Vísir - 17.10.1981, Blaðsíða 15

Vísir - 17.10.1981, Blaðsíða 15
VtSIR Laugardagur 17. október 1981 Laugardagur 17. október 1981 VISIR 15 99Paö er undirstööuatriöi aö gefa ut bækur aö sem flestra skapi — segir Jóhann Páll Valdimarsson í Iöunni í Helgarblaösviötali „Hvaö sem ööru liöur þá er þetta áhættusöm starfsemi”, segir Jóhann Páll. „Útgefendur renna oft blint I sjóinn meö útgáfu á ýmsum bókum. Þaö er oft alveg útilokaö aö gera sér grein fyrir hvort tiltekin bók sé söluvara eöa ekki. Þaö er þvi alltaf mikiö álita- mál hvaö eigi aö prenta stórt upp- lag til aö byrja meö — þaö er oft vonlaust aö spá. Þaö veröur aö láta reyna á þaö”. — Einhverjar gleöilegar und- antekningar eru nú vafalitiö á þessu? „Jú, jú, þaö kemur vissulega fyrir aö viö gefum út bók sem selst mun betur en viö höfum reiknaö meö. Þá erum viö auö- vitaö fjarska ánægöir”. segir Jó- hann og þaö vottar fyrir brosi á andliti hans. En þaö hverfur jafn- skjótt og þaö birtist. Búast við hverju sem er „En þaö er aö visu undantekn- ing”. — Svo hljóta nú einhverjar bækur aö vera gulltrygg sölu- vara, ef þannig má aö oröi kom- ast? „Jú þaö eru vissar bækur sem aö viö erum vissir um aö munu seljast vel. Akveönir höfundar hafa lika tryggan kaupendafjölda og þaö er auövitaö gott aö geta reiknaö meö þvi. En þaö er aldrei hægt aö stóla á eitt eöa neitt I þeim efnum, útgefendur veröa aö vera búnir undir hvaö sem er. Ég gæti sagt þér ótal sögur af bókum sem viö höföum reiknaö meö aö yröu vinsælar, en hafa siöan ekki átt upp á pallborðiö hjá lesend- um. Og það get ég sagt þér, aö ef bók klikkar i sölu þá er oft um umtalsverðar upphæðir aö ræöa sem viö töpum. — Viltu nefna mér eitthvert slikt dæmi? „Það ætti ekki aö vera erfitt. Viö gáfum út ákveöna barnabók i fyrra sem var prentuð I svo- nefndu fjölþjóölegu samprenti. Auglýstum grimmt, en samt... Þetta var aö okkar mati góö barnabók og viö töldum hana eiga erindi til barna og geröum okkur þokkalegar vonir um sölu. Þetta er bók sem var unnin i samvinnu viö alþjóöa náttúruverndar- sjóöinn og fjallar um dýra- tegundir sem aö annaðhvort eru útdauöareöa Ibráöri hættu. Þessi bók byggist annarsvegar upp á sögu I léttum dúr, en inn á milli komu kaflar sem var beinn fróö- leikur um tilteknar dýrategundir sem nefndar eru i sjálfri frásögn- inni. Nú þessi bók var ekkert óvenju- Iega dýr i útgáfu en salan brást algjörlega og þaö þýddi tap upp á hátt á annan tug milljóna gam- alla króna. Þaö þýöir ekkert aö horfa framhjá þessu, maöur veröur aö vera viöbúinn svona skelli”. — En má ekki bjarga viö málunum meö auglýsingu? „Ja, þú segir þaö. t þessu tilviki auglýstum viö þessa tilteknu bók mjög vel. Og ég tel reyndar að sjónvarpsauglýsingin sem viö geröum hafi verið einhver besta auglýsing sem viö siöasta ári. geröum á Margt getur brugðist Okkur fannst þessi bók eiga er- indi til lesenda og lögðum þess vegna sérstaka áherslu á aö aug- lýsa hana”. — En hver er þá orsökin fyrir þvi aö salan bregst? „Þaö getur svo ótal, ótal margt átt sinn þátt I þvi aö vandaöar bækur hreyfast ekki. Stundum er þaö útlit bókarinnar sem veldur, en i þessu tilfelli hef ég á tilfinn- ingunni aö þaö hafi veriö uppsetn- ing bókarinnar sem hafi spillt fýrir sölunni, þ.e. aö þessir fræöi- legu textar hafi veriö settir inn á milli sögunnar og þaö hafi hugsanlega fælt fólk frá aö kaupa hana. — Ertu þá þar meö aö segja aö það sé hægt aö pranga hverju sem er inn á kaupendur ef útlitiö er nægjanlega fallegt og aölaöandi. „Nei, þaö segi ég ekki, ööru nær. Ég tel nefnilega aö góð káputeikning svo viö tökum dæmi, örvi ekki endilega söluna á einhverri bók góöri eöa vondri. Hins vegar tel ég aö vond kápu- teikning geti dregið verulega úr sölu á annars góöri bók. Þaö skiptir þvi máli aö vanda vel til allra þátta bókaútgáfunnar og reyna að átta sig á hvaö þaö örvar sölu eöa veldur sölutegöu”. Gróðasjónarmið og markaðslögmál — Nú erum viö búnir aö ræöa nokkuö áhættuna, og afleiöing- arnar sem þaö getur haft, ef sala á bók bregst. Veröur þetta ekki til þess aö þiö hjá Iöunni neyöist til aö gefa út bækur eingöngu cftir þvi hvort liklegt sé aö þær seijist grimmt? „Nei”, svarar Jóhann hiklaust. „Auðvitaö er bókaútgáfa áhættu- spil en það er ekki þar meö sagt aö viö látum gróðasjónarmiðiö eitt ráöa. Ef gróöinn einn skiptir máli, gæfum viö eingöngu út þær bækur, sem viö værum fyrirfram vissir um að seldust vel, og þá væri bókaútgáfa hörkubissness. Þaö er til fjöldinn allur af bókum, sem viö vitum aö myndu seljast grimmt— en viö treystum okkur ekki til aö leggja nafn okkar viö þær. Þaö hefur lika frá upphafi veriö markmiö Iöunnar aö gefa út góö- ar og vandaöar, frumsamdar bækur Islenskra höfunda og ég held aö sæmilega hafi verið staöiö viö þaö. Það er hins vegar ekkert launungarmál heldur markaös- lögmál, aö sölubækurnar margar hverjar, tryllarnir og ástar- sögurnar borga útgáfu á þeim bókum, sem seljast verr, en eru tvimælalaust betri bókmenntir”. Of fáar góðar bækur Jóhann Páll notar hiklaust orö og hugtök eins og „góöar” og „vondar” bókmenntir. Hann slær sjaldan fyrirvara: „aö sumra mati”, eöa „ef svo má segja”. Hann talar tæpitungulaust, fer ekki I neinar grafgötur meö skoöanir sinar. Þaö hefur enda gefist honum vel, aö þvi er viröist. Jóhann Páll í Iðunni er fyrir þó nokkru síðan orðin vel- þekktur í islenska viðskiptaheiminum, sem dugandi bissnissmaður og harður. Hann ber þetta þó ekki bein- linis með sér unglegur og strákslegur í útliti, hreyfingarnar snöggar og augnaráðið kvikt: hann horfir beint í augu manns, þegar hann talar og hlustar, hvort sem það segir svo eitthvað um persónuleikann eða ekki. Jóhann Páll er skilgetið afkvæmi íslenskrar bókaút- gáfu — hann hefur alist upp innan veggja bókaforlagsins Iðunnar og fengist við flest sem að bókaútgáfu lýtur. Nú er hann sestur í forstjórastólinn og Iðunn hefur vaxið ört undir hans stjórn og útgefnir titlar sem voru áður þrjátíu og þóttu