Morgunblaðið - 09.06.2002, Qupperneq 48

48 SUNNUDAGUR 9. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
UNDANFARIN ár hefur mikið
verið rætt og ritað um byggingu ál-
vers á Reyðarfirði og virkjun við
Kárahnjúka. Talsmenn þessara
framkvæmda hafa haldið því fram
að það væri eina leiðin til að koma í
veg fyrir fólksfækkun á Austur-
landi og að allt að 2.000 manns
myndu fá vinnu við álverið og aðra
starfsemi sem því fylgdi og að flest
af því kæmi frá þéttbýlinu á suð-
vesturhorni landsins eða þéttbýlis-
stöðunum þar.
Ég hef aldrei lagt trúnað á þær
kenningar. Mín skoðun er sú að í
mesta lagi 400–500 manns flyttu
hingað til Austurlands ef af þessum
stórframkvæmdum verður, fyrst og
fremst tæknimenn og rekstrar-
stjórar fyrirtækjanna. En megnið
af starfsfólkinu yrði fólk af Austur-
landi, til dæmis bændur sem búa
við slæma afkomu og fiskvinnslu-
fólk sem vill sjálfsagt fá betur borg-
aða vinnu. Með öðrum orðum til-
færsla fólks milli byggðarlaga.
Sveitirnar myndu leggjast í eyði
víðsvegar um landsfjórðunginn.
Mér finnst að nógu mörg bænda-
býli hafi farið í eyði síðastliðin 15 ár
meðal annars vegna slæmra sam-
gangna því vegir í mörgum sveitum
eru í mjög slæmu ástandi og mikið
vantar á að hringvegurinn hér á
Austurlandi sé kominn í viðunandi
ástand eftir 28 ár frá því að hann
var opnaður.
28. maí var sagt frá nefndaráliti
stjórnskipaðrar nefndar um hvar
væri hagkvæmast að virkja á 15
stöðum víðsvegar á landinu ef höfð
væri hliðsjón af minnstum náttúru-
spjöllum. Niðurstaða nefndarinnar
var sú að þá væri það Skaftá í Vest-
ur-Skaftafellssýslu, en mest land-
spjöll ef virkjað yrði við Kára-
hnjúka eða ef Dettifoss yrði
virkjaður.
Það þarf ekki að óttast að nátt-
úruverndarsinnar hafi ráðið ferð-
inni. Þetta var fagfólk sem gaf sér
góðan tíma til verksins. Þarna er
það staðfest sem náttúruverndar-
sinnar hafa haldið fram að virkjun
við Kárahnjúka muni valda óbæt-
anlegum umhverfisspjöllum og
verða þeim sem byggðu hana minn-
isvarði um mesta umhverfisslys
sem seint mun gleymast.
Ég skora því á Alþingi og rík-
isstjórn Íslands að koma í veg fyrir
að af þessum framkvæmdum verði,
en leita strax leiða til að efla annan
atvinnurekstur víðsvegar á Austur-
landi, ekki aðeins á einum stað
heldur víðsvegar í fjórðungnum,
það er að mínu áliti affarasælla.
Austfirðingar eru orðnir langeygðir
eftir að eitthvað verði gert til að
stöðva fólksflóttann frá Austur-
landi.
Við viljum ekki láta draga okkur
lengur á asnaeyrunum.
SIGURÐUR LÁRUSSON,
Lagarási 17, Egilsstöðum.
Rödd frá Austurlandi
Frá Sigurði Lárussyni:
GANGI líf okkar eðlilega fyrir sig
losnar ekkert okkar við að eldast.
Það er nú einusinni hluti af hringrás
náttúrunar. Sumir njóta elliáranna
helbrigðir og hraustir en aðrir veikj-
ast og slappast. Sumir verða sjötug-
ir aðrir áttræðir og enn aðrir ná
jafnvel á annað hundraðið. Elliheim-
ili, hjúkrunarheimili fyrir aldraða,
er eitthvað sem þeir hrörnuðu
þurfa, hafa þurft og munu þurfa að
styðjast við. Á þessum heimilum
starfar fólk sem vaknar á morgn-
ana, býr um eigið rúm, þrífur sig og
gerir sig klárt til að takast á við að
búa um 10 önnur rúm, þrífa 10 aðra
og sinna svo öllum daglegum þörf-
um sínum og 30 annarra.
Oft reynir þetta starf á anda, sál
og líkama og fólk oft á tíðum útkeyrt
þegar það kemur heim til sín, hvort
sem það er klukkan 16, 24 eða 8 að
morgni. Þessi heimili þarfnast þess
að hafa gott starfsólk með hugsjón.
Starfsfólkið sjálft þarf ekki síst á að
halda að samstarfsfólkið sé gott. En
hvernig á í framtíðinni að halda inni
góðu fólki meðan launin eru eins og
þau eru, réttast sagt „hrottaleg“?
Ég horfi upp á konur, með hugsjón,
yfir fimtán ára starfsreynslu og út-
borguð laun sem rétt ná að hanga í
hundraðþúsund kallinum. Hvað er
að? Þetta myndi enginn í framtíð-
inni láta bjóða sér til langs tíma. Ég
sé heimilin fyrir mér þannig að með-
alaldur starfsfólks verði þrír til fjór-
ir mánuðir og íslensk tunga töluð í
um fimtán prósent tilfella. „Topp-
arnir“ og þingheimur kalla því yfir
sig alveg „einstaklega þægilega“
vist á „elló“.
Væri ekki ástæða hjá þeim að
auka aðeins við „hlunnindi“ framtíð-
arinnar eins og launin sín í dag?
Þingheimur og „toppar“ elliheimil-
ana ættu að skammast sín og fara
aðeins að horfa í átt til nýrra tíma.
Fyrst hægt er að stinga undan millj-
ónum að ríkisfé, afhverju er ekki
hægt að stinga nokkrum milljónum í
vasa starfsfólks þessara stofnana?
Það yrði eflaust slatti í hvern vasa
væri upphæðin jafn há þeirri sem
stungið er undan. Ég er stoltur af
samstarfsfólki mínu og reyndar
sjálfum mér að standa við starf sitt
og svíkja ekki lit og vona að hlut-
irnir eigi nú eftir að breytast til
batnaðar. Ég skora á þingið, topp-
ana og alla þá sem koma að ákvarð-
anatökum launanna okkar að fara
nú að haga sér eins og manneskjur,
ég leyfi mér nú að taka svo til orða.
Takk fyrir.
BIRKIR ÞÓR EGILSSON,
Arnarsmára 12 Kópavogi,
starfsmaður í
Aðhlynningu aldraðra.
Bjóðum „toppana“
og þingheim
velkomna á „elló“
Frá Birki Þór Egilssyni: