Morgunblaðið - 19.04.2004, Síða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. APRÍL 2004 25
Frændi minn og vinur,
BIRGIR BALDURSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju þriðjudaginn
20. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Richard Hannesson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
INGÓLFUR GUÐMUNDSSON
flugvirki,
Mánatúni 4,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 20. apríl kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeir, sem vilja minnast hins látna, eru beðnir að láta hjúkrunarþjónustuna
Karítas njóta þess. Síminn er 551 5606, símatími frá kl. 9.00-14.00.
Ásta Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
Guðmundur Ingólfsson, Halla Hauksdóttir,
Þorsteinn Ingólfsson,
Haraldur Már Ingólfsson, Sofía Björg Pétursdóttir,
Ástríður Helga Ingólfsdóttir, Kristján Valsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn,
PÉTUR PÉTURSSON
rennismiður,
Skúlagötu 20,
sem lést laugardaginn 10. apríl, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
20. apríl kl. 15.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim,
sem vilja minnast hans, er bent á Styrktar- og vísindasjóð í öldrunarþjón-
ustu, sími 543 9890.
Lilja Hannesdóttir.
Lokað
Vegna jarðarfarar JÓNU BÁRÐARDÓTTUR verður lokað frá
hádegi í dag.
S. Árnason & Co.,
Ólafur Þorsteinsson ehf.
Elsku besta amma mín. Mér líður
illa að þú sért farin, ég sakna þín
svo mikið. Ég vildi að þú yrðir hjá
mér þegar ég myndi fermast. En nú
líður þér betur af því að þú varðst
svo veik, núna ertu hjá afa og gefur
honum að borða allar kökurnar þín-
ar. Þú ert ábyggilega búin að punta
þig og gera þig fína. Okkur fannst
báðum mjög gaman að punta okkur,
setja á okkur eyrnalokka og gera
okkur fínar. Ég hermdi alltaf eftir
þér og vildi fá varalit eins og þú.
Elsku amma, þó að þú sért farin
veit ég að þú munt vaka yfir mér
ásamt afa og öllum englunum allt
mitt líf. Ég mun alltaf hugsa til þín
og geyma minningu þína í hjarta
mínu. Góði guð, passaðu ömmu
mína.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín
Ingunn.
Elsku amma. Margar kærar
minningar hafa leitað á hugann síð-
ustu daga. Alla okkar ævi höfum við
átt þína hlýju og ást. Það var alltaf
gott að koma til þín og gista hjá þér,
þú stjanaðir við okkur, færðir okkur
matinn upp í rúm, nuddaðir þreytta
fætur og kenndir okkur að spila
m.a. Veiðimann og Olsen Olsen. Þú
tókst alltaf okkar málstað ef þér
fannst eitthvað að okkur vegið, það
var hinum um að kenna en ekki okk-
ur. Elsku amma við eigum eftir að
sakna þín sárt en minning þín mun
alltaf lifa í hjarta okkar.
Amma kær, er horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð þér undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sig.)
Takk fyrir allt sem þú varst okk-
ur,
elsku amma.
Óli Garðar og Vilhjálmur.
Elsku amma mín. Það er svo
margs að minnast þegar maður
hugsar um þig. Margs sem er okkur
ógleymanlegt. Það sem ég hef lært
af þér og þú veitt mér stuðning og
hlýju í gegnum ævina. Það er mér
ómetanlegt hvað þú ert búin að vera
góð við börnin mín, hvað þú varst
alltaf fljót til að bjóða fram hjálp
þína ef ég þurfti og aldrei neitt mál.
Ég kveð þig með miklum söknuði en
samt finnst mér þú vera hér enn hjá
mér. Fallegu stundirnar eru mér
efst í minni. Þú ert hjá mér og verð-
ur alltaf. Eins þegar ég set í vél og
þurrka þvottinn, þá heyri ég í þér að
segja mér að strauja hann, hugsa
vel um heimilið og bera virðingu
fyrir sjálfri mér. Þú varst alltaf vel
til höfð, falleg og tággrönn. Alveg
sama hvort þú varst að þrífa heima
hjá þér eða öðrum, við uppvaskið
eða hvað sem var, þá varst þú alltaf
með lagt hárið og með rauða varalit-
inn. Alltaf líka með gullið (skartið) á
þér.
Þú hafðir alltaf mestar áhyggjur
af öðrum, að við hin hefðum það
gott, þú mættir mæta afgangi. Þeg-
ar ég var hjá þér lítil í Keflavík, þá
barst þú mig á gullstól. Lést renna í
bað, kvöldkaffi, sængin á heitan ofn-
inn og breiddir svo heitu sængina
yfir mig og baðst Guð að geyma mig
í alla nótt. Alltaf að hugsa um að
mér liði vel. Mér þótti líka rosalega
spennandi að fara með þér í Að-
alverktaka, horfa á þig með aðdáun-
araugum afgreiða hundruð manna
með mat og ég fékk að taka þátt.
Vá. Eða þegar þú fórst með mig til
Köben að heimsækja Tobbu
frænku. Ég er enn að rifja upp þá
ferð. Við vorum alltaf að lenda í æv-
intýrum.
Nú, svo voru álög á mér þegar ég
kom til þín í Keflavík, manstu, ég
var alltaf að handleggsbrotna. Þú
varst að fara á taugum vegna mín.
En eins og þú veist þá hefur þetta
lagast. Ég hef elst og þroskast.
Æ, ég gæti haldið endalaust
áfram. Manstu, manstu þetta,
manstu hitt?
Þegar ég ætlaði mér að láta þig
læra að keyra bíl heima á Geysi, svo
þú gætir sjálf keyrt þig á milli
staða. Ég get enn hlegið að því.
Þegar þú varst alltaf að biðja mig að
spila boogie-woogie, þig langaði til
að tjútta. Þú náttúrlega hélst að ég
væri fullkominn píanóleikari, varst
alltaf með óskalög sem ég átti að
spila fyrir þig og þú ætlaðir ða
tjútta á meðan. Eða þegar ég fór
með þig í litun og lagningu. Aldrei
fórum við út með réttan rauða hára-
litinn. Hahah. Það sem við gátum
tuðað yfir því. Eða þegar Sigga mín
átti afmæli og ég ætlaði að fara að
baka, nei þá komstu með rútunni
með fulla kassa af kökum, veislan
klár.
Þið Sigga mín voruð miklar vin-
konur. Held líka að hún sé gömul
sál. Þið áttuð svo vel saman, gátuð
setið og sogið sleikjó, kjaftað um allt
og ekkert í heillangan tíma. Þegar
þú komst inn á hótel og tókst til
hendinni þegar þér fannst hlutirnir
ekki ganga nógu hratt fyrir sig þá
sýndir þú okkur hinum hvernig átti
að vinna. Þú vannst á við þrjá, þvílík
orka í einni konu. Það fer enginn í
þína skó, amma mín. Enginn. Það er
enn verið að tala um kaffi– og mat-
arpásurnar þegar þú varst með. Þú
lést allt flakka og var mikið hlegið.
Amma mín, það vantar mikið á
staðinn þegar þú ert ekki hér hjá
okkur, hér á Geysi. Ég veit við
kveðjum þig öll með miklum sökn-
uði og sárt að þurfa að kveðja. Mað-
ur er aldrei tilbúinn til að missa ást-
vin sinn.
Sigga mín er samt glöð yfir að þú
skulir vera komin til hennar Tátu,
hún veit að þú hugsar vel um hana.
Elskum þig öll. Alltaf.
Mábil Gróa Másdóttir og fjöl-
skylda, Geysi.
Elsku Gróa frænka mín. Hinsta
kveðja til þín frá bróðurdóttur þinni
Sínu í Perth í Vestur-Ástralíu.
Villa systir hringdi á föstudaginn
langa og lét mig vita um andlát þitt.
Hún sagði mér að þú hefðir verið
veik í nokkra mánuði.
Mig langar til þess að þakka þér
fyrir gamla góða daga og minnast á
góðar stundir og minningar um þig
sem koma upp í hugann á þessari
kveðjustund. Ég man hversu þú og
pabbi voruð náin systkin.
Fyrstu minningar mínar um þig
og Villa eru frá þeim tíma þegar þið
bjugguð í kjallaranum á Borg í
Sandgerði hjá ömmu og afa, Þor-
björgu Á. Einarsdóttur og Axel
Jónssyni kaupmanni í Sandgerði.
Seinna fluttuð þið í fallegt tveggja
hæða hús á Suðurgötunni í Sand-
gerði sem þið byggðuð af mestu al-
úð. Það var fallegt og myndarlegt
heimili sem þið áttuð með fjórum
börnum ykkar. Meðan húsið var í
byggingu man ég að ég fór með
pabba einn morgun og Villi þinn var
að vinna í húsinu. Rétt fyrir hádegi
kom sólmyrkvi og allt varð dimmt á
hádegi, ég gleymi því aldrei!