margir, eru nú orðnir nálægt eitthundraðogþrjá- tíu. Hann hefur einnig verið býsna natinn við að leita nýrra leiða í bókaútgáfu — nú síðast með því að reyna að gefa út bækur á öðrum tíma árs en um jólaleytið. En lang- stærstur hluti útgáfunnar er samt enn bundinn við jólin og þess vegna þótti ekki úr vegi að spjaila við þennan undradreng íslenskrar bókaútgáfu sem hefur þar að auki orð á sér fyrir að prútta ekki við höfunda eða þýðendur, heldur borga þeim sómasamlegt kaup. Það er því ekki úr vegi að forvitnast um það fyrst hjá Jóhanni Páli, hvort bókaútgáfa sé jafn gróðavænleg og raun virðist bera vitni. „Höfundar áttu helst aö leysa allskonar vandamál tiltekinna þjóöfé- lagshópa...” — Jóhann hvaö finnst þér um gagnrýni bókamanna á ykkur bókaútgefendur? „Mér hefur fundist bera á alls- kyns tilhæfulausri gagnrýni i garö útgefenda. Þú kannast viö þaö: aö viö gefum út of fáar góöar bækur, of margar vondar og svo framvegis. Gagnrýni af þessu tagi finnst mér bera vott um það eitt að menn þekkja einfaldlega ekki • nógu vel forsendur fyrir bókaút- gáfu hér á landi. Þegar kvartað er til dæmis yfir þvi aö viö gefum ekki út nógu margar góöar bæk- ur, þá er alveg horft framhjá þeirri staöreynd aö viö erum al- gjörlega háöir lögmáli markaös- ins. Styrkir finnast engir Bókaútgáfufyrirtæki veröa eins og önnur fyrirtæki aö standa undir sér fjárhagslega. Viö höfum enga styrki eða annaö slikt að hlaupa i”. — En hvaö gerist þá meö þær bækur sem seljast litiö sem ekk- ert? Leikrit og ljóöabækur, til dæmis? „Það ánægjulegasta er aö geta sameinaö góða sölu og gott bók- menntaverk þvi neita ég ekki. Og viö gleöjumst mjög þegar aö þaö fer saman. Nú, varöandi leikritin og ljóöa- bækurnar, þá er þaö rétt aö I langflestum tilvikum eru slikar bækur borðlagt tap. En — viö get- um auövitaö ekki horft framhjá þessum greinum bókmennta og látið eins og þær séu ekki til”. — Svona I framhjáhlaupi: Fáiö þiö mörg handrit frá höfundum inn á borö til ykkar á ári hverju? „Við fáum mikiö af frumsömd- um handritum, þau eru ekki undir hundraðinu yfir áriö. En vel aö merkja i sumum tilvikum fáum viö kannski aöeins hugmynd að bók eöa kannski örfáar blað- siöur”. — Og hvaö er gert viö allan þennan fjölda? „t langflestum tilvikum veitum viö handriti eöa hugmynd viötöku til frekari skoöunar. En viö höfn- um meirihlutanum. Á hverju skal tapa? Þaö liggja tvær ástæöur til þess aö viö höfnum handriti eöa hug- mynd. Stundum er verkið einfald- lega ekki nógu gott til þess aö þaö réttlæti útgáfu. Svo er alltaf nokkuö um handrit sem að okkur finnst aö ættu aö koma út, en get- um ekki gert okkur vonir um miklar sölu i. Þá er okkur á hönd- um það vandasama verk aö velja, á hverju við erum tilbúnir til aö tapa. Við viljum ekki tapa á bók- um sem skipta litlu sem engu máli”. — Og ef viö snúum okkur aftur aö bókmenntaumræöunni út frá þvi? „Þaö er ánægjulegt, aö augu fólks skuli vera aö opnast fyrir þvi aö útgáfufyrirtækin veröi