Pressan - 04.07.1991, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 4. JÚLÍ1991
Sú nýbreytni hefur veriö
á tískusýningum á is-
lenskum skemmtistöö-
um að boöiö er upp á
tísku komandi árstíöar,
ekki sýningu á þeim föt-
um sem til eru í verslun-
um. Þetta var gert á
Strikinu í byrjun síöasta
mánaðar þegar Michiko
Koshino kom til lands-
ins, en á morgun verða
þaö föt frá SKAPARANUM
á Hótel Borg. Jóka í
Skaparanum sagði viö
PRESSUNA aö hún ætti
von á SÖNDRU HARSMEN
til landsins, en hún
hannar fötin fyrir Ateli-
ers Humanoid, sem
Skaparinn hefur selt frá
upphafi. í farteskinu hef-
ur Sandra vetrarlínuna
frá merkinu, sem sýnd
veröur á Borginni.
í VÍKURFRÉTTUM mátti
fyrir síðustu helgi sjá
auglýsingu frá VITANUM,
þar sem sagt var að
stúlkur sem mættu á
baðfötum fengju ókeyp-
is inn. Samkvæmt áreið-
anlegum heimildum
mun engin stúlka af
Suðurnesjunum hafa
nýtt sér þetta sérkenni-
lega tilboö enda engin
ástæöa til, þar sem þaö
er ókeypis inn fyrir alla á
Vitann og tilboðið ein-
ungis sett fremst i aug-
lýsinguna til að ná at-
hygli lesenda. Sniöugir
menn Suöurnesjamenn.
Ertu ekki hlynntur Evr-
ópubandalaginu, ÓIi?
„Eg er algjörlega ó móti
þessu, ad stórauövaldid í
Evrópu sé ad skrída sam-
an.“
Sigmundur Guðbjarnason rektor
likti Evrópubandalaginu við mið-
stýringu Austur-Evrópu iræðu sinni
á hátíð Háskólans sl. laugardag. Óli
kommi hefur verið hlynntur þeirri
pólitik.
Bjarki Pétursson er nýr lids-
maður hjá KR-liðinu í sumar.
Hann er ofan afSkaga og litli
bróðir Skagamannsins
þekkta Péturs Péturssonar,
sem nú spilar med KR. Bjarki
fluttií bœinn um áramótin og
gekk um leið í KR, en hann
segir það lengi hafa verið
draum hjá sér að spila með
bróður sínum. Hann neitar
því ekki að þeir séu oft bornir
saman og kannast við að
hafa heyrt sagt að hann skori
ekki nógu mikið af mörkum.
Aö minnsta kosti ekki
miðað við bróðursinn.
„En viðerum
ólíkir leikmenn
og maður
reynirað hlusta
bara ekkert á
það sem
verið er að
segja,“segir
Bjarki og lœtur
samanburðinn
ekki á sig fá.
„Eg reyni líka
að lœra af honum
og hann gefur mér
góð ráð.' Það þarf
ekki að taka þaöfram
að Pétur Pétursson er
uppáhaldsleikmaður Bjarka
Péturssonar.
Fótboltinn er helsta áhuga-
mál Bjarka, enda gefst ekki
mikill tími til annars. Hann
vinnur á lager hjá Ólafi Þor-
steinssyni, þar sem margir
KR-ingar hafa komið við, og
frítíminn fer mestallur í æf-
lingar og leiki. Þegar tími
gefst reynir hann þó að sinna
öðru áhugamáli sínu, tónlist-
inni. En á því sviði lætur
hann sér nægja að hlusta.
Parið var fengið til að halda
til í glugganum brot úr degi
síðasta föstudag, til að vekja
athygli vegfarenda á ferð til
Ibiza með Dóru Einars sem
fararstjóra. Inni sat síðan
Dóra og útlistaði ferðina nán-
ar fyrir áhugásömum, en hún
fór utan með hópnum á
þriðjudaginn. Ekki veit
PRESSAN betur en þátttaka
hafi verið góð. Enda ætti eng-
um að þurfa að leiðast með
Dóru.
A Lœkjartorgi, svolítinn
spöl frá lopapeysusölukon-
unum í Austurstrœti, er sölu-
borð þar sem gefur að líta
boli, sokkabuxur og slœður
með allskyns fígúrum og
munstrum í öllum litum.
Bakvið borðið stendur Sigga,
en það er hún sem málar á
bolina. Þegar PRESSAN hitti
\hana voru tvœr vikur liðnar
síðan hún byrjaði að selja á
torginu og var reynslan sú að
fólk vœri ekki alltof móttœki-
legt fyrir því sem hún býður
upp á. „Fólki finnst það geta
fengið sömu hluti annarstað-
ar fyrir 500-kall,“ segir Sigga,
sem málar eins á tvo boli.
Henni finnst vanta meira af
söluborðum í miðbœinn í
sama dúr, og að minna mœtti
vera af lopapeysusöluborð-
um.
Sigga kom heim frá námi
fyrir einu og hálfi ári, en hún
lærði kvikmyndagerð í Bost-
on. Meðan á náminu stóð
hafði hún lifibrauð sitt af því
að selja boli og sokka á göt-
um og strætum og sagði það
hafa gengið mjög vel. „Ég gat
jafnvel málað úti og fólk var
miklu opnara fyrir þessu þar.
