Pressan - 12.10.1989, Qupperneq 19

Fimmtudagur 12. okt. 1989
STELLA EYJÓLFSDÓTTIR
vann árum saman sem spákona og huglœknir í Bandaríkjunum:
19
FORLÖGIN
ERU MENNTUN
Stella Eyjólfsdóttir,
spákona og huglækn-
ir: „Villtar sálir fyllast
heift, þegar þær
veröa aö yfirgefa
þann, sem þær hafa
ákveðið aö lifa í
gegnum — og þá
geta þær snúist gegn
dulfræðingnum."
Hingað til lands koma offt erlendir
miðlar og leiðbeinendur i dulrœnum mól-
effnum. Það er sjaldgœffara að Íslending-
ar vinni slik störff erlendis. Nú er þé ný-
flutt hingað heim islensk kona sem lengi
heffur starfað som spúkona og huglæknir
i Bandarikjunum. Stella EyjólffsdóHir
heitir hún.
EFTIR: R.S.E. MYND: EINAR ÓLASON
— Þú ert nýflutt heim frá
Bandaríkjunum. Starfaðirðu að
dulrænum málefnum þar?
„Já, ég hef aðeins verið hér heima
í nokkra mánuði. Erlendis vann ég
mikið með fólki sem var í dulrænum
málefnum. Það er mitt áhugamál.
Fyrst og síðast vorum við öll að
reyna að þroska okkur á dulræna
sviðinu, sem að okkar áliti er það
sama og að nálgast almættið, sem
öllu ræður. Fyrsta sporið er að gera
sér ljóst hve litla þýðingu veraldlegir
hlutir hafa í raun og veru. Þeir eru
aðeins stundarfyrirbrigði á hinni
óralöngu leið mannssálarinnar."
— Þú ert þá fylgjandi endur-
fæðingarkenningunni?
„Allir sem hafa raunhæf kynni af
dulfræði eru það. Það kemur af
sjálfu sér. Þeir sem trúa á líf eftir
dauðann trúa líka á fyrri líf. En mér
hefur fundist að íslendingar, margir
hverjir, viðurkenndu aðeins líf eftir
núverandi jarðlíf en hugleiddu ekki
hvaðan við komum inn í þessa til-
veru."
— Finnst þér afstaða fólks
vera önnur erlendis?
„Já, þeirra sem raunverulega trúa
kenningum dulfræðinnar. Sumir
geta séð eða munað úr fyrri tilver-
um sínum. Það er mjög gott, því oft
höldum við í erfiðleikana frá einu
lífi til annars. Það er mjög áríðandi
að geta sleppt liðna tímanum og lif-
að því lífi sem nú tilheyrir okkur.
Liðni tíminn er endanlega liðinn og
kemur aldrei aftur. Við erum hér til
að vinna úr okkar karma (með öðr-
um orðum bæta úr því sem við gerð-
um rangt í fyrri tilverum). En það er
ekki nóg að við sköpum okkur sífellt
nýtt og nýtt karma sem við verðum
síðan að vinna úr á næstu æviskeið-
um. Það er því óendanlega mikil-
vægt hvernig við verjum ævi okkar.
Þetta er ávinningurinn af endurfæð-
ingarkenningunni, menn gera sér
ljóst að þeir verða að vanda sig við
að lifa lífinu."
— Engetum við þá engin áhrif
haft á svokölluð örlög?
„Eins og íslenska spakmælið seg-
ir: Forlögunum fresta má en fyrir
þau komast eigi. Mín trú er að svo
sé. En menn geta gert sér forlögin
léttbærari með því að líta á þau sem
einskonar menntun, reynslu sem
beri að hagnýta sér til að læra að
þroskast. En þetta er oft erfitt."
Reikandi sólir geta
sest að í likömum
lifandi fólks
— Hvernig veit maður hvort
maður er á réttri leið?
„Því miður vill leiðin oft gleymast
í dagsins önn. Nýfædd börn muna
hvers vegna þau komu hingað.
Manni er það ljóst bæði áður en
maður kemur og fyrst á eftir. Það er
mikill misskilningur að lítil börn viti
varla af sér. Það er gífurlegt atriði að
taka vel á móti nýfæddum börnum.
Koman inn í þetta líf er nógu erfið
þó ekki bætist við erfiðleikar af ann-
arra völdum."
