Pressan - 02.11.1989, Page 19

með um 6000 íslenskar krónur í
mánaðarlaun. Af þeirri upphæð
borgar ungt fólk helminginn til for-
eldra sinna í þakkarskyni fyrir að
hafa alið það upp og gefið tækifæri
til að mennta sig. Vissulega er miklu
ódýrara að lifa þarna en við skulum
ekki heldur gleyma því að í austrinu
eru tvö efnahagsundur, Japan og
Suður-Kórea. Suður-Kórea er í
harðri samkeppni við Japan því þeir
telja sig eiga alla heilana sem standa
á bak við japanska efnahagsundrið.
Kóreumenn eru komnir með
80—85% af allri skóframleiðslu í
heiminum og öll stærstu fyrirtæki
heims eru komin á þessar slóðir. Ég
held að íslendingar átti sig ekki á
hversu sterkir Asíubúar eru í raun
og veru: Asía er kannski alltof fjar-
læg okkur."
Hermann frændi
kominn heim
— til Asíu
Hermanni leið eins og hann væri
ættingi Asíubúanna meðan hann
dvaldi þar: „Allir taka manni eins og
frænda sem er að koma heim úr
löngu fríi. Það er alveg sama hvert
komið er. Ég bjó meðal annars á
þriðja besta hóteli í Asíu, sem kostar
1.600 krónur á sólarhring — helm-
inginn af verði á Eddu-hóteli — og
það eina sem maður gat kannski
kvartað yfir á slíkum stað er að
þjónustan var alltof mikil. Það er
alls staðar stokkið á gestina, lagað
til í herbergjunum þrisvar á dag, sett
blóm á rúmið og skipt um tann-
bursta. Andstæðurnar eru hins veg-
ar hrikalegar. Skammt frá hótelinu
sá ég fólk sem bjó í eplakössum og
öðrum hreysum. Flestir held ég þó
að hafi ofan í sig þótt tryggingakerfi
sé ekki komið í Thailandi. Thailend-
ingar ætla að byggja slíkt kerfi upp
ásamt læknisþjónustu. Ef fyrirvinna
thailenskrar fjölskyldu deyr er eng-
ar bætur að fá eins og málum er
háttað þar nú."
Kommúnismi
í norðri
kapítalismi í suðri
Þótt andstæðurnar hafi víða verið
miklar segir Hermann þær sterkast-
ar milli Suður- og Norður-Kóreu: ,,í
norðri er kommúnisminn eins og
hann gerist verstur og í suðri kapít-
alisminn eins og hann gerist verstur.
í gegnum tíðina hefur verið stöðug
barátta þessara hluta og fróðlegt að
lesa sér til um þessi átök í Kóreu. Ég
er nokkuð sannfærður um að Norð-
ur-Kórea er eitt fallegasta land í ver-
öldinni. Suður-Kóreumenn segja
manni að þar séu mikil auðæfi í
jörðu og ásamt þeirri miklu náttúru-
fegurð sem þar er sé hægt að græða
mikið. Einhverra hluta vegna gera
þessir miklu kommúnistar ekkert til
að láta sér líða betur."
í hættuför
við landamæri
Kambódíu
Ævintýraferðirnar um Asíu urðu
margar í þessum t veimur heimsókn-
um, en aðeins einu sinni var Her-
mann í hættu staddur — án þess að
vita af því: „Þá fór ég með þessum
vini mínum, ferðafrömuðinum, að
landamærum Kambódíu. Við sigid-
um þar á ánni innan um krókódíla
sem maður veit að eru meinlausir
nema þeir séu hvekktir. Þeir hafa
nóg fæði í ánni og eru ekkert að
angra fólk. Þetta var lítill bátur sem
við sigldum á og apar og fuglar tístu
í trjátoppunum og þetta var hin
notalegasta sigling. Við sigldum síð-
an eftir ánni inn í skógarþykkni og
í fjarlægð heyrðist vélarhljóð í báti.
Allt í einu vissi ég ekki fyrri til en
leiðsögumaðurinn stökk upp með
hríðskotabyssu og mundaði hana í
allar áttir, og ég hélt að hann væri
að skjóta á dýr. Spurði einskis en
þegar við komum í land skömmu
síðar sögðu þeir mér að við hefðum
verið í verulegri lífshættu. Báturinn
sem við heyrðum í hafði nær örugg-
lega verið frá eiturlyfjasmyglurum
sem koma frá Kambódíu og fara yfir
til Thailands og skjóta á allt sem fyr-
ir er. Þannig komast þeir yfir til að
dreifa þessum mesta bölvaldi ver-
aldar og sem við íslendingar höfum
verið gjörsamlega sofandi fyrir."