aö bera sig eins og önnur fyrirtæki og aö nauösynlegt sé aö gefa út tryggari sölubækur til aö útgáfa vandaöri ritverka geti orðiö stóráfallalaus”. — Er þetta ekki tviskinnungur, Jóhann? Aö gefa út rusl, sem sumir nefna, tii aö kosta útgáfur á bókmenntum? Óbeit og fordómar „Nú ertu aö fara út á hálan Is. Iöunn gefur út spennusögur, ástarsögur og fleiri slikar bækur, þaö er alveg rétt. Og meö slikri útgáfu erum við aö svara ákveöinni þörf, sem svo sannar- lega er fyrir hendi. Auðvitaö er þetta afþreying en varla nokkuö viö þaö aö athuga. Mér finnst hún sjálfsögð. óbeit og fordómar ákveðins hóps i garö slikra bóka, fara ósegjanlega I taugarnar á mér. Viö vöndum ekki síöur til útgáf- unnar á þessum bókum. Þaö er mikilvægt aö þýöingar á þessum bókum séu góðar, vegna þess aö þær njóta mikillar útbreiöslu og eru kannski gjarnan lesnar af fólki sem hefur ekkert alltof góða málkennd. Þess vegna er mikil- vægt aö þessar bækur séu á góöu máli”. — En er blönduð útgáfa af þessu tagi mjög æskileg þegar á allt er litiö? „Hún er aö minum dómi eina mögulega leiöin i útgáfumálum hér á landi. Markaðurinn er smár Þú veröur aö athuga aö markaöurinn getur ekki vegna smæðar sinnar staöiö undir bóka- forlagi sem aö sérhæfir sig ein- göngu i svokölluöum góöbók- menntum án tillits til fjölda kaupenda. Tekjurnar veröa aö koma einhvers staöar aö. Aö min- um dómi er þaö undirstööuatriöi aö gefa út bækur aö sem flestra skapi. Fólksfæöin hér leyfir ekki mikla sérhæfingu. Góörabókaútgáfa er kannski möguleg erlendis þar sem markaöurinn getur staöið undir henni, en jafnvel þar gefast menn upp. Og þegar þess er gætt aö meðalupplag nýrrar bókar er kannski eitthvað um 2.000 eintök og þau mjatlast út á allt aö 10 ár- um, jafnvel enn lengri tima, þá séröu að dæmiö getur ekki gengiö upp nema aö eitthvaö annaö komi til, sem tryggir ákveöin aura- ráö”. — En geta bókasöfn ekki komið þarna til skjalanna og keypt ákveöinn fjölda bóka og þannig tryggt aö útgáfa fari ekki á haus- inn? „I Noregi svo ég taki dæmi kaupa bókasöfn allt aö 1.000 ein- tök af hverri nýrri norskri bók. Ef þetta væri raunin hér værum við komnir langleiöina meö aö borga útlagðan kostnaö viö útkomu bókarinnar. Ef slikt fyrirkomulag yröi tekiö upp hér, þá myndi þaö þýöa gerbreytta stööu islenskrar bókaútgáfu. En eins og þetta er núna, þá er það algerlega tilviljunum háö hvernig bókasöfnin hér á landi kaupa inn. Sum þeirra leggja áherslu á vinsældir bókarinnar, önnur taka miö af gæöunum”. Auglýsingar komnar á vafasamt stig — Þú nefndir auglýsingagildiö. Er ekki séö fyrir nægjanlega miklu magni auglýsinga þegar bækur eiga I hlut? „Jú, það er svo sannarlega óhætt aö segja aö bókaútgáfan sé komin á vafasamt og jafnvel hættulegt stig, þar sem aug- lýsingarnar eiga I hlut. Þaö er vel hugsanlegt aö þessi þróun sé farin að vinna gegn bókaútgáfunni sem slikri. Ég held aö meö þessari griöarlegu auglýsingakeyrslu sé- um við smám saman aö draga bækurnar niöur á lægra plan”. — Lægra plan? „Já, eins og þú veist þá er lang- stærstur hluti bóksölunnar bund- inn viö desembermánuö. 