Pressan - 04.07.1991, Blaðsíða 4

4
listaspírurnar og menningar-
vitarnir geta nú rætt saman í
sólinni undir vegg með mynd
á eftir Jóa Vald og Gunnellu.
í vetur er svo fyrirhugað að
stækka staðinn, svo háfleyg-
í
rEIMAh
lsflRDINGUR
og ævintýri hans
í Reykjavík
Áður en nokkurn mann
varði hafði Strandamaður-
inn þurrkað sjálfan sig upp
og keypt sjoppu. Reimar tók
mig í slef þangað einn dag-
inn. Þetta var aldagamall
draumur hjá Reimari. Hefði
hann mátt velja á milli, hvort
hann vildi frekar vera for-
setasonur eða sonur sjoppu-
Eika, þá hefði hann valið
seinni kostinn. Eiki Stranda-
maður var eins og Gunnar
Húsebý tvöfaldur innan við
glerborðið í sjoppunni. Við
Reimar héngum þarna inni
dögum saman og Reimar
fékk litla kúlu á magann af
kókosbolluáti. Hann hafði
ekki komist nær því að
hlaupa í spik. Hann var gljá-
andi í augunum af hamingju
Flugkappinn
og með sótthita. — Ég hefði
ekki trúað því að karlinn
ætti svona stórkostlega hluti
til, sagði Reimar við mig
hvað eftir annað.
Það var sérlega gaman að
sjá Strandamanninn af-
greiða súkkulaðikúlur. Hann
var svo skjálfhentur aum-
ingja karlinn að hann gat
varla fiskað þær upp á te-
skeiðina. Svo hrukku kúl-
urnar á tvist og bast um gler-
borðið. Við Reimar höfðum
stórkostlega gaman af
þessu. Við leigðum heilu
krakkastóðin til að koma og
kaupa kúlur þegar við vor-
um þarna í kæruleysi að
lepja kók. I fyrstu bar tölu-
vert á því að gamlir félagar
Eika úr sukkinu kæmu í
sjoppuna en hann gaf þeim
engin grið og rak þá út með
harðri hendi. Reimar sá opn-
ast ótrúlegar víddir og
möguleika í þessum efnum.
— Ef allt fer vel og pabbi
græðir á sjoppunni þá kaup-
ir hann aðra og hver veit,
einn góðan veðurdag eigum
við feðgarnir kannski
hundrað sjoppur saman og
ég dræfa bara landið rúnt á
rauðum bjúkka með blæju
og tel úr djúkboxunum og
skipti um plötur. Reimar
reyndi að rykkja rauða
lokknum upp á enni en
lokkurinn lét ekki hagga sér.
Einn dag var ég að drekka
appelsín í sjoppunni og fletta
Alþýðublaðinu sem var eina
blaðið sem Strandamaður-
inn vildi selja þegar ég sá á
forsíðunni að von var á
ítölskum listflugmanni í bæ-
inn. Hann ætlaði að sýna
kúnstir sínar úti í Skerjafirði.
Það fylgdi mynd af kauða
með fréttinni. Hann stóð
glaðhlakkalegur út á sjó-
skíði á lítilli rellu með leður-
húfu á hausnum og brosti.
Ég stakk upp á því við Reim-
ar að við skryppum út í
Skerjafjörð og horfðum á
hann fljúga. Reimar fékk
strax þá frábæru hugmynd
að við settum upp sölutjald á
staðnum og seldum ís og
pulsur og Prins og létum
ekki ítalann einan um að
græða á landanum. Eiki var
strax með á nótunum og fór
á lagerinn og fann alls konar
dót sem hann vildi losna við.
Gamlar sautjándajúní-blöðr-
ur, eldgamalt Póló á flöskum
og nokkur karton af Cool.
Hann var nýbúinn að
kaupa sér flúnkunýjan pick-
up beint úr kassanum og
stakk upp á því að við tjöld-
uðum á pallinum og seldum
þaðan gúmmelaðið. „Þið
getið líka kippt til ykkar
kvensum upp á pallinn
drengir."
Það var sláttur á okkur'
þennan sunnudag þegar við
vorum búnir að parkera
bílnum. Úti á sjónum vagg-
aði litla sjóflugvélin svo
þokkafull á öldunum. ítalinn
lét móðan mása við eitthvert
mannkerti sem gat túlkað
fyrir hann. Eiki stóð í flæðar-
málinu og mændi á flugvél-
ina. Reimar seldi kók og
Prins og pulsur á tá og fingri.
