar væri dáinn, setti
mig hljóða. Margar minningar komu
upp í huga mér.
Þær stundir sem við töluðum um
Dýrafjörðinn „okkar“ þar sem þú
fæddist og ólst upp og ég bjó um
tíma á Þingeyri. Við áttum það sam-
eiginlegt að finnast Dýrafjörður fal-
legasti staður á landinu. Og Helgi
minn, þeim orðum sem þú hvíslaðir í
eyru mín fyrir tæpum 6 árum gleymi
ég aldrei. Þau hafa fylgt mér og
huggað mig alla tíð síðan. Með þess-
um orðum kveð ég þig að sinni.
Þig faðmi liðinn friður guðs
og fái verðug laun
þitt góða hjarta, glaða lund
og göfugmennska í raun.
Vér kveðjum þig með þungri sorg,
og þessi liðnu ár
með ótal stundum ljóss og lífs
oss lýsa gegnum tár.
Guð blessi þig! Þú blóm fékkst grætt,
og bjart um nafn þitt er.
Og vertu um eilífð ætíð sæll !
Vér aldrei gleymum þér.
(Jón Trausti.)

    


  ,

   
9<-
6
 %5 *=
6! 
      %$
 


 
!
-
 
    .$
%&
/        
 
 (  
0
((  ! -
 0" 
 !# !!"

.#+!# ##  ! >3!# !!"
1$0" ! ## 

' *0" ! ##   *
+1 !!"
 0" !!" *&5,!#(
 *0" ! ##  0" !  !!"
5"5+