Pressan - 28.11.1991, Síða 24

24
FIMMTUDAGUR PRESSAN 28. NÓVEMBER 1991
Matthildur
Guðmundsdóttir
ið snerist um tónlist og Gulli
í Karnabæ var allt í öllu, sá
um „Ungu kynslóðiná* og
seldi miða á alla tónleika sem
haldnir voru.
MUSTANGBILAR OG
MJÓLKURHRISTINGUR
í AMERÍSKUM
GLERGLÖSUM
Sumrin 1970 og 1971 eru
þeim minnisstæð sem fóru í
Húsafell um verslunar-
mannahelgina. Henný Her-
manns minnist þess sérstak-
lega þegar í hlað renndi löng
halarófa af fimm ára gömlum
mustangbílum með Sœvar í
Karnabæ, Magga Kjartans,
Jón Camel og fleiri innan-
borðs ásamt öllum aðalpíum
höfuðborgarinnar. Þarna
voru líka Bolli í versluninni
17 og Birgir Þórisson, sem
komu á eldgömlum grænum
Vojkswagen.
Á þessum tíma voru tísku-
verslunin Karnabær og
Hressingarskálinn í Austur-
stræti aðalmenningarmið-
stöðvar unglinganna og á
Hressó var komið saman til
að skipuleggja helgarnar og
drekka jarðarberjamjólkur-
hristing úr stórum amerísk-
um glerglösum.
Á KAFI í
SKEMMTANALÍFINU
BÖRN AÐ ALDRI
„Ég lét sauma á mig hné-
síðan, bláröndóttan og kraga-
lausan jakka í Últíma. Þetta
var meiriháttar flík. Ég var á
þessum árum mjög upptek-
inn við að leika í hljómsveit-
inni Pops á Vellinum í Kefla-
vík, þá fimmtán ára gamall,
þannig að maður hafði nú lít-
inn tíma til að sinna skólan-
um sem skyldi. Þegar við spil-
uðum á Vellinum voru Henný.
Hermanns og Brynja Nord-
quist „gogo girls“ hjá okkur,"
segir Birgir Hrafnsson, tón-
listarmaður og sölustjóri.
„Mér verður oft hugsað til
þessara ára þegar ég er að ríf-
ast í tuttugu og eins árs göml-
um syni mínum. Þá spyr ég
mig hvernig ég hafi verið
sjálfur og sannleikurinn er sá
að við vorum miklu verri.
Maður var farinn að
skemmta sér svo rosalega
ungur og mér finnst núna að
ég hafi farið algerlega á mis
við unglingsárin, ég hafi allt í
einu verið orðinn fullorðinn
úr því að vera alger krakki
sem spilaði á Keflavíkurvelli."
„Þegar ég var upp á mitt
besta fólst dellan í því að vera.
í teygjutvist í tíma og ótíma á
öðru hverju götuhorni á milli
þess sem við renndum okkur
á hjólaskautum eftir gang-
stéttunum," segir Matthildur
Gudmundsdóttir, fyrrum feg-
urðar- og sunddrottning.
- „Ég man líka að einu sinni
DRAGSÍÐ VÍNIU
LAKKKÁPA OG STÍGVÉL
UPP Á MIÐ LÆRI
„Það var aldrei gengið í
gegnum miðbæinn nema
kíkja inn á Hressó, því þar
komu allir saman í hádeginu
eftir skóla og á kvöldin. Eftir
að ég fékk bílpróf vorum við .
óþreytandi við að keyra rúnt- Guðrún
inn svokallaða, hring eftir
hring eftir hring," segir Krist- BjamadÓttír
ín Waage sem var kosin
„Ungfrú unga kynslóðin
1967“
„Ég man líka eftir því þegar
pabbi og mamma fóru til út-
landa éinu sinnú' Þá bað ég
þau að kaupa handa mér eitt-
hvað bítlakyns, mér var alveg
sama hvað. Þau komu með
brúna támjóa bítlaskó með
teygjö á hliðunum og þeir
voru stolt mitt í marga mán-
uði. Ég'hélt líka rosalega upp
á Bob Dylan pg Rolling
Stones
Kristín- minnist fleiri dellu-
hluta frá unglingsárum sín-
um; svartrar leðurkápu, drag-
síðrar vínil-lakkkápu og hlið-
arveskis í stíl, leðurstígvéla
sem náðu upp á mið læri,
hvítra sokkabuxna, túperaðs
hárs, hvítra eða krembleikra
vara og falskra augnhára. Líf-
Björgvin
Halldórsson
Sævar
í Karnabæ
keypti ég mér stretch-buxur
Kaupmannahöfn og mér
fannst ég vera alveg ferlegá
töff í þeim. Þær voru það sem
kallað var „salt og pipar" og
þóttu geggjaðar."
