Pressan - 10.08.1989, Síða 2

Fimmtudagur 10. ágúst 1989
Sýningar tískukónga Parísarborgar á haust- og vetrartísk-
unni 1989—90 fóru fram í júlímánuði í verstu hitabylgju sem
gengið hefur yfir landið i mörg ár.
I tískunni hefur gengið yfir önnur bylgja sem nefna mœtti
ítölsku bylgjuna og nú er spurt hvort hátískan sé jrönsk eða
ítölsk. Þetta kemur til afþví að tveir ítalskir hönnuðir vöktu
mesta athygli manna í haust ogþóttu sýningar þeirra bera af.
Þetta voru þeir Gianfranco Ferre, sem vinnur fyrir Dior, og
Angelo 'Ihrlazzi, sem teiknar nú fyrir Guy Laroche-tískuhúsið.
Kjólar á hálfá milljón
/ hlut Gianfranco Ferre féll mesta vegsemd sem skraddara
getur hlotnast á lifsleiðinni, en það er gullfingurbjörgin. Hún
er veitt árlega af samtökum þeirra kjólameistara sem sauma
kjóla fyrir a.m.k. 300 þúsund krónur stykkið.
Diorseldi vel eftir sýninguna. Á fjórum dögum voru pantaðir
u.þ.b. sextíu kjólar. Verðþeirra varfrá 35.000 til 59.000frank-
ar (320—540 þúsund íslenskar krónur!). Sýningin þótti lika
vera hin glœsilegasta í ár og mun það œrið átak í heimi hinna
frumlegu meistara sem tefla bœði ftam hugviti sínu og auðœf-
um til þess að draga að sér athygli heimsins.
Gianfranco Ferre tók við af hönnuðinum Marc Bohary sem
rekinn var frá Dior fyrir skömmu eftir 35 ára dygga þjónustu.
EINFALDLEIKI
HAUST- OG VETRARTÍSKAN 1989-1990
Hann hefur þó ekki gert byltingu í tískunni íþetta sinn, ekki
komið fram með neitt ,,New Look“, enda þótt vel hefðifarið á
því á þessu ári byltingarhátíðar. Hann segist hlýða dyggilega
stofhanda hússins, Diorsjálfum, sem sagði íendurminningum
sinum: ,,Ég œtlaði aldrei að gera byltingu í tískunni. Aðeins
framkvœma það sem mig langaði til að gera, á heiðarlegan
hátt. Mín hugsjón var að vera talinn góður i mínu fagi.“
En Ferre saumar íburðarmikil föt úr dýrum og skrautlegum
efnum. Það tók yfir 400 klst. að sauma suma kjólana og í þá
fóru tugir metrar af tafti, silki og organdí og þeir eru útsaum-
aðir með perlum, pallíettum og silfri. Línan er hins vegar ein-
föld og frjálsleg undir íburðinum.
Axlapúðamir horfnir
Angelo Thrlazzi, ítalinn sem tók við tískuhúsi Guy Laroche
eftir lát hans í febrúar sl., er jarðbundnari en landi hans.
Hann saumar stórar viðar vetrarkápur úr kasmírull eða
satíni, fóðraðar með refaskinni, og klassískar dragtir með taft-
blússum við. Stíll hans og efnisval henta efláust vel íslenskum
smekk og veðráttu.
Christian Lacroix sýnir þetta árið kjóla sem ná niður að hné.
Axlapúðarnir eru horfnir. Þvímiður, munu margirsegja. Káp-
urnar eru þó síðar og oft eru notuð sið þunn pils yfir þröngar
síðbuxur. Pastellitir eru mest áberandi hjá Lacroix. Einnig
súkkulaðibrúnt og svargrátt. Jarðlitir sáust víða hjá öðrum
tiskuhúsum.
Paco Rabannc er samur við sig. Hann varð frœgur á sjöunda
áratugnum fyrirföt sem sumum sýndust fremur við hœfi mars-
enjarðarbúa. Hann sýndi í35gráða hita i húsagarði Listahá-
skólans. Þar tipluðu dansmeyjar ísvitabaði um á undarlegum
hnöllum, sem líktust ballettskóm, og virtust hafa stokkið út úr
síðustu stjörnustríðsmyndinni og tekið með sér tónlistina, sem
ekki var heldurafþessum heimi. Rabanne notar mikiðjarðliti,
ásamt svörtu. Samkvœmiskjólarnir eru margir úrsvörtu flau-
eli með íburðarmiklum gylltum eða silfurlitum ermum. Þeir
eru einfaldir og glœsilegir og virðast fremur hugsaðir með
venjulegar dauðlegar konur í huga en hinar undarlegu kápur
og skór.
Það er mikil vídd og breidd í tískunni í ár. Það er meira um
beinar línuren smágertflúr. Kápurogslá eruefnismikil. Efnin
erugrófgerðari og karlmannlegri. Meira er notað afgabardin-
og tweedefnum en undanfarin ár. Ríkjandi litir eru ryðrautt,
okkurgult og kakíbrúnt.