Pressan - 10.08.1989, Blaðsíða 15

Pressan - 10.08.1989, Blaðsíða 15
Fimmtudagur 10. ágúst 1989 15 „Skylt er skeggið hökunni." sögðu spakir menn í eina tíð. Hitt er annað mál að til þess að leyna nautnasýkislegum munnsvip má rækta með sér skegg á efrivör. Skeggjaðir kynþættir heims hafa frá ómunatíð eðlilega haft miklar mætur á skeggi. Það er karlmennskutákn: Drenghnokkar og geldingar eru skegglausir. Skeggjaðar konur eru aftur á móti álitnar vera nornir. Þeir sem hafa mætur á forn-írskum bókmenntum kannast án efa við þá siðvenju kapp- anna að sverja við skeggið á sér áður en þeir flá höfuðleðrið af andstæðingum. Sagnaritarinn Pólybíus segir að hinir fornu Keltar hafi verið með ákaflega langt yfirvaraskegg og þessu tók Júlíus Sesar eftir líka. Á síðari tímum hefur enginn maður státað af jafn-óskaplegu yfirvaraskeggi og þýski heimspekingurinn Friedrich Nietzsche. Er það haft fyrir satt að ýmsir sem töldu sig halla undir eitt og annað í heimspeki þessa tannhvassa Þjóðverja hafi í rauninni bara verið hrifnir af tilkomumiklu yfirvaraskegginu. TEXTI: ÞÓRHALLUR EYPÓRSSON - MYNDIR: EINAR ÓLASON O.FL. VEIÐIHAR Helgi Pótursson fróttamaður: „í minni aett eru margirskeggjaðir. Faðir minn er með yfirvaraskegg og bræöur mínir tveir. Móðir mín er aftur á móti skegglaus, svo og yngsti bróðir minn. Sjálfur hef ég verið með yfirvaraskegg í 20 ár. En svo bar við um síðustu jól að ég rakaöi það af mér.Von bráðar rann upp fyrir mér af hverju ég er með yfirvaraskegg. Á efrivörinni er skeggvöxtur minn gríðarlega ör. En það má undarlegt heita að annars staðar, t.d. á hökunni, sprettur ekkert skegg. Ég gæti t.a.m. ekki safnað alskeggi þótt ég feginn vildi." Guðni Bragason sendiráðsritari: „Einhverju sinni reyndi ég að rækta með mér ákaflega voldugt prússneskt yfirvaraskegg að hætti Vilhjálms annars. En það gekk ekki vel. Einkanlega átti ég bágt með svefn nema nota skegghlíf en undan henni getur mann klæjað ofboðslega. Annað vandarnál var að margtr eru svo ókurteisir að eiga ekki tebolla með s sérstakri skeggbrík þannig að þegar maður kom í heimsókn með prússneska yfirvaraskeggið og ætlaði að þiggja te gat maður ekki drukkið það á heflaðan hátt. Það má segja að ég hafi gefist upp á j mikilfenglegum skeggvexti út af þessum^| erfiðleikum. Þetta gat líka verið erfitt viðfangs' ! og bókstaflega óviðeigandi gagnvan rekkjunauti. Já, það hlaust oft af þessu I hvimleiður misskilningur. Núna læt ég mér þvi nægja að vera með lítið en sgyrtilegt yfirvaraskegg." Jóhann Rúnar Björgvinsson hjá Þjóðhagsstofnun: „Yfirvaraskeggið prýðir mig — jaess vegna er ég með það. Ég hef verið með það í bráðum 15 ár eða síðan ég var við nám í Uppsölum. Það var engin sérstök ástæða fyrir því að ég byrjaði að láta mér spretta yfirvaraskegg. Það bara kom. Og ég hef ekki rakað það burt utan einu sinni, það var 1982—83. En ég kunni ekki við mig skegglausan, mér fannst eitthvað vanta á andlitið. Þó kæri ég mig ekki um að vera með alskegg þótt ég hafi reyndar prófað það í hálft ár. Alskegg er einhvern veginn ekki eins snyrtilegt og yfirvaraskegg. Á svo sem eins og tveggja ára fresti minnist konan á að ég ætti nú að fara að raka mig. En það verður nú ekki í bráð..." Gunnar Smári Egilsson blaðamaöur: „Spaðagosinn...? Nei! Reyndar er ég að láta skeggið breiða úr sér yfir andlit mitt því að ég er að safna alskeggi eins og þú sérð. Það hefur hvorki háð mér í leik né starfi að vera með yfirvaraskegg. Að