80% af almennri bóksölu Þá fara um 80% af allri al- mennri bókasölu fram. Astæðan fyrir þessu er auövitaö sú aö hér hefur skapast sú hefö aö gefa bækur til jólagjafa. En þessi gifurleg sala þennan eina mánuö hefur haft þaö i för meö sér að út- gefendur leggja áherslu á aö koma út sem flestum bókum þá og auglýsa sem mest. Og til þess aö sumar bækur hreinlega kafni ekki i jólaflóöinu, þá er gripiö til þess ráös aö auglýsa þannig aö eftir þvi veröi tekið. Þetta er vita- hringur sem erfitt er aö losna úr”. — Hefur það veriö reynt? Hefur þú reynt aö breyta þessu i þinni útgáfustefnu? „Við höfum á undanförnum ár- um veriö aö reyna aö dreifa út- gáfunni heldur meir, heldur en áður hefur veriö og gefum gjarn- an bækurnar út fyrr að haustinu heldur en venjulegt var. Stuðla að dreifðari útgáfu Ennfremur gaf Iöunn út I vor sem leið nokkrar bækur, sem undir venjulegum kringum- stæöum, heföu komiö út um jóla- leytiö. Þetta var tilraun af okkar hálfu beinlinis gerö meö þaö fyrir augum aö stuöla aö dreiföari út- gáfu sem myndi væntanlega draga úr þessu mikla auglýsinga- magni um jólaleytiö”. — Og hvernig gekk það? „Þaö gekk ekki nægilega vel. Það verður aö hafa i huga aö fleiri aöilar veröa aö koma til, raunar allir sem um bækur og bókmennt- ir fjalla. Einn gagnrýnandi sagði... Hiö sorglega var aö bæöi blöö,. bóksalar og bókagagnrýnendur brugöust hrapallega og einn gagnrýnandi sagði viö mig aö þaö væri miklu betra aö afgreiöa þetta allt I einni kippu þessa tvo siöustu mánuöi ársins. Þaö væri ómögulegt aö vera aö fjalla um bækur allt áriö um kring. Þetta lýsir þessu nokkuö vel. Nú, maöur heföi mátt ætla aö bóksalar héldu bókunum aöeins fram fyrst þær voru nýjar af nál- inni en á þvi var mikill mis- brestur. I mörgum bókaverslun- um lentu þær fljótt upp i hillu, meö kjölinn fram eins og eldri bækur. Þetta gekk jafnvel svo langt aö kaupendum sem báðu um einhverja af þessum bókum var tilkynnt i ákveðnum bóka- verslunum aö hún væri uppseld. Auglýsingar sífellt meiri og meiri Þaö gefur auga leiö aö ef fram heldur, sem horfir, þá verður auglýsingamennskan sifellt stærri hluti af bókaútgáfunni. Eins og nú er þá týnast ákveönar bækur i jólabókaflóöinu, þær veröa útundan i umræöunni og umræöan sjálf veröur yfirborös- kennd, vegna þess hve flýtirinn er mikill og færibandaafgreiöslan látin sitja i fyrirrúmi”. Þaö er greinilegt aö * Jóhann Páll er ekki ánægöur meö núver- andi ástand mála á bóka- markaðnum. En hann talar ró- lega og yfirvegað um máliö og er greinilega tilbúinn i hvaöa slag sem vera skal ef nauösyn krefur. Bardagaaöferöirnar eru honum kannski ekki aö skapi en hann hefur ekki i hyggju þrátt fyrir þaö aö gefa sinn hlut i baráttunni. Bókmenntagagnrýnin Og ég beini spjallinu inn á „sakleysislegri” brautir, spyr um álit hans á bókmenntagagnrýni. „Mér finnst