Fólk stóð á víð og dreif um
fjöruna með ropvatnið. Allt í
einu krækti ítalinn húfunni,
setti upp flugmannagler-
augu og stökk út á annað sjó-
skíðið og relian brunaði til
hafs. — Nú sýnir hann list-
flug, sagði mannkertið sem
túlkaði. Litla rellan varð sem
húsfluga hátt á himni, svo lét
hún sig detta niður á við í
stórkostlegum spuna, þegar
hún átti eftir svona húslengd
í hafflötinn, þá rétti hún úr
sér og geystist í áttina að
landi og strauk sölutjaldið
tæknilega. Ekki mundi ég
fara í svona flugferð fyrir
nokkurn pening, hugsaði
ég. Mannfjöldinn æpti húrra
og Reimari fipaðist í sinnep-
inu. — Sé þetta nú stór-
magnað, sagði Reimar.
ítalinn tók nokkra svona
svínga til og frá um himininn
og sveif svo inn til lendingar
og reis upp úr klefanum með
útbreiddan faðm til að taka á
móti hip hip, húrra, hann lifi
og blómvendi frá túlkinum.1
Túlkurinn tilkynnti. — Nú
tekur hann farþega! Ekki
fleiri en tvo í einu. Vill nokk-
ur gefa sig fram? Farið kost-
ar fimmtíu krónur.
Engan langaði til að fljúga
en allt í einu sté Reimar fram
og kallaði: Tvo miða, einn
fyrir mig og annan handa
þér, Nasi.
Framhald.
Ólafur Gunnarsson
FIMMTUDAGUR PRESSAN 4.
ar samræður þurfi ekki að
eiga sér stað úti í kuldanum.
Café Splitt er óneitanlega
Mokka unga fólksins.
Stelfrcvutafi
<£ Sfditt
Café Splitt er kaffihús
menningarvita bæjarins á
aldrinum 20 til 35 ára. Þang-
að koma listaspírur úr öllum
listgeirum og fastagestir eru
úr hljómsveitum eins og Risa-
eðlunni og Sykurmolunum
(sem reyndar eru í útlöndum
þessa dagana) og myndlistar-
menn eins og Húbert Nói og
Danni. Stelpur sem vinna á
Splitt og reka staðinn, þær
Stefanía, Ýr Margrét, Jó-
hanna og Dísa, segja langt
því frá að öðrum sé meinaður
aðgangur að Splitt. Aftur á
móti sé algengt að fólk þori
ekki að koma inn og hrökkl-
ist til baka. Sérstaklega tvær
miðaldra konur. Annars
verða gestir ósjaldan frá að
hverfa á Splitt, sökum sæta-
skorts, en væntanlega hefur
bót verið ráðin þar á, því um
siðustu helgi var opnað út í
garð bakvið húsið, þar sem
Hljómsveitin íslenskir tón-
ar tród upp í fyrsta skipti fyrir
uiku á Rauðu myllunni, en
þar ueröur í gangi svokaUad
Neðanhopp á fimmtudags-
kuöldum í sumar. Öðruuísi
tónlist og suoleiðis. Ekkert
hiphop heldur nýbylgjurokk,
eins og þaö gerist best. Þuí
strákarnir í Islenskum tónum
eru engir nýgrœðingar. Þeir
Snorri Sturluson og Þórir Við-
ar Þorgeirsson uoru áður í
Ottó og nashyrningunum, en
Stefán Már Magnússon, Páll
Úlfar Júlíusson og Finnur
Björnsson í Dufþaki. Hljóm-
sveit sem einu sinni uann
hljómsveitakeppnina í Húna-
veri.
íslenskir tónar eru fjögurra
mánaða gömul hljómsveit,
og „undanfari íslenska tón-
listarsumarsins". Segja þeir.
Eða íslenska tónasumarsins.
Þeir hafa þó ekkert ákveðið
ennþá hvort, hvenær eða
hvar framhald verður á spili í
sumar, enda hluti sveitarinn-
ar á leið utan.
Beðnir að skilgreina tónlist
íslenskra tóna, segja þeir að
þetta sé nýbylgja, tónlist sem
ekki heyrist annarstaðar.
Frumsamin í bland við gamla
slagara. Takmarkið er að fá
smell vikunnar í Melody Ma-
ker, en útgáfa efnis er þó ekki
á dagskrá.