Yngra fólkið er þó mun mót-
tækilegra hér en það eldra,
og hefur meiri skilning á því
sem maður er að gera.“ Sigga
hefur ekkert fengist við kvik-
myndagerð síðan hún kom
heim. En hún málar. Ekki
bara á boli heldur líka mál-
verk.
„Ég hef líka málað hús. Til
dæmis á Laugaveginum, þar
sem sjoppan Vikivaki var." Að
ógleymdu því að hún hann-
aði barinn N1 á Klapparstígn-
um ásamt Ingu Friðjóns og
Ómari Stefáns. N1 hefur
reyndar ekki verið opinn í
marga mánuði. En það er
önnur saga og hefur ekkert
með Siggu að gera.
A X •
Dóra
Einars
stjórnar
stuðinu
á Spáni
Þetta par, sem iítur út eins
og það sé að spóka sig á suð-
rænni sólarströnd, var það
hreint ekki, heldur voru þau
stödd úti í glugga á Verslun-
inni Sautján á Laugavegin-
um, þegar hann Spessi ljós-
myndari kom auga á þau.
LÍTILRÆÐI
af lyftuferd
Ég fór í Perluna á Öskju-
hlíð um daginn.
Þetta var nokkrum dögum
eftir opnunina og naglaförin
voru enn á lyftudyrunum
eftir gestina sem tóku sér far
með lyftunni á opnunardag-
iun.
Flestir sem komu um leið
og ég í Perluna kusu að nota
stigana í staðinn fyrir lyft-
una og sögðu:
— Það er betra að skoða
húsið svoleiðis.
Auðvitað þora fæstir að
fara í lyftunni afþví það er
svo skelfileg lífsreynsla að
lokast inní lyftu sem ekki er
með loftræstingu eða neyð-
arbjöllu.
Afturámóti hef ég alveg
frá því ég var krakki verið í
því dægrin löng að reyna að
sýna mig og sanna fyrir um-
hverfinu og þessvegna fór
ég í lyftunni, svona einsog
tilþess að storka manninum
með ljáinn rétt einusinni.
Og þegar lyftudyrnar lok-
uðust fór ég að hugleiða
hvað hún er rík í mannlegu
eðli, þörfin fyrir að ieika sér
að dauðanum.
Mér finnst Perlan alveg
frábær vegna þess að ég hef
orðið þess áskynja að hún
veitir svo mörgum af mínum
elskuðu meðbræðrum og
-systrum svo ómælda gleði
og lífsfyllingu.
Alla tíð hefur það verið
landsmönnum, og þá sér-
staklega reykvíkingum,
þyrnir í augum að Öskjuhlíð-
in er lægra fjall en hæsta fjall
Danmerkur, Himmelbjærg-
et, en með tilkomu Perlunn-
ar er Öskjuhlíðin búin að ná
forystunni.
Perlan er sannkölluð guðs-
gjöf fyrir alla þá fjölmörgu
sem gaman hafa af perlum
yfirleitt.
Þetta undur íslenskrar
byggingarlistar kemur öllu
því góða fólki í svo undur
gott skap.
Og gott skap gerir fólk nú
einusinni að betri manneskj-
um.
Ég er tildæríiis sannfærð-
ur um að maður, sem búinn
væri að taka sér klaufhamar
í hönd til að berja eiginkonu
sína í höfuðið með honum,
mundi hugsa sig um tvisvar
áður en hann léti til skarar
skríða, ef hann liti útum
gluggann og sæi Perluna
blasa við uppá Öskjuhlíð-
inni, og velja sér síðan eitt-
hvert annað verkfæri.
Hvaðþá ef hann væri kom-
inn inní lyftuna inní Perlunni
með konunni sinni einsog ég
þarna á dögunum.
Stæði við dauðans dyr.
Það var einmitt þetta sem
ég var að hugsa þarna í lyft-
unni.
Og ég lagði höndina blíð-
lega á kollinn á konunni
minni og fannst ég vera orð-
inn annar og betri maður.
Það var eiginlega undar-
leg stemmning þarna inní
lyftunni á leiðinni uppí sjálft
himinhvolf Perlunnar.
Svona ekki ósvipað einsog
maður gæti gert sér í hugar-
lund að hafi verið um borð í
Titanic hina örlagariku nótt.
Sumir voru með spaug á
vör, einsog til að breiða yfir
þá ógn og skelfingu sem
gagntók farþegana á þessari
tvísýnu för uppí himinhvolf-
ið.
Þá var stemmningin
skyndilega þverbrotin af
óviðeigandi athugasemd frá
einum farþeganna:
— Hefði ekki verið nær að
setja peninga í að bæta kjör-
in hjá barnfóstrum, skúr-
ingakonum og fiskverkunar-
fólki?
En kona með fallegar perl-
ur í eyrunum svaraði um
hæl:
— Hver ætli hefði gaman
af því?
Svo opnuðust lyftudyrnar
af sjálfu sér, án þess ýtt væri
á neyðarhnappinn, og dýrð
sem snýst í kringum sjálfa sig
blasti við.
Flosi Olafsson
/