Morgunblaðið - 23.11.2003, Blaðsíða 42

42 | 23.11.2003
V ið mig hafði samband konasem á barn sem þolir illa áreiti.„Dóttir mín er mjög við-
kvæm á taugum,“ sagði konan.
„Stúlkan lyndir ekki mjög vel við
jafnaldra sína og þeir eru ekki sér-
staklega góðir við hana. Sjálf er ég
mikið að vinna og þess vegna hefur
hún leitað æ meira til ömmu sinnar,
sem orðin er öldruð og heilsulaus, og
er hjá henni dagana langa og oft langt
fram á kvöld og líður þar prýðilega.
Nú orðið er hún þar líka gjarnan um
helgar. Amma hennar sér svo um að
hún verði ekki fyrir áreiti. Hún veit
hvernig hún á að meðhöndla hana,
kemur henni ekki í uppnám svo allt
gengur vel. Á hinn bóginn finnst dótt-
ur minni auðvitað leiðinlegt að eiga
ekki vinkonur sem hún getur hitt fyrir
utan skólatíma og kvartar yfir því. Ég
veit ekki alveg hvernig ég á að snúa
mér í þessu.“
Þetta er álitamál. Greinilega er dótt-
irin ánægð með að vera hjá ömmu
sinni. Þar er hugsað vel um hana og
hún á því þar góða daga. Þeim kemur
vel saman henni og ömmunni og þær
veita hvor annarri dýrmætan fé-
lagsskap. Er þetta þá ekki besti kost-
urinn?
Það er ekki víst. Ef stúlkan, sem er
að nálgast unglingsár, heldur áfram að
sitja alltaf hjá ömmu sinni nema rétt á
meðan hún er í skólanum, þá er hætt
við að hún fari á mis við þá skólun sem
samneyti við jafnaldra veitir fólki. Það
getur verið að stúlkan verið að greiða
dýru verði síðar þá góðu og þægilegu
daga sem hún á nú hjá ömmu sinni.
Fyrr eða síðar er okkur öllum kastað
út í lífið og fáir eru á sérsamningi þeg-
ar til lengdar lætur og þá sjaldnast
nema hjá ættmennum sínum.
Skjól í hretviðri lífsins Fyrir liggur að
við verðum öll að vinna fyrir okkur og
hætt er við að ef við fáum ekki fé-
lagslega þjálfun í æsku þá verði sam-
neyti við óvandabundið fólk erfiðara á
fullorðinsárum, bæði á vinnustöðum
og í einkalífi. Ekki síst á þetta við um
þá sem eiga erfitt með að lynda við
jafnaldra sína einhverra hluta vegna.
Ýmis rök hníga að því að óheppilegt sé
að fresta hinni óhjákvæmilegu fé-
lagslegu aðlögun of lengi.
Kannski væri betra fyrir stúlkuna að
taka stökkið og blanda sér í hóp jafn-
aldra sinna af fullum styrk. Sækja með-
vitað í félagsskap þeirra bæði í skóla
og utan. Reyna að átta sig sjálf á hvað
veldur ósamkomulaginu og hvað sé til
ráða.
Kannski er hægt að fara bil beggja
og vera suma daga hjá hinni góðu
ömmu en fara svo markvisst út í fé-
lagslífið hina dagana? Um þetta mætti
ræða hreinskilnislega við stúlkuna, –
gera henni ljóst hvaða kostir eru fyrir
hendi. Benda henni á að seinna sé
óhjákvæmilegt að standa í hretviðri
lífsins. Líka má benda á að kannski
verði það hretviðri ekki eins slæmt ef
maður hefur komið sér upp félagslegu
skjóli strax á unglingsárum, – einmitt
þá mótast oft djúp og varanleg vinátta
með stúlkum jafnt sem drengjum.
Kannski væri amman rétta manneskjan
til að gera stúlkunni þetta ljóst? Víst er
félagsskapurinn við barnabarnið henni
vafalaust mikilvægur en kannski hugsar
hún lengra en aðeins að sjálfri sér og
því sem er að gerast í dag. Um þetta
þyrfti allt að ræða og komast að ein-
hverri þeirri lausn sem færir stúlkunni
sem mest í aðra hönd félagslega og til
framtíðar.
‚Dóttir mín er mjög viðkvæm á taugum og þolir illa áreiti‘
Guðrún
Guðlaugsdóttir
Álitamál
Stendur þú andspænis erfiðum aðstæðum? Guðrún Guðlaugsdóttir veltir upp möguleikum í stöðunni | gudrung@mbl.is
Handa 2
2x225 g þorskflak, roðflett og beinin fjarlægð
ólífuolía
sjávarsalt og nýmalaður, svartur pipar
2 hnefar af rauðum og gulum dvergtómötum, skornum í helminga
1 hnefi af nýrri basilíku, bara blöðin
1 ný mozzarella úr vísundamjólk, skorin í þunnar sneiðar
hnefi af rifnum parmaosti
Hitið ofninn í 220°C. Setjið þorskflakið á olíuborinn ofnbakka
eða leirfat. Dreypið olíunni yfir, saltið og piprið. Stráið tómöt-
um, basilíku og mozzarella yfir fiskinn, svo parmaostinum og
dreypið að lokum svolitlu af ólífuolíu yfir og bakið efst í heitum
ofninum í um 15–20 mínútur, þar til þetta er gullið.
Sæludagar með Jamie Oliver, PP-Forlag, 2003.
Bakaður þorskur
með dvergtómötum,
basilíku og mozzarella
Jamie Oliver