Pressan - 05.09.1991, Blaðsíða 2

HESSAN 5. SEPTEMBER 1991
Björk ásamt
Jóku í
Skaparanum
og Steve í
★ Marillion
Dav & Aflght
*
Brúðkaup
mánaðarins
Gefin voru saman í
Kristskirkju síðastliðinn
laugardag þau
V Viktor Urbancic
T* &
Gunnhildur Úlfarsdóttir.
Þau tóku á móti gestum í
Ingólfscafé og héldu þar
mjög fallega og listræna
brúðkaupsveislu.
Claudine Kessler og Jean-Claude Lerouzic frá Boucheron í
París, Guðrún Ingólfsdóttir í Clöru, afmælisbarnið Þórarinn
Stefánsson og frú Una Dóra og Úlfur Teitsson í Clöru.
HEIMSFRUMSÝNING Á ÍSLANDI
I tilefni af tíu
Þeir voru ekki háir í loftinu,
kokkarnir sem báru fram
brúðkaupstertuna.
ára afmæli Heildverslunar Th. Stefánssonar
hélt fyrirtækið hundrað manna
kvöldverðarboð á Hótel Sögu. Þar var kynntur í fyrsta sinn
utan Frakklands nýi karlmannsilmurinn frá Boucheron.
Stórglæsilegir gestir, hljómsveitin Þau tvö (Stefán og Hildur)
ásamt starfsfólki Hótels Sögu gerði kvöldið mjög sérstak—
ÓJMUjMSlí
Litla söngkonati okkar, sem við enim öll svo stolt af, er d
leiðinni til Los Angeles til að sentja við leikstjórann John
Hughes. Hann vill fd hana til að semja og syngja titillagið í
nýjustu mynd sinni, en Hughes hefur meðal attnars gert
Home Alone og Pretty in Pink. Björk gerir kröfur utn að fd
vissa hljómlistarmenn til að vinna tneð sér. EfHughes
gettgur að kröfutn Bjarkar verður af þessu, - annars ekki.
NALÆGÐIN HANS BIRGIS ANDRESSONAR
Fyrst kom ég i flugumynd en svo kom ég aftur. Vönduð og góð sýning á Kjarvalsstöðum.
Gunnhildur ásamt
vinkonum sínum, Jónu og
Sigrúnu í Módel '79.
ANNARS VEGAR HINS VEGAR
Ólafur Ragnar, er ær-
kjötssamningurinn
árangurinn af Mexíkó-
ferð þinni um árið?
,, Nei. Hins vegar kom
hirtgað fyrir tveimur
mánuöum stór sendi-
nefnd frá sjávarútvegs-
ráðuneyti Mexihó og
síðan hefur verið unnið í
því máli. Þaö er ekhi
verra að gera út á hæði
rollur og fiskr
Akveðiö hefur verið.að selja
1000 tonn af ærkjöti til Mex-
íkó. Olafur Ragnar Grímsson
fór á sínum tima til Mexíkó til
viðræðna við þarlenda ráða-
menn.
LÍTILRÆÐI
af dvergakasti
Islendingar hafa í aldanna
rás verið afar elskir að íþrótt-
um og hefur þá löngum þótt
meira um vert að ,,taka þátt
í drengilegum leik" en að
bera sigur úr býtum.
Þjóðaríþróttir lands-
manna voru lengstaf afl-
raunir, fangbrögð, knattleik-
ir og kastfimi en þess er
hvergi getið mér vitanlega,
fyrr en í seinni tíð, að fjár-
hagsörðugleikar gætu kom-
ið í veg fyrir að hin þrek-
djarfa kynslóð harðgerra og
hygginna manna sneri sér
snúðugt að nágrannaþjóð-
unum og keikti þær í knjám.
Að sitja heima vegna
skorts á farareyri þegar blás-
ið var til knattleiks fyrir haf
sunnan hefði þótt smán á
við það að deyja inni á
pallstrám og samdi raunar
fremur kúm en köppum.
Nú er hinsvegar þannig
komið að knattleikurinn er á
heljarþröminni en gjaldþrot
blasir við Handknattleiks-
sambandinu og fleiri íþrótta-
samtökum, meðal annarra
Kraftlyftingasambandinu,
sem eru samtök beljaka.
Bara allt að fara á hausinn.
Sumir halda að þetta sé
vegna þess að íþróttahreyf-
ingin sé rekin með sérís-
lenska hagspeki að leiðar-
ljósi, en aðrir segja að of-
framboðið á íþróttaefni í fjöl-
miðlum sé orðið slíkt að
fólki ofbjóði og missi áhug-
ann á íþróttum, íþrótta-
mönnum og afrekum þeirra.
Mennirnir eru nefnilega
einsog dýrin. Þeir missa lyst-
ina ef kræsingunum er hald-
ið of stíft að þeim.
Fræg er sagan af hundun-
um á Gilsbakka sem ældu ef
þeir heyrðu minnst á lax.
Því miður er það þetta
sem hefur gerst méð íþrótt-
irnar.
Og þegar fólk missir áhug-
ann þverra tekjurnar af
íþróttunum og allt fer á hvín-
andi hausinn.
Þegar upp er staðið fer
„Gjaldþrotið", þjóðaríþrótt
íslendinga í dag, með sigur
af hólmi.
Allir vita að á frjálsíþrótta-
mótum herlendis eru þátt-
takendur jafnan miklu fleiri
en áhorfendur og með þessa
staðreynd að leiðarljósi
munu beljakar, sem á dög-
unum efndu til keppni um
það hver væri manna sterk-
astur á íslandi, hafa ákveðið
að endurvekja forna, þjóð-
lega og drengilega íþrótta-
grein; „dvergakast", ef það
gæti orðið til að laða lands-
menn á mótsstað og sigrast
þannig á gjaldþrotinu.
Dvergavarpi eða Dverga-
slöngvan er þannig lýst í bók
Davíðs Péturssonar „Dreng-
lundardáðir” sem kom út
um siðustu aldamót:
„Er slöngva skyldi dverg
hélt maður öðrum apturfæti
í hendi sér og veifaði síðan
dvergnum nokkrum sinnum
yfir höfði sér með vaxandi
hraða þannig að hann mark-
aði hring í loptinu og var
miðdepill hans í hendi
manns en sjálfur dvergurinn
geisli hringsins, loks sleppti
maður í því augnabliki er
dvergurinn var í aptanverðri
hringbrautinni ofantil; þeytt-
ist hann þá útí loptið eptir
fleygbogalínu er var fram-
hald af viðlínu þess dépils.
hringbrautarinnar er dverg-
urinn var staddur í þá er
honum var sleppt."
Það voru landsmönnum
sannarlega mikil vonbrigði
þegar það fréttist að ekkert
yrði af dvergavarpinu í
Hljómskálagarðinum um
síðustu helgi því margur
hyggur að hægt væri að
bjarga allri íþróttahreyfing-
unni frá allsherjargjaldþroti
með því að endurvekja
þessa þjóðlegu og drengi-
legu íþróttagrein.
Flosi Ólafsson