allt i lagi aö þaö komi fram”, segir hann eftir nokkra umhugsun, „aö mér viröist eins og gagnrýnendur séu afskaplega háöir tiskusveiflum. A hverjum tima veröur til einhvers konar mælikvaröi sem lagöur er á flestar bækur. Upp á siökastið hefur þaö helst verið nýrealism- inn sem hefur átt upp á pallboröið og þess krafist samkvæmt þess- um mælikvaröa að höfundar leysi I bókum sinum, vandamál tiltek- inna hópa I þjóöfélaginu: ein- stæöra mæöra, barna, kvenna yfirleitt og svo framvegis. Þetta gildir ekki sist um barnabækur. Þær verða aö hafa aö geyma lausnir á alls konar vandamálum og til skammst tima átti ævin- týriö alls ekki upp á pallboröiö. Ég verö aö segja eins og er að mér finnst þessi krafa ganga allt of langt. Ævintýrið að koma aftur Þaö hefur aöeins rofaö til aö undanförnu. Fantasian viröist aftur eiga möguleika og ævintýriö er aftur aö komast i sviösljósiö. Umræöan er aö komast I raun- særri stig og þaö er aö losna um einstrengingsháttinn”. — Ertu ekki bara sem útgefandi aö hella úr skálum reiði þinnar yfir þvi, sem þér finnst vera ósanngjörn gagnrýni? „Nei.þaö get ég ekki fallist á. Umræöan um svokallaö fjöl- þjóölegt samprent er ágætt dæmi um þessa umræöu. Fjölþjóðlegt samprent „Fjölþjóölegt samprent” hefur fengið i bókmenntaumræðu af- skaplega neikvæöa merkingu. Viö veröum aö gera okkur grein fyrir þvi aö þaö er afskaplega mis- jafnt, góöar bækur og vondar. Það er alveg rétt sem sumir hafa bent á aö i ákveönum bókum hafa öll séreinkenni veriö þurrkuö út, þannig aö þeim mætti beinlinis dreifa hvar I heimi sem er bara með þvi aö skipta um lesmál. En viö getum i rauninni metiö hvaöa bók sem vera skal á þennan hátt, án tillits til þess hvernig hún er prentuö. Fjölþjóölegt samprent er i rauninni ekkert annaö en þaö aö nokkrir útgefendur taka sig saman um aö gefa út ákveöna bók og prenta hana sameiginlega og meö þvi móti lækkar útgáfu- kostnaöurinn. Ég fæ ekki annaö séö en að þetta sé öllum til hags- bóta aö bókaveröi sé þannig haldiö I lágmarki. Gefur meiri möguleika Svo er annaö sem vel má hafa i huga. Fjölþjóölega samprentiö er ákveöinn tæknilegur möguleiki sem gerir okkur hér á Islandi kleift að gefa út vandaöar bækur, sem viö hefðum ekki meö nokkru móti ráöið viö aö öörum kosti. Ég hugsa þvi þegar á allt er litiö, aö fjölþjóöaprentiö sé tvimælalaust mikill ávinningur”. — En svo vilja margir halda þvi fram, að fjöiþjóðlega samprentiö hafi þær afleiöingar, aö börn nenni ekki aö lesa lcngur, en láti sér nægja aö skoöa myndirnar. „Nú ertu sjálfsagt aö tala um teiknimyndasögur. Auövitaö eru teiknimyndasögurnar misjafnar. Við veröum aö gera okkur grein fyrir þvi aö myndin, myndmáliö skipar mikinn sess i dag. Teiknimyndasögurnar engin orsök ólæsis. Aörir fjölmiölar hafa valdið byltingu á þessu sviði, og teikni- myndasaga, fjölþjóölega prentuð eöa ekki er ákveöiö svar bókaút- gefenda viö þessari þróun. Þaö að börn veröi ólæs, held ég hins vegar aö sé hrein og klár fjar- stæða og út i hött aö benda á teiknimyndasögur sem einhvern sökudólg I þeim efnum. Þaö marka ég af börnum sem að ég þekki sjálfur, sem hafa grúft sig yfir teiknimyndasögurnar og oröiö fluglæs og siöan tekiö til viö mun textameiri bækur. Það má nú reyndar nefna aö ég sá þaö einhvers staöar aö þaö væru ekki nema um 5% Banda- rikjamanna sem keyptu og læsu bækur að staöaldri. Ég held aö ástandið sé nú þannig hjá okkur aö viö þurfum ekki aö hafa veru- legar áhyggjur”. Jóhann er þó ekki aö velta vandanum frá sér meö þessum oröum: hann bendir á nauösyn þess aö vel sé hugaö aö öllu þvi, sem aö bókum og börnum lúti. Ég er voðalega frekur Maöur fær þaö enda ósjálfrátt á tilfinninguna aö hann sé einn þeirra manna, sem láti býsna fátt framhjá sér fara og mér segir svo grunur um aö þaö komi varla maöur inn fyrir dyr hjá Bókaút- gáfunni Iðunn án þess aö Jóhann Páll viti af þvi. Og ég spyr hann hvort hann sé einræðisherra i hjarta. Þá brosir Jóhann. „Ég er voöalega frekur”, viðurkennir hann fúslega. „Mér finnst aö bókaútgáfa sé þess eðlis, aft þaö sé nauösynlegt aö hafa puttana i sem flestu sem hana varðar”. — Þaö fer þá kannski ekkert framhjá þér iþeim efnum? Lestu allt, sem útgáfunni berst af inn- lendum handritum og bókum til þýöingar? „Nei, þaö geri ég ekki enda er þaö slikur ógnarfjöldi. Við erum minnst þrir hér á forlaginu sem lesum flest allar bækur sem til greina kemur aö gefa út ennfrem- ur leitum viö út fyrir forlagiö”. — Ertu góöur atvinnurekandi? „Þaö vona ég, já. Viö höfum veriö heppnir meö starfsfólk og helst vel á þvi þrátt fyrir aö allir vinni hér undir miklu álagi. Þaö held ég ab segi sina sögu”. Að geta gert kröfur — En peningahliöin, kvartar þú ekki eins og aörir bókaútgef- endur. „Þaö er undirstööuatriöi I öll- um atvinnurekstri, aö greiða fólki góö laun fyrir þá vinnu sem þaö innir af hendi. Aöeins þannig getur atvinnurekandi gert kröfur um góð vinnubrögð. Höfundar og þýðendur hafa alltaf kvartað yfir eilifum barlómi útgefenda og þvi hvernig viö þá er prúttaö. Ég hef reynt aö snúa þessu viö og prútta frekar um bókagerðarkostnaöinn en reyni frekar aö hlifa höfundum og þýöendum viö barlómnum”. Jólin yfirvofandi Fyrr en varir er timinn floginn frá okkur og spjalliö búiö aö taka of langan tima. Þaö telst vist til höfuðsynda nú á timum, þegar timinn er peningar og flýtirinn fyrir öllu. Og jólin eru svo sannarlega i nánd innan veggja Bókaútgáfunnar Iöunnar,- þrátt fyrir allar viröingarveröar til- raunir, hefur litiö miöaö i þá átt aö breyta jólabókaflóöinu I lygn- an straum áriö um kring. Um leiö og viö Jóhann kveðj- umst, ræöum viö aðeins um jóla- bókaflóöiö alræmda og hann fer ekki dult meö þá skoðun sina aö þetta fræga flóö er komiö út I hreinar öfgar. „Jólabókaflóöiö og allt sem þvi fylgir er hreinlega aö æra þjóöina’* segir hann aö endingu, og er siöan rokinn burt. Til aö skipuleggja jólabóka- fíóöiö. —jsj

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.