„Ég fékk eiturgrænan kjól
og skærappelsínugula kápu
sem pabbi keypti handa mér
í Carnaby Street í London. Ég
fékk hvít lakk-vínilstígvel
með og þegar ég var komin í
þetta fannst mér ég vera eins
og Nancy Sinatra og var al-
veg dáleidd,"
segir Brynja
skónum sem pabbi keypti
handa mér í London. Þetta
voru lakkaðir beislitaðir vín-
ilskór með rosalegum kubb-
hæl og hælbandi og gott ef
þeir voru ekki 14 sentimetra
háir. Sama dag og ég fékk
skóna voru hljómleikar Led
Zeppelin í Laugardalshöllinni
og þangað fóru náttúrlega
allir sem vettlingi gátu valdið.
Þá var Múlahverfið svo til
óbyggt og ekkert nema urð
og grjót. Ég bjó á Háaleitis-
brautinni og ég þykist vita að
ég hafi verið hálfbrosleg þar
sem ég klöngraðist í urðinni
og drullunni í háhæluðu
skónum á leið á tónleikana.
Eftir tónleikana fórum við í
partí á skemmtistaðnum Las
Vegas, haldið til heiðurs með-
limum sveitarinnar, og þar
Nordquist, flugfreyja og fyrr-
um módel.
SKYRTUFLIBBINN EINS
OG HUNDSEYRU
„Bíddu nú við,“ segir Sœvar
í Karnabæ aðspurður um
fyrsta tískufatið sem hann
eignaðist á ævinni.
„Það var alveg rosalega
flott rósótt skyrta með stór-
um háum kraga og flibbinn
minnti á hundseyru. Hún
kostaði þá 560 krónur og þeg-
ar ég hafði eignast hana voru
allar óskir mínar uppfylltar,
— í bili að minnsta kosti.
Svo voru það
mjaðmabuxurnar
góðu. Þær voru
mjög þröngar að of-
an og víðar að neð-
an og þeim fylgdi
belti með svo stórri
sylgju að það var
ekki hægt að setjast
í þeim nema með
miklum erfiðismun-
um, vegna þess að
sylgjan þrýsti á að
framan og rassinn
kom upp úr að aftan.
En maður lét sig
hafa það og skálm-
arnar voru svo víðar
að það var með ólík-
indum," sagði Sævar.
Eins og hjá öllum hinum
snerist lífið um tónlist og er-
lend hljómsveitargoð, flotta
bíla og dansleiki. Sævar segir
að orðið líkamsrækt hafi ekki
þekkst á þessum tíma,.eng-
um datt í hug að fara í vegg-
tennis, sund eða út að
trimma. Sá sem það hefði
gert hefði þótt beinlínis hall-
jerislegur. Nei, á þessum ár-
um var farið á bílnum með
rusljð út í tunnu.
dinglaði maður skónum í all-
ar áttir en í rauninni hélt ég
alls ekki jafnvægi á þeim,"
segir Henný Hermannsdóttir
um æskuæðið og uppáhalds-
skóna.
FLOWERSJAKKI OG
HÚFA SEM KOMST Á
PLÖTUALBÚM
„Fyrst lét ég Sigga klæð-
skera sauma á mig föt sem ég
hannaði sjálfur. Þau voru úr
glerfínu ullartweedefni. Ég
gleymi heldur aldrei þegar ég
eignaðist rauða Flowersjakk-
ann skömmu síðar og þann
jakka á ég ennþá,“ segir Jón-
as R. Jónsson, dagskrárstjóri
Stöðvar 2.
„Mesta dellan sem ég man
eftir á unglingsárunum teng-
ist náttúrlega hljómsveitum.
Takmarkið var að komast í
eina slíka og eignast sem
flestar hljómplötur.
Þeir sem voru harðastir
áttu hundruð platna.
Lífið snerist um tónlist,"
segir Björgvin Halldórs-
son söngvari. Bjöggi
var 13 eða 14 ára
þegar hann eignaðist
forláta húfu í skólaleik-
riti í Flensborgarskóla í Hafn-
arfirði:
„Hana narraði Rúnar Júlí-
usson í Hljómum út úr mér
þegar hljómsveitin kom í
skólann til að leika á balli.
Hann fór með hana og bar
á hausnum 'við mynda-
töku sem gerð var fyrir
albúmið á smáskífunni þar
sem lagið „Vertu með“
var á annarri hliðinni.
Ég man líka sérstaklega
eftir háhæluðu bítla-
skónum sem ég keypti
hjá Einarsbræðrum
í Hafnarfirði.
Eftir að ég
eignaðist þá gekk
ég á skýjum í marga
mánuði."