— Hvernig vinnur dulfræð-
ingur?
„A marga vegu. Sumir vinna ekki
fyrir aðra um tíma, heldur eingöngu
að eigin þroska. En það er iíka
góðra gjalda vert. í Bandaríkjunum
er dultrúarfólk ennþá í minnihluta
þó áhuginn virðist vera að aukast.
Dulfræðin nær yfir stórt svið. Fáum
eru gefnir hæfileikar á öllum svið-
um. Sumir hafa eiginleika til hug-
lækninga, aðrir eru skyggnir. Þeir
eru færir um að sjá blik fólks. Ef blik-
ið er dökkt hefur sjáandinn mögu-
leika á að bæta úr og um leið bæta
sálarheilsu persónunnar. Þá hreins-
ar maður blikið, sem kallað er. Mað-
ur beitir sinni eigin orku til að ýta
frá hinni manneskjunni neikvæðum
sveiflum sem oft vilja orsakast af
erfiðleikum og sálarflækjum. Það er
ekki auðvelt að útskýra þetta fyrir
þeim sem enga þekkingu hafa á því.
Á einu sviði dulfræðinnar getur
verið hættulegt að vinna og líka erf-
itt. Það er þegar þarf að fjarlægja frá
fólki reikandi sálir sem hafa sest upp
í líkama þess og reyna að lifa í gegn-
um það. Sálir þessar valda hinum
ólánsömu sem fyrir slíku verða
miklum erfiðleikum. Og það sem
verra er — fólki er yfirleitt ekki ljóst
af hverju erfiðleikarnir stafa. Ég hef
unnið við að hjálpa slíkum persón-
um, bæði ein og með hópi af fólki,
með góðum árangri. Hættan felst í
því að þessar villtu sálir fyllast heift
þegar þær verða að yfirgefa mann-
inn sem þær hafa ákveðið að lifa í
gegnum og geta þá snúist gegn dul-
fræðingnum. Þá er mjög áríðandi
að setja vörn í kringum sig. Það er
gert þannig að maður umkringir sig
hvítu ljósi — sem er Ijós Guðs.
Þetta gera allir sem vinna í dul-
fræði. Það er það fyrsta sem maður
lærir. Og þetta geta allir lært. Maður
æfir sig i að sjá sjálfan sig í huganum
umhringdan hvítu ljósi. En það
krefst töluverðrar þjálfunar. Auð-
veldara fyrir byrjendur er líklega að
hugsa sér þykkan hvítan Ijóskaðal.
Síðan hugsar maður sér að maður
vefji sig kaðlinum, byrjar á fótunum
og vefur sig upp á hvirfil í þetta
bjarta lýsandi band. Þegar hér er
komið á nemandinn að greina þæg-
indatilfinningu í ennisstöðinni, en
hún er staðsett milli augnanna. Ef
það gerist ekki strax megið þið samt
ekki gefast upp. Árangurinn kemur
seinna. Hvort sem fólk ætlar að gefa
sig að dulfræði eða ekki ættu allir að
læra að koma sér upp slíkri vörn
gegn misjöfnu umhverfi."
Bandaríkiamenn
opnari fyrir
dulrænum hlutum
— Starfaðir þú líka sem spá-
kona í Bandaríkjunum?
„Já, ég hef starfað sem spákona
bæði þar og hér heima."
— Er einhver munur á að
vinna á þessum stöðum? Eru
Ameríkumenn kannski jákvæð-
ari?
„Já, það er annars konar fólk.
Mesti munurinn er að Bandaríkja-
menn eru opnari. Þó munar ekki
svo miklu á yngri kynslóðunum. Is-
lendingar hafa breyst mikið síðasta
aldarfjórðung."
— Hvert er hlutverk spá-
kvenna og -karla í nútímaþjóðfé-
lagi?
„Ótrúlega mikið hlutverk, sem
ekki ætti að vanmeta. Þó ýmsir hafi
ekki trú á spádómum geta þeir í
mörgum tilfellum verið mikil hjálp.
