Vísir - 09.12.1980, Blaðsíða 27

Þriðjudagur 9. desetnber 1980.
vísm
Hvar er Jöla-
sveinninn?
Menn ættu ekki að eiga i erfið-
leikum með að sjá, hvar Jóla-
sveinninn er staddur mina. Þeg-
ar þátttakendur i keppninni
hafa áttað sig á þvi, setja þeir
kross við það svar, sem þeir
halda aö sé rétt. Svo er myndin
klippt út úr blaðinu og hún
ásamt nafnseðlinum geymd þar
til allar myndirnar tiu hafa
birst.
Þar sem nafnseðillinn birtist
ekki meö fyrstu myndinni i gær,
endurbirtum við myndina með
nafnseðlinum núna. Klippið
einnig þann seöil úr blaðinu og
geymið.
Við minnum á verölaunin i
Jölagetraun Visis, en þau eru
störglæsileg. í fyrsta vinning er
stereó útvarps- og kassettutæki
frá FACO aö verðmæti 330 þús-
und krónur. Annar vinningur er
fataúttekt i FACO fyrir 75 þús-
und krónur. Þá eru tiu plötu-
vinningar, islensk plata að eigin
vali frá hljómdeild FACO.
Jóiagetraun Vísis 1. hluti
Jólasveinninn er staddur I:
A ) j | Bandarikjunum
vétrikjunum
C ) j j A- Þýskalandi
Nafn........................................
Heimili......................................
Sveitarfélag.................................
„Good heavens, gentiemen! Ég þori að veöja aö hann kemst borgina á enda áður en Big Ben siær
tólf".
JÚLAGETRAUH VÍSIS 2. HLUTI
Jóiasveinninn er staddur i:
A)QjHollandi B)Q^| Danmörku C) j | Englandi
Nafn ..........................................
Heimilisfang...................................
Sveitarfélag...................................
svomœlirSvarthaföi
Hvép vepöup aldeilis hissa?
Þá fer að liða að áramótum og
margvislegu uppgjöri, sem þvi
fylgir. Eitt af þeim uppgjörum
fer fram á fundum i húsnæði
gufuradiósins við Skúlagötu, en
þar eru um það hil að setjast
niöur þeir menn, er taka á sinn
eyk að úthluta úr svonefndum
Rithöfundasjóöi rikisútvarps-
ins. Þessi rithöfundasjóöur er
einn af mýmörgum slikum sjóð-
um sem veitt er úr árlega til efl-
ingar lista i landinu, nema í
þessu tilfelli mun mest af fjár-
munum sjóösins komið frá höf-
undum sjálfum. Engu að siður
telur rikisútvarpiö sig hafa öll
ráð sjóðsins á hendi. Og þótt
einstakir sjóðsstjórnendur láti
sem svo að bókmenntapundiö f
þeim sé i þyngra lagi, og virðing
þcirra enn þyngri og margpróf-
uð. fer það nú gjarnan svo, að
rikisútvarpið ræður mestu um
val á mönnum, sem fá pening úr
sjóðnum um hver áramót.
Þegar úthlutun hefur farið
fram, og þegar peningar eru af-
hentir er efnt til dulitillar
ka mpavinsveislu innan um
gömul bein i Þjóðminjasafninu
og gefnar kransakökur meö. Má
þá sjá i einum hóp allt það friða
lið — og innsta kjarna — sem
hefur umboð fyrir islenska
menningu. Höfundarnir, sem
flækjast i þetta fina parti eru
svolitiö utangátta. Eina mark-
tæka yfirlýsingin frá þeim er
höfð eftir Þorgeiri Þorgeirssyni
frá i fyrra.en þá lýsti hann yfir,
aöspurður um hina nýju upp-
hefð: Ég er svo aldeilis hissa.
Meira haföist ekki upp úr hon-
um.
Nú stendur yfir sérkennilegt
þras á Alþingi út af tillögu um
endurskoðun á lögum um
Launasjóð rithöfunda, sem Al-
þingi stofnaði til og veitir fé til á
hverju ári. Aftur á móti heyrist
aldrei orð um þennan Rithöf-
undasjóð rikisútvarpsins, sem
rithöfundar eiga sjálfir, likleg-
ast eini sjóðurinn sem þeir eiga.
Þeir láta átölulaust ár eftir ár,
að stofnun, sem ber greiðslu-
skylda i þennan sjóð og hefur
ekki annaö af honum aö segja,
annist einnig um úthlutun úr
honum, undir sinu nafni og
sjálfri sér til lofs og dýrðar,
raunar eins og um eigið fé v'æri
að ræöa. Um þennan sjóð hefur
engum undirskriftum þurft að
safna, kannski vegna þess aö
Alþýðubandalagið hefur yfir-
stjórnina á hendi einsog annars
staðar i menningarmálum og
rikisfjölmiðlum.
Núliðursem sagt aö áramót-
um og menn eru byrjaðir að
spyrja hver eigi að verða aldeil-
is hissa innan um gömlu beinin
á Þjóðminjasafninu að þessu
sinni. Væntanlega verður vand-
að mjög til valsins á þeim, sem
úthlutun fá, enda skiptir miklu
að hvorki umboðsmenn fs-
lenskrar menningar eða hinir
úthlutnðu komi sárir og móðir
úr kampavínspartiinu. Það má
heldur ekki hvarfla að neinum,
að étið sé og drukkið fyrir fé is-
lenskra höfunda á mcðan réttur
andi ræður úthlutun. Þannig er
von til að höfundar láti kyrrt
liggja um sinn þótt ókunnugir
menn geymi fjárins.
Annars stendur Rikisútvarpið
i mikið þýðingarmeira menn-
ingarvafstri en úthluta nokkr-
um krónum til rithöfunda og
skálda á áramótum. Það á sér
draum um mikla menningar-
höll, svo Ijóst sé hvaðan andinn í
þjóðfélagiö kemur. Menningar-
höll þarf að byggja yfir hina
margvislegu þáttasmiði og það
furðulega snakk, sem nú er orð-
in lielsta uppistaða i dagskrá.
Það þarf að byggja svo stóra
menningarhöll yfir þessa starf-
semi, að milljarðar nægja ekki
einu sinni til að byrja. Það
hvarflar aldrei aö þessum mill-
jarðamönnum, að jafnvel bæna-
húsið á Núpsstað getur hýst guð.
Það er þvi ekki aö furða þótt
stærilætiö leyfi nokkra úthlutun
á fé rithöfunda sjálfra. En þrátt
fyrir kampavinið og kransakök-
urnar hefur tekist aö gera út-
hlutunina að ómerkilegasta
bókmenntaviöburði ársins. Það
var ekki að furöa þott Þorgeir
yrði aldeilis hissa.
Svarthöfði.