vísu mein- aði mágkona mín mér einu sinni að kyssa sig þegar ég ætlaði að óska henni gleðilegra jóla. Það er eini kvenmaðurinn sem ég man eftir að hafi verið til vandræða að þessu leyti. Að lokum vil ég geta þess að þegar ég er hamingjusamur þá sný ég upp á skeggiö." Guðmundur Snorrason flugumsjónarmaður: „Ég hef verið með yfirvaraskegg síðan 1953. Þegar ég var að læra flugumsjón þótti mér ekki borin nógu mikil virðing fyrir mér skegglausum því að ég var frekar unglegur og þess vegna lét ég mér vaxa yfirvaraskegg. Ég var sendur til framhaldsnáms í Bandaríkjunum og þurfti aö gangast undir próf hjá bandariska loftferöaeftirlitinu í Washington. Ég fékk fékk prófskírteiniö í hendur þótt ég væri bara 22ja ára og lágmarksaldur væri 23 ár. Þetta þakkaði ég yfirvaraskegginu. Það hafði staðið fyrir sínu. Eini árangurinn sem ég hef orðið var við að skeggið skilaði hjá kvenþjóðinni var þegar gömul kunningjakona fjölskyldunnar, Guðrún Helgadóttir, sem enn lifir í hárri elli á Hrafnistu, sá mig með það í fyrsta sinn. Þá kyssti hún mig og hrópaði upp: „Mikið ertu orðinn myndarlegur, Guðmundur minnl" Halldór Þorsteinsson skólastjóri: „Ég er búinn aö vera með yfirvaraskegg í 30 ár og hef aldrei rakað mig. Það er vissulega mikil vinna að vera með snyrtilegt og vel hirt yfirvaraskegg. Eg treysti tveimur aðilum best til aö snyrta það, þeim Villa Þór rakara og konunni minni Andreu. Ég hef aldrei leitt hugann að því af hverju ég er með yfirvaraskegg en ekki — segjum — alskegg, sem ég var reyndar með eitt ár; það var í París árið 1949. Mér fyndist ég vera hálfnakinn ef ég væri skegglaus. Á hinn bóginn hef ég aldrei orðið var við að skeggvöxtur minn hefði neitt að segja í sambandi við konur..." Bolli Þór Bollason hjá fjármálaráðuneyti: „Ég hef verið með yfirvaraskegg síðan 1971 en þá var ég í próflestri í Manchester. Tilefni þess að ég fór að safna var nú ekki merkilegra en það að maður trassaöi að raka sig. Ég var fyrst með alskegg, skóf það svo af að mestu en skildi yfirvaraskeggið eftir. Margir kunningjar mínir á áttunda áratugnum voru meira og minna skeggjaðir. Þetta var tíðarandinn frá '68. Ég hef aldrei verið þjakaðuraf skegginu. En þegarég erfarinn að bíta í það tek ég fram rakhnífinn ..." Jóhann Jónmundsson, dyravörður í Abracadabra: „Ég fékk hugmyndina að yfirskegginu frá Ragnari Éðvaldssyni, föður Ómars Ragnarssonar. Hann kom oft á bensínstöð sem ég vann á og ég dáðist mjög að skeggvexti hans og fór að herma eftir honum. Til þess að hemja skeggið nota ég ýmist munnvatn, pilsner eða gel — það reynist best. í þá daga þegar ég var dyravörður á Óðali notaði ég skeggvax en það brúka ég ekki lengur. Ég er búinn að vera með skegg í einhverri mynd síðan ég kom heim úr túrnum ti! Rússlands. Þar var ég settur í fangelsi fyrir óspektir í almenningsgarði. Fangaverðirnir voru tveggja metra háar kerlingar sem ekkert þýddi að vera með neina vitleysu við. Mér varð svo mikið um að ég kom með sítt hár og alskegg til baka. í sambandi við kvenfólkið er skemmst frá því að segja að sumt er hrifið af þessu — annað hundóánægt, eins og gengur. Einu sinni þegar ég stóð í dyrunum á skemmtistaðnum sem ég vinn á var fólk í anddyrinu að ræða sín á milli um yfirvaraskeggið á mér. Þarna er líka kona sem hlustar á samræöurnar nokkra hríð og segir svo stundarhátt: „Mikiö held ég að þetta kitli í kviðinn."

x

Pressan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.