Strákarnir voru einkar
ánægðir með framtakið í
Rauðu myllunni, þegar
PRESSAN hitti þá að máli eft-
ir tónleikana. Sögðu að það
hefði þó komið sér á óvart,
hversu góð mæting var á tón-
leikana. Þeir hefðu bara ekki
þekkt neinn, sem benti til að
ekki hafi allir verið vinir og
ættingjar. „Aðalmálið er að fá
fólk á staðina. Þess vegna er
oft best að spila í menntaskól-
unum, þá þarf maður að
minnsta kosti ekki að spila
fyrir veggina." Þeir óttast þó
ekki framtíðina. Ætla að
halda ótrauðir áfram. Jafnvel
bara i bílskúrnum. Segja að
það sé undir þeim sjálfum
komið hvort þeir spili opin-
berlega, en „ef rokkið og ról-
ið deyr, þá eru alltaf til kynlíf
og eiturlyf".
Stefán Pálsson er starfsmaður á Tennisvelli Víkings í sumar, þar
sem hann veitir einnig leiðsögn ungum og óreyndum tennis-
leikurum. Stefán er ekki gamall sjálfur, fæddur 29. september
1974, en er engu að síður í hópi okkar fremstu tennisspilara.
Ætlarðu í útilegu í sumar? Já, sennilega. Ein-
hverntíma.
Hvað gerir þú á sunnudögum? Spila golf.
Hvað borðar þú í morgunmat? Kornflex.
Hvenær fórstu síðast í kirkju? Ætli það hafi ekki
verið við skólaslitin í 10. bekk fyrir ári.
Ertu í Ijósum? Ég fer aldrei í Ijós.
Gætirðu hugsað þér að reykja hass? Hef ekki
hugsað út í það.
Hugsarðu mikið um í hverju þú ert? Nei, ég
hugsa frekar lítið um það.
Hefurðu átt heima úti á landi? Nei. En ég hef
búið í Svíþjóð.
Ferðu oft í megrun? Nei, ég hef ekki þurft þess.
Frekar hitt.
Hvernig steipur eru mest kynæsandi? Þær
þurfa að vera háar, en hef annars enga skoðun á
því.
Syngur þú í baði? Neeei.
Notarðu strætó? Stundum í skólann. Annars ei
ég á hjóli.
Kanntu að elda? Eitthvað, en ekki mikið.
Finnst þér soðin ýsa góð? Ljúffeng.
Hvenær fórstu síðast til útlanda? Um jólin.
Hefurðu komið til ísafjarðar? Já, örugglega ein-
hverntíma.
Klæðirðu þig eftir veðri? Já, ég geri það.
Hvaða ilmvatn notar þú? Fahrenheit. En ég nota
það sjaldan.
Trúirðu á ást við fyrstu sýn? Nei.
Hvað má vera mikill aldursmunur á pörum?
Fimm ár.
DRAUMA
DINNER
PRESSAN bað ÞOR-
GRÍM ÞRÁINSSON blaða-
mann og rithöfund að
vera gestgjafi í ímynduðu
kvöldverðarboði með
átta gestum. Gestirnir
máttu vera hverjir sem er,
lifandi, frægir, látnir,
skáldsagnapersónur,
teiknimyndafígúrur eða
bara vinir og vanda-
menn. Þorgrímur býður
átta eftirfarandi gestum:
Jesús Kristur: Vil forvitn-
ast um sannleikann i lifinu
og hvað tekur við hinum
megin.
Victor Hugo:
Þvi bókin Maríukirkjan
eftir hann er magnþrungin
og hann var það væntan-
lega líka.
Grace Kelly:
Hún var gyðju líkust og
geislandi persóna að sjá.
Ragnhildur Eiríksdóttir:
Svo ég hafi ástæðu til að
brosa.
Sævar Jónsson:
Til þess að vita hvað tím-
anum liður og til að fá
boðsmiða á opnun búðar
hans Leonard i Borgar-
kringlunni 20. júlí.
Þórhallur Guðmundsson:
Svo hann geti frætt okkur
um þá sem eru á sveimi i
kringum okkur.
Michael Jordan:
Þvi ég hef aldrei séð
mann fljúga.
Shirley MacLaine:
Hún hefur upplifað svo
margt spennandi, sem
væri gaman að fá að
fræðast um.