Morgunblaðið - 03.02.2003, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÝLEGA var frá því skýrt í fjölmiðl-
um, m.a. í Morgunblaðinu, að ítalska
fyrirtækið Impregilo hefði verið
staðið að því að bera mútur á ráð-
herra í ríkinu Leshoto í sunnanverðri
Afríku. Ráðherrann var, skv. frétt-
inni, dæmdur í 18 ára fangelsi fyrir
vikið. Það þarf mikið til á þeim slóð-
um. Ekki fer sögum af því hvort
Impregilo varð fyrir skakkaföllum af
þessari glæpsamlegu starfsemi
(Berlusconi – sérlegur vinur og gest-
gjafi Davíðs Oddssonar – ræður ríkj-
um á Ítalíu – bæði ríkisstjórn og fjöl-
miðlum, og það þykir vægast sagt
hæpið í Evrópusambandinu).
Þetta sama fyrirtæki er nú helsta
haldreipi Landsvirkjunar varðandi
Kárahnjúkavirkjun, vegna þess að
undirboð þessa sama fyrirtækis í
stíflu og göng er talið sýna fram á
hugsanlega arðsemi virkjunarinnar.
Þó að arðsemin sé lakari en almennt
gerist. Ekki mun, með besta vilja,
hægt að sýna fram á arðsemi virkj-
unarinnar miðað við boð þeirra fyr-
irtækja, sem mark er á takandi.
Friðrik Sophusson forstjóri
Landsvirkjunar, lýsti því yfir að mút-
ur væru eðlilegur þáttur í viðskiptum
í Afríku og hefðu Íslendingar m.a.
stundað þá starfsemi. Það var á þeim
tíma, sem hann var fjármálaráð-
herra. Hann vissi sem sagt þegar
hann var ráðherra um mútustarfsemi
íslenskra fyrirtækja – ef sú var raun-
in – en aðhafðist ekkert í málinu.
Ætla Íslendingar, í formi Lands-
virkjunar, að binda einkum trúss sitt
við þetta ítalska fyrirtæki, sem staðið
hefir verið að glæpsamlegum gerð-
um? Á sama tíma hafa traustverð er-
lend fyrirtæki annaðhvort skilað inn
verulegum yfirboðum eða hætt við
boð í virkjunina.
Nú heyrir það til sögunnar að
Impregilo mun hafa sett marga fyr-
irvara um greiðslur fyrir verkið (allt
er þetta þó leyndarmál í svokölluðu
lýðræðisríki), einkum til þess ætlaða
að fyrirtækið geti sett fram enda-
lausa aukareikninga vegna fram-
kvæmdarinnar og þá vegna „ófyrir-
séðra vandamála“ við verkið, eins og
venjulega er sagt hér á landi. Senni-
legt verður að teljast að Impregilo
hafi fengið ábendingar um kostnað-
aráætlun Landsvirkjunar og því hag-
að tilboðinu í samræmi við það, haf-
andi í bakhöndinni möguleikann á
bakreikningum.
Í stórri grein í Göteborgs Posten í
Svíþjóð, 29. des. sl., er Impregilo sagt
vera „ett ljusskyggt italienskt före-
tag“, þ.e. dularfullt eða skuggalegt
fyrirtæki – þolir ekki ljós – sem m.a.
hefði leitað eftir verkefni í Svíþjóð.
Eru Íslendingar virkilega komnir
á það stig að skipta við fyrirtæki, sem
ekki þykir einusinni boðlegt í sunn-
anverðri Afríku, þar sem spilling er
talin mest, sbr. ummæli Friðriks
Sophussonar?
Ég bið Landsvirkjun, þ.e.a.s. ís-
lenska ríkið, Reykjavíkurborg og Ak-
ureyrarbæ að sýna a.m.k. lágmarks-
sjálfvirðingu og lágmarksábyrgð,
bæði siðferðlega og fjárhagslega, í
þessu máli.
RÖGNVALDUR ÞORLEIFSSON,
Faxatúni 19, Garðabæ.
Impregilo og ís-
lenskir valdaaðilar
Frá Rögnvaldi Þorleifssyni:
ÞAÐ er mikið fagnaðarefni þegar
hvatt er til varðveislu á gömlum fiski-
bátum á Íslandi en sá þáttur hefur
verið okkur til lítils sóma. Í Morg-
unblaðinu 19.12. ’02 hvetur Ólafur
Björnsson til þess að það sem hann
kallar „gullmolann“ m/b Baldur GK
97 verði varðveitt við DUUS hús í
Keflavík. Í blaðinu Mar.is er hvatt til
varðveislu á m/bGullborgu SH 338 og
einhver nefndi m/b Maríu Júlíu BA.
Eitt eiga öll þessi skip sameiginlegt
það er: „ekkert þeirra er smíðað á Ís-
landi“.
Því í ósköpunum ættum við Íslend-
ingar að fara að varðveita gamla
fiskibáta sem smíðaðir eru erlendis
og á sama tíma eyða bátum sem smíð-
aðir eru hér á landi og sýna íslenskri
skipasmíði og skipasmiðum slíka van-
virðu. Ef menn vilja tengja varðveislu
báta ákveðnum athafnamönnum er
tilvalið að varðveita líkan af bátum á
söfnum eins og Keflvíkingar þekkja
vel til og myndir af viðkomandi út-
gerðarmönnum en föllum ekki í þá
freistni að persónubinda sjóminjar,
eins og mér finnst gert í umtöluðum
greinum. Því bendi ég Keflvíkingum
á að enn er til m/b Ólafur Magnússon
KE 25 sem smíðaður var í Skipa-
smíðastöð Njarðvíkur 1956. (Ég fann
nýjustu upplýsingar um Ólaf Magn-
ússon það er á skip.is sjávarútvegsvef
Skerplu 2003. Þar heitir báturinn Sif
HU 39 kallmerki 0711) og er enn nær
óbreyttur og á í engu ómerkilegri
sögu en Baldur GK. Ólafur Magnús-
son er númer 1, íslensk smíði! númer
2 fallegur bátur! En það verður seint
sagt um Baldur GK og er hann því
best geymdur sem líkan í DUUS
húsi, að mínu áliti.
Eyjamenn hurfu sem betur fer frá
varðveislu á m/b Gullborgu VE og
sneru sér að m/b Blátindi VE og var
það vel. Það er meira en að segja það
að varðveita gamla báta á landi og
hefur undirritaður miklar efasemdir
um það miðað við reynsluna af kútter
Sigurfara á Akranesi og íslenska
veðráttu. Ég hef hvatt mjög til varð-
veislu gamalla báta á sjó og tel mig
hafa góða reynslu af því. En umfram
allt látum ekki ráðast af einhverri
persónudýrkun ef við ætlum að varð-
veita gamla báta og forðumst þannig
að gera svokallaða gullmola að kola-
mola framtíðar.
Veljum íslenskt!
Undirritaður er áhugamaður um
varðveislu sjóminja.
ÞORVALDUR SKAFTASON,
Skerseyrarvegi 2,
220 Hafnarfjörður.
Er „gullmolinn“
kannski kolamoli
Frá Þorvaldi Skaftasyni: