Morgunblaðið - 09.02.2004, Page 21

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2004 21
✝ Gísli Sigurjóns-son fæddist á
Lindargötu 1B í
Reykjavík 19. des-
ember 1923. Hann
lést á Landspítala í
Fossvogi hinn 3.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Sigur-
jón Gíslason,
verkamaður, f. 27.
nóvember 1890, d.
18. september
1964, og Anna
Ágústa Halldórs-
dóttir húsmóðir og
saumakona, f. 2. nóvember
1890, d. 24. apríl 1964. Systkini
Gísla voru Halldór, f. 4. desem-
ber 1917, d. 6. mars 1981, Ólaf-
ur Hafsteinn, f. 31. ágúst 1919,
d. 15. desember 1981, Hanna
Friðrikka, f. 28. desember 1921,
d. 12. febrúar 1989, og Gunnar,
f. 11. júní 1925, d. 12. sept-
Einari Sumarliðasyni. Börn
þeirra eru: a) Gísli Þór, f. 7.
nóvember 1976, kona hans er
Birna María Sigurðardóttir.
Sonur þeirra er Einar Már, f. 7.
október 2002. b) Ragna Björg,
f. 24. júlí 1986. c) Margrét Eva,
f. 6. október 1988. d) Eyrún
Harpa, f. 31. mars 1994. 2)
Edith Sigríður, þjónn, f. 8. júní
1957. 3) Þóra Íris, læknaritari,
f. 23. nóvember 1968, maki Jón
Árnason. Dóttir þeirra er Vinný
Dögg, f. 5. apríl 2001. Dóttir
Jóns er Hrefna Ósk.
Gísli hóf störf hjá Loftleiðum
hinn 1. maí 1945, sem aðstoð-
armaður í flugskýli. Hann
stundaði flugvirkjanám hjá
bróður sínum Halldóri og lauk
prófi. Gísli öðlaðist réttindi
flugvélstjóra 1955. Um árabil
var hann þjálfunarflugvélstjóri.
Hann lét af störfum hjá Flug-
leiðum árið 1990 vegna aldurs
eftir 45 ára farsælt starf. Gísli
bjó lengst af á Þórsgötu 6 í
Reykjavík.
Útför Gísla verður gerð frá
Hallgrímskirkju í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
ember 1978. Föður-
foreldrar voru Gísli
Erlendsson, bóndi í
Arakoti á Skeiðum,
f. 17. febrúar 1838,
d. 1. október 1912,
og Þórey Magnús-
dóttir, húsmóðir, f.
24. maí 1848, d. 13.
febrúar 1927. Móð-
urforeldrar voru
Halldór Þórðarson,
verkamaður, f. 4.
nóvember 1850, d.
23. mars 1913, og
Jóhanna Guðmunds-
dóttir, húsmóðir, f.
1. apríl 1856, d. 8. janúar 1933.
Hinn 22. maí 1955 kvæntist
Gísli Wennie Schubert, f. 27.
janúar 1933, d. 30. júlí 1977.
Foreldrar hennar voru Otto og
Edith Schubert. Þau eru bæði
látin. Dætur Gísla og Wennie
eru þrjár: 1) Ásdís Marion flug-
freyja, f. 16. október 1955, gift
Það kom eins og reiðarslag, þeg-
ar hún Ásdís frænka mín hringdi í
mig á laugardagsmorguninn og
sagði mér að pabbi sinn hefði verið
fluttur á sjúkrahús kvöldið áður
mjög veikur og að vonir um bata
væru litlar. Hann lést svo á Land-
spítalanum í Fossvogi aðfaranótt
þriðjudagsins 3. febrúar.
Hann var síðastur að kveðja
þennan heim af Þórsgötufólkinu.
Eins og reiðarslag, því hann Gísli
var alls ekki áttræður í huga mín-
um, hvorki líkamlega né í hugsun.
Hann þekkti ekki kynslóðabilið.
Hann var mjög glaður og hrókur
alls fagnaðar í áttræðisafmælinu
sínu fyrir stuttu.
Gísli Sigurjónsson fæddist á
Lindargötu 1B í Reykjavík þann
19. desember 1923. Hann var næst
yngsti sonur heiðurshjónanna Önnu
Ágústu Halldórsdóttur og Sigur-
jóns Gíslasonar, en þau byggðu
Þórsgötu 6. Í gamla daga vorum
við yngsta kynslóðin oft hjá ömmu
okkar og afa á Þórsgötunni.
Þar var gott að koma og þar gát-
um við frændsystkinin leikið okkur
í stórum garði. Auk ömmu og afa,
bjó þar ömmusystir okkar, Gísli og
Hanna systir hans. Á þeim árum
tókst með okkur Gísla mikil og góð
vinátta.
Árið 1945 hóf Gísli störf hjá
Loftleiðum undir stjórn bróður síns
Halldórs og nam hjá honum flug-
virkjun. Árið 1955 varð hann flug-
vélstjóri og stundaði það starf til
ársins 1983 er hann varð að hætta
vegna veikinda.
Hann gekkst undir uppskurð í
London um vorið 1984, náði bata og
hóf vinnu sem flugvirki hjá Flug-
leiðum. Því starfi gegndi hann þar
til hann lét af störfum vegna aldurs
1990, eða eftir 45 ára farsælt starf.
Gísli var flugvélstjóri á öllum milli-
landaflugvélum Loftleiða, DC-4,
DC-6, CL-44, DC-8 og DC-10. Árið
1951, er þeir Loftleiðamenn björg-
uðu skíðaflugvélinni af Vatnajökli í
kjölfar Geysisslyssins, eins og
frægt er, var Gísli valinn til þátt-
töku í björgunarleiðangrinum,
ásamt tveimur öðrum flugvirkjum.
Þetta var mikil erfiðisferð, en
endaði vel. Ég hafði gaman af frá-
sögn hans af þessum leiðangri, en
Gísli sagði skemmtilega frá.
Árið 1955 giftist Gísli Wennie
Schubert, danskri stúlku, sem
starfaði hjá Loftleiðum og kynntist
Gísla þar. Wennie var vinsæl hjá
okkur frændsystkinum. Þau eign-
uðust þrjár dætur, barnabörnin eru
orðin fimm og eitt barnabarnabarn.
Þau fluttu aftur á Þórsgötu 6 er
móðir Gísla lést.
Wennie lést árið 1977, langt um
aldur fram. Þá kom sér vel að syst-
ir Gísla, Hanna, bjó hjá þeim á
Þórsgötunni og gat sinnt yngstu
dóttur þeirra er Gísli var erlendis
vegna vinnu sinnar.
Á áttunda og níunda áratugnum,
kom Gísli oft í heimsókn til mín þar
sem ég bjó í Lúxemborg. Ég hlakk-
aði ávallt til að fá hann í heimsókn.
Þá spjölluðum við um heima og
geima en þó mest um flugið. Þessar
minningar eru mér mikils virði.
Fjölskyldan hefur alltaf átt alla
hans athygli. Ekki einungis nán-
asta fjölskylda, heldur einnig við
bræðrabörn hans. Hann hefur
fylgst með okkur og ráðlagt heilt.
Gísli var hlédrægur, en sam-
viskusamur, handlaginn og mjög
vandvirkur maður. Þeir bræðurnir
áttu mörg sameiginleg áhugamál,
sem tóku hug þeirra allan. Þetta
voru gönguferðir, skátarnir, flugið,
fluguhnýtingar, stangaveiði, ljós-
myndun, og svona mætti lengi
telja.
Nú þegar ég kveð hann frænda
minn, bið ég um styrk til handa
hans nánustu. Blessuð sé minningin
um Gísla Sigurjónsson.
Kristinn Halldórsson.
GÍSLI
SIGURJÓNSSON
Úr djúpum brunnum him-
insins
fellur skúr eftir skúr
á þyrsta vorfrjóa jörð,
- skúr eftir skúr á tún
bóndans
og laufkvik heimkynni þrastarins,
á bert andlit öræfalands
og hár lítilla barna.
Þér guðir sem ráðið brunnum og geislum:
ég kýs ekki að glóa og leiftra,
þrái ekki að líkjast sólum yðar,
logandi hjólum á óendanlegum blávegum,
né tunglum yðar í náttfölri kyrrð,
EINAR MÁR
GUÐVARÐARSON
✝ Einar Már Guð-varðarson fædd-
ist 9. febrúar 1954 í
Reykjavík. Hann lést
á heimili sínu í Hafn-
arfirði 24. júní síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
firði 3. júlí 2003.
né stjörnum yðar,
titrandi sindri í hljóðum
geimhvelfingum.
Þér guðir sem ráðið
brunnum og geislum:
megi líf mitt líkjast þessu
niðandi regni,
tæru og svölu,
þessum smáu dropum
sem brynna vorfrjóum dal
og laufkvikum hlíðum,
falla á tún bóndans,
væta bert andlit öræfa-
lands
og glitra um stund í hári
lítilla barna.
Með þessu fallega ljóði eftir Ólaf
Jóhann Sigurðsson viljum við minn-
ast látins æskuvinar okkar, Einars
Más Guðvarðarsonar, sem hefði orðið
fimmtugur í dag. Blessuð sé minning
hans.
Vigdís Esradóttir,
Einar Unnsteinsson.
Útför elskulegrar móður okkur, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR ERMENREKSDÓTTUR,
Grýtubakka 22,
Reykjavík,
hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Hrafnhildur Vera Rodgers, Arnór Sveinsson,
Ingunn Olsen, Eric Olsen,
barnabörn og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
EMILÍA BJÖRNSDÓTTIR
Bæjargili 96,
Garðabæ,
andaðist á líknardeild Landspítalans laugar-
daginn 7. febrúar s.l.
Jóhann Ingi Einarsson,
Þóra Stefánsdóttir, Sigurður Hansen,
Lovísa Stefánsdóttir, Jón Björnsson,
Anna Margrét Jóhannsdóttir, Svanur Elísson,
Einar Jóhannsson, Hildur Erlingsdóttir
og barnabörn.
Elsku amma, það er
svolítið skrýtin til-
finning að setjast nið-
ur og skrifa um þig
minningagrein, því
það er eiginlega ótrú-
legt að hugsa til þess að þú sért
farin fyrir fullt og allt. En ég var
svo heppin að fá að hafa þig hjá
mér í 24 ár og það eru margar
góðar minningar sem hafa skilið
eftir sig spor á þeim tíma. Þú
reyndist mér alltaf vel og varst
mér alltaf yndisleg amma og gott
að vera hjá þér og hafa þig í kring-
um sig. Þú sagðir stundum við mig
að örugglega ætti enginn eins
skrýtna ömmu eins og ég og þá
varstu oft að vísa til þess að þú
sast oft við og smíðaðir. Það voru
ótrúlegir hlutir sem þú gast búið
til og sérstaklega þykir mér vænt
um kistilinn sem þú smíðaðir
handa mér og gafst mér þegar ég
fermdist, algert meistaraverk og
það var rétt hjá þér að það er eng-
BERGLJÓT
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Bergljót Ólafs-dóttir fæddist á
Vindheimum í
Tálknafirði 30. júní
1916. Hún lést á
Landspítalanum 20.
janúar síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kirkju 27. janúar.
inn sem á svona eins
og ég og það væru
ekki margar ömmurn-
ar sem gætu gert
svona hluti. En mér
fannst þú aldrei
skrýtin, mér fannst
þú bara yndisleg og
ótrúleg kona að geta
gert svona hluti og
orðin svona gömul. Og
einnig sast þú við og
perlaðir úr svo pínu-
litlum perlum að þær
varla sáust en það
aftraði þér ekki, þér
tókst að gera ótrúleg-
ustu hluti úr þessum perlum á
meðan maður stóð og horfði á þig
og hugsaði með sér, hvernig fer
hún eiginlega að þessu? Þú fylgd-
ist líka alltaf vel með því sem ég
var að gera í lífinu, spurðir mig
alltaf hvað ég væri að gera þessa
dagana og hvernig gengi í skól-
anum og varst stolt af mér þegar
ég sagði þér að ég væri komin í
Háskólann að læra. Þú fylgdist
líka með því þegar ég var í dans-
inum og saumaðir á mig 2 fallega
kjóla til að vera í og svo þegar ég
fór í fótboltann komstu með pabba
til að horfa á mig spila.
Þegar ég hugsa til baka, kemur
uppí hugann glerhús á Laugarnes-
veginum þar sem laumað var uppí
mann jarðarberjum, gönguferðir
uppá horn í sjoppuna þar sem ég
fékk alltaf Siríus-lengju og þegar
þú svo fluttir í Álfheimana var æð-
islegt að fá að vera inní sauma-
herberginu þínu og tína saman
títuprjóna af gólfinu með segli. En
það var alveg sama hvenær maður
kom til þín, alltaf hafðir þú
áhyggjur af því hvort maður vildi
ekki eitthvað hjá þér, og ef þú átt-
ir ekki eitthvað var því bara redd-
að með ferð í búðina, alveg sama
þó maður segði við þig að mann
langaði ekki í neitt. Svo keypti
maður auðvitað alltaf handa þér
vindla í leiðinni og sjálfsagt á lykt-
in af Bagatello-vindlum ávallt eftir
að minna mig á þig.
Það var stundum erfitt að koma
til þín undir það síðasta því að þú
áttir ekki svo auðvelt með að muna
hver ég væri, en það skipti samt
engu máli því það var alltaf gott að
sitja hjá þér þó svo að maður fengi
stundum að heyra sömu hlutina
nokkrum sinnum. Ég var glöð að
fá að sitja hjá þér og fá að halda í
hendina á þér og kveðja þig, en
það var alveg rosalega erfitt og
þegar pabbi hringdi svo í mig
morguninn eftir og sagði mér að
þú værir farin þá var skrýtið að
hugsa til þess að sjá þig ekki aftur
á lífi. En ég veit að þú varst sátt
við að fá að fara og ég veit að þér
líður vel þar sem þú ert núna.
Elsku amma, takk fyrir þann
tíma sem þú varst hjá mér, þú
reyndist mér vel, varst yndisleg í
alla staði og ég mun sakna þín
sárt.
Þín
Rut.
Elsku amma.
Ég er þakklát fyrir
þær stundir sem við
áttum, einkum þótti
mér gaman að flækjast um ætt-
fræðina með þér í tölvunni, rekja
GUÐBJÖRG MARÍA
SIGFÚSDÓTTIR
✝ Guðbjörg MaríaSigfúsdóttir
fæddist á Stóru-
Hvalsá í Hrútafirði 5.
júní 1929. Hún lést á
St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði 13. jan-
úar síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 22. jan-
úar.
ættina fram og til
baka og bæta nýjum
ættingjum við. Eftir
að þú hættir að geta
notað tölvuna varstu
enn iðnari við að búa
til eitthvað fallegt og
brást það ekki að við
fengum öll eitthvað
handunnið frá þér og
afa á jólunum.
Þú varst alltaf jafn
glöð og kát og sást það
sérstaklega eftir heila-
blóðfallið þegar þú
sagðir allt sem kom
upp í hugann. Þegar
ég var nýkomin frá útlöndum í
haust sagði mamma mér að þú
hefðir sagt að ég hefði nú átt að
kaupa eitthvað fyrir þig og þegar
ég færði þér skeið næst þegar ég
hitti þig ljómaðir þú eins og barn af
gleði. Stundum vantaði þig réttu
orðin eða mundir þau ekki ná-
kvæmlega eins og þegar þú ætlaðir
að kalla á mig en nafnið kom ekki
fram á varirnar, þá sagðirðu bara:
„Æi, þú þarna nafna“ og brostir.
Einhverju sinni var Kristján að
segja þér að hann og bróðir hans
væru flugmenn og þá svaraðir þú:
„En þið eruð svo litlir!“ Þú hafðir
miklar áhyggjur af því í haust að
þú fengir ekki að sjá litla lang-
ömmubarnið sem ég bar undir belti
en sem betur fer fékkstu það og
komst á spítalann til að hitta mig
og Arnar Pál þegar hann var ný-
fæddur og svo í skírnina hans í des-
ember.
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þín nafna,
Guðbjörg Helga.