Á þessum tíma var ekkert sjón-
varp svo ættingjar og vinir hittust
oft.
Gróa mín, ég minnist þess þegar
við pabbi komum að heimsækja
ykkur nærri því á hverju kvöldi og
alltaf fannst mér það gaman, ég er
viss um að systurnar Tobba og
Sigga muna eftir því. Þú varst svo
myndarleg húsmóðir bæði í matar-
og kökugerð að ég hlakkaði til að
fara með Einari pabba í heimsókn
til þín. Mér fannst ávallt gaman að
hitta systurnar Tobbu og Siggu. Ég
var með sítt hár á þessum árum og
Sigga var svo viljug að bursta á mér
hárið. Þetta voru ljúfar stundir með
þér, Gróa mín, og þinni fjölskyldu
sem ég á í minningunni um ykkur.
En árin urðu ekki mörg hjá þér
og fjölskyldunni á Suðurgötunni í
Sandgerði. Harmafregn barst þegar
báturinn „Rafnkell“ frá Sandgerði
kom ekki til hafnar eftir fyrsta róð-
ur nýs árs 1960, öll áhöfn var talin
af. Þinn ástkæri eiginmaður, Vil-
hjálmur Ásmundsson, vélstjóri frá
Grundarfirði, var einn af þeim. Ung
varðstu ekkja með fjögur börn, en
sem betur fer áttir þú elskulega
fjölskyldu og börn að sem hlúðu að
þér á erfiðum stundum.
Sérstaklega minnist ég hve þú og
Soffa voru nánar systur og hittust
oft. Soffa bjó í Keflavík með sínum
manni Ingvari Oddssyni og sonum.
Þangað fluttir þú með börnin fjögur
seinna. Í Keflavík áttir þú líka fal-
legt heimili og alltaf var ánægja að
heimsækja þig þar, gestrisin varst
þú ávallt, eins og fjölskyldan öll
reyndar.
Árið 1974 vannst þú á Laugar-
vatni hjá Axel frænda Jónssyni, við
mamma, Tobba, Mike, Einar og Óð-
inn heimsóttum ykkur þar. Ég man
að Axel frændi var frábær kokkur
og er enn. Seinna unnuð þið Soffa
hjá Axel frænda á „Glóðinni“ í
Keflavík og síðar í nýju fyrirtæki
hans.
Þér var líka kært að fara austur á
Hótel Geysi í Biskupstungum,
Haukadal, til þess að hjálpa Siggu
dóttur þinni og eiginmanni hennar
með rekstur hótelsins. Þau hjón
hafa rekið Hótel Geysi í áraraðir
með miklum glæsibrag. Þann stað
hafa bæði innlendir og erlendir
gestir kosið að heimsækja í fjölda-
mörg ár, þannig að oft var margt
um manninn á góðum stað, alltaf
mikið að gera.
Mér verður sérstaklega hugsað til
ættarmótsins sem haldið var sumar
eitt fyrir nokkrum árum að Geysi í
Haukadal. En það var einmitt
yngsta barnið þitt, Axel, sem að-
allega sá um að stjórna því og láta
alla ættingja vita. Ég er Axeli þakk-
lát fyrir það.
Föðurfjölskylda mín kom mest öll
þangað. Allir sem vettlingi gátu
valdið mættu og glatt var á hjalla
þessa helgi. Mikið var spjallað, hleg-
ið og leikið. Kvöldvakan var sérstök
á laugardagskvöldinu. Frændur og
frænkur tróðu upp og skemmtu
okkur hinum. Við eigum marga
listamenn í okkar fjölskyldu á ýms-
um sviðum á tónlistar- og myndlist-
arsviðinu ásamt landsins bestu
kokkum og að ótöldum Steina Jóns
frænda sem innréttaði Hótel Geysi
með sínum listahöndum svo að unun
er að sjá. Enda líka erum við öll af
„Járngerðarstaðaættinni“ frá
Grindavík.
Á sunnudagseftirmiðdegi buðu
hjónin á Hótel Geysi okkur öllum í
kaffihlaðborð af mikilli reisn. Við
vorum aðeins u.þ.b. 80 manns! Þá
voru rifjaðir upp gamlir dagar, mik-
ið spjallað, hlegið og myndir teknar.