Bar, sundlaug
og diskótek
En við erum ekki lengur sofandi
fyrir menningu Spánar og söguslóð-
um þar eftir því sem fararstjórinn
Hermann Gunnarsson segir: „ís-
Nú er aftur Á tali hjá Hemma
Gunn. Eftir fimm og hálfs
mánaðar útivist er Hermann
kominn á sinn staö.
Nudd í Thailandi. Þessi þriggja
tonna fíli tók létt nudd á maga
Hermanns: „Hefði fíllinn hóstað
værum við einum færril" segir
Hermann.
lendingum hefur verið sturtað niður
á Spán í þrjátíu ár. Fyrstu tuttugu og
fimm árin nægði það íslendingum
að hafa eina sundlaug, einn bar og
eitt diskótek. Allir voru alsæiir með
að vera á Spáni, en þeir sáu bara
ekki Spán vegna þess að þessar sól-
arstrendur eru ger vistaðir; 60—65%
þeirra í eigu útlendinga. í þessum
efnum er unga fólkið allt öðruvísi.
Það vill skoða og sjá, kynnast menn-
ingu og lífsvenjum Spánverja. Um
þetta hugsaði ég ekkert sjálfur þeg-
ar ég var ferðamaður á Spáni á
yngri árum!”
Hann mótmælir kröftuglega þeg-
ar ég spyr hvort það sé virkilega
ekki Jireytandi að vera fararstjóri
fyrir Islendinga á Spáni: „Nei, nei —
þeir eru svo miklir heimsborgarar.
Það koma auðvitað upp vandamál,
en þá kem ég aftur að unga fólkinu
sem er svo allt öðruvísi en við vor-
um. Almennt þá er það fólk af minni
kynslóð sem helst býr til vandamál-
in. Fólk sem búið er að byggja sína
400 íermetra og hefur ekki haft
neinn tíma til mannlegra samskipta
ætlar kannski að leysa vandamál sín
á sundlaugarbarminum með romm
og kók. En einhvern veginn er það
svo að það hefur ekki orðið góður
árangur af slíkum lausnum. Við er-
um ekkert betri eða verri en aðrar
þjóðir, en þegar við eigum minni
tíma fyrir okkur sjálf — gerum okk-
ur ekki grein fyrir eigin löngunum
og þörfum — þá notum við einföld-
ustu aðferðina þegar á móti blæs:
við flýjum — sem heitir víst á ís-
lensku að „skilja" eða slíta sambúð.
Við tökum okkur ekki á.“
Fimm bros
í hvern þótt
Hemmi er kominn og Elsa er far-
in, „til Bandaríkjanna og hinna
Norðurlandanna", eins og hún segir
sjálf, enda hafa amerískir leikarar
legið í henni að koma og snurfusa
sig. Sú breyting að Elsa Lund hverf-
ur er sjálfsagt sú sem áhorfendur
munu helst taka eftir en aðrar breyt-
ingar munu einnig eiga sér stað:
„Það verður talsverð breyting á
sviðinu þótt áhorfendur verði
kannski ekki mikið varir við hana,"
segir Hermann. „Ég vona að sviðs-
myndin verði hlýlegri því mig lang-
ar að gera þennan þátt mannlegri
en hann hefur verið. Mér finnst
hann ekki hafa verið nógu mann-
eskjulegur. Ég myndi vilja fá örlitlu
meiri tíma með fólki sem er opið og
vill tala hreint út án þess að vera
með fordóma eða neikvæða um-
fjöllun. Það er nóg af slíku í fjölmiðl-
um. Þá mun ég efna til samkeppni á
öðrum nótum en í fyrra, efna til
spurningakeppni, gefa fólki utan af
landi tækifæri til að spreyta sig í
söngvarakeppni og biðja fólk að
senda mér inn myndir í Ijósmynda-
samkeppni. „Bjartasta brosið" hjá
ömmu eða afa, myndir af börnum
eða hverjum sem er. Ég er ekki að
leita eftir mynd af fegurðarbrosi eða
uppstillingarbrosi, heldur bjartasta
brosinu. Eg held það sé nokkuð gott
að fá fimm, sex bros á kvöldi í sjón-
varpið. Annars ætla ég að leyfa fólki
að hafa örlítið um efnið að segja, ég
vil ekki endilega vera æðstiprestur í
því. Lífsmottó mitt er að gera mitt
besta hverju sinni og ég er ekki með
nein önnur sérstök markmið en þau
að reyna að stytta einhverjum
stundir í vetur. Þá er tilganginum
náð.“