Að mínu áliti — og ég hef mikið unn-
ið á þessu sviði — ættu spádómar
ekki eingöngu að fjalla um fortíð og
framtíð, heldur líka benda fólki á
hvað betur mætti fara hjá því sjálfu,
því fyrir flesta er það auðveldara að
kenna öðrum um erfiðleika og mis-
tök heldur en spyrja sjálfan sig:
Hvað gat ég gert betur? Ef sjáandinn
getur hjálpað skjólstæðingi til sjálfs-
gagnrýni er stórum áfanga náð á
þroskabrautinni. Sjálfri var mér sagt
að spámanni að ég hefði lækninga-
hæfileika. Ég trúði því ekki þá. En
ég mundi þó spádóminn og seinna
kom í Ijós að hann hafði rétt fyrir
sér. Þannig fór ég að vinna við hug-
lækningar, sem annars hefði máske
aldrei orðið."
— Hvernig finnst þér afstaða
ísiendinga vera til þessara inála?
„Mér virðist fslendingar hafa
miklu meiri áhuga en sýnist í fljótu
bragði. Ég hef kynnst hér mörgu
mjög góðu fólki gegnum vinnu
mína á þessum sviðum. Það er eng-
in tilviljun að fslendingar í heild eru
áhugasamir og dulrænir. ísland er
talið ein af hinum sterku orkustöðv-
um heimsins. fsland hefur það líka
fram yfir marga staði erlendis, eink-
um stórborgir, að hér er tiltölulega
lítið um glæpi og mengun og annað
sem truflar hina góðu og jákvæðu
orku."
— Pú ert að taka saman bók
um dulræn málefni?
„Já, ég er að skrifa bók um þau
mál og mína eigin reynslu í því sam-
bandi. Þar verður sagt frá mörgu
ótrúlegu sem landar mínir munu
sjálfsagt eiga erfitt með að trúa. En
slík atvik geta þó alls staðar gerst —
og líka hér á íslandi. Við Vestur-
landabúar erum enn svo skammt
komnir inn í lönd dulhyggjunnar.
Við erum enn eins og landnemar
sem eru rétt að stíga upp í fjöru fyr-
irheitna landsins."
„Margir vita ekki hve mikla þýð-
ingu litir hafa í daglegu lífi fólks.
Litur kerta er t.d. afar þýðingar-
mikill.
Fólk ætti helst að brenna hvít-
um kertum, því hvítt ljós táknar
mátt Guðs. Aðrir litir skipta ekki
eins miklu, þó er það trú að áhrif
þeirra séu á þessa leið:
Rautt er fyrir þá, sem óska sér
velgengni í ástum. Grænt er
heppni í fjármálum. Gult lokkar til
manns velgengni. Bleikt táknar
mátt ástarinnar. Dökkblátt kerta-
ljós hentar þeim, sem óska sér
visku og verndar æðri máttar.
Ljósblátt er ljós þolinmæði og
sköpunargáfu — kjörið ljós fyrir
listamenn. Fjólublátt er litur and-
legs þroska og slíkt ljós hentar dul-
rænu fólki. Silfurlltt vinnur á
móti neikvæðum áhrifum, en app-
elsínugult er hvetjandi litur og
örvandi.
Svört kerti eru aldrei notuð,
nema við svartagaldur. Kveikið
aldrei á svörtum kertum heima
hjá ykkur!"
Stella er að skrifa bók um dul-
ræna reynslu sína. í henni segir
hún frá ýmsu „sem landar mínir
munu sjálfsagt eiga erfitt með að
trúa", eins og hún orðar það. Einu
slíku atviki lýsir hún á eftirfarandi
hátt:
„Þegar við komum hingað tii
jarðarinnar ætlum við alltaf að
koma einhverju miklu til leiðar. En
stundum hrýs sálinni hugur við
öllum þeim óleystu verkefnum,
sem bíða hennar. Þá snýr hún við
og litla barnið fæðist andvana.
Ég var einu sinni á lækninga-
fundi með foreldrum lítils drengs,
sem lá í dauðadái. Allt var gert til
að hjálpa barninu. En alit í einu
heyrðist rödd drengsins af vörum
huglæknisins: „Leyfið mér að
fara. Þetta Iíf er of erfitt. Ég get
þetta ekki. Ég vil snúa aftur."
Foreldrarnir vildu hins vegar
ekki sleppa drengnum sínum.
Hann raknaði við um síðir,- en
verður aldrei fullkomlega hraust-
ur. Hann verður alltaf að vera á
lyfjum."