Gróa mín, ég veit að börnin þín,
Tobba, Sigga, Ási og Axel, hafa litið
vel eftir þér síðustu árin og hlúð að
þér. Börnin þín voru þinn fjársjóð-
ur.
Jæja, frænka mín, þá er kominn
tími til að kveðja þig og þakka þér
fyrir allt og allt.
Ég bið algóðan Guð um að geyma
þig, blessa, varðveita og vernda. Ég
veit þú ert á góðum stað með eig-
inmanni, foreldrum og systkinum
sem á undan fóru.
Minningin lifir um þig í hjörtum
þinna ástvina.
Elsku Tobba, Sigga, Ási, Axel og
fjölskyldur, ég veit það er erfitt að
sjá af elskulegri móður og ömmu.
Ég sendi mínar innilegustu samúð-
arkveðjur og bið Guð að styrkja
ykkur öll á þessari sorgarstund.
Elsku Soffa frænka, sú eina eft-
irlifandi af fimm systkinum, ég
votta þér líka samúð mína, Guð
blessi þig.
Far þú í friði, Gróa frænka mín.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert
bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvíl-
ast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga þig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Tómasína Einarsdóttir,
Perth, V-Ástralíu.
Enn knýr maðurinn með ljáinn á
dyr, hún Gróa frænka er dáin. Aldr-
ei er hægt að nefna Gróu svo manni
detti ekki í hug hún Soffía systir
hennar, svo voru þær nánar, í raun
búnar að vera mjög nánar alla tíð.
Ég man fyrst eftir Gróu og Villa
manni hennar sem dó langt fyrir
aldur fram 4. janúar 1960, þá aðeins
rúmlega þrítugur að aldri. Hann
fórst með vélbátnum Rafnkeli, en
þau bjuggu þá heima hjá foreldum
Gróu þeim Þorbjörgu og Axel á
Borg í Sandgerði. Þá voru Þorbjörg
og Sigga dætur þeirra litlar stelpur
og við Sigga lékum okkur oft saman
og gerðum mörg prakkarastrik, ég
bjó þá hjá afa og ömmu. Auðvitað
vorum við skömmuð en ekki risti
það djúpt.
Ég gleymi ekki góðu fiskibollun-
um í tómatsósunni sem Gróa gaf
okkur stundum og ekki heldur góða
hafragrautnum með saftinni út á,
eða þá góða meðlætinu með kaffinu
sem þá var bakað og það hún gerði
allt alveg þar til heilsa hennar fór að
bregðast. Þess nutu börn hennar og
aðrir sem hana heimsóttu og þetta
kaffimeðlæti var gott aðdráttarafl af
hennar hálfu til að fá gesti í heim-
sókn, sér í lagi nú síðari ár, en tíma-
leysi yngra fólksins er yfirleitt mik-
ið, og það gefur sér oft ekki tíma til
að heimsækja nánustu ættingja, en
þetta yfirvann það. Takk fyrir mig.
Ég man líka þær stundir er við
amma fórum á hverju kvöldi í heim-
sókn til Gróu og Villa á Suðurgöt-
una. Villi og amma rifust mikið um
pólitík en þar voru þau ekki sam-
mála en góðir vinir þessi í milli.
Ég minnist líka með þakklæti
góðra stunda sem við Gróa áttum er
hún vann hjá mér á Laugarvatni en
þar hafði ég tekið að mér mötuneyti
fyrir nemendur Héraðsskólans. Það
var gott að hafa Gróu til að segja
sér til og aðstoða.
Ég man alltaf hvað hún var bíl-
hrædd. Fyrir kom er við vorum á
leið suður með sjó, að hún vildi held-
ur labba niður brekkur ef hálkan
var mikil, en það snjóaði meira þá
en gerir í dag, ég náði alltaf að tala
hana til.
Gróa og Villi bjuggu fyrst á Borg
í Sandgerði eins og áður sagði og
síðar byggðu þau sér hús að Suð-
urgötu 6 í Sandgerði.
Eftir að Villi dó flutti Gróa til
Keflavíkur og bjó lengst af á Hóla-
braut 16. Það var alltaf gott að
heimsækja hana þar. Heimili henn-
ar var alltaf hreint og hlýlegt, sér í
lagi í eldhúsinu við ofninn.
Elsku Tobba, Sigga, Ási og Axel,
við Þórunn viljum senda ykkur og
börnum ykkar innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan guð að
styrkja ykkur í sorginni.
Axel.